Een van de beste dingen van cinema is de mogelijkheid om de kijker centraal te stellen in de actie. Bij het kijken naar een film smelt de realiteit weg en worden we getransporteerd naar een andere wereld vol opwinding, gevaar, angst en romantiek, soms allemaal in dezelfde film. Een achtervolging of achtervolging is een van de minst gecompliceerde verhalen, maar het is ook een van de beste. Het is een eenvoudige manier om personageagentschap en een duidelijke motivatie te geven, twee van de essentiële bouwstenen voor het creëren van een gedenkwaardig karakter. De eerste achtervolgingsfilm wordt verondersteld de Stop Thief van 1901 te zijn! - een stille korte broek met een zwerver die vlees steelt en wegloopt van een woedende slager. Naarmate de technologie is verbeterd, is het maken van actiefilms een ongelooflijk lange weg afgelegd van zo'n bescheiden begin, baanbrekend op meer verfijnde manieren om het publiek op het puntje van hun stoel te houden.
Dus, hoe definieer je een "achtervolgingsfilm"? Het is een raar vage maar vreemd specifieke term. De betekenis staat ter discussie, maar verwijst meestal naar een film met een achtervolging of race als centraal plotapparaat. Vaak zal het een kat-en-muis-affaire zijn met constante achtervolgingen en bijna-vangsten. Veel films hebben geweldige achtervolgingsreeksen, maar dat maakt ze niet noodzakelijk een achtervolgingsfilm. Dat gezegd hebbende, hebben de meeste top-achtervolgingsfilms kick-ass-achtervolgingssequenties erin. Nog steeds bij ons? Mooi zo.
Strek je hamstrings en geef je motoren een boost terwijl we je langs de beste voorbeelden van het genre leiden met de 15 beste achtervolgingsfilms aller tijden.
15 Fast Five (2011)
Het is eerlijk om te zeggen dat het een tijdje duurde voordat de Fast and Furious-franchise zijn weg vond. Terwijl de eerste vier films waren gericht op de ondergrondse wereld van illegaal straatracen, koos Fast Five voor een grotere reikwijdte met een plot rond een uitgestrekte internationale overval. De nadruk leek deze keer stevig op plezier te liggen en het belachelijke te omarmen, en het werpt zijn vruchten af. Na het vermoorden van de weliswaar ontbrekende sequels, begonnen critici aan de slag te gaan met de serie, een trend die zou doorgaan tot kritiek serie hoogtepunt Furious 7 in 2015.
Onze lieve boevenfamilie brengt praktisch de hele film op de vlucht voor de wet. Als ze niet ontsnappen aan DEA-troepen onder leiding van agent Luke Hobbs (Dwayne Johnson), rennen ze weg van drugsbaron Hernan Reyes (Joaquim de Almeida) en zijn bende geweren. De film begint zoals het betekent om verder te gaan, met een grote reeks waarin Dom met stemstem (Vin Diesel) door zijn bemanning uit een gevangenisbus wordt gepakt. Vanaf daar hebben we een ademloos set-stuk waar drie supercars worden opgevijzeld vanuit een snel rijdende trein. Dit verspilt weinig tijd en leidt vervolgens tot de ontdekking van een computerchip met de locatie van $ 100 miljoen in contanten. Dom en zijn familie helpen het geld te stelen en beginnen aan de beste scène van de film, waar Dom en Brian (Paul Walker) een stalen kluis achter hun auto's slepen met een waanzinnig aantal agenten op hun staart. De kluis voegt een interessant element toe aan de achtervolging, waarbij het wordt gebruikt als een sloopkogel om de ongelukkige politieagenten uit te schakelen die hen achtervolgen. Ik hoop dat dit jaar The Fate of the Furious hetzelfde belachelijke niveau heeft (of moet dat Ludacris zijn?), Leuk spektakel en veel macho-houdingen van Groot en The Rock.
14 It's A Mad Mad Mad Mad World (1963)
Het is moeilijk uit te drukken hoe groot de deal is. Het is een gekke gekke gekke wereld (ja, dat is de juiste titel) was toen het uitkwam. Het was eigenlijk de komedieversie van The Avengers, een ontmoeting van alle komische legendes van die tijd in één groot avontuur. Spencer Tracy leidt een enorme cast van herkenbare grappige gezichten, waaronder Mickey Rooney, Milton Berle en Phil Silvers. Als de met sterren bezaaide hoofdcast niet genoeg was, waren er ook cameeën van iconen als Jerry Lewis, Buster Keaton en de Three Stooges om het publiek bezig te houden.
Mad World (we gaan je niet nog een keer onderwerpen) opent met een veroordeelde (gespeeld door Jimmy Durante) die zijn auto crasht op een bergweg. Verschillende vreemden stoppen om hem te helpen, maar hij is te gekwetst om te overleven. Voordat hij (letterlijk) de emmer schopt, vertelt hij de automobilisten over zijn geheime cache van $ 350.000 (een coole twee miljoen in het geld van vandaag) begraven in een park nabij de Mexicaanse grens "onder de Big W". Na een korte poging tot beleefdheid, besluiten de automobilisten ervoor te strijden en gaan ze weg om het gestolen geld voor zichzelf op te eisen.
Naarmate de film vordert en de vreemden allerlei wegversperringen raken, komen steeds meer mensen op de hoogte van de Big W-voorraad en doen ze mee aan de race naar de grens. Het is het soort film waarin het woord 'gek' specifiek is uitgevonden om het te beschrijven. Hoewel de meeste gezichten en namen niet de impact zullen hebben die ze ooit hebben gehad en een deel van de humor is gedateerd, maar er is nog steeds plezier te beleven aan wat in feite neerkomt op een live-action cartoon, vol goofy grappen, pakkende muziek, en gekke stunts. Bovendien is het moeilijk om niet gecharmeerd te zijn van de klimatologische opeenvolging van de film met een verwoed gevecht om het geld op een afbrokkelende brandtrap hoog boven de straten van de stad.
13 Minderheidsrapport (2002)
Het epische Minority Report van sci-fi / noir / chase van Steven Spielberg komt tegenwoordig niet veel voor in filmgesprekken, wat echt jammer is. De film gaat over een futuristische politie genaamd PreCrime die een pool van helderzienden gebruikt die bekend staan als PreCogs om moorden te zien voordat ze gebeuren. Via de visioenen van de helderzienden krijgen ze een video van de mogelijke toekomst en kunnen ze de namen van de betrokken personen, de locatie en de methode krijgen, allemaal in een korte tijd. PreCrime-officieren worden vervolgens naar het toneel gestuurd en arresteren de zogenaamde moordenaar. Chief John Anderton (Tom Cruise) is de belangrijkste man die verantwoordelijk is voor het ontcijferen van de gefragmenteerde visioenen en het samenvoegen van de misdaad. Dingen veranderen wanneer Anderton's naam in het systeem opduikt en hij wordt gedwongen weg te rennen van zijn eigen collega's in een poging zijn naam te wissen. De film jongleert met ideeën van vrije wil en determinisme in een slanke scifi-thriller met geweldige uitvoeringen van Cruise, Samantha Morton en Colin Farrell.
Het systeem stelt dat Anderton iemand zal vermoorden die Leo Crow heet, een man die hij nog nooit heeft ontmoet. Farrell's Danny Witwer jaagt meedogenloos door de stad en probeert de volgende zet van de ex-chef te voorspellen. Anderton gelooft dat hij is opgericht en probeert de waarheid achter dit alles te vinden, terwijl hij de PreCrime-taakgroepen ontwijkt die zijn uitgerust met jetpacks en robotspinnen. Spielberg bewees dat hij in staat is om film-grootheid te achtervolgen met Duel, zijn klassieker uit 1971 voor vrachtwagenchauffeurs, maar Minority Report verhoogt de spanning tot bijna ondraaglijke niveaus. In geen enkele scène is dit duidelijker dan de meesterlijk uitgevoerde reeks waarin de bovengenoemde spinnen worden losgelaten in het flatgebouw waarin Anderton zich verstopt.
12 Bullitt (1968)
Als je van Bullitt hebt gehoord maar het nog niet hebt gezien, is het waarschijnlijk omdat A) Steve McQueen bevat, wetenschappelijk bewezen (nodig citaat) als een van de coolste man om op deze planeet te lopen en B) het heeft een aantal ongelooflijke auto-achtervolgingen in het. Beide zijn waar, maar het onderstreept de rest van de film enigszins. Het is een strakke thriller met een snel tempo en een echt intrigerend plot. McQueen speelt luitenant Frank Bullitt (geef ze een pauze, het was de jaren zestig) een no-nonsense agent die persoonlijk betrokken raakt in een zaak wanneer twee gewapende mannen opdagen en zijn partner verwonden en de man die hij moest beschermen. Ondanks zijn missie te hebben mislukt, weigert Bullitt de situatie te laten vallen en gaat hij op zoek naar de verantwoordelijke huurmoordenaars.
Politieagenten die criminelen achtervolgden, was toen nog niets nieuws, maar Bullitt presenteerde zijn verhaal op een revolutionaire manier. Veel mensen beschouwen de auto-achtervolging in Bullitt als een van de beste die ooit op het scherm is gezet, en het DNA is nog steeds te vinden in moderne blockbusters. De furieuze achtervolging rond San Francisco is tot op de dag van vandaag nog steeds indrukwekkend, maar het is moeilijk te begrijpen hoe groot dit was vanuit onze moderne optiek. De meeste auto-achtervolgingen tot op dit punt gebruikten een combinatie van versnelde auto-opnames en opnames van de acteur in een auto met een projectiescherm aan de achterkant. Bullitt daarentegen gebruikte nieuwe cameratechnologie om de kijker dichter bij de actie te brengen dan ooit tevoren. McQueen versus de huurmoordenaars is een geweldig verhaal van de kat en de muis in zichzelf, maar de fantastische, opvallende auto-achtervolging in combinatie met de erfenis van de film maakt het een gemakkelijke vergrendeling voor deze lijst.
11 Smokey and the Bandit (1977)
1977 was een enorm jaar voor culturele fenomenen. Terwijl mensen massaal bijeenkwamen om Star Wars en Saturday Night Fever te zien, profiteerde simpele achtervolgingsfilm Smokey and the Bandit van een obsessie met de trucking-cultuur en CB-radio, om nog maar te zwijgen van de populariteit van hitnummers als "Convoy". De plot is eenvoudig. Bo "Bandit" Darville (Burt Reynolds) is een gerenommeerde vrachtwagenchauffeur ingehuurd om een zending bootleg bier te leveren van Texas naar Atlanta in 28 uur op een weddenschap. Met andere woorden, ze hebben nog een lange weg te gaan en een korte tijd om daar te komen. Bandit accepteert op voorwaarde dat zijn BFF Cledus Snow, ook bekend als "Snowman", de vrachtwagen bestuurt terwijl hij een zwarte Trans-Am bestuurt als een "blocker" om elke wetshandhaving af te leiden van de illegale lading.
Dingen worden ingewikkelder wanneer de belichaming van "Smokey" (een slangterm voor de zuidelijke snelwegpatrouille) wordt betrokken in de vorm van de vasthoudende Sheriff Buford T. Justice (Jackie Gleason). Niet alleen dat, maar Bandit pakt een weggelopen bruid genaamd Carrie, die hij de bijnaam 'Kikker' geeft. Zou je het niet weten, maar de verwarde echtgenoot van Frog is toevallig de zoon van Buford Justice, wat de sheriff meer dan voldoende motivatie geeft om de beminnelijke boeven te sluiten. Het is moeilijk om Smokey and the Bandit niet leuk te vinden. De achtervolgingen in de auto zijn geweldig, de dialoog kan echt grappig zijn en het hele ding heeft een aanstekelijk gevoel van plezier, waarbij de hoofdcast duidelijk een knaller heeft. Terwijl de film uiteindelijk twee teleurstellende sequels voortbracht, doen ze weinig om de kwaliteit van de eerste weg te nemen. Alles bij elkaar nu: oostwaarts en lager …
10 The Bourne Identity (2002)
In de eerste film van de serie wordt ieders favoriete geheugenverliesspion in de oceaan gevonden met verschillende kogelwonden in zijn rug. Nadat hij is gered, deelt de man zijn verleden samen en vindt een naam - Jason Bourne. Terwijl hij het complot ontdekt met de hulp van behulpzame vreemdeling Marie (Franka Potente), komt hij erachter dat hij eigenlijk een hoog opgeleide black-ops-agent is, en dat dezelfde duistere organisatie waar hij voor werkte nu achter hem aan zit. Binnenkort is een internationale klopjacht op gang voor Bourne en Marie, en ze moeten ontsnappen aan de greep van de autoriteiten om te overleven, laat staan om antwoorden te krijgen.
Vóór de release van de film waren velen sceptisch over het casten van Matt Damon als een badass, maar de film bewees al snel dat deze angsten ongegrond waren. Net als Bullitt heeft het ook een revolutie teweeggebracht in actiefilm met zijn gespannen, realistische achtervolgingen en viscerale vechtsequenties. Identiteit en de opvolgers gaven het publiek een voorliefde voor grimmiger spionverhalen die al snel invloed hadden op de James Bond-serie, de opa van het spionagenre. Geïnspireerd door Bourne, het 007-debuut Casino Royale van Daniel Craig maakte een einde aan de campiness van de serie en blaasde de franchise nieuw leven in door Bond terug te brengen naar zijn brutale literaire roots. Hoewel Jason Bourne, de vijfde film in de franchise, gemengde beoordelingen ontving, deed de film het netjes aan de kassa. Dit kan betekenen dat Bourne's erfenis (maar hopelijk niet The Bourne Legacy) waarschijnlijk in een bepaalde vorm zal doorgaan.
9 Run Lola Run (1998)
Run Lola Run is waarschijnlijk het meest unieke item op deze lijst. Voor het geval je het niet weet, het is een Duitse thriller met in de hoofdrol Franka Potente als Lola, de ondergewaardeerde vriendin van de kleine boef Manni (Moritz Bleibtreu). Lola krijgt een angstaanjagend telefoontje van Manni, die beweert dat tenzij hij 100.000 Deutsche Marks aan zijn baas in 20 minuten levert, hij een dode man is. Van daaruit splitst de film zich in driedelige "runs", die elk een ander resultaat van dezelfde situatie laten zien.
Run Lola Run heeft een sterk centraal concept dat de gekte van de film grenst. Het is een spannende, bestrating kloppende affaire met intense actie. Net als Minority Report behandelt de film thema's van determinisme versus vrije wil, en worden er ook veel chaos-theorie in de mix gegooid. Bij alle drie runs moet het titulaire personage bijvoorbeeld met dezelfde obstakels worden geconfronteerd, waaronder een vrouw die een kinderwagen duwt. Bij de eerste run komt Lola in botsing met de vrouw, die later een kind zou stelen nadat ze haar eigen voogdij had verloren. In de tweede botst Lola nog steeds met haar, maar het is onthuld dat de moeder later de loterij zou winnen. Voor de derde en laatste run vermijdt Lola de koets helemaal. In een flits wordt geopenbaard dat de vrouw zich bij de kerk heeft aangesloten en zich aan God heeft gewijd. Het is een fantastisch onconventionele achtervolgingsfilm die zijn geweldige lopende sequenties doorspekt met een paar trippy visuals, pulserende beats en wat filosofische intrige die er bovenop wordt gestrooid.
8 Ronin (1998)
In Ronin spreekt het personage van Robert De Niro over het nooit lopen naar een plek waar hij de weg niet uit kent, wat de algehele sfeer van de film perfect samenvat. Het basisverhaal is dit: een groep internationale huurlingen worden ingehuurd om een belangrijke koffer op te halen. Zowel Ierse als Russische gangsters lijken geïnteresseerd te zijn in de zaak en de mysterieuze inhoud ervan en lijken er alles aan te doen om het in handen te krijgen. Het werk verloopt niet precies zoals gepland en Sam en de anderen realiseren zich dat ze misschien een verrader in hun midden hebben. Vanaf dat moment wordt de film niet alleen een achtervolging voor de zaak, maar ook een race om de rat te vinden. Spanning wordt gecreëerd door veranderende trouw en onzekerheid, waarbij elk personage zich gedraagt als Sam - niet in staat elkaar te vertrouwen en van tevoren de weg te vinden, voor het geval het allemaal naar het zuiden gaat.
Afgezien van enkele geweldige uitvoeringen van DeNiro, Jean Reno en Stellan Skarsgard, reageren de meeste mensen op de actie van Ronin, die de meer realistische weg inslaat zonder in te boeten aan spektakel. De invloed van Bullitt is weer voelbaar in de geweldige auto-achtervolging van de film door de claustrofobische straten van Parijs. In plaats van pulserende muziek begint de reeks met niets anders dan het geluid van motoren, banden en glassmashing, wat het geheel een geloofwaardig voordeel geeft. Het is alleen wanneer de inzet wordt verhoogd en onze chauffeurs in tegenliggers door een tunnel beginnen te racen, begint de bombastische muziek. Ronin trekt ook op dit punt ook een eenvoudige maar effectieve truc uit, eindelijk de angst in zowel chauffeurs als hun passagiers als dingen tonend begin een beetje te gek te worden voor comfort. Tegen het einde van de achtervolging is de nevenschade van de hitlijsten af en zijn er nog veel pissige Parijzenaars over om naar het bloedbad te gapen.
7 The Blues Brothers (1980)
De Blues Brothers hadden niet moeten werken. Na een biedende oorlog voor de film trof de productie een litanie van addertjes onder het gras. Omdat Dan Aykroyd zijn screenwriting-vaardigheden nog moest verbeteren, leverde hij een lang en overdreven ingewikkeld script op, wat betekende dat regisseur John Landis moest instappen en zonder een bevestigd budget moest beginnen met fotograferen terwijl hij tegelijkertijd het scenario herschreef. Gelukkig heeft het betrokken talent ervoor gezorgd dat het geen ramp was en werden The Blues Brothers een komische klassieker, bol van humor en geweldige muzikale nummers.
Wanneer Jake Blues (John Belushi) uit de gevangenis wordt vrijgelaten, belooft hij het goed te maken en besluiten hij en zijn broer Elwood (Aykroyd) om het katholieke weeshuis waarin ze zijn grootgebracht te helpen. The Brothers Blue kwam op het idee om hun volk te hervormen band en een concert spelen om geld in te zamelen voor hun zaak. Wanneer Elwood echter wordt gestopt, wordt hij belast met het rijden met een geschorst rijbewijs. Elwood raakt het gas en ontsnapt door een nabijgelegen winkelcentrum, en vanaf dat moment wordt de lange jacht alleen maar gekker. De film laat dingen niet schuiven alleen omdat het een komedie is. De klimatologische achtervolging bestaat uit tientallen politieauto's, een countryband en neonazi's in een legitiem geweldige reeks vol grote stunts en bijna-ongelukken. Het einde van de neo-nazi-achtervolging is bijzonder goed, met alle fysica uit het raam in een hilarische duik. Je zult "Ride of the Valkyries" nooit meer op dezelfde manier horen.
6 The Terminator (1984)
Het sciencefiction-meesterwerk van James Cameron The Terminator is misschien niet de eerste film die je te binnen schiet als je het hebt over achtervolgingsfilms, maar hij hoort absoluut om een aantal redenen. Het is een klassiek kat-en-muis verhaal over een tijdreizende cyborg-moordenaar uit de toekomst die in het tijdperk van groot haar en Ronald Reagan belandt. De Terminator (Arnie, uiteraard) wordt gestuurd om Sarah Connor (Linda Hamilton) te doden, een gemiddelde serveerster die, zonder medeweten van haar, de toekomst van de hele mensheid op haar schouders heeft, terwijl haar zoon John een belangrijke speler voor het verzet wordt in de mens / machine oorlog.
Hulp is aanwezig in de vorm van Kyle Reese (Michael Biehn), een toekomstige soldaat die terug reist om Sarah te beschermen. Wat volgt is een intense achtervolging terwijl de onvermoeibare Terminator onze helden opjaagt met nul genade of medeleven ingebouwd in zijn hersensnippers. Een van de dingen die de film zo aantrekkelijk maakt, is dat het gevaar en de inzet worden vermenigvuldigd. We houden van Sarah en Kyle en willen dat ze overleven, maar hun leven is niet het enige dat op het spel staat - de hele mensheid staat op het spel. Hoewel het vervolg, Terminator 2: Judgement Day, grotere en betere actiescènes heeft, is het origineel dat misschien het beste in aanmerking komt als een directe achtervolging, waarbij Arnie's T-800 een nachtmerrieachtige en bijna niet te stoppen antagonist is voor Sarah en Kyle om mee om te gaan.
5 The Fugitive (1993)
In het perfect getiteld The Fugitive speelt Harrison Ford de rol van Dr. Richard Kimble, een chirurg voor de moord op zijn vrouw. Ondanks zijn protesten van onschuld en beschuldigingen dat een eenarmige man verantwoordelijk is, wordt Kimble ter dood veroordeeld. Onderweg naar Death Row nemen zijn medegevangenen de gevangenisbus over, waardoor deze op spectaculaire wijze crasht en tegen een trein botst. De goede dokter ontsnapt, maar wordt al snel onderworpen aan een massale klopjacht onder leiding van plaatsvervangend Amerikaanse maarschalk Samuel Gerard (Tommy Lee Jones). Kimble moet de vangst vermijden terwijl ze probeert de ware moordenaar te vinden.
De film is een achtbaanrit vol spanning. Bovenop de grote actiescènes, verandert de solide cast van de film wat gewoon een andere achtervolgingsfilm had kunnen zijn in iets speciaals. Kimble is een ongelooflijk herkenbaar personage, waardoor Ford's belegerde Everyman-held gemakkelijk te rooten is. We delen in zijn successen en voelen zijn frustraties. Wanneer Kimble een enorme samenzwering achter de dood van zijn vrouw ontdekt, is het moeilijk om niet te willen dat hij wint, vooral wanneer de ware aard van de framing wordt onthuld. Het is een verstandige strijd tussen hem en Gerard, en de hele film wordt een episch schaakspel. Hun confrontatie met de moeder is alleen al de toegangsprijs waard. Laten we gewoon teruggaan naar het vergeten van het vervolg, US Marshals, bestaat.
4 Catch Me If You Can (2002)
Niet tevreden met het laten vallen van één genre-klassieker op ons in 2002, gaf Steven Spielberg ons twee. De tweede, Catch Me If You Can, is gebaseerd op het ongelooflijke waargebeurde verhaal van oplichter Frank Abagnale Jr. Leonardo DiCaprio speelt gladde Frank, een begaafde zelfverzekerde bedrieger die zich een weg omhoog weet te banen op de sociale ladder. Frank wordt uiteindelijk een nep-Pan-Am-vliegpiloot en zwaait het bedrijf uit miljoenen dollars met vervalste salarisstrookjes. Zijn grootschalige grifting blijft niet onopgemerkt, en al snel heeft Abagnale FBI-fraude agent Carl Hanratty (Tom Hanks) achter hem aan.
DiCaprio en Hanks zijn perfect gecast, en het zou gemakkelijk zijn om de film alleen op hun interacties aan te bevelen, maar Spielberg verpakt het geheel met humor, stijl en een opzettelijk rooskleurig beeld van het verleden dat je doet verlangen naar de jaren zestig, zelfs als je tientallen jaren na hun geboorte bent geboren. Sommige van de gekkere plotwendingen lijken misschien fictief, maar blijkbaar was het enige dat Spielberg uitvond de tweede ontmoeting van Frank met zijn vader. Frank Abagnale is duidelijk een opmerkelijk persoon en kijkers met arendsogen zullen hem aan het einde van de film kunnen zien in een snelle cameo-rol als agent. Als je het nog niet hebt gezien en nog steeds niet overtuigd bent, hebben we al gezegd dat het ook een van de beste sequenties voor filmtitels ooit heeft, gescoord door de legendarische John Williams?
3 Mad Max: Fury Road (2015)
Het is verleidelijk om afzonderlijke shout-outs te geven aan de andere Mad Max-films, maar 2015 Fury Road is zo'n pure achtervolgingsfilm als je kunt krijgen. Het overgrote deel van de film is een enorme achtervolging, met de schaarse scènes van het vertellen van verhalen en karakterontwikkeling onderweg. Wanneer de vertrouwde Imperator Furiosa (Charlize Theron) een oorlogsinstallatie vol met despot Immortan Joe's (Hugh Keays-Byrne) vrouwen steelt, begint de plot in een tempo dat zelden vertraagt. Drifter Max (Tom Hardy) raakt verward in de procedure en stemt ermee in Furiosa te helpen de vrouwen te redden.
Fury Road is een meedogenloze, snelle film die je bijna gegarandeerd opjaagt en je de high-five wil geven de dichtstbijzijnde persoon. Er werd veel nadruk gelegd op praktische stunts, en dat is te zien. CGI is een geweldig hulpmiddel, maar sommige regisseurs gebruiken het lui en beroven hun zogenaamd spannende achtervolgingen van gevaar en spanning dankzij niet overtuigende effecten. Veteraan-directeur George Miller had niets van die nieuwe onzin, en als het echt kon, was het dat wel. Dat wil niet zeggen dat de film geen computereffecten heeft, maar ze worden spaarzaam gebruikt, wat verfrissend is. Na achtervolging door de woestenij, neemt de spanning nog verder toe wanneer Team Furiosa besluit te stoppen met rennen en hun aanvallers hoofd te ontmoeten in een massale laatste strijd. Afgaande op de machtige 97% op Rotten Tomatoes, zijn er veel mensen die denken dat het allesbehalve middelmatig is.
2 North by Northwest (1959)
Hoewel Bullitt misschien een meer merkbare impact heeft gehad op het maken van acties, was de film die aantoonbaar de blauwdrukken voor het genre was de klassieke North by Northwest van Alfred Hitchcock. Stop ons als dit bekend klinkt: een onschuldige man is verstrikt in een geval van een verkeerde identiteit en wordt meedogenloos door het land achtervolgd door een schaduwrijke organisatie die probeert hun sporen af te leggen door onze held uit te schakelen. De situatie escaleert en snel genoeg wordt reclame-exec Roger Thornhill (Cary Grant) beschuldigd van moord.
Bijna alles aan deze film is iconisch. Van de super beroemde crop-duster vliegtuigscène tot de laatste confrontatie op Mount Rushmore, je zult deze momenten hebben gezien waarnaar wordt verwezen, zelfs als je de film niet hebt bekeken. Het is een vakkundig verteld verhaal met een charismatische wending van Cary Grant, een van de beste mannen van de tijd. De film is ook verrassend grappig ook, met een aantal fatsoenlijke gags en een lichtere toon dan de meeste van Hitchcock's achtercatalogus. Omdat de film in feite het rulebook voor actiethrillers schreef, moest het op deze lijst staan.
