Spike Lee's BlacKkKlansman is een van de belangrijkste films van 2018, met een einde dat tegelijkertijd schokkend en maar al te onvermijdelijk is.
De film volgt de zwarte Colorado Springs-rechercheur Ron Stallworth (John David Washington), die in 1979 per ongeluk een onderzoek naar de Ku Klux Klan voorop ziet staan. Hij doet zich voor als een blanke racist aan de telefoon om deel uit te maken van de "organisatie", met partner Flip Zimmerman (Adam Driver) voor hem poseren in het echte leven. Met het paar dat niet terugdeinsde in hun voorgewende vooroordelen, escaleert de zaak ongelooflijk snel: de tweemans "Ron Stallworth" stijgt het hoofdstuk op (ondanks enkele vermoedens) en staat op goede voet met Grand Wizard David Duke en vindt informatie over verschillende militaire verbindingen binnen de KKK.
Gerelateerd: Lees onze BlacKkKlansman Review
Het einde van de film brengt zowel Flip als Ron oog in oog met Duke, en toont ook een mislukte terroristische aanval op een leider van de Black Power Movement, voordat de gebeurtenissen van de film in de context van de huidige witte supremacistische beweging worden gekaderd en het presidentschap van Donald Trump.
Lee's film is niet alleen verhalend, maar ook een masterclass met een emotioneel contrast: hij is zeer komisch maar wordt ondersteund door rassenhaat; het is een ingesloten verhaal, maar een met verstrekkende gevolgen. Dit is het beste te zien in het einde, wat een gespannen langzaam brandende woede is die het publiek uit zijn dak haalt, een onmogelijke situatie verdraait en vervolgens onverwacht opgetogen raakt voordat hij uiteindelijk op een somberdere, onduidelijke toon eindigt.
- Deze pagina: Wat gebeurt er aan het einde van BlacKkKlansman?
- Pagina 2: Het ware verhaal & wat de veranderingen betekenen
Wat gebeurt er aan het einde van BlacKkKlansman?
De finale van BlacKkKlansman vindt plaats op de dag van Ron Stallworth's initiatie in de KKK, een evenement dat David Duke naar Colorado Springs brengt, een protest van de Black Student Union motiveert en enkele radicalere leden van het KKK-hoofdstuk inspireert om een terroristische bom te organiseren. Ron wordt toegewezen als persoonlijke beveiliging van Duke, terwijl Flip zich voordoet als de racistische Ron.
De ceremonie van Ron verloopt zonder echte problemen, waarbij de groep de ceremonie doorloopt en een screening van Birth of a Nation bekijkt. Bij de receptie worden de dingen echter beladen. Een van de Klansman herkent Flip van een arrestatie enkele jaren eerder, identificeerde hem als een joodse agent en stond Walter toe de dual-Ron-steek te ontdekken. Ron speelt ondertussen met Duke en laat Flip een foto van hen maken, arm over schouder.
Het kruitvat gaat eraf, maar de drie terroristen worden weggetrokken; Ron merkte dat de vrouw van Walter, Connie, verdacht de receptie verliet en de bomdreiging ontdekte, een telefoontje pleegde en het evenement met politie overstelpt. Connie raakt in paniek en roept haar man die haar vertelt om naar plan B te gaan: de bom planten bij Patrice Dumas, president van de zwarte studentenvereniging en Ron's echte vriendin. Ron racet daar, maar wordt aangeklaagd door agenten die niet weten dat hij undercover is. De terroristen komen aan om het huis te blazen, maar Connie plantte de bom bij de auto van Patrice … en dat is precies naast de potentiële bommenwerpers: het gaat alleen maar af met schade aan hen. Flip komt dan aan en bevrijdt Ron.
Na het fiasco wordt het onderzoek afgeblazen, maar niet voordat Ron nog een laatste gesprek heeft met David Duke waar hij eindelijk de angel onthult. De film eindigt met Ron en Patrice samen als ze in conflict zijn met hun maatschappelijk tegengestelde rollen voordat ze samen een klop op de deur aanpakken.
De film speelt vervolgens een uitgebreide epiloog die de Klan van de jaren zeventig naar de moderne tijd brengt, en roept de witte supremacistische rellen op in Charlottesville en de manier waarop president Donald Trump met de situatie omgaat.
Waarom werd het onderzoek afgesloten?
De montage van BlacKkKlansman's tonale flipping, de opgetogenheid van Ron en Flip die levend tot leven komen, wordt onmiddellijk ongedaan gemaakt door de onmiddellijke sluiting van de undercoveroperatie. In theorie zou het prima zijn om door te gaan - niemand die in de organisatie woont weet van de steek of Flip's ware identiteit, en hun persoonlijke ontmoeting diende alleen om te bewijzen hoe diep "Ron" was - maar de kapitein sluit het persoonlijk. Het is vaag met de hand gezwaaid dat het mislukte bombardement een rol speelde bij de beslissing, maar de implicatie is dat het na zijn eerste succes te gevaarlijk werd geacht om door te gaan. De vraag waar de angst is geplaatst, doemt op in de Trump-reeks.
Wat betekent de laatste opname?
De laatste scène van BlacKkKlansman (vóór de coda van Charlottesville) ziet Ron en Patrice samen, beide met geweren, tegenover een onbekende weerstand aan de deur staan. Nadat ze zijn geopend, begint het paar door de gang te zweven, zij aan zij starend net voorbij de camera. Het is een licht-surrealistisch einde van de film, en een van de belangrijkste afbeeldingen.
Sinds haar introductie heeft Patrice de andere kant van het gevecht vertegenwoordigd: Ron probeert de politie van binnenuit te veranderen, zijn kleine invloed gebruiken om de focus te verleggen, terwijl ze alle "varkens" achterdochtig bekijkt, in de overtuiging dat het hele systeem moet worden gereviseerd. Dit debat keert terug in de laatste scène, met haar waarin staat dat ze niet bij Ron kan blijven als hij nog steeds een agent is. We beginnen echter beide partijen samen te zien werken: ze slaagden erin om een racistische politieagent op de band te vangen net voor, en wanneer ze de vistor confronteren, staan ze pal naast elkaar.
De slotopmerking van BlacKkKlansman is om geen van beide geloofsovertuigingen te ontkennen, maar in plaats daarvan te stellen dat de enige weg vooruit is dat goede, gelijkgestemde mensen samenwerken. Hoewel de details van aanpak en verbiage - Ron worstelt zelfs te zeggen dat hij zwarte gelijkheid wil - kunnen verschillen tussen instelling en publiek, is het uiteindelijke doel diep van binnen hetzelfde.
