Exodus: Gods and Kings is geen aanstootgevende cash-grabbelton, noch een bijzonder inventieve herziening van het Exodus-verhaal.
Exodus: Gods and Kings herbeeldt het verhaal van Mozes als een episch zwaard en sandaal gebaseerd op belangrijke gebeurtenissen uit de Hebreeuwse geschriften. In de versie met groot scherm worden Moses (Christian Bale) en Prince Rhamses (Joel Edgerton) samen grootgebracht als 'broers', die uiteindelijk zij aan zij vechten als generaals in het leger van de Farao. Hoewel Rhamses erfgenaam is van de Egyptische troon, vertrouwt koning Seti I (John Turturro) regelmatig Mozes toe en vertrouwt hem op de meest gevoelige missies van Egypte - het bevorderen van een bitterheid en onzekerheid in Rhamses.
Tijdens een reis naar Pithom om een corrupte onderkoning (Ben Mendelsohn) te confronteren, ontmoet Mozes een lokale slaaf die beweert dat "Moishe" als Hebreeuws werd geboren maar Egyptisch opvoedde (om zijn moord te voorkomen). Kort daarna bereiken geruchten over het ware erfgoed van Mozes het hof van (nu) koning Rhamses. Verhard door zijn onzekerheden, werpt de nieuwe Farao met tegenzin zijn jeugdvriend uit het Egyptische koninkrijk - waardoor hij wordt gedoemd tot een onzekere dood in de woestijn.
Mozes weet te overleven, maar na jaren van ballingschap als een bescheiden herder, trekt hij zich terug in het conflict tussen Egypte en de tot slaaf gemaakte Hebreeën. Wanneer God aan Mozes verschijnt en eist dat hij het Hebreeuwse volk helpt, moet de voormalige Egyptische generaal zijn moeilijkste uitdaging tot nu toe aangaan - worstelen met zijn plaats in een strijd tussen een wraakzuchtige god en een tirannieke koning.
Regisseur Ridley Scott, die een half jaar achterloopt op de verdeeldheid van Darren Aronofsky over het Noah-verhaal, presenteert zijn eigen aanpassing van een bekend bijbelverhaal (en niet te vergeten de klassieke Charlton Heston-film). Hoewel de Exodus-film van Scott niet zoveel vrijheden kent als het verhaal van Noah van Aronofsky, bevat de film nog steeds een aantal veranderingen die zonder twijfel problematisch zullen zijn voor bioscoopbezoekers die gewoon een stapsgewijze recreatie van de klassieke bijbel willen zien verhaal op film. Omgekeerd kunnen kijkers die genoten hebben van de niet aflatende verkenning van Noah als personage in de film van Aronofsky, vinden dat Scott's weergave van Mozes niet zo stil is als gelaagd of ambitieus. Als gevolg hiervan belandt Exodus in een onschadelijk middengebied - een spetterend episch verhaal met capabele verkenning van het hoofdpersonage, scherpe beelden en enkele interessante aanpassingen van schriftuurlijke toetsstenen.
De regisseur leent zwaar van eerdere zwaard- en sandaalverhalen en plakt een aantal bekende elementen in de relatie tussen Mozes en Ramses (bijv. Broers in wapens omgezet in vijanden) - wat betekent dat kijkers aan extreme uiteinden van het publiek (die hopen op een nauwe aanpassing of een drastische verbeeldingskracht) kan vaststellen dat Scott te veel of te weinig vrijheden heeft genomen met de gebeurtenissen van Exodus. De film zou vermakelijk moeten zijn voor informele kijkers, maar, zoals aangegeven, moeten gevoelige kerkgangers zich voorbereiden op tal van "het gebeurde niet op die manier" veranderingen - terwijl niet-religieuze cinefielen ook hun verwachtingen zouden temperen, omdat Gods en Kings dat niet doen ' het heeft een bijzonder frisse of avant-gardistische herbeeld van het materiaal.
Afgezien van een paar controversiële aanpassingen die het verhaal voor een breed filmpubliek stroomlijnen, is de verhaallijn van Exodus: Gods and Kings meestal in overeenstemming met de fundamentele boodschap en thema's van de Hebreeuwse geschriften - maar legde extra nadruk op de persoonlijke twijfels en de horror van Mozes van Gods gewelddadige kruistocht om de Egyptenaren te straffen. Scott beeldt Mozes af als een man die zich ontmoedigt door de taak (en middelen om het te volbrengen) - in plaats van blindelings bevelen op te volgen. Daartoe wordt Exodus: Gods and Kings niet alleen gedefinieerd door visuals te arresteren, het is ook een ontroerend verhaal van relateerbaar geloof (waar de wereld niet altijd helemaal zwart en wit is).
Daartoe zorgt de filmmaker ervoor dat zijn hoofdspelers geen platte karikaturen zijn en zelfs de farao zich positioneert als een gebrekkige heerser - in plaats van een kwaadaardige slavenkoning. De relatabele transformatie van Ramses van de "broer" van Mozes naar een onstuimige en uitdagende dictator helpt in feite het kerndrama te onderscheiden van soortgelijke films - in de mate dat kijkers zich gemakkelijk moeten identificeren met Mozes 'tegenstrijdige gevoelens - terwijl hij zijn rol in Gods rol speelt vendetta tegen het Egyptische volk.
Bale is geschikt in de hoofdrol en beeldt Mozes af als een scherpe maar gevoelige leider en een capabele jager. Scott neemt gratis licentie over het achtergrondverhaal van het personage (vooral het door oorlog geharde krijgergedeelte), maar de combinatie tussen zijn leven als een Egyptische generaal en een gewetensvol hulpmiddel voor God verbetert met succes de centrale ideeën van het bijbelverhaal, terwijl het een slimme achtergrond biedt voor spannende pre-pest zet stukken in de eerste act. Evenzo geeft Edgerton, hoewel de regisseur ervoor koos een anders-Midden-Oosterse cultuur met blanke acteurs wit te maken, een sterke prestatie als Ramses, waarbij hij volledig gebruik maakt van de gecompliceerde gevoelens van de koning over Mozes (evenals de uitdagingen van het regeren in de schaduw van zijn vader). Terwijl in de Hebreeuwse tekst wordt vermeld dat God het hart van de farao verhardt, is de tragedie rond Ramses en hoe hij precies uiteenvalt in de tijd, een van de meest effectieve bogen van de film.
Dat gezegd hebbende, wordt elk personage aan de andere kant gereduceerd tot één noot - ondanks bijdragen van acteertalent van de bovenste plank. De personages van Aaron Paul en Sigourney Weaver, respectievelijk Joshua en Queen Tuya, zijn vooral onderontwikkeld - terwijl Ben Kingsley iets meer wordt geboden als een vroom Hebreeuws, Nun. Gezien het feit dat de theatrale snit van Exodus: Gods and Kings een looptijd van 150 minuten heeft, zou Scott uiteindelijk een completere versie kunnen uitbrengen (een versie waarin Joshua en Tuya voldoende schermtijd krijgen om te worden afgebeeld met dergelijke bekende namen), maar werd gedwongen om de film in te korten en zijn aandacht te beperken tot Mozes en Ramses voor de kassa. Uiteindelijk werkt Gods and Kings zonder deze ondersteunende spelers uit te werken, maar verschillende threads blijven ongeweven - of zijn gewoon te dubbelzinnig om iets meer te doen dan de plot vooruit te gaan.
Exodus: Gods and Kings speelt in zowel 2D- als 3D-theaters, maar of de premium charge de moeite waard is, is aan de kijker. De film bevat een aantal visueel verbluffende scènes, maar bovenal is Scott's Exodus-film nog steeds een eenvoudig drama - wat betekent dat de primaire focus ligt op de menselijke personages. Geweldige foto's van de Egyptische steden maken gebruik van 3D-onderdompeling, maar het is pas halverwege de film (zodra de plagen toeslaan) dat kijkers echt de volledige schaal en effecten zien werken.
Exodus: Gods and Kings is geen aanstootgevende cash-grabbelton, noch een bijzonder inventieve herziening van het Exodus-verhaal. In plaats daarvan heeft Scott een smakelijke mix van actie, drama en theologische herkauwing opgeleverd die het bekijken van films waardig is. Terwijl kijkers debatteren over dit zwaard (in plaats van personeel) met Mozes, slaagt Scott in zijn hoofddoel - Mozes schilderen als een man die, in goede of slechte zin, worstelt met God, geloof, familie en zijn plicht.
TRAILER
_____________________________________________________________
Exodus: Gods and Kings duurt 150 minuten en heeft de classificatie PG-13 voor geweld, inclusief gevechtsreeksen en intense beelden. Speelt nu in 2D- en 3D-theaters.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder. Benieuwd naar de veranderingen die Scott in het Exodus-verhaal heeft aangebracht? Lees onze Exodus: Gods and Kings: Differences Between the Movie & the Bible-functie.
Voor een diepgaande bespreking van de film door de Screen Rant-editors kom je snel terug voor onze Exodus: Gods and Kings-aflevering van de SR Underground-podcast.
Ben je het eens of oneens met de review? Volg me op Twitter @benkendrick om me te laten weten wat je van Exodus: Gods and Kings vond.
