Korte versie: als je op zoek bent naar een aantal coole visuals en vernietiging op een schaal die zelfs Emmerich nog nooit eerder op het scherm heeft getoond, dan is 2012 iets voor jou. Perceel en karakterontwikkeling? Ga verder, hier is niets te zien.
Screen Rant beoordelingen 2012
Die foto daar? Dat is waarom je 2012 gaat zien. Heck, de laatste tijd is dat waarom je elke Roland Emmerich-film gaat zien - vernietiging op grote schaal. De man heeft genomen wat Irwin Allen deed en vermenigvuldigde het met 100.
2012 begint eigenlijk in 2009 - nou eerst begint het in de ruimte en toont ons een paar verschillende opnamen van ons zonnestelsel en de planeten die op een rij staan, met de zon aan het einde van die lijn. Als we de goede oude aarde bereiken, zijn we in India waar geoloog Adrian Helmsley (Chiwetel Ejiofor, de moordenaar uit Serenity) een collega-wetenschapper ontmoet aan het Institute of Astrophysics. Ze gaan 11.000 voet naar beneden in een kopermijn waar ze denken dat ze net zo goed wat wetenschappelijk onderzoek kunnen doen zolang ze daar zijn.
Hoe dan ook, ze hebben een reeks van de grootste zonnevlammen in de geschiedenis gevolgd die de afgelopen week plaatsvonden, en het lijkt erop dat ze een ander type neutrino uitbrengen dat in plaats van alleen door de aarde te gaan in wisselwerking staat met de kern, waardoor om op te warmen tot temperaturen die veel hoger zijn dan normaal. Op dit moment denk ik: "OK, OK, dat is niet slecht, ik kan dat kopen."
Helmsley reist naar Washington DC, waar hij Carl Anheuser (een zeer boze Oliver Platt) van de hoge rang Washington Muckity-Muck overtuigt. We springen vooruit naar 2010, waar de president (Danny Glover - serieus) Europese staatshoofden toespreekt over het naderende einde van de wereld. Nog een sprong naar 2011, waar duidelijk wordt dat er een soort heimelijke operaties plaatsvinden om de veiligheid van kunstwerken, rijke en machtige mensen en vermoedelijk andere kansen en doelen te verzekeren.
In de tussentijd ontmoeten we Jackson Curtis (John Cusack), een gescheiden vader en een niet erg succesvolle auteur die een limo runt voor de kost. Terwijl zijn jonge dochter nog steeds alleen ogen voor papa heeft, is zijn iets oudere zoon een veel grotere fan van het inwonende vriendje van moeder (kinderen wonen bij moeder en haar vriendje - leuke zet, moeder). Hij neemt de kinderen mee naar Yellowstone en komt een afgezet militair gebied tegen waar geologische veranderingen plaatsvinden. Hier ontmoeten we Woody Harrelson als een quasi-nutjob / vrije geest die lijkt te weten wat er aan de hand is en Jackson invult, inclusief de plannen voor de elite van de wereld om te ontsnappen aan de vernietiging in ruimteschepen. Natuurlijk gelooft Cusack hem niet en gaat hij vrolijk verder.
Het duurt echter niet lang voordat een reeks van steeds sterkere en frequente aardbevingen (samen met enkele andere dingen) Jackson overtuigen dat de gekke man toch niet gek is, en hij grijpt de ex-vrouw, kinderen en nieuwe vriend gewoon op het nippertje in de scene die we allemaal hebben bekeken in trailers en tv-commercials.
Vanaf nu breekt de hel overal uit, en het is allemaal de reden om naar deze film te gaan kijken.
Jackson is vastbesloten om zijn gezin te redden, en zijn reis naar het vinden van een van deze "arks" wordt met elke voorbijgaande scène ongeloofwaardiger. Gelukkig verspreidt regisseur Emmerich de vernietiging over de hele film - dus als je bang bent dat je de beste dingen in de trailer al hebt gezien, wees dan niet bang … dat was maar een voorproefje. Ik vond het interessant dat ze op een bergtop in Brazilië een aantal oriëntatiepunten lieten zien die werden vernietigd, waaronder het Vaticaan en het beroemde standbeeld van Christus - maar hoewel ze de Kabaa in één scène lieten zien, beeldde hij de vernietiging niet uit. Ik heb gehoord dat hij niet heeft laten zien dat hij vernietigd was uit angst voor vergelding.
Hoe dan ook, de vernietiging in de hele film was behoorlijk goed gedaan - ik vond vooral de scène in Yellowstone leuk … ZEER indrukwekkend. En natuurlijk was de uitgebreide versie van de vernietiging van Californië goed gedaan (en vreemd genoeg bevredigend … ik jochie, ik jochie). De arks waren ook tamelijk cool, hoewel de MacGuffin die de "suspense" veroorzaakte aan het einde behoorlijk belachelijk was.
Er is een behoorlijke hoeveelheid belachelijkheid in 2012, maar echt, wat verwacht je om naar een film als deze te gaan? Uiteindelijk heb ik genoten van de visuele effecten en Chiwetel Ejiofor, die volgens mij echt op het scherm aanwezig is. Woody Harrelson? Korte verschijning maar gedenkwaardig. John Cusack leek me hier als een vis uit het water - alsof hij er gewoon niet thuis hoorde. Thandie Newton was weinig meer dan eye candy (hoewel ze meer moest zijn). Oh, en Danny Glover als president van de Verenigde Staten? LOL grappig - ik denk dat de arme man acteervaardigheden heeft achtergelaten die hij misschien in Venezuela had.
Tegen het einde van de film viel het echt uit elkaar toen Emmerich probeerde wat emotie in de film te injecteren. Een grote bijdragende factor was de kaasachtige muziek in de emotionele scène - het hele ding voelde alsof het was gemaakt voor een tv-film. Het had misschien zelfs beter gewerkt als hij niet had geprobeerd ons de emotie te "VOELEN" via de clichémuziek en misschien de acteurs vertrouwde om het te laten gebeuren. Kon hij maar een manier bedenken om een film te maken waarvoor geen echte mensen nodig waren (weet je, anders dan degenen die moeten sterven om de vernietiging iets te betekenen).
Dus als je veel zoekt op het gebied van plot- of karakterontwikkeling, ga dan verder, hier is niets te zien. Maar als je op zoek bent naar een aantal coole visuals en vernietiging op een schaal die zelfs Emmerich nog nooit eerder op het scherm heeft getoond, dan is 2012 misschien de film voor jou.
Onze beoordeling:
2.5 van de 5 (redelijk goed)
