De wereld blijft het verlies van acteur Gene Wilder, die afgelopen week op 83-jarige leeftijd stierf, treuren. Een manier waarop bioscoopbezoekers zijn geheugen levend kunnen houden, is door het vieren van een reeks rijke en verbazingwekkende uitvoeringen die hij tijdens zijn leven gaf. En de meest geliefde en iconische rol van Wilder is ongetwijfeld Willy Wonka, de excentrieke en raadselachtige snoepmaker die een publiek heeft verrukt sinds Willy Wonka en The Chocolate Factory in 1971 debuteerden.
Het verhaal achter de schermen van de cinematografische bewerking van regisseur Mel Stuart van de roman Charlie and The Chocolate Factory van Roald Dahl bleek net zo mysterieus en eigenzinnig te zijn als het centrale personage van de film en zijn geheimzinnige snoepproductieproces. Als je je ooit hebt afgevraagd hoe Willy Wonka en The Chocolate Factory oorspronkelijk bij elkaar kwamen, of over de felle focus en toewijding van Gene Wilder aan de rol, zijn hier 15 weinig bekende feiten over een duurzame familieklassieker die kijkers zowel jong als oud aanspoort pure verbeelding. Zorg ervoor dat je het leest voordat de film zijn theatrale heruitgave ontvangt!
15 Gene Wilder accepteerde de rol onder één voorwaarde
Hoewel het onmogelijk is om iemand anders voor te stellen dan Wilder die Willy Wonka speelt (sorry Johnny Depp), kreeg hij de rol bijna niet. En toen hij uiteindelijk werd aangeboden, nam hij de rol onder een nadrukkelijke voorwaarde: hoe het personage zijn grote entree maakte.
Wilder besprak deze creatieve keuze in detail in een interview met NPR's Fresh Air en merkte op: '' Wanneer het publiek Willy Wonka voor het eerst ziet, wil ik met een stok de deur uit en me naar de menigte mankeren…en dan komt Willy Wonka's stok vast te zitten in een baksteen en begint hij naar voren te vallen en hij doet een voorwaartse salto en springt dan op; de menigte juicht en applaudisseert."
Toen regisseur Mel Stuart vroeg waarom dit zo belangrijk was, antwoordde Wilder: "Vanaf dat moment zal niemand weten of ik lieg of de waarheid vertel." Deze briljante keuze maakte van Wonka het personage dat we vandaag kennen en waar we van houden, volledig onvoorspelbaar tot het laatste frame.
14 De dochter van de regisseur overtuigde hem om de film te maken
Gezien Willy Wonka en The Chocolate Factory een meditatie zijn om de wereld vanuit een kinderlijk perspectief te bekijken, lijkt het volkomen gepast en vrij poëtisch dat een kind ook verantwoordelijk zou zijn voor het planten van het idee om in de eerste plaats een film te maken. En dat is precies wat er gebeurde toen Mel Stuart's dochter Madeline suggereerde dat het boek Charlie and The Chocolate Factory de perfecte basis zou zijn voor een film.
Madeline maakte de openbaring in een LA Times herdenkingsstuk voor haar overleden vader van 2012, zeggend: "Het was mijn favoriete boek op dat moment, en ik vertelde hem dat dit een geweldige film zou worden." En Stuart nam niet alleen haar advies over het maken van de film, ze had ook een cameo, die verscheen in de klas waar de strenge leraar Mr. Turkentine geobsedeerd raakt door hoeveel Wonka Bars Charlie en zijn klasgenoten hadden geconsumeerd. Filmliefhebbers over de hele wereld zijn haar een dankbaarheid verschuldigd
of misschien volstaat een gouden ticket.
13 Quaker Oats financierde de film om hun snoeplijn te verkopen
Het budget van $ 3 miljoen dollar voor Willy Wonka werd volledig gefinancierd door Quaker Oats. Het was een ongebruikelijke stap om een voedselbedrijf een film te laten financieren, maar een dergelijke zakelijke deal was destijds een noodzaak: het filmbezoek daalde enorm in de jaren '60 en vroege '70 en studio's raakten in financiële paniek. Zich wenden tot bedrijfssponsors hielp het bloeden te stoppen.
David Wolper, producent van Willy Wonka, had net een televisiespecial geproduceerd die werd gesponsord door Quaker Oats, waar hij hoorde dat ze op zoek waren naar een project om een nieuwe lijn chocoladerepen te promoten. Dus werd er een deal gesloten: Quaker Oats zou de film financieren en een studio voor distributie vinden, en ze hadden een voertuig om hun Wonka-bars te promoten (gemaakt door dochterbedrijf Breaker confections).
In tegenstelling tot de strikte voorschriften van Wonka voor zijn snoepproductieproces, moest de eerste partij Wonka-repen worden teruggeroepen en hun formule werd pas in 1975 geperfectioneerd! Ondanks het kleine kassa-rendement van de film en de mislukte productlancering, verdienden ze nog steeds geld met andere producten met een Wonka-thema, waaronder Peanut Butter Oompas, Super Skrunch Bars en hun grootste hit, de Everlasting Gobstopper. Uiteindelijk verkocht Quaker Oats het merk Wonka aan Nestle, en het snoep wordt nog steeds geproduceerd in een fabriek in Illinois.
12 De film bevatte een echte nazi-oorlogsmisdadiger
Slugworth was niet het enige snode personage dat in Willy Wonka verscheen. Er was een veel donkerdere, levensechte schurk die ook verscheen: een nazi-oorlogsmisdadiger.
Adolf Hitler-handlanger Martin Bormann is te zien tijdens de scène waarin Charlie een nieuwsuitzending bekijkt, die meldt dat het laatste Golden-ticket in Zuid-Amerika is gevonden. Wanneer het nieuwsanker een foto toont van de vermeende winnaar, is het niemand minder dan Bormann zelf. Later komt Charlie langs een kiosk met een krant met Bormann op de cover, die het verhaal als een fraude verklaart.
Dus waarom zou de film een nazi bevatten? Volgens de regisseur was het een grap die nooit doorging: in het echte leven werd Bormann gedood tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het gerucht ging dat hij naar Zuid-Amerika was gevlucht. Onnodig te zeggen dat deze verwijzing over de hoofden van kinderen ging, zoals Stuart zelf besefte: "25 jaar na de Tweede Wereldoorlog wisten of gaven weinig mensen om wie Martin Bormann was, dus de scène was nooit zo succesvol als ik had gehoopt."
11 Er was een Oompa Loompa taalbarrière
Het leren van lied- en danschoreografie voor elke film is altijd moeilijker dan het lijkt, maar voor de cast die de plichtmatige werkers van Willy Wonka speelde, de Oompa Loompas, was het een bijzonder moeilijke aangelegenheid: alle acteurs die zijn ondeugende minions portretten kwamen uit verschillende Europese landen (de film zelf werd opgenomen in München, Duitsland) en de taalbarrière maakte het moeilijk. Als je goed in de gaten houdt, kun je af en toe een lip-sync flub onderscheiden.
Hoofd Oompa Loompa-acteur Rusty Goffe zei dat dit ook hoofdpijn veroorzaakte tijdens de scène in de tv-kamer waar hij cartwheels uitvoerde. Volgens de uitvoerder duurde het meer dan 76 keer voordat de acteurs hun choreografie synchroon kregen. Ondanks deze ogenschijnlijke problemen van miscommunicatie werden alle Oompa Loompa-acteurs goede vrienden en genoten ze van een avondje drinken en praktische grappen maken over de cast en crew, inclusief het stelen van ieders schoenen en het samenbinden van alle veters.
10 Het uiterlijk van de Oompa Loompa werd gewijzigd om aanklachten voor racisme te voorkomen
De oranje gevulde, groenharige Oompa Loompa hebben kinderen over de hele wereld verrukt en in paniek gebracht met hun onuitwisbare uiterlijk. Wonka's verkleinende buitenwereldse volgelingen hadden echter een veel andere incarnatie in de roman van Dahl, waar ze een pygmee stam waren van (in de woorden van Dahl) "het diepste hart van Afrika."
De NAACP had kritiek geuit op Dahl's weergave van de personages in het boek, en ze oefenden druk uit op de productie om hun uiterlijk te veranderen en zeiden in een verklaring dat: 'Het bezwaar tegen de titel Charlie and the Chocolate Factory is gewoon dat de NAACP het boek niet goedkeuren, en daarom niet wil dat de film de verkoop van het boek aanmoedigt. De oplossing is om de Oompa-Loompas wit te maken en de film onder een andere titel te maken. ”
Regisseur Mel Stuart nam de kritiek van de NAACP ter harte, waardoor het nu onmogelijk is om de personages voor te stellen zonder hun oranje en groene gelijkenissen. Dahl was ook gevoelig voor de beschuldigingen en veranderde zelfs hun uiterlijk in oranje en groen voor latere afdrukken.
9 Hoe Willy Charlie versloeg op de titelafdeling
Fans van het boek hebben zich altijd afgevraagd waarom de film de titel veranderde van Charlie en The Chocolate Factory in Willy Wonka en The Chocolate Factory. Dus waarom deden ze dat? Geloof het of niet, er zijn vier (!) Verschillende theorieën die in de loop der jaren rondzweven.
Een daarvan is dat het spook van racisme weer zijn kop opsteeg - blijkbaar merkte een van de filmproducenten, gestoken over de beschuldigingen van de NAACP over de Oompa Loompa, op dat slaven hun bazen "Mr. Charlie 'tijdens de oorlog. Een andere theorie is nog een andere raciale implicatie: dat het woord 'Charlie' een spotterende term was voor de Viet Cong door Amerikaanse soldaten tijdens de Vietnam-oorlog.
De andere theorie is minder cultureel gevoelig en meer zakelijk: aangezien Quaker Oats de film gebruikte om hun Wonka Bar op de markt te brengen, wilden ze een titel die het merk het beste weerspiegelde. Wat de reden ook was, Stuart maakte het meest overtuigende argument voor de naamsverandering en zei: "Als mensen zeggen: 'Ik heb Willy Wonka gezien', zouden mensen weten waar ze het over hadden. Als ze zeggen: 'Ik heb Charlie gezien', betekent dit niets. '
8 Roald Dahl Hated The Film … and Gene Wilder's Performance
Je kunt je voorstellen hoe de naamsverandering en beschuldigingen van racisme van de NAACP (die hem diep van streek maakten) de associatie van Dahl met de film zouden verzuren. Maar die kwesties waren slechts een deel van de reden waarom de auteur de filmische aanpassing van zijn boek verachtte. Dahl hield blijkbaar niet van de uitvoering van Wilder, omdat hij zich altijd een Britse acteur in de rol had voorgesteld, die komische acteurs Spike Milligan, Ron Moody of Peter Sellers voor de rol voorstelde.
De auteur was ook niet dol op de muzikale score van Leslie Bricusse en Anthony Newley. Dahl's vriend Donald Sturrock, auteur van Storyteller: The Life of Roald Dahl bevestigde als zodanig: “Hij vond het een beetje te saccharine. Ik heb van andere mensen opgepikt dat hij het te sappig en sentimenteel vond. Het is interessant omdat ik niet denk dat hij zich realiseerde wat een sterk effect de muziek had op een generatie kinderen. ”
Dahl's twijfels over de film veroorzaakten zoveel angst dat hij het in zijn testament schreef dat het vervolg van het boek (Charlie en The Great Glass Elevator) nooit kon worden gefilmd.
7 De film was van grote invloed op Marilyn Manson
Shock Rocker Marilyn Manson was publieke vijand nummer één voor ouders overal in de jaren '90. Te midden van zijn controversiële liedjes over satan, seks, drugs en rock and roll waren er onwaarschijnlijke verwijzingen naar kinderentertainment. En Willy Wonka en The Chocolate Factory bleken een grote inspiratie voor hun songwriting en visuele esthetiek.
Het debuutalbum Portrait of An American Family uit 1994 begint met het nummer "Prelude (The Family Trip)" waar Manson Wilder's monoloog uit de Boat Trip reciteert over griezelige soundscapes. En zijn gestoorde, demonische recitatie is net zo donker en zenuwslopend als elk nummer met overduidelijke aanstootgevende teksten. De obsessie van de zanger met Willy Wonka breidde zich zelfs uit naar een videoclip voor het nummer "Dope Hat", met een eerbetoon aan de boottochtscène van de film en Manson die een Wonka-achtige outfit aantrekt. Het bewijst allemaal dat het donkere, subversieve element van Willy Wonka duidelijker was voor kinderen dan voor volwassenen, dat Generation X en elke volgende generatie won.
6 A Box Office Dud getransformeerd tot een cultklassieker
Willy Wonka en The Chocolate Factory werden uitgebracht op 30 juni 1971 en de wereld kon niet veel minder schelen. Het eindigde drieënvijftigste van het jaar, met slechts milde complimenten van critici en krappe kassa-retouren.
Gelukkig heeft het dankzij televisie een nieuw leven gekregen (wat ironisch is, gezien het feit dat de film waarschuwde voor het kwaad van het kleine scherm). Kinderen aten het op en zijn legende bleef groeien. Het scoort momenteel met een stellaire 89% frisse beoordeling op de samengevoegde site Rotten Tomatoes.
Waarom heeft het zo lang standgehouden? Er zijn verschillende redenen, maar de meest overtuigende is dat het alle leeftijdsgroepen, zowel kinderen als volwassenen, aanspreekt. Dit maakt het behoorlijk baanbrekend en dateert van vóór de moderne tijd van Pixar-films die zo alle demografieën aanspreken. Natuurlijk is het hartverwarmend, maar het heeft ook een donkere rand. En het zijn die diametraal tegenovergestelde maar totaal complementaire elementen die het zo fascinerend maken.
En het als een volwassene zien betekent dat je het zeker als een kind zag. Dat soort nostalgie verdwijnt nooit.
5 Paramount verkocht de rechten op de film aan Warner Bros.
Nadat Willy Wonka en The Chocolate Factory achterbleven bij de kassa (met slechts $ 4 miljoen op een budget van drie miljoen), dacht Paramount Pictures dat ze in een citroen in plaats van chocolade hadden geïnvesteerd. Dus besloten ze de distributie niet te vernieuwen toen de rechten in 1977 zouden vervallen.
Quaker Oats van zijn kant wilde ook afstand nemen van het onroerend goed en verkocht zijn aandelen aan Warner Bros. voor $ 500.000. We zijn er zeker van dat alle betrokkenen zichzelf schoppen, gezien de blijvende populariteit van Willy Wonka, die een lucratieve cash cow voor Warners is gebleken, tussen een heruitgave van het 25-jarig jubileum van 1996 (met een omzet van $ 21 miljoen), dvd- en blu-rayverkoop, een smash box office remake van regisseur Tim Burton (met de originele titel van het boek), een musical en zelfs een restaurant in Universal Studios.
We zijn er zeker van dat zowel Quaker Oats als Paramount het geweldig zouden vinden om 'dat aan te slaan, om te keren!' Achteraf is een ongelooflijk gladde helling in Hollywood.
4 4.De regisseur hield ervan om de jonge cast op scherp te houden
Acteur Peter Ostrum (die Charlie speelde) merkte in een interview op dat Willy Wonka-regisseur Mel Stuart geniet van het verrassingselement met zijn jonge cast: “De meest indrukwekkende set was de chocoladeruimte. Onze regisseur Mel Stuart wilde niet dat we de set zouden zien totdat we begonnen met filmen, zodat we die verraste uitdrukking op ons gezicht zouden hebben. '
Dit werkt met een geweldig effect, omdat de kinderen, net als het publiek, echte uitingen van ontzag hebben wanneer ze de heerlijk ogende omgeving in zich opnemen, inclusief die bedwelmende waterval die te verleidelijk bleek voor de gulzige Augustus Gloop (Michael Bollner).
Volgens alle verhalen hadden de kinderartiesten het gevoel dat de kunstmatige fabriek een echt pretpark-gevoel had, en dat was voelbaar voor iedereen die de film heeft gezien. Deze aanpak geldt ook voor de onvergetelijke boottocht, waar acteur Paris Themmen (Mike Teevee) opmerkte dat in een Reddit AMA dat zijn en zijn mede-cast leden uitingen van angst echt waren. Ze waren echt doodsbang door Wilder's griezelige, losgeslagen monoloog ("Dus het gevaar moet groeien!") En de duistere onheilspellende set
onbewust dat de idyllische snoepfabriek zo'n donkere onderbuik had.
3 Gene Wilder voelde me slecht over het behouden van de cast op scherp
Een ander deel van de onvoorspelbare toon van Willy Wonka en The Chocolate Factory is te danken aan de uitvoering van Wilder, met Wonka gegeven aan de occasionele gewelddadige stemmingswisselingen en raadselachtige uitingen. Naast zijn gekke boottochtmonoloog, is er ook het beroemde moment van nep verontwaardiging bij het hoogtepunt van de film, wanneer Wonka Charlie en oom Joe (Jack Albertson) uitscheldt toen hij vroeg waarom hij geen levenslange voorraad chocola zou ontvangen als beloofd ("IK ZEI goede dag meneer !!")
In de documentaire Pure Imagination onthulde Ostrum dat noch hij noch Albertson ervan op de hoogte waren gebracht dat Wilder met zo'n wreedheid tegen hen zou schreeuwen. Tijdens de repetities hield Wilder opzettelijk tegen, zodat de acteurs op een gepast geschokte manier op de uitbarsting zouden reageren als de camera's aan het rollen waren. Het spreekt ook tot Wilder's zachte aard dat hij, volgens Ostrum, de drang moest bestrijden om hem te waarschuwen over hoe hij zou schreeuwen in de scène. Maar uiteindelijk is er geen kwaad gedaan … of in Wonka's taalgebruik: 'Een beetje onzin wordt zo nu en dan genoot door de wijste mannen.'
2 Hoe smaakte het snoep echt?
Het is vrijwel onmogelijk om Willy Wonka And The Chocolate Factory te bekijken en geen honger te krijgen. De verbazingwekkende reeks fantastische creaties van de snoepfabrikant voeden inderdaad zowel de verbeelding als de maag. Dus hoe smaakte het snoepje in de film eigenlijk?
Terwijl veel van de items in de prachtige chocoladeruimte eigenlijk van chocolade waren gemaakt, konden de meeste andere voedingsmiddelen in de film het beste aan de verbeelding overgelaten worden. De ogenschijnlijk heerlijk uitziende chocoladerivier was een van de grootste doodsoorzaken: 150, 00 liter water gevuld met chocoladepoeder en room die met de dag erger stonk.
Gene Wilder's heerlijk uitziende narcis theekopje was eigenlijk gemaakt van was, waardoor hij tussen de opnames van de camera uit moest happen. En hoe zit het met die beruchte, likbare achtergrond? Nou, dat was waarschijnlijk de minst indrukwekkende entree. Het smaakte minder naar snozzberries en meer naar
goed
.behang. Of in de woorden van Julie Dawn Coe (Veruca Salt): "Het smaakte walgelijk."
