Tenzij je met een blinddoek over je ogen hebt geleefd, heb je veel gepraat over Bird Box gezien. De nieuwste horrortitel van Netflix heeft het internet stormenderhand veroverd. Niemand kan erover praten. Veel fans weten niet dat de films gebaseerd waren op de debuutroman van Josh Malerman. Het boek werd positief onthaald en heeft verschillende prijzen gewonnen. Als je het niet hebt gelezen, vraag je je misschien af hoe vergelijkbaar de twee versies zijn. We hebben een vergelijking gemaakt van de roman en de film naast elkaar. Kijk waar de twee uiteenlopen en waar ze hetzelfde zijn.
GERELATEERD: Meer dan 45 miljoen mensen keken naar Bird Box in de eerste week, zegt Netflix
10. Instelling
Een plaats waar de roman en de film verschillen, is in de setting. De thriller van Malerman uit 2014 speelt zich af in Detroit. De stedelijke achtergrond zou een schril contrast zijn geweest met de locaties in de film, omdat Netflix ervoor koos om hun versie in Noord-Californië te plaatsen. De uitgestrekte natuurlijke landschappen geven de film een kenmerkend gevoel. De stilte en rust die spanning opbouwt in sommige scènes zou onmogelijk zijn in een stadsomgeving. De sfeer van de film hangt af van de perfecte stilte en eenzaamheid van het bos.
9. De vogels
In het boek worden de vogels als een zeer letterlijke kanarie in de kolenmijn gehouden. Ze waarschuwen wanneer de wezens dichtbij zijn. Malorie neemt ze mee op haar epische reis met de kinderen. Ze dienen als het perfecte alarm en signaleren de aanwezigheid van het wezen terwijl zij en de kinderen reizen. De film verschilt. Malorie vindt de vogels levend en bloeiend in een supermarkt. Ze geven haar hoop, wat ze symboliseren. Aan het einde van de film zijn zij en de kinderen veilig in het reservaat en laat ze de vogels los om van dezelfde vrijheid te genieten.
8. Douglas
John Malkovich levert een overtuigende uitvoering als een vreselijke narcist als Douglas. Hij heeft de hele apocalyps doorgebracht met drinken en een egoïstische eikel zijn. Douglas is luid, irritant en alleen voor zichzelf. Hij is soms ook een niveauhoofd en geeft een sterke stem van reden in het veilige huis. Als je je afvraagt hoe het portret van Malkovich zich verhoudt tot het boek, staat je een verrassing te wachten. Er is geen Douglas in de roman. Het personage voegt wat benodigde spanning toe aan de film, die heel anders loopt dan het boek. Dit is tenminste een manier waarop het boek beter is dan de film, je hoeft niet te luisteren naar zijn dronken geklets.
7. Malorie's reis
In de film worden Tom en Malorie ingehaald, waardoor de kinderen in een veilig huis worden grootgebracht. Ze zijn niet van plan om te reizen. Op een nacht ontvangen ze een radio-uitzending van Rick waarin ze worden aangespoord naar het heiligdom te komen. Het boek vertelt een heel ander verhaal. Na het overlijden van Tom krijgt Malorie een telefoontje van Rick. Hij vertelt haar over het heiligdom. Ze begint te trainen voor de lange reis naar het heiligdom. Ze besteedt vier jaar aan het voorbereiden van zichzelf en de kinderen op de komende gevaren. Dit grote verschil zorgt voor veel meer spanning en urgentie dan in het boek. Het ondernemen van de reis zonder voorbereiding verhoogt de terreur.
6. Een donkerder einde
Het einde van de film is verrassend positief. Een verhaal over het einde van de wereld is tenslotte inherent somber. Aan het einde van de film bereiken Malorie en haar kinderen een veilige haven. Ze vinden een weelderig, groen paradijs vol met kinderen, vogels en andere overlevenden. De haven is een thuis voor blinden, dat is waarom zo velen hadden overleefd. Ze waren immuun voor de wezens. In de roman bereiken Malorie en de kinderen nog steeds hun veilige haven, maar de omstandigheden zijn donkerder. Veel van de overlevenden in hun gelukkige einde waren opzettelijk verblind. Ze maakten een ongelooflijk donkere keuze om te overleven.
Gerelateerd: Bird Box Director verdedigt het einde van het veranderende boek
5. Het einde van de wereld
Zowel het boek als de film zijn gericht op dezelfde catastrofale gebeurtenis. In beide versies van het verhaal begint de samenleving af te brokkelen terwijl de aarde wordt binnengevallen door ongeziene wezens. Deze mysterieuze monsters nemen de vorm aan van de diepste angst of het meest pijnlijke verlies van de waarnemer. Iedereen die ongelukkig genoeg is om naar de indringers te kijken, wordt onmiddellijk tot gewelddadige waanzin gedreven. Elk ontmoet hetzelfde lot - ze nemen hun eigen leven. Nadat de aanvankelijke paniek is afgenomen, dringt aanhoudende angst door. De wereld wordt een stillere, leger plek. De personages in zowel het boek als de film moeten leren overleven zonder het gemak van de samenleving.
4. Malorie
Sandra Bullock is geprezen voor haar prestaties in de Netflix-film. Zelfs critici die de rest van de film uit elkaar scheurden, vonden haar de enige lichtpunt in de film. Ze vertegenwoordigt de grootste overeenkomst tussen het boek en de film. Beide hebben deze veerkrachtige moeder die weigert op te geven. Ze is een meedogenloze jager die haar kinderen steeds verder duwt. De kern is een verhaal over de ontembare kracht van de liefde van een moeder. Het verhaal geeft ons hoop ondanks onoverkomelijke kansen. Uiteindelijk vieren we naast Malorie en haar kinderen wanneer ze eindelijk een veilige haven bereiken.
3. Toon
Horrorfilms gebruiken vaak campy momenten en cheesy humor om hun publiek te sussen in een vals gevoel van veiligheid. Ze slaan ons met een andere gruwelijke scène op het moment dat we ontspannen in een glimlach of lachen. Het contrast maakt de angst en pijn des te levendiger. Malerman gebruikt niets van dat luchtige spel om zijn lezers verder in de angst te dompelen. De film heeft dezelfde toon. Het vermijdt elke vorm van hokey gimmicks of gemakkelijke humor. Het draagt dezelfde duistere ernst als de roman van begin tot eind. Die toewijding aan de oorspronkelijke duisternis van de film creëert een perfect huwelijk tussen film en boek.
2. Eb en vloed
De film heeft critici verdeeld, precies in het midden. Sommigen hebben de film geprezen, terwijl anderen het een slechte B-film hebben genoemd. Een ding waar de meeste van hen het over eens lijken te zijn, is dat de pacing pieken en dalen heeft. Een brede kritiek is dat Bird Box soms een meeslepende film is. Het boek heeft een vergelijkbaar tempo. Er zijn scènes met lezers op het puntje van hun stoel en vervolgens pagina's en pagina's met ploeterend verhaal. Het is onduidelijk of dit een bewuste redactionele keuze was of dat het slechts een gevolg is van de aard van het verhaal.
1. Zicht
Het belangrijkste hulpmiddel dat wordt gebruikt om het gevoel van hulpeloosheid in Bird Box te creëren, is het onvermogen van de personages om op hun gezichtsvermogen te vertrouwen. Het is onze meest waardevolle bron van input als mens. Zonder dat element zou het verhaal niet hetzelfde gewicht dragen. Het is blindheid waarmee we de personages op hun kwetsbaarst kunnen zien. Velen hebben een vergelijking gemaakt tussen Bird Box en A Quiet Place. Er is een parallel daar, maar deze is onvolledig. Er zijn veel manieren om te communiceren zonder onze stemmen, maar ons zicht is een oerhulpmiddel. Zonder dat hebben de meesten van ons het gevoel dat ze dood in het water zijn.
