In het afgelopen decennium zijn de aanpassingen op het grote scherm van stripboeken gestegen van een enkele kaskraker tot een van de meest prominente en financieel succesvolle soorten films die er zijn. De introductie van het Marvel Cinematic Universe en de waarborgende race voor andere studio's om vergelijkbare projecten voor gedeeld universum te ontwikkelen, hebben velen doen denken of de markt bijna oververzadigd was, maar het recordbrekende succes van de hard-R Deadpool kan de industrie nieuw leven inblazen en de grotendeels gezinsvriendelijke benadering van stripboekeigenschappen. Maar zoals James Gunn onlangs opmerkte, zouden studio's en filmmakers er verstandig aan doen om de stijl en toon van die film niet gewoon te knippen en te plakken in andere stripboekeigenschappen.
Toch is Deadpool verre van de eerste R-rated stripboekfilm die het bronmateriaal eert en een bevredigende filmervaring levert in het proces. Dus, terwijl de Merc with the Mouth trots bovenop de box office zit, kijken we terug op enkele van de beste stripboekfilms om ooit een R-rating te verdienen. Voor de goede orde, we richten ons grotendeels op reguliere liveaanpassingen en baseren onze ranglijst op een combinatie van kassabonnen, reacties van fans en de impact die elke film op de industrie heeft gehad. Cue de muziek.
15 Road to Perdition (2002)
Een mobsterfilm uit het depressietijdperk is niet het eerste waar je aan denkt als je een stripboekfilm in beeld brengt, maar regisseur Sam Mendes (Spectre) bracht de grafische roman van Max Allan Collins prachtig tot leven met deze slanke, prachtig geschoten film. Tom Hanks schittert als een menigte-handhaver die wordt vergezeld door zijn overlevende zoon op een zoektocht naar wraak op de man die hun familie heeft vermoord.
Hoewel de wortels van het stripverhaal misschien niet direct duidelijk zijn, kenmerkt Road to Perdition de contemplatieve geest, de gedetailleerde compositie van de opname en de sterke personages die het beste van het medium zijn gaan definiëren. Bovendien heeft zijn status als een belangrijke kanshebber in dat jaar bijgedragen aan de verbreding van de mainstream-perceptie van wat stripfilms zouden kunnen zijn, een begrip dat alleen maar is blijven groeien in de jaren sinds de release.
14 Ichi the Killer (2001)
Van 1998 tot 2001 schreef Hideo Yamamoto het verhaal van psycho-moordenaar Ichi en zijn gevechten met de yakuza-bendes. Takashi Miike's daaropvolgende aanpassing uit 2001, Ichi de moordenaar, kreeg zelfs meer aandacht voor zijn extreme geweld en marteling dan de manga die het inspireerde. De film werd vervolgens verbannen in verschillende landen na berichten over braken en flauwvallen bij vertoningen van de film op het festivalcircuit.
Afkomstig van de regisseur van Audition, zou het geen verrassing moeten zijn dat de film enkele van de meest controversiële afbeeldingen van geweld in de filmgeschiedenis bevat. Toch is zijn visie en precieze toon zo goed uitgevoerd dat het moeilijk te ontkennen is dat Miike veel kunstenaarschap brengt in zijn interpretatie van het bronmateriaal, zelfs als zijn film niet voor iedereen is. Ultrageweld en donkere humor worden niet veel gekker dan dit.
13 Watchmen (2009)
Afgezien van de controverse rond het veranderde einde ervan, blijft Zack Snyder's Watchmen zo eerbiedig voor het meesterwerk van Alan Moore en Dave Gibbons dat het nieuwsgierig is waarom de film een van de meer verdeelde stripboekaanpassingen in het recente geheugen is geworden, vooral sinds een van de meest voorkomende kritiek fans hebben met dergelijke releases centra op afwijkingen van het bronmateriaal.
Niettemin blijft Watchmen de meest onderschatte en ambitieuze van Snyder's overvloed aan stripboek-gerelateerde inspanningen. Jarenlang werd het project als niet-filmbaar beschouwd, en hoewel het niet echt de box office verlichtte, heeft de film een cult-aanhang ontwikkeld, grotendeels dankzij fan-favoriete optredens van Jackie Earle Haley en Jeffrey Dean Morgan. Voor Snyder gaf Warner Bros. hem uiteindelijk de sleutels van het DC Cinematic Universe.
12 A History of Violence (2005)
Er zijn geen capes of schalen in A History of Violence, maar de thriller van David Cronenberg uit 2005 - die draait om een familieman in een kleine stad die een lokale held wordt na het stoppen van een poging tot diefstal - dient als een subversief commentaar op de capaciteit van de mensheid om geweld en de implicaties die dergelijke handelingen teweegbrengen. Daarbij vertaalt de film de grafische roman van John Wagner / Vince Locke in een gevierde oefening in neo-noir.
A History of Violence, verankerd door een krachtig optreden van hoofdrolspeler Viggo Mortensen, zette de trend van Hollywood voort om onwaarschijnlijke stripboektitels te ontwikkelen tot hitfilms. De opname van Cronenberg werd onthaald met universele kritieken en Oscar-nominaties voor het ondersteunen van acteur William Hurt (in een beroemd korte verschijning) en het scenario van Josh Olson. Bovendien leidde het tot een tweede Cronenberg / Mortensen-samenwerking: de alom geprezen gangsterfilm uit 2007, Eastern Promises.
11 Gezocht (2008)
Tegenwoordig wordt het werk van stripboekschrijver Mark Millar routinematig beschouwd als materiaal dat rijp is voor een aanpassing op een groot scherm (waarover later meer). Gezocht - gebaseerd op de serie van Millar en kunstenaar JG Jones - was de eerste release die zijn verhalen vertaalde in hitfilms, en regisseur Timur Bekmambetov (Abraham Lincoln: Vampire Hunter) verhoogde het verhaal van Wesley (James McAvoy), Fox (Angelina Jolie) en de broederschap met een onderscheidend visueel beeld.
Gesterkt door Jolie's sterrenkracht, was de film een kassucces in de zomer van 2008 en verdiende hij $ 341 miljoen aan de wereldwijde kassa. Het introduceerde McAvoy ook naar een nieuw niveau van sterrendom, waarmee hij het toneel zette voor zijn rol als de jonge professor X in X-Men: First Class slechts drie jaar later. Ondanks het wijdverspreide succes van Wanted, is het nog steeds niet te zeggen wanneer (of als) we het vervolg in ontwikkeling krijgen dat het zo rijk verdient.
10 Oldboy (2003)
Vergeet de Hollywood-remake van 2013. De originele Zuid-Koreaanse bewerking van Oldboy staat nog steeds als de bepalende versie van de manga van Nobuaki Minegishi en Garon Tsuchiya. Met Choi Min-sik als een zakenman die 15 jaar lang op mysterieuze wijze gevangen zit, presenteert de film een donker, verontrustend verhaal over wraak dat een blijvende indruk op het publiek heeft gemaakt.
Met een frisse kijk op de wraakthriller en een verhaal vol memorabele wendingen blijft de film van Park Chan-wook een van de meest onvergetelijke pijlers van het genre tot nu toe. Na de release won Oldboy de Grand Prix op het filmfestival van Cannes en wordt sindsdien algemeen beschouwd als een van de beste voorbeelden van Aziatische films door bioscoopbezoekers over de hele wereld. Geen kleine prestatie voor zo'n wonderlijk vreemde film.
9 Dredd (2012)
Fans van het John Wagner / Carlos Ezquerra-personage die zijn eerste optreden in sci-fi anthology series 2000 AD hadden, waren ronduit teleurgesteld toen rechter Dredd voor het eerst op een groot scherm verscheen in een Sylvester Stallone-voertuig uit 1995. 17 jaar later slaagde Dredd erin het personage te verlossen met een opwindende rit die wijselijk het achtergrondverhaal van het personage en zijn gezicht een mysterie houdt, in plaats daarvan vertrouwend op zijn stenen, meedogenloze streven naar gerechtigheid.
De film werd enthousiast ontvangen door toegewijde stripfiliefans en liefhebbers van high-octane actiefilms, maar ondanks de vurige reactie van sommigen was Dredd een box office flop, die wereldwijd slechts $ 35 miljoen opleverde. Dat heeft fans (en ster Karl Urban) er niet van weerhouden om ondersteuning voor een vervolg te blijven verzamelen, hoewel er op dit moment geen aanwijzingen zijn dat het snel zal aankomen. Fans van de jury hebben nu tenminste één solide film om van te genieten.
8 V voor Vendetta (2006)
Na zijn teleurstelling in de verfilmingen van From Hell en The League of Extraordinary Gentlemen, zwoer de legendarische stripboekschrijver Alan Moore om krediet of royalty's te ontvangen voor eventuele latere films op basis van zijn werk. Dat is in veel opzichten jammer, want V for Vendetta - gebaseerd op de grafische roman van Moore en David Lloyd - is ondanks de veranderingen die het heeft aangebracht een van de beste voorbeelden van stripboekenfilms met R-rating geworden.
De film volgt de gemaskerde revolutionaire V van Hugo Weaving terwijl hij een aanval uitvoert op de tirannieke regering van een dystopische toekomst in het VK. Naast zijn rijke politieke en sociale allegorieën, biedt V for Vendetta geweldige uitvoeringen (met name door co-ster Natalie Portman als een jonge vrouw die zich aansluit bij de zaak van V) en actiestukken beïnvloed door de Wachowskis, die het scenario schreef en de film. Moviegoers zullen vijf november nooit meer op dezelfde manier zien.
7 Kingsman: The Secret Service (2015)
De geest van Mark Millar slaat weer toe met deze speelse zending spionagetrillers geïnspireerd op de stripboekenreeks van Millar en kunstenaar Dave Gibbons. Net als het eigenzinnige klootzakkind van Millar's Wanted en Kick-Ass concentreert Kingsman: The Secret Service zich op een geheime genootschap van super-spionnen, maar pakt het materiaal aan met een zelfbewust gevoel voor humor dat genreconventies ondermijnt en een uiterst frisse en moderne versie van het spionagenre.
Ogenschijnlijk geleid door Colin Firth (in een tegen-type rol als een gentlemanly badass), was de film de doorbraak voor de jonge opkomende Taron Egerton, die zowel een Kingsman-vervolg als een nieuwe Robin Hood: Origins-film zal leiden. De 26-jarige Egerton staat misschien zelfs in de rij om de volgende Han Solo te zijn. Nog indrukwekkender is Kingsman: The Secret Service tot op heden de grootste geldmaker voor zowel Millar als regisseur Matthew Vaughn (X-Men: First Class). Net zo, werd een nieuwe franchise geboren.
6 300 (2007)
Weinig figuren zijn zo iconisch in de stripwereld als Frank Miller. Maar pas in het midden van de jaren 2000 begon Hollywood eindelijk films te ontwikkelen op basis van zijn werk. Tot op heden vertegenwoordigt 300 de top van het succes van Miller op het grote scherm, waarschijnlijk vanwege de grote aantrekkingskracht ervan als episch zwaard en sandaal. Net als Sin City ervoor, repliceert de film - gebaseerd op Miller's serie met Lynn Varley - de visuals van het stripboek nauwgezet met een groot stilistisch effect.
Als de angstaanjagende koning Leonidas, spuwt Gerard Butler de ene memorabele dialooglijn na de andere ("This. Is. Sparta!") In een rol die zo iconisch is geworden dat de acteur zijn eigen optreden lijkt te kanaliseren in de komende release Gods van Egypte. Natuurlijk is 300 misschien wel een van de beste voorbeelden van stijl-over-stof filmen in het recente geheugen, maar dat doet niets af aan de prestaties van regisseur Zack Snyder (in zijn eerste stripboekfilm) en zijn team.
5 Kick-Ass (2010)
Kick-Ass kwam in 2010 in de bioscoop, net toen de superheld-explosie echt aan het winnen was. Het Marvel Cinematic Universe bevond zich nog midden in Phase One en DC Comics had zelfs Green Lantern niet op de wereld losgelaten. De pseudo-parodie van het genre uit de film kwam precies op het juiste moment om te profiteren van de exploderende populariteit, en regisseur Matthew Vaughn bracht een realistischere kijk op gekostumeerde helden handig in evenwicht met de absurditeit van dit alles.
Aaron Taylor-Johnson en Chloë Grace Moretz vertegenwoordigen de dubbele benadering van de film ten opzichte van superhelden, met de eerste als de onbeholpen potentiële held en de laatste als een moordende moordenaar, zoals de reguliere bioscoopbezoekers tot nu toe nog niet hadden gezien. Het resultaat was een onverwachte kaskraker gebaseerd op de serie van Mark Millar en John Romita Jr. die zijn jonge leads in grote sterren transformeerde en Hollywood kwijlde voor een nieuwe aanpassing van Millar. Jammer dat het vervolg van 2013 maar half zo leuk was.
4 Sin City (2005)
Mede geregisseerd door Frank Miller en Robert Rodriguez, begon Sin City een trend van stripboekaanpassingen die onverzettelijk trouw waren aan het bronmateriaal. Maar dankzij de grote cast van het ensemble veranderde de film de pulp noir-serie van Miller in een verrassende kassa. Zelfs met zijn extreme geweld en onbewezen reguliere aantrekkingskracht, was de baanbrekende, groene scherm-zware esthetiek en het nemen van geen-gevangenen verhalen een grote hit bij zowel critici als publiek.
Hoewel sommige stripboekaanpassingen gemakkelijker kunnen worden losgekoppeld van hun gepubliceerde tegenhangers, voelt Sin City net als de strips die tot leven zijn gebracht. Een kritische stap in de voortdurende evolutie van het medium, de release ervan bracht Miller en zijn werk in de schijnwerpers van Hollywood op een manier die hij voorheen niet was geweest. Bovendien bereidde de film bioscoopbezoekers voor op radicale nieuwe benaderingen van stripboekfilms met onconventionele antihelden.
3 The Crow (1994)
Na zo'n lange draagtijd valt het nog te bezien wanneer (indien?) De remake on-again / off-again van The Crow ooit van de grond zal komen. Fans kunnen aarzelen over een mogelijke hervertelling van het verhaal van James O'Barr over een muzikant die terugkeert uit de dood om zijn moord en die van zijn ware liefde te wreken, maar de film heeft veel potentieel om verbinding te maken met een modern publiek, gezien hoe voor zijn tijd was het origineel.
Onder de opvallende leiding van Alex Proyas (Dark City) bracht The Crow een hondsdolle sekte voort en verschillende vervolgstukken met een moreel complex verhaal van burgerlijke rechtvaardigheid dat tot de verbeelding van bioscoopbezoekers sprak. De erfenis van de film kan gedeeltelijk worden bepaald door de tragische toevallige dood van ster Brandon Lee tijdens de productie, maar zijn onheilspellende toon en emotionele complexiteit passen precies in recentere "donkere en zanderige" stripboekfilms zoals The Dark Knight.
2 Blade (1998)
De vroege jaren 2000 zullen voor altijd worden herinnerd als het tijdperk waarin Marvel-helden zoals Spider-Man en de X-Men eindelijk hun langverwachte sprong op het grote scherm maakten. Blade versloeg echter beide franchises met een bloedige openingsreeks die briljant de toon zette voor Wesley Snipes 'interpretatie van de mens / vampire hybride - gemaakt door Marv Wolfman en Gene Colan - die hard op de ondoden jaagt.
Met de start van de eerste superheldfranchise onder leiding van een Afro-Amerikaanse superheld, blijft Blade een van de meest ondergewaardeerde mijlpalen van de stripboekbioscoop, evenals een van de meest opvallende voorbeelden van hoe een aanpassing met R-rating kan gedijen. Hoewel de serie uit elkaar viel door de derde inzending, is het slechts een kwestie van tijd voordat de Daywalker triomfantelijk terugkeert naar het grote (of kleine) scherm nu Marvel Studios de rechten terug heeft.
