Doctor Who heeft in zijn 56-jarige geschiedenis een overvloed aan schurken gekenmerkt. Deze schurken tellen in zo'n overvloed, dat we altijd hiaten van 2-3 seizoenen zien vóór de terugkeer van een bepaalde antagonist. Een antagonist die kan worden omschreven als de Joker to the Doctor's Batman is de meester.
De meester is de belangrijkste antagonist van de serie, en zijn / haar complexe geschiedenis met de dokter heeft de hoeken met betrekking tot dit personage gedreven. In het universum heeft de meester ongeveer twintig incarnaties gehad, maar we hebben er slechts ongeveer tien in tv-programma's en audioboeken gezien. Nu we nog een tijdje wachten op de volgende Master, laten we terugkijken op de beste en de slechtste die we tot nu toe hebben gezien.
10 De oorlogsmeester
Deze versie van de Master is eigenlijk een van de oudere in chronologie; hij regende toevallig in een kind. Deze regeneratie complimenteerde de War Doctor, en de twee vijanden waren op gelijke voet tijdens de Time War.
Omdat deze Meester de mentaliteit van een kind had, was hij onschuldiger en minder dubbelzinnig, waardoor hij gemakkelijk de minst duivelse van alle Meester-iteraties was. In tegenstelling tot de War Doctor duurde de War Master niet lang; zijn regeneratie begon opnieuw. Toen hij het einde van dit leven van hem naderde, besloot de oorlogsmeester zijn herinneringen uit het verleden te vergeten en ging naar het einde van het universum - dit is waar de professor Yana-iteratie tot stand kwam.
9 Verkoolde meester
Toen de Meester herstelde van zijn 'knapperige' staat, was hij nog steeds erg gedegenereerd in vorm, en we hebben deze die we de Verkoolde Meester hebben genoemd. In tegenstelling tot de vorige versie was deze meer bezadigd en samen met zijn zintuigen.
Omdat zijn mentale toestand kalmer was, hielp de Meester enorm, omdat hij in staat was zijn volgende beweging te plannen om een lichaam voor zichzelf terug te winnen. We konden echter niet zoveel zien van deze iteratie van de meester, omdat hij slechts een paar afleveringen duurde voordat zijn plan werkte. Maar alleen voor het feit dat hij zijn plan heeft gehaald, verdient de verkoolde meester speciale vermelding.
8 Kale meester
Denk aan Lex Luthor van Batman v Superman: Dawn of Justice (alleen kaal) en je hebt deze versie van de Master. Je kunt hem alleen vinden in audioboeken, waar hij het opneemt tegen mensen als de Zesde en de Achtste arts.
Deze versie was geniaal als elke andere iteratie, maar was extreem onbezonnen en zelfverzekerd, tot het punt waarop hij showmanship verkoos boven al het andere. De Kale Meester zou de overwinning uitstellen als het betekende dat hij moest opscheppen over hoe hij de dokter had kunnen bedriegen, wat uiteraard tot zijn nederlagen leidde. De Kale Meester had echter zijn overwinningsmomenten en zijn verliezen waren meer van hem dan van wie dan ook.
7 Shapeshifting Master
Hij duurde alleen de Doctor Who TV-film en kreeg unaniem kritische walging, maar de vormveranderende versie van de Master groeit met je mee. Op dit punt had de Meester echt geen berekeningstactieken meer nodig, omdat we hem zijn mentale toestand volledig hadden zien verliezen.
Dit is de reden waarom de vormveranderende soort logisch was, omdat de Meester op dat moment geen genie wilde zijn. Zijn waanzin speelde ook goed bij het thema van de Doctor Who-film, die veel actie ondernam om tegemoet te komen aan de Amerikaanse aantrekkingskracht waar de ontwikkelaars op schoten. Hij was nergens in de buurt van de beste incarnatie, maar was zo goed als het kon krijgen gezien het thema van de film.
6 lijkmeester
Vroeger probeerde Doctor Who ons vijanden te geven die kinderen angstig achter hun banken konden verbergen. Daartoe onderging zelfs de Meester een belangrijke verandering, waarbij we hem tot het punt zagen degenereren dat hij op een lopend lijk leek.
Dit werd toegeschreven aan het feit dat de Meester bezig was met zijn laatste regeneratie en een nieuw lichaam nodig had, maar de persoonlijkheid van de Meester veranderde ook toen we zagen dat hij brutaler werd, zelfs visceraal in mentaliteit. Hij was door en door een monster, met al zijn plannen zeer niet-gezinsvriendelijk. Hij was precies wat nodig was om het imago van de Meester op te fleuren, hoewel hij zich nogal eenzijdig voelde.
5 Tremas-meester
Net zoals elke Meester vóór hem was wat op dat moment nodig was, diende de incarnatie van Tremas ook dit doel. Het Lijk van de Meester en de verkoolde incarnaties hadden hun loop gehad, en het was tijd om ons de meegevende Meester terug te geven wiens basispersoonlijkheid die van een schemer was.
Hij zou het lichaam van Tremas stelen en hem permanent als gastheer gebruiken. Deze versie was nu veel meer afhankelijk van zijn schema's dan van zijn wreedheid, en we zagen hem de verhaallijn van "Five Doctors" orkestreren. Hij was meer hammy dan vorige Masters, wat ons meer komedie gaf dan we gewend waren. Deze grappigere kant van hem was absoluut geen slechte zaak, hoewel het een afknapper zou kunnen zijn voor diegenen die een serieus verhaal willen.
4 Bebaarde meester
Net als de Tremas-meester was de eerste incarnatie die we zagen (in werkelijkheid werd hij verondersteld ofwel de dertiende incarnatie te zijn) van de meester de bebaarde. Hij was de meest ingetogen van de partij, evenals de meest vasthoudend.
Je kunt hem echter geen volledig genie noemen, want hij werd altijd door de Derde Arts voor de gek gehouden om meerdere keren te verliezen. De grootste kracht van deze Meester lag echter in zijn koppigheid, omdat we hem herhaaldelijk in de jaren 1970 zagen opduiken om UNIT - en bij uitbreiding de Doctor - verschillende hoofdpijn te bezorgen vanwege zijn frequente duivelse plannen voor macht. Hij scoort ook hoog vanwege de nostalgische factor die hij met zich meebrengt, aangezien de fans van Classic Era zich meestal identificeren met Roger Delgado als de meester.
3 Professor Yana
Het is een huilende schande dat Derek Jacobi alleen het ene verhaal als de meester had, omdat de professor Yana-incarnatie een ongelooflijke show was voor het personage. Zijn nep-persoonlijkheid (die de Meester zichzelf voor de gek hield) was zo een oprecht persoon, dat we hem allemaal namen.
Maar zodra zijn ware persoonlijkheid erdoorheen scheen, zou professor Yana volledig transformeren; begon zijn zoektocht naar macht en doodde zijn assistent ronduit. Deze versie maakte ons gemakkelijk het meest ongemakkelijk, omdat zijn beurt voor het ergste erg verontrustend was voor de welwillende professor die we hadden aangenomen. Het was een combinatie van fantastisch acteerwerk en een uitstekende uitvoering van een plotwending die professor Yana zo memorabel maakte.
2 Harold Saxon
Deze man had het allemaal - komedie, humor, kracht, charme, intelligentie en een gewelddadige inslag. De Harold Saxon-incarnatie pakt gemakkelijk de kroon omdat hij de meest duivelse van alle versies van de Meester is, aangezien hij erin slaagde het universum naar zijn letterlijke beeld te converteren. De Saksische incarnatie zou dan ook een hele kolonie in de ruimte onderwerpen, gewoon omdat hij zich verveelde.
Er waren geen verlossende eigenschappen in deze, en hij was tot op het bot kwaad. Maar wat hem zo aantrekkelijk maakte, was dat hij genoot van zijn sinistere mentaliteit; hij schuwde nooit weg van wie hij was, en de waanzin in hem was iets dat je kon begrijpen - het was alsof Saksisch de waanzin in ons allemaal vertegenwoordigde.
1 Missy
De Missy-incarnatie heeft elk aspect van karakterontwikkeling goed. Ze was als de geëvolueerde versie van de Saksische incarnatie, want ze was niet alleen gek, ze had de wijsheid om te beseffen dat het leven bedoeld was om te groeien - zelfs de Meester had het vermogen tot het goede.
Haar relatie met de dokter werd uiteindelijk getoond op andere voorwaarden dan antagonisme, omdat Missy per ongeluk probeerde zichzelf te verbeteren door het haar missie te maken om weer vrienden met de dokter te worden. Missy's beste momenten waren nog toen ze haar sadistische neigingen vertoonde; we zagen haar Osgood doden, de wereld veranderen in Cybermen, proberen Clara in een Dalek te veranderen en de wereld veroveren met de Saksische incarnatie. En ze deed dit allemaal met extreme komische humor. Missy was echter de enige meester die echt een significante karakterontwikkeling vertoonde.
