Sommige films voldoen gewoon niet aan de verwachtingen. Soms kan een vervolg niet tippen aan de kwaliteit van het origineel, en soms ziet een creatief team er fantastisch uit op papier, maar kan het zijn potentieel niet waarmaken wanneer alle stukken op hun plaats zitten. Soms kunnen problemen in de productie de kwaliteit van de uiteindelijke film beïnvloeden op een manier die niemand kon voorzien. Vaak zijn de fans van een franchise zo enthousiast over een nieuwe release dat ze zo'n enorme hype opbouwen dat geen enkele film er ooit goed uit zou kunnen zien.
Doorheen de filmgeschiedenis hebben veel films niet aan de verwachtingen voldaan. Tot nu toe is Star Wars: The Force Awakens erin geslaagd om aan dat lot te ontsnappen, omdat fans van de serie tevreden zijn met de langverwachte film, maar er is altijd een mogelijke terugslag die wacht op een film als deze.
Hier is een lijst met 15 films die om de een of andere reden niet konden voldoen aan de hype die hen omringde:
16 Prometheus
De Alien-franchise begon sterk, maar is sindsdien enigszins bruisend. Zo populair als de ruimte-horrorfilm Alien en het vervolg vol actie, de volgende films hebben het niet goed gehouden in vergelijking. Oorspronkelijk aangekondigd als een direct vervolg op de originele film, zag Prometheus de terugkeer van de originele filmregisseur Ridley Scott, waardoor veel fans hoopten dat deze film misschien precies was wat nodig was om de franchise nieuw leven in te blazen.
Tegen de tijd dat Prometheus werd uitgebracht, had de film echter ernstige veranderingen ondergaan. Het originele script dat de gebeurtenissen van de oorspronkelijke Alien had opgezet, was verdraaid en aangepast om een volledig nieuw verhaal te vertellen met verschillende aliens en personages, wat betekent dat de voltooide film weinig gelijkenis vertoonde met waar Alien-fans op hoopten.
15 De Hobbit-trilogie
De moraal van de Hobbit- films is dat CGI niet alles beter maakt. Dit geldt vooral voor films zoals de originele Lord of the Rings-trilogie die ervoor zorgde slimme camerahoeken en levensechte monstermodellen te gebruiken in een tijd waarin de meeste films afhankelijk waren van niet overtuigende computereffecten. De prequel-trilogie daarentegen had naar verluidt zoveel groen scherm dat het Sir Ian McKellen deed huilen, wat in de regel waarschijnlijk te veel is.
Dit is niet helemaal de schuld van de filmmakers - regisseur Peter Jackson kwam zeer laat in de preproductie van het project en er was niet genoeg tijd om zijn visie op de films vooraf op te bouwen. Hoe hard Jackson ook onvermoeibaar werkte om de film te plannen en tegelijkertijd te filmen, er was gewoon niet genoeg tijd om de film in iets coherents te organiseren. Terwijl de eerste film fel werd verwacht, moesten bij de laatste drie uur durende uitzending zelfs de die-hard fans toegeven dat Battle of the Five Armies geen Return of the King was.
14 Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest
In 2003 werd het publiek verblind door de meest onverwachte kaskraker van het jaar: een piratenfilm losjes gebaseerd op een rit in een Disney-themapark. Pirates of the Caribbean: Curse of the Black Pearl ontving veel lof van het publiek, bevestigde de populariteit van de hoofdcast en creëerde een van de meest iconische en geliefde originele personages van het decennium in de vorm van (Captain) Jack Sparrow, briljant gespeeld van Johnny Depp.
De verwachtingen waren hoog voor een vervolg, met trailers die meer humor, actie en avontuur beloven - en natuurlijk nog veel meer van Captain Jack. Dead Man's Chest ontving een lauwe reactie van fans van de eerste film, maar omdat de film zelfs op afstand niet van de formule van het origineel kon afwijken, slaagde het vervolg er niet in om dezelfde vreugde en opwinding vast te leggen die de eerste had gemaakt film een succes.
13 Pacific Rim
Ten tijde van de release was er veel opwinding rondom Pacific Rim. Een origineel filmconcept dat de aandacht van het publiek trekt, is zeldzaam in Hollywood, dus Guillermo Del Toro's sci-fi monsterfilm, vol met gigantische robots en over-the-top actiescènes, werd verwelkomd door velen die het beu waren om dezelfde verhalen uit te spelen steeds opnieuw op het scherm.
Toen de aanvankelijke hype voor de film echter afnam, moesten veel fans het reine komen met het feit dat, hoewel een behoorlijke film, Pacific Rim niet zo revolutionair was als het concept eerst was verschenen. Er is niets bijzonders mis met de film en het is leuk om te bekijken, maar het is niet zo krachtig als de hype oorspronkelijk suggereerde.
12 Ghostbusters 2
Een van de grote hits van de jaren 1980, Ghostbusters zat vol met oneerbiedige humor, sarcastische one-liners en natuurlijk een onmiskenbaar aanstekelijk themanummer. De film bracht verder een enorme cult-aanhang voort en een verscheidenheid aan spin-offs, waaronder verschillende tekenfilms voor kinderen en een videogame. Geen Ghostbusters-verhaal is echter zo langverwacht als het vervolg, dat vijf jaar na het origineel werd uitgebracht.
Ghostbusters II is nauwelijks zo geliefd als de originele film, maar het moest natuurlijk veel waarmaken. Hoewel de eerste film bekend stond om zijn gekke, bizarre komische monsters, kwamen de pogingen van de tweede film om de oorspronkelijke formule opnieuw te bezoeken niet helemaal overeen met waar fans op hoopten. Aan het einde van de dag is een demonisch bezeten Vrijheidsbeeld gewoon niet zo cool als een gigantische, kwaadaardige marshmallow-man.
11 Avengers: Age of Ultron
De meeste Marvel-fans zijn het erover eens dat Age of Ultron een redelijk goede film is. Het heeft gelach, actie, coole CGI en het geeft meer inzicht in een verscheidenheid aan secundaire personages die niet elke paar jaar hun eigen solo-uitje krijgen. Dat gezegd hebbende, ondanks dat het niet bijzonder vreselijk was, waren veel fans erg teleurgesteld toen ze de film voor het eerst zagen.
Wat is de schuld van fans die niet gek worden van liefde voor de nieuwste film? Het is misschien het rare Black Widow-achtergrondverhaal. Het kunnen de verwarrende pogingen zijn om de volgende paar Marvel-films op te zetten. Het kan zijn dat een vliegend landelijk dorp lang niet zo visueel en emotioneel indrukwekkend is als een gigantisch buitenaards ruimteportaal in New York. Maar waarschijnlijk is het grootste probleem met Age of Ultron gewoon dat de eerste Avengers-film zo universeel populair was dat het vervolg niet aan de verwachtingen kon voldoen.
10 transformatoren
Vóór de release van Michael Bay's eerste grote budgetfilm-aanpassing van een kindercartoon, waren fans van de Autobots meer dan een beetje dubieus. Films die probeerden in te spelen op nostalgie waren niet bepaald schaars, dus de kans bestond dat de nieuwe Transformers- film een treinongeluk zou worden.
Naarmate de release dichterbij kwam, werd er meer beeldmateriaal van de komende film onthuld en begonnen fans te dromen. Misschien, heel misschien, zou dit een succesvolle aanpassing worden. Uiteindelijk is het moeilijk om een slechte film te maken die gaat over gigantische vechtende transformerende robots, toch? Houd in gedachten dat dit was voordat iemand wist wie Shia LeBeouf was, of tot welke waanzin hij in staat was. De hype-wielen begonnen te draaien en Transformers-fans begonnen te denken dat ze misschien heel blij zouden worden met de film. Ze hadden het mis.
9 Keer terug naar Oz
Jongere fans hebben waarschijnlijk niet het soort vervolg op 1985 van de meer populaire Wizard of Oz-film gezien of zelfs maar gehoord. Hoewel dit een Disney-film is, heeft het House of Mouse ongelooflijk hard gewerkt om deze film zo diep mogelijk te begraven, waarschijnlijk naast Song of the South.
Return to Oz was ongelooflijk donker - het opende met Dorothy opgesloten in een psychiatrische inrichting na haar exploits in de eerste film, en wordt vanaf dat moment steeds griezeliger. Er is de hoofdstelende kwaadaardige prinses, de verontrustende Jack Pumpkinhead en gruwelen genaamd Wheelers die maandenlang de kindermerries van kinderen achtervolgden na de release van de film. Hoewel Return to Oz geen vreselijke film is, was het zeker niet wat het publiek verwachtte en daarom is het sindsdien een onderwerp van schaamte voor Disney.
8 De Matrix-revoluties
De effecten van de originele Matrix-film zijn tot op de dag van vandaag nog steeds zichtbaar op het maken van films. De unieke speciale effecten, met name 'bullet time', verschenen de komende jaren in verschillende copycat-films, en veel van de filmtrucs die de film gebruikt, worden nog steeds regelmatig in de industrie gebruikt. Een vervolg maken op zo'n populaire film was een no-brainer en fans waren opgetogen over de kans om meer van Keanu Reeves te zien in een zwarte trenchcoat.
Critici zijn verdeeld over wat ze precies van de film moeten maken. De meerderheid is echter van mening dat hoewel bullet time leuk is, het slechts een nieuw concept is voor zo lang. Deze film leed ook aan een ingewikkelde plot die veel publiek gefrustreerd liet. Hoewel The Matrix Reloaded zijn best heeft gedaan om de film die eerder is verschenen, uit te breiden, blijkt dat het oorspronkelijke uitgangspunt slechts tot nu toe kon worden uitgerekt, en in tegenstelling tot die film heeft Revolutions geen monster achtervolging om de auto te redden.
7 Quantum of Solace
De James Bond-franchise is niet bepaald kleine aardappelen in Hollywood. In de loop van decennia heeft het meer dan een paar ups en downs gehad, maar is ondanks alle variaties in kwaliteit populair gebleven. De laatste paar films met Pierce Brosnan als de titulaire Bond werden niet bijzonder goed ontvangen en de makers wilden de boel opschudden. Met Casino Royale en de casting van Daniel Craig als een nieuwe, ruwere, punchier Bond, leek het erop dat de franchise opnieuw de goede kant op ging.
Hoewel de volgende film niet kan worden verdedigd, is het niet eerlijk om Quantum of Solace te hard te zijn. De film was in productie tijdens de staking van de beruchte schrijvers van 2007-2008, maar contractuele verplichtingen betekenden dat een film moest worden gemaakt, ook al was er echt geen voltooid, coherent script om van te werken. De resulterende puinhoop van een film was vrijwel de beste die de studio kon doen met de tools die op dat moment beschikbaar waren.
6 Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull
Tijdens hun hoogtijdagen creëerden George Lucas en Steven Spielberg enkele van de meest iconische filmpersonages en franchises in de filmgeschiedenis. Vrienden van de universiteit, ze deelden vaak ideeën en werkten samen aan filmplots, die allemaal leidden tot hun gezamenlijke meesterwerk: het karakter van Indiana Jones. De originele filmtrilogie waarin Harrison Ford een nazi-ponsende held speelt, is ongetwijfeld verantwoordelijk voor meer dan een paar studenten die kiezen voor major in archeologie.
Hoe teleurstellend was het voor fans van de originele films toen een oude Spielberg en Lucas samen met een even oude Ford samenkwamen om een film te maken die het best wordt onthouden voor het retroactief besmetten van de films die ervoor kwamen. Van de lelijke CGI-apen en multidimensionale aliens tot de beruchte koelkastscene, Kingdom of the Crystal Skull leek meer op een cartoon op zaterdagochtend dan op een passend vervolg op Indy's eerdere avonturen.
5 Alien 3
De eerste twee films in de Alien-franchise zijn behoorlijk populair. Beide films waren tonaal heel verschillend en zijn om zeer verschillende redenen geliefd bij fans - de eerste film was donker, gespannen en spannend, terwijl de tweede bombastisch, explosief en opwindend was. Toen de eerste teaser voor Alien 3 een minuscule clip van een futuristische, Blade Runner-achtige Earth-stad liet zien en de implicatie dat xenomorphs hun weg zouden vinden naar de menselijke thuiswereld, waren fans ervan overtuigd dat deze film de eerste twee zou waarmaken.
Net als Prometheus jaren later zag de film die fans werd beloofd echter nooit het daglicht. Alien 3 onderging tijdens de ontwikkeling verschillende richtingsveranderingen, wat leidde tot de beslissing om een bezoek aan de aarde volledig te schrappen. In plaats daarvan waren bioscoopbezoekers woedend om te zien dat bijna alle helden van de vorige film aan het begin van de film werden gedood, waardoor het hele punt van het einde van de vorige film effectief werd verpest. Vanaf daar was het allemaal bergafwaarts.
4 Superman keert terug
In de vroege jaren 2000 had Warner Brothers al tientallen jaren hun best gedaan om een nieuwe Superman-film in productie te krijgen. In die tijd hadden de X-Men van Bryan Singer een nieuwe generatie stripboekaanpassingen opgestart, waaruit bleek dat er een sterke markt was voor superhelden op het grote scherm. Singer deed zo goed zijn werk met zijn donkere, realistische interpretatie van zijn stripboekbronmateriaal dat Warner Brothers hem de mogelijkheid bood om te springen. Singer, een Superman-fan sinds zijn kindertijd, greep de kans aan om met zijn favoriete stripfranchise te werken.
Singer's Superman Returns was een liefdeswerk, ontworpen als een eerbetoon aan de Christopher Reeve-films van de afgelopen jaren. Helaas, hoewel de artistieke visie van Singer wonderen verrichtte voor de X-Men-films, werd zijn poging om een Superman-film met cookie-cutter te maken niet bijzonder goed ontvangen. Als het iets was, was het te zelfreferentieel en probeerde het een beetje te hard om de films uit het verleden te kopiëren in plaats van het publiek iets nieuws te tonen. Er is een goede reden waarom Kryptonite niet verscheen in Man of Steel.
3 X-Men: The Last Stand
De beslissing van Bryan Singer om een Superman-film te regisseren, verpestte niet alleen één film, maar ook de X-Men-franchise. Toen Singer van schip sprong om met zijn favoriete stripheld te werken, nam hij de scenarioschrijvers van X-Men 2 mee, evenals acteur James Marsden (hoewel hij nog steeds een cameo maakte). Zonder de regisseur, schrijvers en één hoofdrolspeler uit de vorige film, was X-Men 3 uiteindelijk heel anders dan de twee films die eerder waren gekomen, hoewel regisseur Brett Ratner zijn best deed om de stijl van de vorige films te evenaren.
De plot van The Last Stand was zwak en compenseerde dit door zoveel mogelijk personages te doden. Dit werd niet bijzonder goed ontvangen. Mogelijk in een poging dit op te lossen, had X-Men 3 echter een post-credits scene die onthulde dat ten minste één personage toch niet echt dood was. Dit was het begin van een traditie van post-credit scènes die Marvel-films sindsdien hebben voortgezet.
2 Star Wars: Episode I - The Phantom Menace
Het is waarschijnlijk eerlijk om te zeggen dat geen enkele film in de filmgeschiedenis meer hype heeft gegenereerd dan Aflevering I. Tijdens de aanloop naar de film zouden veel fans kaartjes kopen voor films waarop de trailer van The Phantom Menace te zien was, deze bekijken en dan vertrekken. Elk mogelijk stuk merchandise werd geproduceerd en elke denkbare marketingdeal werd gesloten. Voor zover iedereen wist, keerde Star Wars terug, en dat was het enige dat ertoe deed.
Tot op de dag van vandaag is Episode I nog steeds de meest winstgevende Star Wars-film aller tijden (enigszins geholpen door de 3D-heruitgave in 2012). Het is ook een van de meest universeel verachte films ooit geproduceerd, grotendeels dankzij de overdreven afhankelijkheid van CGI, de irritante karakters en de hoogdravende, verwarde plot. Terwijl een kerngroep toegewijde fans de film verdedigt als niet zo slecht, is The Phantom Menace nog steeds zonder twijfel de meest universeel teleurstellende film aller tijden.
