Er is geen twijfel dat Hitchcock zijn titel van Master of Suspense verdient; veel van zijn films zijn donkere, strakke en intens boeiende thrillers. Hij is echter veel meer dan dat. Hitchcock experimenteerde vaak met nieuwe technieken, camera-effecten en schrijfapparaten om zijn eigen kenmerkende stijl te creëren.
Hoewel het bijna onmogelijk is om zijn lange filmografie te beperken tot slechts een paar "beste" aanbiedingen, hebben we dat gedaan. Volg ons.
hier is Screen Rant's lijst van de 15 beste Alfred Hitchcock-films.
15 The Birds (1963)
Een andere literaire aanpassing, The Birds is losjes gebaseerd op een kort verhaal van Daphne Du Maurier, waarin de concepten van zwermen moordende vogels werden geïntroduceerd. De ongelooflijke film bewijst dat Hitchcock zijn specifieke soort suspense kan gebruiken om zo ongeveer alles in nachtmerries te veranderen, omdat een stad wordt geterroriseerd door gevederde kamikazes.
The Birds is niet alleen angstaanjagend, maar bevat ook fenomenaal sociaal commentaar op hoe mensen reageren op angst en crises. Nadat de stad is gaan beseffen dat er een belangrijk probleem zich voordoet, gaan centrale personages Melanie (Tippi Hendren) en Mitch (Rod Taylor) naar een restaurant, waar de andere klanten alle manieren onthullen waarop mensen op terreur kunnen reageren; sommigen weigeren te geloven dat het überhaupt gebeurt, anderen wenden zich tot religie voor een verklaring of schuwen elke verklaring ten gunste van het idee van volledige uitroeiing. Het meest angstaanjagende van alles is dat we zien hoe een jonge moeder anderen opwindt in haar verlangen om haar kinderen te beschermen.
The Birds wordt continu genoemd in de popcultuur en wordt zelfs vervalst in The Simpsons. Eerder dit jaar inspireerde The Birds een stuk in de kunstinstallatie Dismaland van Banksy.
14 Dial M for Murder (1954)
Deze complexe misdaadthriller (gebaseerd op het stuk van Frederick Knott) neemt ons door twist na twist terwijl een man probeert de perfecte moord te plegen. Beginnend met een klassieke liefdesdriehoek (de man die altijd werkt, de vrouw die een affaire begint om met haar eenzaamheid om te gaan), bouwt Dial M For Murder snel een ingewikkeld complot op om Margot (Grace Kelly), de vals spelende vrouw, te vermoorden.
Tony (Ray Milland) gebruikt een geënsceneerde chantage om een crimineel te dwingen de moordenaar te worden en denkt dat hij een manier heeft bedacht om zichzelf vrij te houden - maar de zaken gaan snel zijwaarts. Niet alleen valt het schema uit elkaar, maar Margot bewijst meer dan onze onwillige beul aankan, en Tony blijft proberen om het op te lossen. De schuld verschuift van verdachte naar verdachte totdat een spoor van fouten naar de waarheid leidt.
Dial M For Murder wordt voortdurend genoemd in de popcultuur, waaronder The Simpsons, Archer, Family Guy, The West Wing, Castle, 3 rd Rock From the Sun en zelfs My Little Pony: Friendship Is Magic (in de aflevering "Dial P voor Pony").
13 The Lady Vanishes (1938)
In deze comedy-thriller keert Hitchcock terug naar een van zijn favoriete thema's; spionage. Wanneer een trein 's nachts een ongeplande stop moet maken, leren de passagiers elkaar kennen, inclusief de hilarisch geobsedeerde Charters en Caldicott, die veel van de komische verlichting in de film bieden. (Acteurs Basil Radford en Naunton Wayne waren zo populair als het cricket-liefhebbende duo dat ze in andere films en radioprogramma's in karakter verschenen.)
Terug in de trein beseft onze leidende dame dat een passagier lijkt te ontbreken, maar de anderen lijken vreemd te willen toegeven dat ze haar helemaal niet heeft ontmoet. Met de hulp van de enige passagier die haar gelooft, gaat ze op zoek naar de vermiste Miss Froy en ontdekt ze een complot om te voorkomen dat berichten worden doorgegeven aan het ministerie van Buitenlandse Zaken.
The Lady Vanishes pronkt niet alleen met Hitchock's humor en vermogen om spanning en hilariteit te combineren, maar dient ook als een andere blik op de zwakheden van de mensheid. Veel van de passagiers zijn niet direct betrokken bij het gemene complot, maar liegen over hun kennis van Miss Froy om hun eigen redenen en tonen hun zwakke punten in het proces.
12 Marnie (1964)
Een psychologische thriller rond een verwrongen liefdesverhaal, Marnie is het ultieme verhaal van de Hitchcock-blonde (en de laatste keer dat dit typische Hitchcock-personage op deze manier de focus van een film wordt). In navolging van de titulaire vrouwelijke dief (Tippi Hendren) die wordt gechanteerd in het huwelijk, concentreert het verhaal zich op haar relatie met haar nieuwe echtgenoot (Sean Connery) - een man die haar troost en probeert haar te helpen met haar problemen, maar ook haar chantage is en verkrachter.
In plaats van enkele ingewikkelde plots die we in zijn andere films zien, is het verhaal in Marnie echt een verhaal over menselijke relaties (samen met een verlangen om het mysterie op te lossen van wat de diepgewortelde problemen van de heldin veroorzaakte).
Marnie is ook beroemd vanwege Sean Connery, en vanwege het feit dat hij vroeg om een script te zien voordat hij de rol van Mark vervulde. Dit ongekende verzoek was naar verluidt te wijten aan Connery's onwil om als spion getypecast te worden (vanwege zijn beroemde rol als James Bond), en leek Hitchcock niet te faseren, die naar verluidt goed met Connery kon opschieten tijdens het filmen.
11 North by Northwest (1959)
Deze prijswinnende film werd genomineerd voor drie Oscars en is de typische Hitchcock-spionage-thriller. Met in de hoofdrol Cary Grant is de film een van zijn vele voorbeelden van een onschuldige man die wordt gejaagd voor een misdaad die hij niet heeft begaan; in dit geval ingelijst voor een geënsceneerd dronken rij-ongeval (en later een moord).
De film bevat een perfect voorbeeld van de "MacGuffin": een term die door Hitchcock wordt gepopulariseerd als een object dat iedereen achtervolgt. In North by Northwest is dat object een rol microfilm. De film bevat ook zijn klassieke thema's van verkeerde identiteit en spionage, maar mist opzettelijk een diepe symboliek. Hitchcock zelf zei dat hij na Vertigo iets wilde doen "leuk, luchtig en over het algemeen vrij van symboliek".
10 Berucht (1946)
Met de beroemde Cary Grant en zijn favoriete leidende dame, Ingrid Bergman, wordt dit film-noir drama regelmatig erkend als een van de beste van Hitchcock. Vasthouden aan een van zijn favoriete ingrediënten (spionage), draait de film rond het conflict tussen liefde en plicht als een vrouwelijke dubbelagent is ervan overtuigd om een nazi-groep te infiltreren met verleiding. Dit is natuurlijk, ondanks dat ik verliefd was op de agent die haar voor het eerst benaderde voor de missie.
Met veel van zijn gebruikelijke motieven is Notorious berucht omdat hij de eerste film is waarin Hitchcock echt het personage van de moeder onderzocht - iemand die in veel van zijn latere films een belangrijke schurk wordt. De film oogstte ook aandacht voor het omzeilen van het verbod op schermkusjes langer dan drie seconden (door de personages te laten breken tijdens de kus om te spreken, voordat ze teruggingen).
9 Psycho (1960)
Waarschijnlijk leidde de meest bekende thriller van Hitchcock, Psycho, tot meerdere vervolgfilms, een tv-serie (twee, als je een mislukte piloot uit '87 meetelt), een remake uit 1998 en talloze verwijzingen naar de popcultuur. Helaas kan dit betekenen dat de schokkende wending veel van zijn impact verliest voor nieuwe kijkers, maar zelfs weten wat er gebeurt, kan de zware spanning van de film niet aantasten.
De film was controversieel toen hij voor het eerst werd uitgebracht, grotendeels vanwege de expliciete seksuele scènes en geweld (het lijkt nu misschien tam, maar in die tijd was dit een van de eerste films om weg te komen met het tonen van bijvoorbeeld een ongehuwd paar samen in bed), maar ook omdat Hitchcock een beleid 'geen late toelating' eiste. Dit was naar verluidt vanwege zijn beslissing om het personage van Janet Leigh al vroeg in de film te vermoorden, ondanks dat hij haar als hoofdactrice in de meeste marketingmaterialen van de film had gefactureerd.
Meer dan vijftig jaar sinds de eerste release, blijft dit een van de beste voorbeelden van het slasher-genre ooit gemaakt.
8 Achterruit (1954)
Deze klassieke thriller met James Stewart en Grace Kelly in de hoofdrol werd genomineerd voor vier Oscars, en komt routinematig op de lijst "Beste film". Nog een donkere Hitchcock neemt de menselijke natuur aan, Rear Window centreert rond Jeff (Stewart), een fotograaf die thuis zit met een gebroken been die gefascineerd raakt door de activiteiten van zijn buren. Kijkend naar de wereld door een verrekijker, begint hij smerig spel door een van de andere bewoners van de compound te vermoeden, en hij zet zijn voorgevoel voort, hoewel de politie geen bewijs kan vinden dat hij gelijk heeft.
De plot zelf is niet overdreven ingewikkeld (voor zover Hitchcock-films gaan), maar het echte genie van de film komt uit de laatste scènes. Het is niet de moord zelf die hier beangstigend is, maar de menselijke reacties erop, die diep verontrustend zijn.
7 Rebecca (1940)
Een andere bewerking van een roman van Daphne Du Maurier (met dezelfde naam), Rebecca was Hitchcock's eerste Hollywood-film weg van zijn huis in het VK, een humeurige film noir met Laurence Olivier en Joan Fontaine.
Dit duistere verhaal van een weduwnaar (Olivier) en zijn vrouwen (verleden en heden) neemt ons mee door een overvloed aan wendingen en bewegingen terwijl verschillende personages flirten met krankzinnigheid, bedrog en moord. Het verhaal wordt stuk voor stuk onthuld in typische Hitchcock-stijl, en de obsessieve en gebrekkige personages komen samen om een perfect voorbeeld van een romantische noir-film te creëren. Rebecca werd genomineerd voor elf Oscars en won er twee (inclusief Best Picture) - waarmee het de meest succesvolle Hitchcock-film werd tijdens de Academy Awards (berucht om het feit dat Hitchcock nooit een Oscar voor Beste Regisseur won).
6 touw (1948)
Hoewel het absoluut geen van de betere films van Hitchcock is, in termen van plot (hoewel dit op zijn minst gedeeltelijk kan worden toegeschreven aan het bronmateriaal: het spel met dezelfde naam door Patrick Hamilton), blijft Rope een van zijn meest indrukwekkende werken voor de technieken die hij geëxperimenteerd met het maken ervan.
Het verhaal van een paar moordende intellectuelen (John Dall en Farley Granger) werd opgenomen in een ongelooflijk klein aantal lange takes (een enkele lange take was destijds niet mogelijk, vanwege de lengte van filmrollen), speelt zich in het echt af tijd en was bijna volledig onbewerkt. De set is ontworpen met muren en meubels op rollen, zodat ze tijdens het filmen stil uit de weg kunnen glijden en weer naar binnen kunnen schuiven wanneer de camera weer naar hen toe werd gedraaid. Het werd vervolgens samen bewerkt om op een enkele lange take te lijken.
5 Shadow of a Doubt (1943)
Shadow of a Doubt is een andere huiveringwekkende klassieker van de geweldige regisseur. Gecentreerd op een bezoekende oom (Joseph Cotten) die misschien niet helemaal is wat hij lijkt en een jonge vrouw (Teresa Wright) die haar vermoedens over hem heeft, deze film is alles wat je wilt van een strakke thriller.
Zoals gewoonlijk zijn de spanning en trage onthullingen ongelooflijk en onderzoekt de film de duistere motivaties van de mensheid. Oom Charlie is zowel charmant als angstaanjagend, terwijl de jonge Charlie in het begin veel aantrekkelijker lijkt, maar zichzelf uiteindelijk veel minder dan perfect eervol toont. Romantiek, mysterie en misdaaddrama, dit heeft alle elementen van zijn grootste werken.
Naar verluidt is de film Hitchcock's favoriet van zijn eigen films, en het is gemakkelijk te zien waarom.
4 Strangers On A Train (1951)
Dit is een van de vele Hitchcock-films die een fascinatie voor het concept van een 'perfecte moord' op prijs stellen en blijft een van zijn bekendste en meest geprezen films. Openend met de toevallige ontmoeting van twee mannen in een treinwagon, wordt onthuld dat een van hen denkt de perfecte manier te hebben gevonden om met moord weg te komen: hij biedt aan dat de twee mannen moordslachtoffers moeten 'ruilen'. Op deze manier heeft geen van beide een connectie met de persoon die ze daadwerkelijk doden, en beide slachtoffers eindigen dood.
Een schijnbaar intelligent plan, het gaat al snel mis als Bruno (Robert Walker) zijn einde van de 'deal' ophoudt, maar Guy (Farley Granger) is niet bereid om 'zijn' moord te plegen. Naast de ongelooflijke spanning en plotwendingen, kreeg Strangers on a Train ook een plaats in de filmgeschiedenis voor een bepaalde scène: de moord op Miriam (Laura Elliot). Deze langzame wurging wordt volledig gezien als een weerspiegeling in de bril van de slachtoffers en is een verbluffend, donker mooi schot.
3 De 39 stappen (1935)
Deze vroege thriller-aanpassing van het gelijknamige boek (door John Buchan) volgt een Canadese indringer in Engeland (Robert Donat), die verwikkeld raakt in een spionageplot en ingelijst voor moord. Een van de vele aanpassingen van de roman, Hitchcock's wordt meestal beschouwd als de definitieve versie en bevat veel van de ongelooflijke elementen waarvoor hij bekend staat.
The 39 Steps is een van de vele films die draait om een onschuldige man die wegloopt van de wet - die de gemeenschappelijke angst voor vervolging bespeelt. De film vestigt ook het karakter van de "ijskoningin" (Madeleine Carroll) die in de meeste films van de regisseur verschijnt; blond, afgelegen, fascinerend en fetisjistisch.
The 39 Steps blijft een van de bekendste films van Hitchcock, ondanks het feit dat hij niet dezelfde kritiek kreeg als veel van zijn latere werk.
2 Torn Curtain (1966)
De vijftigste film van Hitchcock, Torn Curtain, keert terug naar het genre van de spion-thriller, met een verhaal over de Koude Oorlog. Vol met alle gebruikelijke plotwendingen, draait de film rond een wetenschapper (Paul Newman) die naar het oosten van Duitsland reist om publiekelijk over te lopen
behalve dat hij in feite een dubbelagent is. Zijn ware missie is om te ontdekken en terug te keren met vijandelijke geheimen. Zijn verloofde (Julie Andrews) ging met hem mee op reis, ondanks zijn aansporingen voor haar om thuis te blijven, en de twee eindigen in een wanhopige race om te ontsnappen voordat hun meerlagig verraad wordt ontdekt.
Deze film zit boordevol actiescènes en klassieke spionagemomenten en is zeker de moeite van het bekijken waard, ook al verdient hij niet de titel van een van zijn allerbeste.
