Party Down duurde slechts twee seizoenen en duurde slechts twintig afleveringen van een half uur, maar het is misschien wel de scherpste komedie van rond het begin van het decennium. Knap, geaard en geestig, Party Down verdiende meer dan wat Starz uiteindelijk gaf, maar het is op zijn minst een gezonde klap bij elke aflevering.
Wat het schrijven boven alles laat schijnen, is de cast. Elk hoofdpersonage is goed gedefinieerd en begrijpelijk. Personages zijn collega's en niet noodzakelijkerwijs vrienden, die de deur voor spanning realistisch open houden zonder de inzet tot het uiterste te verhogen. Uiteraard leent deze benadering zich voor een aantal zeer geïnspireerde teksten.
10 "De enige manier waarop ik u in tien jaar googlen, is als u zeer creatief wordt in de manier waarop u zelfmoord pleegt."
Ron slaagt er absoluut niet in Souper Crackers tussen de seizoenen in te draaien, maar geeft echt aan hoe verkeerd zijn vertrouwen terug was in seizoen 1. Te denken dat hij niet alleen zou slagen maar goed genoeg zou slagen waar Roman nonchalant Google Ron zou kunnen gebruiken. Zelfs als de show zou doorgaan, was er geen manier dat Ron terug zou stuiteren na dit verlies.
En hoewel grappig, hopelijk, vervult hij ook de profetie van Roman niet. Want zo wreed als Ron in de loop van de show werd behandeld, eindigde seizoen 2 met het vinden van liefde in een uiterst compatibele partner. Hoewel hij misschien geen financieel succes heeft, eindigt hij tenminste op een hoogtepunt.
9 "Weet je, handelen is als misdaad. Maar in plaats van wapens of knuppels val ik je aan met emoties."
Ondanks dat het altijd zes leden in de cast heeft, heeft Party Down eigenlijk maar drie hoofdpersonen: Henry, Casey en Ron. Personages als Kyle, Roman, Constance, Bobbie en Lydia dragen allemaal bij, maar in mindere mate. Als er iets is, betekent dit dat ze grappiger moeten zijn.
Kyle is waarschijnlijk het minst gericht op de consistente vijf cateraars, maar hij heeft hierdoor enkele van de grappigste lijnen. Hij zal kort verschijnen, een vreemde puntige observatie doen en vervagen tot later. Hij is op zijn best wanneer hij tegen eenmalige personages speelt, omdat deze situaties ervoor zorgen dat zijn ergste eigenschappen natuurlijker naar voren komen.
8 "Ik was ooit op een werkplek Romantiek. Het liep nogal uit de hand. Het was een seksexplosie."
Constance is geen constante aanwezigheid, maar is toch een aanwezigheid. In haar acht afleveringen in seizoen 1 eindigt ze de serie als een van de grappigste personages van de show. Van haar bizarre interpersoonlijke relaties tot haar eeuwig krankzinnige achtergrondverhaal, er bestaat geen onheilspellende scène wanneer Constance in de buurt is.
Vooral de seksuele geschiedenis van Constance is een wonder om te aanschouwen. Het is dit aspect van haar karakter dat haar uiteindelijk een grote pauze oplevert. Hoewel het in eerste instantie misschien niet het meest waardige einde voor het personage lijkt, eindigt ze de serie eigenlijk op een enorm persoonlijk hoogtepunt.
7 "Het liegt niet, het is acteren. Kijk, ik was een acteur, het is gemakkelijk. Je gebruikt gewoon de echte bits en je neemt de nepbits."
Henry Pollard is een van de meest fascinerende komische protagonisten aller tijden. Beter geschikt voor een existentieel drama, besteedt hij het grootste deel van de serie wanhopig weigeren te groeien terwijl hij geleidelijk groeit. Zijn boog zou moeilijk te zien zijn, zo niet voor de laatste scène van de serie waarin hij weer officieel acteert.
Dat gezegd hebbende, geeft Party Down enkele duidelijke aanwijzingen dat Henry's liefde voor acteren weer begint op te groeien, vooral wanneer hij het onderwerp bespreekt. Zijn filosofie over acteren glamour niet de kunst, maar het bagatelliseert het ook niet. Het legt de essentie vast van acteren op een eenvoudige maar genuanceerde manier.
6 "Grijp je bestemming bij de ballen en knijp hard. Ik wed dat je dat nog nooit hebt gedaan in je carrière."
Bobbie St. Brown vervangt Constance nadat Jane Lynch de show verlaat en hoewel Bobbie geen Constance is, slaagt ze erin om een vergelijkbaar niveau van energie te brengen om het seizoen te verlichten. Bobbie is ook zeker krankzinnig op een niveau Constance niet, de hele finale van het eerste seizoen hoog besteden aan paddestoelen.
Ze dient ook om Henry tegen het einde van het eerste seizoen in versnelling te trappen. Ze daagt zijn idealen en beslissingen uit en spoort hem aan om zichzelf weer in elkaar te zetten. Bovendien is de manie van Bobbie slechts een troost tegelijk in de show waarin het verhaal langzaam opbouwt naar het uiteenvallen van Henry en Casey.
5 "Insect, laat ons!"
"Celebrate Ricky Sargulesh" is een van de belangrijkste afleveringen van Party Down . Het breekt de relatie tussen Casey en Henry; het duwt elk personage uit zijn comfortzone en dient als de laatste aflevering van Constance voor de seriefinale. Terwijl Constance het hof maakt, wordt het Ron duidelijk gemaakt dat hij de vreemde man is.
De aflevering duwt Ron echt naar de bodem van de hiërarchie en het is eerlijk gezegd hilarisch ervoor. Een eenmalig personage dat hem eindeloos uitscheldt, maakt Constance steeds leuker. Ricky's menigtebanden leidden ook een ongemakkelijke, maar grappige laag over elke dynamiek in de aflevering.
"De dood is niet het einde, dat kan ik je zeker vertellen. Toen mijn vriend Peg's verloofde werd neergeschoten, achtervolgde hij in haar appartement."
Omdat noch Constance noch Bobbie St. Brown terugkeren voor seizoen 2, vervult Lydia hun rol voor de rest van de serie. Een gescheiden vrouw die ook de carrière van haar jonge dochter beheert, Lydia is een interessant personage. Ze is veel zanier dan Constance was en duidelijk niet cool. Dat maakt haar echter niet minder grappig.
Ze eindigt een van de grappigste personages in de show, willekeurig gaande over haar vriend Peg, haar ex-man Ed en haar dochter Escapade. Ze is ook veel meer los van de Constance, waardoor ze op steeds ongepaste manieren met gasten omgaat. Ze is een van de betere vervangende personages op televisie.
3 "De 4 P's en 1 B. Beleefdheid, professionaliteit, perfectionisme, proactief, wees op tijd."
“Wat begrijp je niet? Het is glashelder. Ron Donald Do's, oké? ' - Ronald Wayne Donald, 2010.
Dit is waarschijnlijk een van de meest krankzinnige dingen die Ron in de hele show zegt. Het hele RDD-systeem faalt op conceptueel niveau, maar zijn toewijding aan het proces maakt het zo onwaarschijnlijk vertederend. Het is verreweg het gekste plan van Ron om het team te besturen, maar het is ook zonder twijfel de grappigste.
Alleen de keten van 4 Ps en dan verkoopt een enkele B hoe slecht ontworpen Ron's RDD-systeem is. Al zijn Ps zijn ook zo losjes verbonden. Er is geen echte rijm of reden voor wat Ron probeert te bereiken met de Ron Donald Do's, maar anders zouden ze niet zo grappig zijn.
2 "Hier ligt Ronald Wayne Donald. Herhaalde eerste leerjaar omdat hij geen schaar kon achterhalen."
Henry is misschien de hoofdpersoon, maar Ron is zonder twijfel het beste personage van Party Down . Zijn karakterboog is gewoon zo dwingend om te zien ontvouwen. De manier waarop hij ebt en vloeit tussen kort succes en extreem falen maakt hem zo vertederend. Vooral de manier waarop hij op zichzelf reflecteert, valt op.
Hij is zo serieus over zijn tekortkomingen dat het moeilijk is om niet van hem te houden, zelfs niet op zijn meest krankzinnige. Het is ook alleen maar logisch dat Ron een cijfer zou moeten herhalen voor zoiets eenvoudigs als het begrip schaar niet begrijpen. Het is iets dat echt alleen Ronald Wayne Donald kan overkomen.
