Er is veel veranderd op Midden-aarde na The Lord of the Rings - zowel in de boeken als in de films. De laatste film in de trilogie, The Return of the King, had een grote impact op de toekomstige Midden-aarde en zijn belangrijkste personages. Nadat hij de One Ring had gestolen en met Frodo (Elijah Wood) had gevochten, dook Gollum (Andy Serkis) in de vurige kuilen en werd de One Ring uiteindelijk vernietigd. De vernietiging van de Ring leidde tot de dood van Sauron, die niet kon bestaan zonder de macht van de Ene Ring. Mordor stortte in en de oorlog was eindelijk voorbij.
De nederlaag van Sauron zorgde voor een gelukkig einde voor de overlevende leden van de Fellowship of the Ring terwijl ze verder gingen met hun leven. Frodo en Sam (Sean Astin) keerden eindelijk terug naar het graafschap en Sam begon een gezin. Frodo was echter niet tevreden met zijn leven in het Shire, gedeeltelijk vanwege verwondingen die hij opliep in The Lord of the Rings; uiteindelijk zeilde Frodo weg naar de Undying Lands. Ondertussen werd Aragorn (Viggo Mortensen) gekroond tot koning van Gondor. Hij trouwde met de Elf, Arwen (Liv Tyler), die haar Elven-onsterfelijkheid vrijwillig opgaf om een leven met Aragorn te delen. Aragorn leefde een lang, vol leven met Arwen en stierf op 210-jarige leeftijd.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
De meeste van deze evenementen vonden plaats in een tijdperk dat bekend staat als het Derde Tijdperk. De tijdlijn van Midden-aarde is opgedeeld in verschillende lange tijdperken en het Derde Tijdperk is er slechts één van. The Second Age is de focus van Amazon's Lord of the Rings tv-serie. Het Derde Tijdperk daarentegen, dat 3021 jaar duurde, is het decor voor zowel de trilogieën The Hobbit als The Lord of the Rings. Kort na de afsluiting van De terugkeer van de koning begon het vierde tijdperk. Dit is wat het einde van het derde tijdperk en het begin van het vierde tijdperk in petto had voor Midden-aarde.
Aragorn creëerde het herenigde koninkrijk
Arnor, gelegen in het noorden, was een prominent koninkrijk in het tweede tijdperk van Midden-aarde. Bevolkt door Elfen, Hobbits en Mannen, bloeide Arnor eeuwenlang, maar in het vroege deel van het Derde Tijdperk was Arnor niet langer zo'n welvarende plek. Politieke onrust en bedrog verdeelden het koninkrijk in drie, kleinere koninkrijken, en na verloop van tijd brachten burgeroorlog hen op hun knieën. Er waren pogingen tot hereniging. Gondor en Arnor waren een tijd lang één koninkrijk, maar dit duurde niet lang. Na zijn val verhuisde wat er over was van de bevolking van Arnor naar andere regio's.
Een van de koningen van Arnors afstammelingen is Aragorn. Dit betekende dat Aragorn, die al de koning van Gondor was, ook recht had op de troon van Arnor. Als gevolg hiervan herbouwde Aragorn Arnor en werd zijn 26e koning. Hierdoor kon Aragorn de positie van hoge koning van Arnor en Gondor innemen, een titel die sinds Isildur in het tweede tijdperk niet meer werd gehouden. Na eeuwen gescheiden te zijn geweest, herstelde Aragorn de kloof tussen Arnor en Gondor en creëerde het herenigd koninkrijk. Onder controle van Aragorn werd het herenigde koninkrijk de meest dominante kracht in de noordwestelijke regio van Midden-aarde. Gedurende deze tijd begon het herenigde koninkrijk alle landen te heroveren die voorheen door Arnor en Gondor werden bezet. Alleen bepaalde gebieden werden met rust gelaten toen het herenigde koninkrijk vocht om terug te nemen wat ooit aan hen toebehoorde.
The Fourth Age & The Dominion of Men Began
De Elfen waren het meest voorkomende ras in de eerste en tweede eeuw van Midden-aarde. Dit begon te veranderen in het Derde Tijdperk, toen de macht van de Elven begon af te nemen. In het begin van het Derde Tijdperk begonnen de Elfen naar Valinor te vertrekken, hoewel velen van hen in verschillende regio's van Midden-aarde bleven. Wat het volgende was voor de Elfen en het lot van Midden-aarde werd geplaagd door Gandalf aan het einde van De Terugkeer van de Koning toen Gandalf zei: "Voor de tijd komt van de Dominion of Men, en de Elder Kindred moet vervagen of vertrekken."
Gandalfs voorspelling bleek correct toen de resterende Elven de Midden-aarde verlieten voor de Undying Lands toen de Three Rings hun macht verloren als gevolg van de nederlaag van Sauron. Het vertrek van de Elfen luidde het begin van het vierde tijdperk in, dat wordt gekenmerkt door de Dominion of Men. Ook begonnen de dwergen af te sterven in het vierde tijdperk, omdat vrouwen slechts een derde van hun bevolking vormden, en dwergenvrouwen kozen er vaak voor om niet te trouwen. Dus na verloop van tijd werden de bijdragen van de dwergen aan de wereld vergeten, waardoor de mensheid het belangrijkste ras bleef dat nog op Midden-aarde overbleef.
The Shire Werd een toevluchtsoord voor de Hobbits
In The Hobbit en The Lord of the Rings is de Shire het thuisland voor de Hobbits en een regio in het noordwesten van Midden-aarde. The Shire werd beroemd bezocht door Gandalf en een bedrijf van Dwarves in The Hobbit, en opnieuw door Gandalf in Lord of the Rings. Hoewel het Shire alleen door Hobbits wordt bezet, heeft het door de eeuwen heen een behoorlijk aantal bezoekers gezien. Van zowel Elfen als Dwergen is bekend dat ze af en toe door het graafschap passeren. Terwijl de Fellowship op avontuur was, werd een groep mannen genaamd de Ruffians een bedreiging voor de manier van leven van de Shire en de Hobbits. De Ruffians werden behandeld zodra Frodo en de anderen naar huis terugkeerden.
De dingen veranderden voor het Shire-volk toen Aragorn - in de vierde eeuw bekend onder de naam "Koning Elisaar" - het herenigde koninkrijk vormde. De landen die hij verwierf toen de Hoge Koning hem enige mate van controle over het lot van de Shire gaf. Wetende dat mensen zoals de Ruffians altijd een probleem voor de Shire zouden zijn, verklaarde hij dat de Shire een toevluchtsoord was voor de Hobbits die nooit door mannen, inclusief hijzelf, zouden worden bezocht. Aragorn's intenties om Men van het Shire te verbannen was om ervoor te zorgen dat de Hobbits vreedzaam konden leven zonder tussenkomst van buitenstaanders.
