Amazon's nieuwe bloemlezing gebaseerd op Aaron Mahnke's hit podcast Lore overschrijdt de grenzen van de serie niet; het verbetert het formaat slechts licht.
Schrijver en podcast-gastheer Aaron Mahnke heeft van zijn liefde voor het bizarre, onverklaarbare en potentieel bovennatuurlijke een cottage-industrie gemaakt die is gebouwd rond de kracht van verhalen vertellen, met name door folklore in de toepasselijk genoemde serie Lore. De podcast begon in 2015 en heeft sindsdien prijzen gewonnen en consequent als een van de beste podcasts geplaatst onder degenen die dergelijke dingen rangschikken. De non-fictiereeks onderzoekt momenten in de geschiedenis die een beetje zenuwslopend, mysterieus en ja, misschien (maar niet echt) paranormaal zijn. Mahnke's rustgevende aflevering van elk verhaal is een kruising tussen NPR-stem en de kampadviseur die spookachtige verhalen rond het kampvuur vertelde.
En dat is een groot deel van de aantrekkingskracht van Lore, zoals Mahnke zonder twijfel goed op de hoogte is. De serie is bedoeld om steeds opnieuw te worden gedeeld; het profiteert van de gemeenschappelijke ervaring van het podcast-formaat, alles behalve het garanderen dat de luisteraar snel genoeg de teller zal worden - tenzij ze natuurlijk gewoon de pod doorgeven. Maar technologie en gebruiksgemak maken deze verhalen, en Mahnke's verhalen erover, beter overdraagbaar dan wanneer hij nacht na nacht naast een kampvuur zat. Ze zijn draagbaar en vereisen niet veel meer dan een smartphone en een koptelefoon (op voorwaarde dat je niet de irritante man bent die muziek, podcasts of tv-programma's rechtstreeks vanaf hun telefoon speelt terwijl je onderweg bent in het openbaar), waardoor de sprong naar televisie via Amazon Prime Video een ietwat nieuwsgierige maar niet minder onverwachte zet.
Gerelateerd: Lore Podcast Creator onthult welke aflevering hij graag aangepast zou willen zien
Afgezien van Mahnke, heeft de tv-serie Lore een indrukwekkende stamboom met Walking Dead-producer Gale Anne Hurd en X-Files-producent en -schrijver Glen Morgan (die hier ook als showrunner fungeert), en het heeft zelfs een herkenbare draaiende cast in zijn aflevering bloemlezing formaat. De eerste aflevering, 'They Made a Tonic', bevat Campbell Scott, terwijl aflevering 2 'Echoes' gebruik maakt van de onderbenutte Colm Feore als een enthousiaste lobotomist. Natuurlijk, het is niet Anthony Hopkins die een themapark vol robot cowpokes runt, maar het is ook niet helemaal "de plaatselijke man voert verbijsterende misdaad na in aflevering Unsolved Mysteries." Maar zelfs dan, gezien de mate waarin Lore het formaat handhaaft dat het een top-podcast heeft gemaakt, verheft het verdelen van het verschil met bekende werkende acteurs de serie niet echt op een manier die de overgang naar televisie volledig rechtvaardigt.
Het is niet ondenkbaar dat een podcast zich goed vertaalt in een televisieserie. De verhalen die op Lore worden verteld, zijn immers precies het soort genre-televisie dat interesse heeft in mining: spookachtige, verontrustende verhalen die kunnen worden getagd als "Based on a True Story" zonder de knipogende "waarheid" die wordt gebruikt door shows als Fargo. Lore gaat echter niet ver genoeg in zijn pogingen om van zijn verhalen dwingende televisie te maken. In plaats daarvan krijgen kijkers iets meer verwant aan een verbeterde versie van de podcast die niet anders is dan de verbeterde versies van George RR Martin's A Song of Ice and Fire-boeken, of geïllustreerde versies van de Harry Potter-romans. De basislevering van wat eerder kwam is ongewijzigd; het verhaal biedt nu eenvoudig een visuele component.
En dat is echt wat de Amazon Prime Video-versie van Lore is: exact dezelfde podcast waar je naar hebt geluisterd, maar met een dramatische re-enactment ingevoegd tussen stukjes vertelling van Mahnke. Voor liefhebbers van de podcast is het waarschijnlijk een andere vermakelijke manier om hun entertainment te consumeren - vooral als ze al naar elke aflevering hebben geluisterd die momenteel beschikbaar is. Het verlengt ook de lengte van elk verhaal aanzienlijk. Veel afleveringen van Lore zullen twee of meer verhalen bevatten die Mahnke min of meer snel achter elkaar heeft verteld. Hier blijft de aflevering veel langer aan de slag, zodat de re-enactments vorm kunnen krijgen en een beetje dramatisch leven kunnen blazen in de individuen die in elk verhaal worden afgebeeld. De eerder genoemde Feore lijkt zich te vermaken als Dr. Walter Freeman, een man die pionierde met het gebruik van lobotomie als een behandeling voor allerlei psychische aandoeningen. Dergelijke uitvoeringen helpen de dramatische re-enactments leuk te maken, maar voor het grootste deel staan de verhalen (zelfs Feore's lobotomizer) nooit helemaal op zichzelf. Ze dwalen nooit ver genoeg af van Mahnke's vaste vertelling om zelf een boeiende aflevering van televisie te worden.
En dat is uiteindelijk wat Lore tot een teleurstelling maakt: in plaats van een volledig verhaal uit het voorliggende verhaal te bouwen en de plot van de aflevering te maken, worden kijkers getrakteerd op een aflevering van de podcast met een toegevoegde dramatische re-enactment als een kers bovenop.
Tethering Lore de televisieserie aan Mahnke en de podcast doet uiteindelijk de nieuwe show een slechte dienst. De verhalen zijn nog steeds fascinerend en Mahnke's levering ervan is net zo goed als altijd, maar er is hier gewoon niet genoeg om een overstap naar televisie noodzakelijk te maken. Als de show een Twilight Zone had genomen, zou Amazing Stories of Outer Limits naderen dat Lore iets heel bijzonders was geweest. Zoals het er nu uitziet, is het echt gewoon een andere manier om je podcast-fix te krijgen.
Lore seizoen 1 is volledig beschikbaar op Amazon Prime Video.
