Een van de kenmerken van Quentin Tarantino als regisseur is dat zijn soundtracks ongelooflijk zijn. Het is niet alleen dat hij geweldige muziek kiest; hij kiest geweldige muziek die een doel dient. Al zijn muzikale keuzes passen perfect in de scènes waarin ze zich bevinden, of dat nu is door het gebruik van stuitende juxtapositie of gewoon omdat het gevoel van het nummer past bij het gevoel van de scène. We kunnen nog veel meer van deze weelderige muzikale momenten verwachten in de volgende film van Tarantino, Once Upon a Time in Hollywood, wanneer deze deze zomer wordt uitgebracht.
10 "Sin Bang (My Baby Shot Me Down)" van Nancy Sinatra in Kill Bill Vol. 1
De openingsscène van Kill Bill, met de bruid liggend op de kerkvloer, stervend, bloedend, door Bill gevraagd of ze denkt dat hij sadistisch is, is echt aangrijpend. En dan na het doordringende geluid van een geweerschot, gaan we in de beklijvende tonen van Nancy Sinatra's "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" voor de openingstitels. Het nummer is stil en contemplatief genoeg dat het ons kalmeert en ons tegelijkertijd op het puntje van onze stoelen houdt. Het was de meest memorabele manier om in de film te zien en zorgde er ook voor dat Nancy Sinatra voor altijd bekend zou blijven om meer dan alleen "Deze laarzen zijn gemaakt voor Walkin '."
9 The Strawberry Letter 23 van The Brothers Johnson in Jackie Brown
De "Strawberry Letter 23" van The Brothers Johnson speelt een hoofdrol in een scène in Jackie Brown, en de rustgevende geluiden bepalen perfect de toon van de scène. Het wiegt ons in een ontspannen toestand, en dat is het hele doel van de scène. Het is een van die geweldige, lange, logge gesprekken geschreven door Tarantino die je verslaafd houden ondanks dat je blijkbaar nergens heen gaat. Tarantino zal echter niet de eer opeisen voor het geweldige gebruik van "Strawberry Letter 23" op de soundtrack van zijn blaxploitatiehulde: "Dat is een van de weinige signalen die ik niet heb gekozen; dat was eigenlijk gekozen door Elmore Leonard in de originele roman [Rum Punch]."
8 De 'Little Green Bag' van de George Baker Selection bij reservoirhonden
De openingstitels van Reservoir Dogs, terwijl een stel gangsters in zwarte pakken in slow motion lopen op weg naar een juwelierszaak, leidde een hele nieuwe golf van koelte in Hollywood. Quentin Tarantino was hier, en hij was gekomen om een paar dingen op te schudden en wat veren te verstoren.
De 'Little Green Bag' van de George Baker Selection maakt dat prachtig: we kijken vooruit naar de toekomst door terug te kijken naar het verleden en dingen opnieuw te contextualiseren. De luidruchtige stem van komiek Steven Wright als de radio-DJ ons perfect in "Little Green Bag" leidt, omdat het ons dwingt om naar het nummer te luisteren zoals we in ons eigen leven zouden doen.
7 James Brown en Tupac Shakur's "Unchained (The Payback / Untouchable)" in Django Unchained
De laatste shootout op de plantage van Calvin Candie in Django Unchained was de beste manier om de film tot een spannende conclusie te brengen. Om de scène een echt geweldige soundtrack te geven, besloot Tarantino om één nummer te combineren van twee van de grootste zwarte artiesten in de muziekgeschiedenis - "The Payback" van James Brown en "Untouchable" van Tupac Shakur - om een onberispelijke mashup te maken met de naam "Unchained".” De mashup brengt de magie en ziel van funk en hiphop naar de bloedige spaghetti western-sfeer van de film. Op een rare manier heeft de track een inspirerend geluid dat ons echt doet wortelen voor Django.
6 "Je weet het nooit" van Chuck Berry in Pulp Fiction
De voelbare chemie van John Travolta en Uma Thurman maakt deel uit van wat Pulp Fiction zo goed doet werken als het doet. Tarantino heeft zijn gebruik van Chuck Berry's "You Never Can Tell" in Pulp Fiction uitgelegd: "Nu, en deze scène is grappig, want het is … er gebeurt een situatie in de film waar John Travolta en Uma Thurman in deze jaren '50 zijn restaurant en dan hebben ze ineens deze twistwedstrijd. En het ding is, iedereen denkt dat ik deze scène heb geschreven om John Travolta te laten dansen. Maar het tafereel bestond voordat John Travolta werd gecast, maar toen hij eenmaal was gecast, was het als: 'Geweldig. We krijgen John te zien dansen. ''
5 "Hooked on a Feeling" van Blue Swede bij reservoirhonden
Terwijl Quentin Tarantino zijn camera begeleidt naar een auto vol gangsters die de populaire cultuur bespreken, horen we het iconische "Ooga-Chaka-Ooga-Ooga" -intro van Blue Swede's versie van "Hooked on a Feeling", het enige dat hun versie liet staan uit. Voordat het bekendste gebruik van het nummer in een film Guardians of the Galaxy was, was het Reservoir Dogs. Tarantino heeft gesproken over zijn beslissing om het nummer te gebruiken: “Ik geloof niet in het inzetten van muziek als pleister om je over een aantal ruige stukken of slechte film te maken. Als het er is, moet het eraan toevoegen of het naar een ander niveau brengen. '
4 The Human Beinz's "Nobody But Me" in Kill Bill Vol. 1
De reeks House of Blue Leaves, waarin de bruid zich een weg baant door de Crazy 88 in een bloedig spektakel, is misschien wel de beste actiescène die Quentin Tarantino ooit heeft gefilmd. Het houdt het publiek scherp door constant van formaat te veranderen. Midden in de scène snijdt hij van gladde kleuren naar korrelige zwart-wit filmmateriaal. De soundtrack verandert ook in 'Nobody But Me' van de Human Beinz, een echt vrolijk rock 'n roll nummer uit de late jaren '60. Het nummer past helemaal niet in de scène, maar op de een of andere manier werkt dat beter dan anders.
3 David Bowie's 'Kattenmensen (het blussen van vuur)' in Inglourious Basterds
Toen Quentin Tarantino voor het eerst zijn epische Inglourious Basterds uit de Tweede Wereldoorlog aankondigde, stelde hij vast dat hij zou spelen met de regels van historische soundtracks van films: “Ik zal niet periodespecifiek zijn over de film. Ik ga niet alleen veel Edith Piaf en Andrews Sisters spelen. Ik kan rap krijgen en ik kan doen wat ik wil. Het gaat erom de ingewanden in te vullen. ' Uiteindelijk besloot hij de ingewanden in te vullen met "Bow People (Putting Fire)" van David Bowie. Bowie schreef het nummer als het titelnummer voor Paul Schrader's erotische horrorfilm Cat People, en om welke reden dan ook, het werkt echt goed met de beelden van brandende nazi's tot de dood.
2 'Jungle Boogie' van Kool and the Gang in Pulp Fiction
Vóór Pulp Fiction had geen enkele film de vooruitziende blik - of de ballen - om de soundtrack halverwege de openingstitels te stoppen en in het midden van een ander nummer te stappen met het geluid van een radio die is afgestemd. Het maakt ons echter briljant klaar voor de volgende scène.
"Misirlou" stelt vast dat dit veel cooler en inventiever is dan je gemiddelde film. Maar na de openingstitels zijn we niet meer in het restaurant - we zitten in de auto met Jules en Vincent. Hoe houd je dat stromend? Als je Tarantino bent, zet je een autoradio op de soundtrack en schakel je over naar 'Jungle Boogie' van Kool and the Gang.
1 Stealers Wheel's "Stuck in the Middle with You" bij reservoirhonden
Dit is een no-brainer, toch? De beste muzikale momenten van Tarantino werken vanwege de stemming die de liedjes die hij heeft gekozen in de film creëren. 'Stuck in the Middle with You' van Stealers Wheel is een van de lichtste, luchtigste nummers ooit geschreven en Tarantino koos het om een martelscène te scoren in zijn regiedebuut. De juxtapositie die creëert, voegt alleen lagen van angst toe aan de scène. We staan in de schoenen van de agent, doodsbang voor deze psychopaat, Mr. Blonde van Michael Madsen. Als Mr. Blonde op een pop-hit op de radio danst terwijl hij iemand martelt, dan moet hij wel gek zijn. Bovendien, het feit dat de muziek vervaagt wanneer Mr. Blonde vertrekt en weer vervaagt wanneer hij het magazijn weer binnenkomt, voegt een nieuwe dimensie toe aan de realiteit van de film.
