Hoewel we van mening zijn dat gedeelde universums een enkele, consistente continuïteit nodig hebben, hoeft de DC Extended Universe dat niet te zijn. Op basis van de manier waarop de DCEU zich momenteel lijkt te vormen, is Warner Bros. misschien meer geïnteresseerd in de focus op individuele superhelden en hun families, in plaats van te proberen manieren te vinden voor elke film om over te steken en verbinding te maken.
In de tien jaar sinds de release van Iron Man, de eerste film in het Marvel Cinematic Universe, zijn fans gewend geraakt aan het idee van gedeelde universums, die zich zowel in de bioscoop als op de televisie hebben verspreid. The Walking Dead heeft zijn eigen gedeelde universum, met twee lopende shows en drie aankomende films. Warner Bros. heeft ook de MonsterVerse, waar titanen als King Kong en Godzilla over de aarde dwalen. Zelfs de Harry Potter-franchise is omgedoopt tot 'Wizarding World', om zijn identiteit als een heel fictief universum te benadrukken met de komst van de Fantastic Beasts-prequels.
Wat de DCEU echter heeft geleerd, is dat het een last kan zijn om een gedeeld universum te behouden. De films die de afgelopen jaren het best zijn ontvangen, zijn de films die grotendeels alleen stonden, met alleen token knikt naar de rest van de DCEU, zoals Wonder Woman en Man of Steel. Ter vergelijking: Batman V Superman: Dawn of Justice werd bekritiseerd omdat hij een willekeurige omweg maakte om teaserclips van de rest van de Justice League op de laptop van Wonder Woman te bekijken, en Justice League zelf bleek zo overweldigend dat het box office-totaal onlangs werd ingehaald door een Venom solo film.
Aan Warner Bros. ' met dank, de studio lijkt zich te hebben gerealiseerd dat - om welke reden dan ook - voortdurend cross-overs en team-ups opzetten niet werkt voor de DCEU en dienovereenkomstig gedraaid. Shazam! verwijst naar andere DC-superhelden via memorabilia, maar lijkt verder een volledig onafhankelijk verhaal te zijn met een radicaal andere toon dan bijvoorbeeld Batman V Superman. Nog duidelijker is het feit dat Warner Bros. terloops een op zichzelf staande Joker-film met Joaquin Phoenix in de mix heeft gegooid - in een compleet andere tijdlijn (Bruce Wayne is maar een kind als Joker verschijnt) en zonder duidelijke verbindingen met de rest van de DCEU. Dit, ondanks het feit dat Jared Leto's Joker nog steeds actief is en zal terugkeren in een toekomstige film met Harley Quinn. Joker kan de uitzondering op de regel blijken te zijn, maar het is nog steeds een bewijs dat Warner Bros. weggaat van obsessief worden over connecties en focussen in plaats van sterke individuele filmpitches.
De DCEU kan zich onderscheiden door te doen wat de strips grotendeels hebben gedaan, en op te splitsen in een verzameling kleinere universums die elk focussen op een andere DC "familie" - zoals de Bat-familie van Batman, Nightwing, Batgirl en andere Bat- aangrenzende personages, of Shazam and the Marvel family, of de uitgestrekte wereld van Aquaman and the Seven Kingdoms. Er is natuurlijk nog steeds potentieel voor toekomstige cross-overs, maar door de DCEU op te delen, kunnen de kleinere subuniversen gedijen en (in het ergste geval) van elkaar in quarantaine worden geplaatst, zodat een individuele film kan mislukken zonder van invloed op het grotere universum.
Warner Bros. heeft een aanzienlijk voordeel ten opzichte van Marvel Studios aan het begin van de MCU, in die zin dat de DCEU al de volledige reeks DC Comics-personages onder één dak heeft verzameld. Door te focussen op individuele families - Supergirl en Superman, de Suicide Squad, Harley Quinn en de Roofvogels - is er een enorm potentieel om sterke merken op te bouwen met hun eigen individuele werelden en esthetiek. Er is meer dan één manier om een gedeeld universum te bouwen.
