Casting-regisseurs zijn een van de belangrijkste, maar zelden besproken beroepen in de filmindustrie. Ze worden zeker niet geïnterviewd of besproken in hetzelfde licht als de acteurs die ze naar roem en fortuin voortstuwen.
Misschien is het omdat weinig beslissingen over het casten intensief worden bekeken. We verwachten dat Ryan Gosling leidende mannenrollen krijgt, en Jennifer Lawrence om vrouwelijke leidende partijen te krijgen, en dat soort mensen als Paul Giamatti en Allison Janney om gedenkwaardige karakterrollen te krijgen.
Maar soms creëren castingskeuzes verontwaardiging. Ze sturen het internet tot razernij, met commentatoren die verklaren dat ze zelfs nooit een film zullen kijken vanwege de castingkeuze - of in ieder geval sterke bedenkingen hebben.
Laten we eerlijk zijn, soms zijn die kritiek terecht. Maar op andere momenten zijn het voortijdige evaluaties. Enkele van de grootste uitvoeringen van Hollywood zijn van acteurs en actrices die delen speelden waarvan je nooit had gedacht dat ze geschikt waren.
Voor deze lijst pakken we beide kanten van de bizarre castingvergelijking aan: vreemde keuzes die een goede film geweldig maakten, en slechte keuzes die een slechte film erger maakten.
Hier zijn 8 bizarre castingsbeslissingen die films schaden (en 7 die ze hebben gered).
15 GERUÏNEERD: Scarlett Johansson in Ghost in The Shell
De casting van Johansson als hoofdrol in de live-actieaanpassing van de cult-klassieke Japanse mangareeks trok onmiddellijk controverse. Veel fans van het bronmateriaal (en filmcritici) waren verontwaardigd over de keuze. Het was een klassiek geval van witwassen en de hoofdrol had naar een actrice van Aziatische afkomst moeten gaan.
Vreemd genoeg was een groep die niet veel verontwaardiging registreerde Japanse burgers, waar veel fans van de originele Ghost in the Shell hadden verwacht dat de film een blanke actrice voor marketingdoeleinden zou hebben, of vonden dat race uiteindelijk niet belangrijk was vanwege de films thema's, waarbij een grotendeels synthetisch lichaam betrokken was.
Desalniettemin werd de schade aangericht en de controversiële castingkeuze speelde zeker een rol bij slechte recensies en matige kassa-opbrengsten.
14 OPGESLAGEN: Margot Robbie In I, Tonya
Margot Robbie voelde zich verlamd door de focus van de media op haar schoonheid en vormde haar eigen productiebedrijf (LuckyChap Entertainment) om rollen te vinden die normaal niet onder haar aandacht zouden worden gebracht. Dit bracht haar ertoe om te lobbyen voor de rol van de schande Olympische deelnemer Tony Harding in de veelgeprezen film I Tonya 2017.
Wordt gecast als een persoon die door de pers wordt bespot vanwege haar uiterlijk en gebrek aan evenwicht werd door velen gezien als een enorme gok, maar dankzij enkele creatieve make-upkeuzes en Robbie's felle toewijding aan haar karakter (inclusief drie maanden schaatsen training), het bracht critici en doelgroepen onder de aandacht. Haar sympathieke uitvoering maakte het ook mogelijk de beschadigde reputatie van de echte Harding opnieuw te beoordelen na 23 jaar karaktermoord door de media.
De ambitie en vastberadenheid van de Australische actrice werpen hun vruchten af, wat resulteerde in de nominaties voor de beste actrice voor zowel de Golden Globes, Screen Actors Guild als de Academy Awards.
13 GERUÏNEERD: Emma Stone in Aloha
Met een score van 19% op Rotten Tomatoes geldt Aloha als een van de slechtst beoordeelde films uit de carrière van regisseur Cameron Crowe. Een van de meest betwiste klachten over de film was de casting van Emma Stone als luchtmachtkapitein Allison Ng, een personage van Aziatische en Hawaiiaanse afkomst.
Crowe reageerde op de reactie en zei: "Ik bied u een oprechte verontschuldiging aan aan iedereen die vond dat dit een vreemde of misleide castingkeuze was … Captain Allison Ng werd geschreven als een supertrots kwart Hawaiiaan dat gefrustreerd was dat, door alle uiterlijke schijn, leek ze niets op een … Het personage was gebaseerd op een echte, roodharige local."
Stone sprak ook over de controverse en voegde eraan toe: "Ik heb op macroniveau geleerd over de krankzinnige geschiedenis van witwassen in Hollywood … Het heeft een zeer belangrijk gesprek aangewakkerd."
12 OPGESLAGEN: Jim Carrey in The Truman Show
Jim Carrey's elastische fysieke komische vaardigheden en weg met een one-liner zorgden ervoor dat weinigen zelfs de mogelijkheid overwogen dat er een serieuze kunstenaar achter zijn grillige buitenkant zat.
Regisseur Peter Weir wist duidelijk wat iedereen niet wist en zag Carrey's potentieel voor aangrijpend, dramatisch werk.
De Truman Show was een uitstekend startpunt voor Carrey's dramatische debuut, toen hij zijn jongensachtige enthousiasme op een bewegend effect zag focussen als een man die ontdekt dat zijn hele leven op een tv plaatsvindt. Lof voor zijn optreden zou leiden tot andere delen in films zoals Man on the Moon en Eternal Sunshine of the Spotless Mind die ook meer multidimensionale aspecten aan zijn talent zouden tonen.
Er moet ook worden opgemerkt dat dit niet de eerste poging van Weir was om een komische acteur een nieuw aspect van hun talent te laten onthullen - hij deed hetzelfde voor wijlen Robin Williams in de Dead Poet Society in 1989.
11 GERUÏNEERD: Johnny Depp in The Lone Ranger
Johnny Depp is in de loop der jaren van kritieke lieveling naar meer dubieus terrein gegaan, vaak optisch voor gimmicky, prothetische of make-up zware rollen.
Natuurlijk was zijn optreden als Captain Jack Sparrow een enorm succes en verdiende hij miljoenen dollars van de Pirates of the Caribbean- franchise. Maar pogingen om dat succes in soortgelijke komische actiefilms te dupliceren, zijn veel slechter vergaan.
The Lone Ranger uit 2013 is de ergste overtreder, waarin Depp herenigde met Pirates- regisseur Gore Verbinski. Depp nam de rol aan van de Indiaanse sidekick Tonto, die, ondanks de bewering van de acteur dat hij zelf van Indiaanse afkomst was, niet goed overkwam bij het publiek.
Zelfs voorbij dat probleem liep Depp slaap door zijn uitvoering, en de film kon geen contact maken met kijkers, wat leidde tot zowel kritisch als commercieel ongeluk.
10 OPGESLAGEN: Charlize Theron in Monster
Toen bekend werd dat de statige actrice als criminele Aileen Wuornos in het biopic Monster van Patty Jenkins was gecast, was er een mix van morbide nieuwsgierigheid en spot. Zou zo'n fotogenieke actrice echt het deel van een geestelijk gestoorde slechterik kunnen trekken die zo beslist ongrijpbaar was?
Het antwoord was natuurlijk ja, en haar weergave van Wuornos toonde een geheel nieuwe kant van haar acteerkarbonades. Dankzij overtuigende cosmetische effecten (en het vermijden van een fitnessregime) verdween Theron in haar rol en was ze overtuigend overtuigend als een psychologisch beschadigde vrouw die toegaf aan haar ergste impulsen.
Jenkins instincten over de talenten van Theron werden beloond en haar geaard, verontrustend en onverwacht ontroerende optreden leverde de actrice een Oscar op en maakte haar een van de meest gevraagde actrices van vandaag.
9 GERUÏNEERD: Jesse Eisenberg in Superman V Batman: Dawn of Justice
We kunnen niet alle problemen vastleggen met Batman v Superman: Dawn of Justice op Jesse Eisenberg Eisenbergs weergave van Lex Luthor. Wat de rest van de cast betreft, waren er enkele lichtpuntjes te vinden in de uitvoeringen van Ben Affleck en Gal Gadot. Eisenberg? Niet zo veel.
Eisenbergs overdreven, nuance-vrije uitvoering maakte hem ondraaglijk om te zien - hij kwam over als een hyperactieve tiener die stopte met het innemen van zijn medicijnen.
Zijn aanpak was ook volledig in strijd met het bronmateriaal: in de strips is Lex Luthor geen losgeslagen maniak zoals de Joker. Hij is een gedisciplineerd genie die weet dat zijn intellect en instincten zijn enige wapens tegen de Man of Steel zijn. Eisenbergs interpretatie als een verstrooid brein was een rampzalig ongeluk.
8 OPGESLAGEN: Hugh Jackman in X-Men
Het is onmogelijk om aan Marvel's favoriete mutant te denken zonder de filmische interpretatie van Hugh Jackman aan het personage te herinneren. Hij was de uitbraakster van de X-Men-filmfranchise en hielp bij het populair maken van een filmgenre dat Hollywood heeft ingehaald. Maar hij kreeg de rol bijna niet.
De originele acteur hing vast aan het met adamantium gekrabde personage en was Dougray Scott, maar door een blessure moest hij buigen.
Op het eerste gezicht leek Jackman een vreemde pasvorm.
Jackman's eerdere ervaring was niet alleen veel groter en aantrekkelijker dan Wolverine's korte, gedrongen verschijning in de strips, maar was vooral muziektheater, waaronder een rol als Gaston in een toneelaanpassing van Disney's Beauty and The Beast en een optreden in Oklahoma in West End in Londen.
Uiteindelijk speelde Jackman het personage meer dan 18 jaar, inclusief zijn veelgeprezen zwanenlied in Logan van 2018.
7 GERUÏNEERD: Denise Richards in The World is niet genoeg
Denise Richards is nooit bekend geweest om haar geweldige acteervermogen. Daarom was het een enorme head-scratcher om de actrice in alle opzichten een kernfysicus te zien spelen in de James Bond-film The World Is Not Enough uit 1999.
Het horen van haar poging om technisch jargon uit te spuiten was op zijn zachtst gezegd schokkend.
Het leek helemaal niet overtuigend, en een middelmatige Bond-film nog erger.
Richard's beperkte karbonades konden gewoon geen rol vervullen die een meer cerebrale aanpak nodig had, en zorgde dus voor veel onbedoelde gelach. Het feit dat het personage Christmas Jones heette, maakte de procedure des te belachelijker. Het zien van Pierce Brosnan die probeert een recht gezicht te houden terwijl ze haar wetenschappelijke karbonades probeert te demonstreren, maakt het des te lastiger om te getuigen.
6 OPGESLAGEN: Daniel Craig in Casino Royale
Daniel Craig is geprezen voor het nieuw leven inblazen van het karakter van James Bond dankzij zijn stoïcijnse, zanderige prestaties in Casino Royale van 2007. Hij wordt zo geassocieerd met de rol dat MGM miljoenen dollars heeft gesplitst om hem bij de franchise te laten blijven. Hij was echter verre van een gemakkelijke verkoop aan fans.
Velen klaagden dat hij niet lang genoeg was.
Nog meer klaagden dat een blonde acteur nooit 007 zou moeten spelen, en anderen vonden dat zijn grillige, ruwe teint en onconventionele uiterlijk hem slecht geschikt maakte voor zo'n dapper, zachtaardig karakter.
Hun klachten waren natuurlijk allemaal voor niets. Craig is de ster geweest van enkele van de best beoordeelde en financieel meest succesvolle Bond-films in de serie.
5 GERUÏNEERD: Vince Vaughn in Psycho
De shot-for-shot remake van Gus Van Sant uit 1998 van de klassieke slasher van Alfred Hitchcock was in alle opzichten een ramp. Alleen al het idee om zo'n iconische, vlekkeloze film opnieuw te maken leek op zichzelf godslastering.
Het meest vreselijke deel van een vreselijke film was de slecht geadviseerde casting van Vince Vaughn als Norman Bates.
In de originele Psycho werd de rol gespeeld door Anthony Perkins, die een opvallende, gelaagde en complexe weergave gaf die de kwade bedoelingen van Bates des te angstaanjagender maakte.
Vaughn, een acteur met een aanzienlijk beperkter bereik, kon de prestaties van Perkins niet evenaren en het was ronduit beschamend om hem zelfs te zien proberen. Vaughn is prima in rollen die snelle, komische quips vereisen, maar hij was duidelijk beter dan een rol die zwaarder moest worden opgetild in termen van karakterontwikkeling.
4 OPGESLAGEN: Adam Sandler in Punch Drunk Love
Voor veel bioscoopbezoekers is Adam Sandler zijn verkoopdatum al voorbij sinds The Wedding Singer van 1998. Hij zit vrijwel vast aan variaties van zijn komische persona die begon in zijn zaterdagnacht Live- dagen, die zijn fans aanspreken, maar verder niet resoneren.
Regisseur Paul Thomas Anderson zag iets in Sandler dat anderen echter niet zagen. Hij bracht hem in de drama Punch-Drunk Love uit 2002 als Barry Egan, een man wiens romance met een collega (Emily Watson) wordt bedreigd door zijn gewelddadige uitbarstingen en een afpersingspoging.
Sandler was een openbaring in de rol, die een kwetsbaarder (en vluchtig) aspect van zijn talenten liet zien, wat leidde tot andere niet-Sandler-achtige rollen in films zoals Funny People en The Meyerowitz Stories (nieuw en geselecteerd) .
3 GERUÏNEERD: Elijah Wood in Green Street Hooligans
Wanneer men aan Elia Wood denkt, komt het beeld van een gewelddadige, luide schurk nauwelijks in me op. Dit maakte Wood's casting in de film Green Street Hooligans des te ongerijmder en onbedoeld komisch.
Wood speelt een schandelijke, aan verslaving verslaafde Harvard-student die, nadat hij is uitgezet, naar Engeland gaat om bij zijn zus te blijven. Hij valt maar al te snel in met een groep dronken, Engelse voetbal (of voetbal, afhankelijk van jouw regio) hooligans die de lokale bevolking begonnen te terroriseren.
Om te zeggen dat de zachtaardige, verkleinwoordige acteur, het best bekend van het spelen van Frodo in de Lord of the Rings- trilogie, niet overtuigend was in de rol is een understatement, en hij concurreert met de vreselijke poging van co-ster Charlie Hunnam om een Cockney-accent voor het ergste over de film.
2 SAVED: Heath Ledger in The Dark Knight
Fanboys waren helemaal niet blij toen Ledger werd aangekondigd de meest iconische Bat-schurken te spelen in het vervolg van Christopher Nolan op Batman Begins. Een acteur die het meest wordt geassocieerd met rom-coms en romantische drama's die een maniakale psychopaat spelen? Voor velen is het niet berekend. Online verontwaardiging was hevig.
Iedereen had natuurlijk ongelijk. De edgy, losgeslagen en hyperfocused prestaties van Ledger stonden zelfs bovenaan het populaire portret van Jack Nicholson in Batman van Tim Burton en hielpen The Dark Knight om meer dan een miljard dollar aan de kassa te verdienen.
Het leverde hem zelfs een postuum Academy Award op voor Beste Mannelijke Bijrol.
Dankzij de dynamische weergave van de late acteur, wordt The Dark Knight door velen beschouwd als de beste stripboekfilm ooit gemaakt, waaruit blijkt dat je nooit een onconventionele castingkeuze moet beoordelen totdat je het eindproduct ziet.
