Onmiddellijk na de release van 1976 werd de taxichauffeur van Martin Scorsese geprezen als een filmische triomf. Geen van het enthousiasme voor het intense drama is sinds meer dan veertig jaar verdwenen, met nieuwe generaties die Travis Bickle's complexe anti-heldenverhaal voortdurend ontdekken.
De invloed ervan is nog steeds zichtbaar vandaag, vooral met de onlangs uitgebrachte Joker. Om dit gruwelijke meesterwerk te vieren, geeft de volgende lijst tien minder bekende feiten over het maken van de film, van details achter het begin tot verhalen tijdens de productie. Hopelijk dient dit om mensen een nog diepere waardering van deze geweldige film te geven.
10 Voorbereiding van Robert De Niro
Robert De Niro heeft een reputatie als methode-acteur. Om in de rol van Travis Bickle te komen, werkte de inwoner van New York twee weken als taxichauffeur in de stad. Ondanks zijn recente succes met The Godfather II die een jonge Vito Corleone speelde, herkenden weinig mensen hem.
Taxichauffeur zijn in het moderne New York is al genoeg gedoe, maar in 1975 was het een regelrecht gevaarlijk beroep. Bekijk voor een voorbeeld van wat een taxichauffeur veertig jaar geleden zou kunnen zien de fotografie van Joseph Rodriguez of Robert Weiderman, twee gerenommeerde kunstenaars die tijdens hun werk foto's begonnen te maken van hun omgeving en passagiers.
9 De laatste shootout
De film eindigt met een beruchte grizzly shootout. Sommige gewelddaden vinden vooraf plaats, maar het is niets vergeleken met wat er gebeurt als Bickle de pooiers in het appartementengebouw afslacht. De strijd leverde de film een X-rating op.
Scorsese ging terug en desatureerde alle kleuren, waardoor het bloed donkerbruin leek in plaats van rood. Dit stemde het beoordelingsbord tevreden, die het naar een R sloeg, hoewel sommigen beweren dat de donkere kleuren aantoonbaar het tafereel grotesker maken.
8 Het telefoongesprek
Een klein maar belangrijk detail doet zich voor nadat Bickle zijn relatie met Betsy verknoeit door haar naar een bioscoop voor volwassenen te brengen. Hij probeert haar opnieuw te bellen en een andere afspraak te maken, en terwijl hij aan het praten is, draait de camera langzaam van hem weg.
Volgens Scorsese is Betsy's afwijzing van Travis zo beschamend dat zelfs de camera weg moet kijken. Het is zeker een tragisch triest moment, maar niemand kan de vrouw de schuld geven dat ze na het incident in het theater niets meer met de hoofdpersoon te maken wil hebben.
7 Het werd gefilmd tijdens een staking van hittegolf en sanitaire voorzieningen
New York was in de jaren '70 een plaats die vies genoeg was. Stel je nu voor dat datzelfde vuil werd verergerd door een hittegolf en afvalstaking. Dat zijn precies de omstandigheden waarin Taxi Driver in de zomer van 1975 filmde.
Degenen die in de Big Apple wonen of de Big Apple hebben bezocht, weten hoe bepaalde gebieden afschuwelijk kunnen ruiken zodra de hitte begint. Wanneer afval niet regelmatig wordt opgehaald, kunnen sommige delen bewoonbaar worden.
6 De controversiële rol van Jodie Foster
Een van de meest controversiële aspecten van de film was het personage Jodie Foster, Iris, een kinderprostituee. Sommige mensen hadden er moeite mee dat Foster slechts twaalf jaar oud was tijdens de productie.
Vanwege haar jonge leeftijd gebruikten de meer expliciete scènes het gebruik van een lichaamsdubbel. Gelukkig hadden ze alleen de persoon voor de klus. Connie Foster, de oudere zus van Jodie, speelde het lichaam dubbel.
5 Harvey Keitel's onderzoek
Legendarische thespian Harvey Keitel speelt een belangrijke rol als Iris's pooier. Het exploiteren van sekswerkers is al slecht, maar kinderen aandoen is een van de ergste wreedheden die je in je leven kunt begaan.
Om dit deel voor te bereiden, zocht Keitel het advies van echte pooiers. Naar zijn mening ging hij naar Times Square en vroeg een aantal prostituees of hij met een van hun werkgevers kon praten, maar hij had geen geluk deze route te volgen. Uiteindelijk vond hij iemand die het beroep verliet en in staat was zijn scènes te repeteren en tips van hem te krijgen.
4 De oorsprong van "U praat tegen mij?"
Een van de meest iconische scènes van de film speelt zich af in het appartement van Travis wanneer hij tegen zichzelf in de spiegel praat. De "Heb je het tegen mij?" lijn staat tussen de meest memorabele citaten van de cinema. De oorsprong van de lijn is echter van enige discussie.
Schrijver Paul Scrader neemt er geen eer voor, wat betekent dat De Niro de monoloog moet hebben geïmproviseerd. De meest verspreide theorie is dat de acteur de lijn van Bruce Springsteen nam nadat hij hem live had zien spelen. Scorsese en Bruce spraken hierover uiteindelijk tijdens een recent evenement, en de bevindingen waren nog steeds niet doorslaggevend.
3 Dustin Hoffman wees de hoofdrol af
Halverwege de jaren zeventig was Dustin Hoffman al een grote ster en werd consequent gezocht door regisseurs. Martin Scorsese benaderde hem over de hoofdrol in Taxi Driver, maar Hoffman had er niets van.
Hij had nog nooit eerder werk van de regisseur gezien en het veld overtuigde hem niet om zich aan te melden. Hoffman betreurt het ten zeerste dat hij de rol niet heeft overgenomen, maar Robert De Niro is waarschijnlijk tevreden met de manier waarop de zaken zijn verlopen.
2 Bernard Hermann's terughoudendheid
De muziek van de taxichauffeur werd gedaan door Bernard Hermann. Hermann was tegen die tijd een legende en scoorde klassiekers als Vertigo en The Day the Earth Stood Still. Zijn eerste filmoptreden was de invloedrijke Citizen Kane.
Gezien Scorsese's eerbied voor cinema, was Hermann aan boord krijgen een droom die uitkwam. De componist weigerde de film echter respectloos totdat hij het script echt las, waarna hij enthousiast aan boord kwam. Het zou zijn laatste werk zijn en hij stierf bijna direct na het opnemen van de laatste stukjes van de partituur.
1 Invloed van Arthur Bremer
Hoewel taxichauffeur niet gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, liet Paul Schrader zich zwaar inspireren door een echte persoon. Arthur Bremer diende vijfendertig jaar in de gevangenis omdat hij probeerde politicus en segregationist George Wallace te vermoorden.
Arthur was net als Bickle een eenling en hield een gedetailleerd dagboek bij. In tegenstelling tot Bickle ging Bremer echter door met een poging een politicus uit te schakelen. Zijn eerste doelwit was Richard Nixon, maar zware beveiliging schrikte verdere plannen af. Wallace leefde maar was de rest van zijn leven dwarslaesiepatroon. Bremer werd uiteindelijk vrijgelaten uit de gevangenis in 2007.
Terwijl Wallace gruwelijke en objectief racistische politieke overtuigingen had, zoals het ondersteunen van Jim Crow-wetten en segregatie, zijn de meesten het erover eens dat Bremers acties niet politiek gemotiveerd waren, maar in plaats daarvan een misplaatste poging om bekendheid en bekendheid te verwerven.
