Acteren is een moeilijke taak. Het vereist van de uitvoerder om niet alleen een personage helemaal opnieuw te creëren, maar ook om dat personage volledig dimensionaal en echt te laten voelen. Het publiek moet geloven. Dat vergt echte creativiteit, naast het overduidelijke talent. De uitdaging is aanzienlijk.
Maar wat doe je als je bent aangenomen om jezelf te spelen? Af en toe wordt een acteur opgedragen om dit precies te doen. Voor velen is het een kans om nog creatiever te worden dan normaal - om hun publieke imago een beetje op te schudden door de perceptie van het publiek op zijn oor te draaien. Ze veranderen hun echte zelf in fictieve creaties die misschien weinig gelijkenis vertonen met het echte leven, en het kan enorm leuk zijn om naar te kijken. We hebben enkele geweldige voorbeelden van momenten waarop acteurs zo'n ongewone prestatie neerzetten.
Hier zijn 15 acteurs die bizarre versies van zichzelf hebben gespeeld.
15 Elisabeth Shue - Hamlet 2
Elisabeth Shue heeft naam gemaakt in lichtgewicht, donzige kost, zoals Adventures in Babysitting en Cocktail. Om die reden was het een beetje een verrassing toen Mike Figgis haar als prostituee castte in zijn zware drama Leaving Las Vegas, tegenover Nicolas Cage. Ze slaagde erin om een Oscar-nominatie als beste bijrol te verdienen. Haar succes in de film hielp haar echter niet wezenlijk. Shue was snel terug in de pluis en verscheen in The Saint, Hollow Man en andere grotendeels vergeetbare foto's.
In 2008 spoof ze haar teleurstellingen in de carrière op in de komedie Hamlet 2, het verhaal van een dramadocent op school (Steve Coogan) die een slecht geadviseerd vervolg op een van William Shakespeare's meest beroemde stukken probeert samen te stellen. Hij krijgt hulp van - je raadt het al - Elisabeth Shue, die gefrustreerd is gestopt met showbusiness en nu als verpleegster in een vruchtbaarheidskliniek werkt. De actrice biedt zichzelf dapper aan als iemand die genoeg succes heeft gehad om het karakter van Coogan te inspireren, maar niet genoeg om te voorkomen dat ze een carrièreverandering moet maken.
14 Paul Giamatti - Cold Souls
Paul Giamatti heeft een reputatie opgebouwd als een veelzijdige acteur die uitblinkt in zowel komedie als drama. Hij lijkt ook echt van werken te houden, zoals blijkt uit het feit dat hij meestal in minstens vier films per jaar verschijnt. In de comedy / drama / sci-fi hybride Cold Souls van 2009 is "Paul Giamatti" een wanhopig ongelukkige acteur, iemand die vervuld is van angst en onzekerheid. Zijn mentale toewijding aan de rollen die hij speelt, heeft hem onzeker gemaakt over wie hij werkelijk is wanneer hij geen karakter heeft. Om dit probleem op te lossen, bezoekt hij een experimentele faciliteit om zijn ziel van zijn lichaam te verwijderen.
Met die ziel grotendeels geëxtraheerd, wordt Giamatti ongevoelig en onsympathiek, onzorgvuldig dingen zeggen tegen de mensen om hem heen. Zijn acteren begint bergafwaarts te gaan en de liefde bedrijven met zijn vrouw wordt problematisch. Cold Souls verandert een fijne acteur in een lopende ramp, die laat zien hoe de ziel essentieel is, niet alleen voor het maken van geweldige kunst, maar ook voor het zijn van een fatsoenlijk persoon.
13 Hugh Jackman - Night at the Museum: Secret of the Tomb
Je moet het aan Hugh Jackman overhandigen - hij heeft gevoel voor humor over zichzelf. Hoewel hij een redelijk grote verscheidenheid aan rollen heeft gespeeld, dankt hij zijn carrière aan slechts één: Wolverine. Jackman heeft dat populaire stripfiguur tot nu toe in acht films geportretteerd (inclusief cameo's, zoals die in de recente X-Men: Apocalypse), en het is het deel waar hij het meest bekend om is.
Hij maakt dat feit belachelijk met een cameo in Night at the Museum: Secret of the Tomb. De scène in kwestie (die je hier kunt bekijken) vindt een echte ridder die op een podium binnenvaart waar een toneelstuk met Jackman en Alice Eve speelt. Hij richt zijn zwaard op Jackman die, in een poging tot intimidatie, de beroemde Wolverine-houding raakt. De ridder staat perplex, zelfs nadat Eva probeert uit te leggen wat er aan de hand is. Het is een grappig moment waarin de acteur wordt vernederd door de enige persoon ter wereld die zijn beroemdste schermcreatie niet kent.
12 Carl Weathers - Gearresteerde ontwikkeling
Arrested Development is een van de slimste en origineelste sitcoms in de geschiedenis van televisie. Soms zijn de grappen vooraan en in het midden. Andere keren zijn ze bijna subliminaal verborgen op de achtergrond. De show staat ook bekend om het maken van een grap in een aflevering, om het later terug te betalen. Maar misschien zijn de beste dingen die willekeurig zijn, zoals de terugkerende optredens van Carl Weathers.
De man die voorheen bekend stond als Apollo Creed wordt voor het eerst geïntroduceerd in een verhalenboog waarin hij wordt ingehuurd om acteerlessen te geven aan Tobias (gespeeld door David Cross). Het meeste van zijn advies gaat echter over het besparen van geld of het scoren van freebies. Vervolgens regisseert hij een aflevering van een tv-programma op basis van de familie Bluth, ondanks het feit dat, zoals ons in een later seizoen wordt verteld, de rechten daartoe niet zijn gewaarborgd. De intermitterende rol van Weathers is grappig omdat het de acteur presenteert als een zelf-geabsorbeerd moocher, altijd op zoek naar een invalshoek. Zeggen dat hij een goede sport was, zou een understatement zijn.
11 Neil Patrick Harris - De Harold & Kumar-serie
Dit is wat we weten over Neil Patrick Harris: hij begon als Doogie Houser op de gezonde ABC-sitcom met dezelfde naam. Hij is een multi-getalenteerde performer, die handelt, zingt en danst. Hij is gelukkig getrouwd met acteur / chef-kok David Burtka en is een uitgesproken pleitbezorger van homorechten, met name de gelijkheid van het huwelijk. Zijn carrière is vrij van schandalen geweest. Deze feiten maken zijn ondersteunende rol als zichzelf in de drie komedies van Harold en Kumar zo hysterisch.
In de films druist Harris volledig in tegen zijn imago. Zijn 'karakter' is een bedeesde, oppervlakkige narcist die niet in staat lijkt om voldoende drugs te consumeren of genoeg vrouwen op te pikken. Hij is een wandelende, pratende id, die voortdurend langs de rand van het krijgen van serieuze problemen loopt. Het plezier van de voorstelling is dat Harris deze spiegelversie van zichzelf met voelbaar plezier speelt. Je kunt zien dat hij het geweldig vindt om dingen te zeggen en te doen die je hem nooit zou zien zeggen en doen in het echte leven. Niet verwonderlijk, gezien zijn immense talent, is hij hilarisch.
10 Larry David - Curb Your Enthusiasm
Larry David is een cabaretier die mede de klassieke sitcom Seinfeld creëerde en diende als inspiratie voor het personage van George Costanza. In de serie Curb Your Enthusiasm van HBO speelt hij Larry David, de cabaretier die Seinfeld mede-oprichtte en als inspiratie diende voor George Costanza. De show is ongeveer zo meta als je kunt krijgen.
In het echte leven is David een getalenteerde en succesvolle man. In de show is hij vrijwel een ongelukkige idioot, gevoelig voor dwaze uitbarstingen over onbeduidende dingen. In welke situatie hij zich ook bevindt, er kan op David worden gerekend om het ergste te zeggen en / of te doen. Er is geen scenario dat hij niet pijnlijk ongemakkelijk kan maken. De cringe-waardige, volkomen ongepastheid van zijn gedrag bewijst hoe onverschrokken een performer David is - hij heeft geen enkele twijfel over de publieke perceptie. Geen enkele andere komiek heeft dit ooit met zoveel toewijding gedaan (hoewel Louie CK hem de afgelopen jaren voor zijn geld heeft gerend). Gelukkig werd onlangs aangekondigd dat Curb terugkomt voor een negende seizoen, dus de onhandigheid zal doorgaan.
9 Anna Faris - Keanu
Wie houdt er niet van Anna Faris? Gekke mensen, dat is wie! De actrice is geweldig grappig, zelfs in haar minst succesvolle films. Ze is gelukkig getrouwd met Chris Pratt, waardoor ze een van de coolste koppels in Hollywood zijn. Ze is een toegewijde moeder die haar tijd en energie heeft gewijd aan verschillende goede doelen, waaronder de March of Dimes. Heck, zij en Pratt hebben zelfs een miljoen dollar gedoneerd aan een goed doel dat een bril biedt aan kansarme kinderen. In alle opzichten is ze een heel aardig en fatsoenlijk persoon.
Dus wanneer Faris opduikt voor een uitgebreide cameo in Keanu , is het even schokkend als schokkend grappig. Het plezier begint wanneer twee faux drugsdealers (gespeeld door Keegan-Michael Key en Jordan Peele) door een echte dealer worden gedwongen om wat "zaken" te doen in een herenhuis in de heuvels. Peele gaat naar binnen en ontdekt dat de koper van deze medicijnen niemand anders is dan de bekende komische actrice Anna Faris. Ze wordt high als een vlieger die drugs snuift voordat ze een sadistische inslag onthult en het bendelid dat Peele vergezelt aanmoedigt om op hem te schieten. Met andere woorden, ze speelt Evil Anna Faris. Het is een geweldig beetje helemaal tegen type in te gaan.
8 David Hasselhoff - De SpongeBob SquarePants-film
Als we eerlijk zijn, is David Hasselhoff op zijn best een B-lijst beroemdheid. Hij is vrijwel een begrip, maar het zijn echt de concepten van zijn shows Baywatch en Knight Rider die de echte sterren zijn. Tot zijn eer heeft de Hoff dit niet alleen geaccepteerd, hij lijkt het ook te omarmen. Meer dan eens speelde hij zichzelf in films, vaak in zelfverwijderende cameeën.
Een van die keren was in, The SpongeBob SquarePants Movie. Zijn uiterlijk is - in de beste SpongeBob-traditie - diep raar. Tijdens de derde act van de film zijn SpongeBob en Patrick op het droge en dreigen op te drogen. Ze moeten zo snel mogelijk terugkeren naar hun huis in Bikinibroek. Net op tijd (en uit het niets) arriveert Hasselhoff, gekleed in zijn kenmerkende rode Baywatch-short. Ze springen op zijn rug en hij vervoert ze, glijdend door het water op een dolfijnachtige manier. Het zicht is belachelijk. De Hoff verdient punten omdat hij deze game is, niet alleen om zijn Baywatch-succes te vervalsen, maar ook om hem in de naam van de lach dwaas te laten lijken.
7 Warwick Davis - Het leven is te kort
Warwick Davis is een acteur die bekend staat om het spelen van de hoofdrollen in Willow en Leprechaun, evenals zijn werk als Wicket the Ewok in Return of the Jedi en Flitwick in de Harry Potter-serie. Hij is bekender bij sciencefiction- en fantasy-fans dan bij het grote publiek, wat in wezen het uitgangspunt is van de HBO-serie Life's Too Short.
Davis speelt zichzelf als een man die wanhopig vasthoudt aan zijn kleine stukje sterrendom en probeert het groter te laten lijken dan het in werkelijkheid is. Hij houdt ervan te geloven dat hij spraakmakend is. Hij probeert sterren te krijgen, maar wordt herhaaldelijk neergeschoten. Wanneer iemand hem niet herkent - wat vaak gebeurt - voelt hij zich vernederd. De fictieve Warwick Davis probeert ook de beroemdheden van beroemdheden op te zuigen, waaronder serie-mede-maker Ricky Gervais, maar ze zijn vaak geïrriteerd door zijn capriolen. Life's Too Short duurde maar één seizoen, maar het is een heel grappig, inzichtelijk onderzoek naar roem op een lager niveau en hoe zelfs een voorproefje van het leven van beroemdheden iemand hongerig maakt naar meer. Veel meer.
6 Joaquin Phoenix - Ik ben nog steeds hier
I'm Still Here is weliswaar meer een stunt dan een film. Joaquin Phoenix begon met een reeks openbare "storingen" nadat hij zou hebben gestopt met acteren om een carrière in rapmuziek te lanceren. Regisseur / vriend Casey Affleck legde het allemaal vast op camera en monteerde het vervolgens in deze film, die probeerde zichzelf te laten doorgaan als een documentaire. De list was niet erg overtuigend, en weinig mensen werden voor de gek gehouden toen ze hem daadwerkelijk zagen.
Desalniettemin gaat Phoenix voluit in zijn weergave van een neurotische, diep onrustige versie van zichzelf. In de film lijkt hij verloren en hopeloos. Hij cavorteert met hoeren. Hij neemt drugs. Hij verliest bijna zijn verstand wanneer mensen zijn rapperformance afleggen. De acteur staat erom bekend dat hij zich volledig onderdompelt in zijn rollen, en hij kan dit gelijknamige personage niet tegenhouden. Het is de onhandige constructie van de film die zijn ware fictieve karakter onthult. Phoenix voelt echter als de echte deal als hij doet alsof hij op de camera smelt.
5 John Malkovich - John Malkovich zijn
Je moet je afvragen wat John Malkovich dacht toen hij voor het eerst het script van Charlie Kaufman voor John Malkovich Being kreeg. Het is het verhaal van een ongelukkige poppenspeler (John Cusack) die een portaal vindt dat rechtstreeks naar de geest van John Malkovich leidt. Deelnemers blijven daar een kwartier en zien de wereld door de ogen van de acteur, voordat ze langs de turnpike in New Jersey spugen. Bovendien wordt de Malkovich in de film meestal afgeschilderd als chagrijnig of gek.
Tot zijn eer herkende hij een briljant stuk schrift toen hij het zag. Malkovich speelt zichtbaar graag rond met zijn imago als een intense thespian. De film werkt zelfs zo goed omdat hij zichzelf niet alleen laat spotten, hij neemt er ook vrolijk aan deel. De meest memorabele scène komt wanneer hij zijn eigen geest binnentreedt, alleen om een wereld te ontdekken waar iedereen - man, vrouw en kind - zijn hoofd heeft en ze allemaal maar één woord spreken: "Malkovich."
4 Sam Jones - Ted
Een van de grote grappen in de komedie Ted van Seth MacFarlane uit 2012 is dat ster Mark Wahlberg en zijn pratende teddybeer geobsedeerd zijn door de opzettelijk campy 1980-film Flash Gordon van Mike Hodges. (En waarom zouden ze dat niet zijn? Het is best geweldig.) Die film gaf toen-nieuwkomer Sam Jones een decennia lange carrière bij het doen van laagwaardige actiefilms en tv-shows. Jones heeft consequent gewerkt, maar het zou een leugen zijn om te zeggen dat hij buiten zijn debuut iets gedenkwaardigs heeft gedaan.
Misschien is dat waarom hij ermee instemde zichzelf in Ted te spelen als een acteur die triomfantelijk vasthoudt aan de rol die hem voor het eerst onder de aandacht van het publiek bracht. Jones speelt in op zijn bekendheid, feesten alsof er geen morgen is en blijft gelukkig zijn Flash Gordon-kostuum dragen. Er is zelfs een goofy droomreeks waarin hij en Wahlberg een van de meer opvallende scènes uit de cultklassieker nabootsen. Uiteindelijk mag hij ook de bruiloft tussen Wahlberg en liefdesbelang Mila Kunis officiëren. Als het werk van Jones in Ted zelfs één persoon overtuigt om Flash Gordon te zien, moet het als een opwindend succes worden beschouwd.
3 Michael Cera - This Is the End
This Is the End bevat een who's who van populaire comedians op groot scherm die fictieve versies van zichzelf spelen terwijl ze tegenover de Apocalyps staan. Seth Rogen, James Franco, Jonah Hill, Danny McBride, Jay Baruchel en Craig Robinson zijn de belangrijkste onder hen, maar er zijn ook tientallen cameeën. Het centrale idee van de foto is om beroemdheid te spotten, om te kijken hoe beroemde mensen zouden reageren als de wereld ten einde zou komen.
Technisch gezien hadden we een van de sterren voor deze lijst kunnen kiezen, maar er is er een die verder gaat dan het spotten van zichzelf: Michael Cera. De acteur speelt over het algemeen liefhebbende nerdy personages met grote harten. Niet hier. In This Is the End is Cera een super-irritante griezel die cocaïne heeft opgedaan. Hij is ook een grote viezerik, die elke vrouw die zijn gezicht binnenkomt seksueel lastigvalt. Eerlijk gezegd is het een beetje schokkend om hem zo atypisch te zien gedragen, daarom is het ook hilarisch. Als straf voor zijn zonden ontmoet Cera een griezelige dood door impalement.
2 Al Pacino - Jack en Jill
Gezien zijn lange, illustere carrière, moet het voor Al Pacino een goed idee zijn geweest om zichzelf voor de gek te houden op het scherm. Helaas koos hij ervoor om het te doen in een film van Adam Sandler. En het was niet zomaar een oude Adam Sandler-film, het was een van de slechtste films van Adam Sandler, die veel zegt. We hebben het natuurlijk over Jack en Jill.
De meeste uitvoeringen op deze lijst zijn slim; deze is pijnlijk. Pacino wordt afgeschilderd als iets van een idioot. Hij moet een reeks dingen doorstaan die beschamend zijn om zo'n gewaardeerde acteur te zien doen, zoals goo-goo ogen op slepen naar Adam Sandler. (Het feit dat het drag-gebruik helemaal niet overtuigend is, is wat het saai maakt, niet het feit dat Sandler een vrouw speelt.) Later wordt hij gedwongen een Dunkin 'Donuts-commercial te maken. Ja, dat is een plotpunt, maar laten we eerlijk zijn - het is ook een echte Dunkin 'Donuts-commercial die vastzit in de film. Hij verschijnt niet alleen in deze advertentie, hij moet er ook in rappen. Dat klopt, rap. Pacino krijgt punten voor goed sportiviteit, maar egad, dit is wat deprimerend spul.
