Leuk weetje: Christopher Nolan's Inception is oorspronkelijk geschreven als een horrorfilm. Na het succes van Insomnia stuurde Nolan een behandeling van 80 pagina's voor Inception naar Warner Brothers, die nog niet helemaal klaar waren om in te gaan op de visie van Nolan. Het project werd in de wacht gezet, en in de tussentijd zou Nolan Batman Begins, The Prestige - een ander origineel concept dat redelijk succesvol was - leiden en de enorme The Dark Knight. Tussen The Prestige en The Dark Knight wonnen Warner Brothers volledig vertrouwen dat Nolan zou leveren, maar tegen die tijd had het script van Inception aanzienlijke veranderingen ondergaan.
Wat je ook van Inception vindt, je moet toegeven dat het uitgangspunt van reizen in de dromen van anderen, of ze nu geheimen stelen of voor andere doeleinden, mogelijk een veelbelovende horrorfilm zou zijn. Er had veel kunnen worden gedaan om de angsten van personages te benutten wiens dromen zijn binnengevallen. Met dat in gedachten, hier zijn enkele andere niet-horrorfilms waarvan de premissen echt een angstaanjagend potentieel hebben. SPOILERS OM TE VOLGEN.
17 Weekend at Bernie's (1989)
Voor een komedie zo gek en gek als Weekend bij Bernie, is het bedrieglijk donker van concept. Stel je voor dat je je eigen baas dood op zijn eigen bank ziet zitten, en dan verschijnt plotseling een massa mensen die nog een gek weekend verwachten. Ondanks deze ongelukkige omstandigheden kan en moet je eerste reactie zijn om de politie te bellen. Gelukkig zijn jullie echter geen Larry (Andrew McCarthy) en Richard (Jonathan Silverman), dus je hoeft je geen zorgen te maken.
De charade die deze twee volhouden is ongelooflijk, maar begrijpelijk gezien hoe waanzinnig naïef elk personage in de film is. Een uitgebreid web van leugens kan slechts zo lang worden onderhouden, en op een gegeven moment kan het alleen gewelddadig neerstorten - vooral wanneer de menigte komt na het verrassende "besef" dat Bernie niet is gestorven. Bovendien zou het benadrukken van de duisternis van het uitgangspunt van de film bepaalde plotpunten met name verontrustend maken, waaronder de necrofiliescène buiten het scherm.
16 The Matrix (1999)
Veel dystopische sci-fi-filmpanden zijn op maat gemaakt voor horror, en de iconische The Matrix is een uitzonderlijk geval. In het geval van The Matrix is het echter alleen het uitgangspunt waardoor het in aanmerking komt, en bijna al het andere moet worden gewijzigd. Het belangrijkste is dat de Wachowski's moeten worden vervangen door een doorgewinterde genre-veteraan, of dat de Wachowski's hun visie op de film volledig moeten veranderen.
De Wachowskis hebben naam gemaakt voor hun actiefilms en de decorstukken erin, en de gedateerde sequenties uit The Matrix dienden als hun introductie tot bekendheid. Ze staan echter vooral bekend om hun innovatieve, hoogvliegende actie, scènes die zeker geen sporen aangeven van iets horror-geschikt. Nadat dat specifieke aspect is bijgewerkt, blijft er een uitgangspunt over dat op zichzelf een angstaanjagende gedachte is. Bovendien zou je je, net als Truman in The Truman Show, kunnen concentreren op de psychologische aspecten van Neo's introductie en worstelen met de erosie van wat hij dacht dat de realiteit was.
15 Mean Creek (2004)
Mean Creek is allesbehalve een vrolijke film. Pranking verkeerd gegaan is een veel voorkomend thema in veel horrorfilms, met name slasher-films uit de vroege jaren 1980, en zelfs ik weet wat je deed afgelopen zomer beeldde uit wat er gebeurt als degenen die een vreselijke misdaad begaan er later voor betalen. Die routes zouden echter een beetje te generiek zijn voor Mean Creek om naar beneden te gaan als er een horror-functie van zou worden gemaakt.
Allereerst moeten we meteen doorgaan naar de kinderen die George (Josh Peck) meenemen op hun kleine excursie van terugverdientijd. Hoewel dat voor sommigen de belangrijke karakterontwikkeling kan wegnemen, kunnen bepaalde aspecten via een dialoog worden onthuld. Zodra de eerste act eindigt waarbij George wordt vermoord, kan wat er van de film overblijft worden gebruikt om het verslechterende vertrouwen tussen de betrokkenen te onderzoeken totdat een of een paar van hen breken en de rest beginnen te doden. Mean Creek is al een ruwe, vaak ongemakkelijke film om naar te kijken, en deze transformaties kunnen die kwaliteit in een waanzinnige mate verergeren.
14 Sneeuwwitje en de zeven dwergen (1937)
Snow White and the Seven Dwarfs is een van die animatiefilms waarmee je opgroeit, ondanks dat het voor bijna elk klein kind angstaanjagend eng is. Er is niet veel anders dat men zou kunnen verwachten van een bewerking van een sprookje van de gebroeders Grimm. Disney werkt misschien aan een spin-offfunctie met live-actie over Snow White's zus Red Rose en haar zoektocht om Snow White te redden van haar dodelijke slaap, maar het zal ongetwijfeld meer gericht zijn op entertainment voor alle leeftijden.
De originele Sneeuwwitje had meer dan een paar ogenblikken die de dickens van elk kind afschrikken, en zou er goed aan doen om die scènes te intensiveren in een live-remake. Ten eerste zou Snow White's ontmoeting met de Huntsman kunnen worden gebouwd met een griezelige sfeer, en het zou allemaal leiden tot een effectieve angst wanneer ze alle ogen in het bos naar haar ziet staren. Stel je bovendien voor wat je met praktische effecten zou kunnen bereiken tijdens de transformatiesequentie van de Evil Queen.
13 Moon (2009)
Deze opname kan controversieel zijn, aangezien de film zich al verdiept in de psychologische gevolgen van de onthullingen van de centrale hoofdrolspeler. De film is echter op zijn best alleen een psychologisch drama en valt niet helemaal onder de strengste definities van horror. Maar gelukkig is de film dicht genoeg bij het genre dat niet veel wijzigingen in het bestaande script hoeven te worden aangebracht.
In feite zou de enige noodzakelijke verandering zijn in hoe het omgaat met het idee van klonen. De film raakt licht aan hallucinaties, en gezien zijn psychologische wortels, zou het ze verder effectief kunnen gebruiken. Terwijl de levensduur van de huidige Sam Bell (Sam Rockwell) ten einde is, kan zijn verslechterende fysieke toestand hallucinaties veroorzaken die ernstiger worden naarmate hij zijn uiteindelijke overlijden nadert. Gedurende die tijd kon de jongere Sam Bell gehoorzaam zijn aan de testamenten van Lunar Enterprises en alles doen om hem te verhinderen zijn functie te verlaten.
12 The Prestige (2006)
Nolan's Inception zou niet alleen een behoorlijke horrorfilm kunnen zijn, maar ook zijn eerdere originele speelfilm, The Prestige. In deze aanpassing van de gelijknamige roman uit 1995 blijven twee concurrerende magiërs, Robert Angier (Hugh Jackman) en Alfred Borden (Christian Bale) proberen om elkaar op te voeden in de grootste illusie, hoewel helaas hun spellen ernstige gevolgen voor beiden.
In dit geval is de beste manier om deze film in horror te veranderen, door het aspect van one-upsmanship weg te nemen, maar toch vast te houden aan het idee van Bale's Borden die de actie van Angier en zijn leven probeert te saboteren, uiteindelijk hem daarbij te doden. Natuurlijk zouden veel andere personages in de film daarvoor moeten sterven. Gelukkig gaf de film zijn impact aan het einde van de draai met de tweeling van Borden. Zelfs met een nieuw uitgangspunt dat meer op horror is gericht, zou de impact ervan niet worden belemmerd en mogelijk zelfs worden versterkt dankzij de typische sensaties en rillingen van het genre.
11 2001: A Space Odyssey (1968)
Luister, we weten allemaal hoe invloedrijk 2001: A Space Odyssey gemakkelijk kon worden omgezet in een horrorfilm. Hoewel de rol van HAL (stem van Douglas Rain) als de antagonist van de film relatief ingetogen is in vergelijking met andere sciencefictionfilms, is zijn of zijn? - enigmatische eigenschappen geven een magnetisme dat de kijker aantrekt ondanks een verontrustend psychotisch gedrag.
Hoewel het veranderen van 2001 in een horrorfilm misschien ernstig zou kunnen bezuinigen op de tot nadenken stemmende thema's van menselijke evolutie en existentialisme, is het opofferen van die interne discussies voor een huiveringwekkende sci-fi wellicht de moeite waard. Om eerlijk te zijn, het deel van het verhaal waarin HAL slechte neigingen vertoont, is op zichzelf vreselijk, maar het gevecht om hem te deactiveren kan dwingend zijn. Hij / het heeft al een van de meest citeerbare lijnen in de filmgeschiedenis, en zijn schoonkomen voor Dave (Keir Dullea) is net zo huiveringwekkend als de dood van Frank (Gary Lockwood).
10 Naleving (2012)
Laten we dit rechtzetten; het uitgangspunt voor de naleving van Craig Zobel is gruwelijk genoeg, en het wordt nog verontrustender door het feit dat het is geïnspireerd door een reeks soortgelijke telefoongesprekken. De film valt misschien niet onder de strengste definities van horror, maar dankzij de inhoud zou je er zeker een pleidooi voor kunnen houden als een ander soort schrikbeweging. Hoe verontrustend de film ook is, het had nog verder kunnen gaan - zelfs als het niet absoluut noodzakelijk zou zijn geweest.
In feite zou het dieper ingaan op demente onderwerpen de film in een categorie plaatsen die momenteel wordt gebruikt door films zoals Saló; verdorven aan de oppervlakte, maar toch in de kern, en vestigde de aandacht op een diepere boodschap. Voor zijn moord zorgde Pier Paolo Pasolini voor zijn eigen hervertelling van de beruchte roman van markies de Sade door Italië's vuile geschiedenis van fascisme te herscheppen, vooral belangrijk in een tijdperk van wereldwijde geschiedenis gekenmerkt door sociale onrust. Zelfs met meer nadruk op de storende mishandeling van een onschuldige jonge vrouw, zou Compliance nog steeds effectief een licht werpen op de gruwelen van een patriarchale samenleving die vrouwen nog steeds routinematig exploiteert voor een of ander doel.
9 Face / Off (1997)
We weten allemaal hoe berucht Nicolas Cage is voor het verliezen van zijn verstand en waanzinnig handelen, maar als zijn (aantoonbaar) meest komische maniakale uitvoering in John Woo's Face / Off door de horrorfilmhandschoen werd gehaald, hadden we nog meer Nic Cage-goud kunnen ontvangen. Net als The Matrix van Wachowski zou de film echter een totale revisie nodig hebben op het gebied van regie. Woo's Face / Off is een hypergestileerde, ultra-kinetische actiebeweging met meer machismo-sensaties dan angstaanjagende angsten, en dergelijke aspecten zouden moeten worden verwijderd.
Anders is het uitgangspunt vrij intrigerend, als absoluut verbijsterend. Wat als Sean Archer, als Castor Troy, nooit uit de gevangenis was ontsnapt, en onder die omstandigheden, als Castor Troy, als Sean Archer, er persoonlijk voor zorgde dat Archers leven uiteen zou vallen en dat de missie zou mislukken? Of misschien, als Sean Archer, zou Castor Troy op een moorddadige uitbarsting van Archer's afdeling bij de FBI gaan en zichzelf laten vangen zodat Archers naam zou worden bezoedeld. Hoe dan ook, het zou zeker niet voor een gelukkig einde zorgen.
8 Home Alone (1990)
Herinner je je de film You're Next? Weet je nog hoe het het script voor thuisinvasie-thrillers volledig omdraaide door een hoofdpersoon te hebben die verrassend bedreven is in het ontwijken en verzenden van psychopathische thuisinvallers? Niet alleen dat, maar ook hoe onhandig deze huisinvallers echt zijn, werd gebruikt om de leuke zwarte humor te bieden die vele scènes ondersteunt? Vervang gewoon Sharni Vinson door Macaulay Culkin en de drie gemaskerde thuisinvallers door Joe Pesci en Daniel Stern, en je hebt alleen thuis.
Als je erover nadenkt, als je net de toon van Harry en Marv hebt veranderd zonder vermoedens elke duivelse contraceptie tegen te komen van gekke kapsels tot legitieme pijn en lijden, heb je waarschijnlijk al een horrorfilm. Tussen Harry's hoofd wordt in brand gestoken met een brander en Marv wordt verpletterd door een strijkijzer en op een spijker en gebroken kerstversieringen trappen, deze film is goed op weg naar borderline-martelporno. Stel je voor dat het kind McCallister een paar pagina's uit het speelboek van Jigsaw had gehaald.
7 Tijdlijn (2003)
Om eerlijk te zijn, te zeggen dat tijdlijn niet de beste aanpassing is van een roman van Michael Crichton, is niets minder dan een understatement. Niet alleen werd het slecht ontvangen bij de release, het flopte financieel slechter dan een voetballer die aan het einde van de wedstrijd een penalty probeerde te verdienen. Het kon slechts iets minder dan $ 44 miljoen wereldwijd verdienen op zijn $ 80 miljoen productiebudget, om nog maar te zwijgen van het feit dat er veel werd uitgegeven aan marketing en reclame. Maar als een film over tijdreizen, kun je je alleen de onbegrensde mogelijkheden voorstellen voor zover het gaat om historische gruwelen.
Hoewel het misschien leuke keuzes zijn, zijn selecties zoals Jack the Ripper, Vlad the Impaler en Elizabeth Bathory een beetje te voor de hand liggend. Gezien de focus van het bronmateriaal op een middeleeuws tijdperk, met name het middeleeuwse Frankrijk tijdens de Honderdjarige Oorlog, zou de Spaanse inquisitie een interessant tijdperk in de menselijke geschiedenis zijn om te verkennen. Hoewel folterporno pas iets later in het decennium stevig zou zijn gevestigd als een subgenre, had deze film uit 2003 het potentieel kunnen hebben om er een intelligenter voorbeeld van te zijn, omdat de studenten proberen hun vermiste professor te vinden terwijl ze aan de straf ontsnappen zich.
6 Heathers (1988)
Slasher-films waren sinds 1983 aan het afnemen, maar in de tweede helft van het decennium was de stand van zaken overwegend zielig - het enige dat je hoeft te kijken is de ondraaglijk goedkope Kaasklasse en de luie Jason Takes Manhattan om dat te begrijpen. Heathers bevat blijkbaar alle benodigde ingrediënten voor een solide slasherfilm uit de jaren 80, maar om de schrik effectiever te maken, had scenarioschrijver Daniel Waters misschien een smokje moeten terugdraaien op de scherpe, zwarte humor.
In feite is het, afgezien van alleen maar een slasher-film, misschien interessant om Heathers te zien als een donker grappig, maar toch overwegend eng moordmysterie. Gezien de hoofdrolspelers van de film, zou het intrigerend zijn om te zien hoe elk van de "Heathers" -kliek op elkaar reageren terwijl hun aantal afneemt, naast de andere naamloze studenten die in handen vallen van de moordenaar. Het zou niet verwonderlijk zijn om te zien dat de meisjes zich tegen elkaar keren, en dat is waar je misschien een vlugge, slimme dialoog met sardonische humor hebt om alles te ondersteunen.
5 Stranger than Fiction (2006)
Nogal wat films in deze specifieke lijst tonen protagonisten die in een interne worsteling met hun eigen realiteit worden geplaatst, en de realiteit van Harold Crick (Will Ferrell) is zeker een vreemde. De film zelf is misschien komisch, maar het uitgangspunt van het realiseren van je leven is in handen van een onbekende romanschrijver (Emma Thompson) in plaats van dat je eigen is verwant aan The Truman Show in termen van psychologische en existentiële tweede gok.
Natuurlijk kunnen de filmmakers in de verslechterende mentale toestand van Harold duiken terwijl hij worstelt met de constructie van zijn leven, maar er zijn zoveel andere plaatsen waar de schrijvers, waaronder Thompson's Karen Eiffel, naartoe konden gaan als ze sluwer waren. Misschien kan Harold in een meer volwassen slasher-type omgeving, overlevingshorror of zelfs een huisinvasie worden gegooid die zijn precieze, wiskundige leven zou verstoren. Hoe dan ook, net zoals de film al doet, zou Harold grip moeten krijgen op zijn eigen sterfelijkheid, die het meest angstaanjagend is.
4 Cloudy with a Chance of Meatballs 2 (2013)
Om eerlijk te zijn, zou het origineel net zo goed kunnen werken als Flint Lockwood een gekke wetenschapper was die zijn kleine thuiseiland wilde verwoesten, of een andere schurk de technologie in handen zou krijgen om gevaarlijk voedsel zoals broze of ananas te laten regenen. Maar in theorie zou bijna elk voedsel gevaarlijk kunnen zijn. Wat een zeer vermakelijke perversie van deze familiefilm zou zijn geweest, zou zijn om de meer roofzuchtige 'foodimals' te gebruiken als onderdeel van een moordende dierenhorrorfilm.
De horrorfilms van moordende dieren zijn tegenwoordig relatief zeldzaam en de meeste worden bevolkt door haaien of, in mindere mate, beren. De film kan worden bevolkt met schattige foodimals zoals susheep en de fruit valkparkiet, maar opdat we de gevaren niet vergeten die de kaasboer, appel piethon en tacodil bezitten. Om nog maar te zwijgen over de hippotatomus - ze leken knuffelig aan de buitenkant, maar houd er rekening mee hoe snel ze zijn voor hun massa en hun bijtkracht.
3 The One I Love (2014)
Bijna alles geschreven of geïnspireerd door Charlie Kaufman heeft potentie als horrorfilm, en dat is het geval voor The One I Love. Met in de hoofdrol Mark Duplass en Elisabeth Moss, toont deze psychologische rom-com een paar dat probeert hun huwelijk nieuw leven in te blazen door op weg te gaan naar een weekendje weg, alleen om te ontdekken dat het mysterieuze pension op het terrein geïdealiseerde dubbelgangers van elkaar creëert. De Consensus van de film over Rotten Tomatoes beweert dat het "niet aanneemt
voor zover het zou moeten, dus we zijn hier hulp.
Er zijn tal van mogelijkheden om het concept van deze film neer te halen, en jaloezie speelt een grote rol in heel wat van hen. Jaloezie is een thema dat in de film licht wordt aangeraakt, maar een horrorversie zou nog beter gebruik maken van de mogelijkheden. Bijvoorbeeld, een van de dubbelgangers zou alles kunnen doden behalve de persoon met wie ze willen zijn, of het originele paar gespeeld door Duplass en Moss zou geheel kunnen worden vervangen in een handeling van manipulatie en verraad om de indruk te wekken van een geslaagd uitje.
2 Non-stop (2014)
Liam Neeson is een meer dan capabele actiester, ondanks zijn leeftijd. Non-Stop, zijn tweede samenwerking met regisseur Jaume Collet-Serra, toont de Noord-Ier als het ware in het middenseizoen. Bruikbaar omdat de film van Collet-Serra als een actiefilm is, zijn er een aantal redenen waarom Non-Stop een geweldige horrorfilm had kunnen maken. Allereerst speelt de film zich grotendeels af op één locatie, met name in een vliegtuig. Gezien het uitgangspunt, zou de cinematografie de beperkende grenzen in haar voordeel hebben kunnen gebruiken en de spanning alleen kunnen vergroten.
Ten tweede dient het uitgangspunt al als een simplistische kijk op een moordmysterie dat morphed is voor een actiefilm. De film heeft al een behoorlijk gevarieerde cast van personages en het plot zou naast veel wendingen meerdere rode haringen kunnen gebruiken. De kleine enkele locatie van een vliegtuig zou alleen zo'n film maken die veel intrigerend is, vooral omdat veel van de doden vooraf moeten worden gepland in een omgeving waar alles te zien is.
