Dag één van Fantastic Fest eindigde met een openingsavondfeest in de nieuwe "The Highball" van Drafthouse, waar ze een Gentlemen Broncos "Brutus & Balzaak Bash" gooiden naar de naam van een van de science fictionromans van Dr. Ronald Chevalier. Compleet met popcornsculpturen en een volledig uitgerust strijdmannetje (het is logisch als je de film ziet), ging het tot laat in de nacht terwijl mensen bowlen, dronken en nieuwe menu-items aten zoals Dr. Pepper ribs. Dat is hoe geeks feesten.
Maar belangrijker was dat het einde van de nacht betekende dat dag twee binnenkort zou beginnen. Voor Fantastic Fest-deelnemers betekent dat meer films en meer eigenaardigheden. Voor mij betekende het een kans om enkele bizarre films te zien, en ik werd niet teleurgesteld. Ik weet alleen niet of ik een deel van de dag mentaal voorbereid was. Ik hoop dat ik emotioneel niet diep getekend ben. Dat komt allemaal door Secret Screening # 1, die uiteindelijk Robogeisha werd. Dit zijn vertoningen die pas enkele seconden voor de filmschermen aan het publiek worden onthuld en ze zijn meestal nooit gezien buiten festivalcircuits. Lees verder voor meer.
Krabat: gebaseerd op een echt sprookje voor kinderen genaamd The Satanic Mill, gaat Krabat over een jonge jongen die als leerling in dienst komt van een krachtige tovenaar. Gedurende het jaar dienen de twaalf discipelen van de meester hem door de duistere kunsten te leren en zijn geboden te doen. Hoewel dat misschien onheilspellend klinkt, bestaat het gewoon uit eenvoudige klusjes zoals het schoonmaken en bereiden van voedsel. Een keer per jaar offert de meester een van de twaalf, zo blijft hij jong en behoudt hij zijn kracht. In het begin is Krabat een gewillige en sterke volger, maar wanneer hij per ongeluk een jonge schoonheid ontmoet in een nabijgelegen dorp, begint hij te rebelleren tegen de meester. Hoewel het prachtig is geschoten en goed is geacteerd (Daniel Brühl van Inglourious Basterds speelt Tonda, een reisgenoot die een snelle vriend van Krabat wordt), beweegt de film traag - en ondanks de aanwezigheid van de donkere kunsten, zijn er weinig voorbeelden van magie in de film. Ik ben er helemaal voor een goed verhaal, maar ik zou het niet erg hebben gevonden om serieus met toverstaf te zwaaien en goochelen. Bovendien begint Krabat een belachelijke paardenstaart en een porno-snor uit de jaren 70 te laten groeien waardoor hij er een stuk minder aantrekkelijk uitziet.
Robogeisha: Hier was ik niet zeker van waar ik op was voorbereid. Niet de film zelf, let wel, maar voor wat daarna kwam. De film gaat over een jong meisje dat op een dag hoopt een geisha te worden, net als haar oudere zus, maar voordat ze de kans krijgt wordt ze als moordenaar een ander leven in getrokken. Niet alleen een normale moordenaar, maar ook een met ingebouwde bionische hulpmiddelen om haar te helpen doden. Klinkt vrij eenvoudig, maar gooi een paar gekke Tengu-moordenaarsmeisjes in die bikini's dragen met rode gezichten op hun borsten en shurikens uit hun konten schieten (geen leugen). En dat is slechts het topje van de ijsberg. Later heb je transformerende kastelen, leidinggevenden met ingebouwde schoudergeweren, squadrons van vrouwen die in hun ondergoed trainen en een groep geriatrische, op wraak zoekende grootouders. Dit is allemaal lockstep met de hoofdpersoon Yoshie, die nu een volwaardige robogeisha is geworden. Haar lichaam is nu vervangen door zoveel technologie dat "wanneer ik een sexy pose aanraak, messen uit mijn oksels komen." Zou je nog meer verwachten van Noburo Iguchi, directeur van andere Japaweirdness zoals The Machine Girl?
Robogeisha: Nog meer - Na de vertoning van de film kwamen Drafthouse-eigenaar Tim League en regisseur Iguchi op het podium met de make-upartiest en producent van de film … alleen gekleed in witte sumowraps. Ja, er was genoeg man-buttcheek te zien, en gewoon om ervoor te zorgen dat je het zag, dansten ze op en neer door het gangpad, dus je kreeg er een gezicht vol van. Toen verschenen de twee Tengu-vrouwen uit de film, compleet met hun funky bikini's en katanas. Ze namen het op tegen de sumo-jongens en staken darts in hun achterste uiteinden, tot applaus en plezier van het publiek. Niet iets dat ik gewend ben te zien in een film, dat is zeker.
De mannen die naar geiten staren: gelukkig had ik Geheime screening # 2 om de smaak uit mijn mond te wassen, en ik was verrast (samen met mensen die zogenaamd wisten wat de volgende geheime screening zou zijn) om te horen dat we zouden zien De mannen die naar geiten staren. Dit is het regiedebuut van George Clooney's partner Grant Heslov, en het speelt Clooney, Ewan McGregor, Kevin Spacey en Jeff Bridges. De film is (zeer) losjes gebaseerd op een boek met dezelfde naam dat de Amerikaanse militaire experimenten naar psychische oorlogvoering documenteert, inclusief proberen mannen door geiten naar geiten te laten doden. Serieus, dat is je belastinggeld op het werk. Hoewel het boek non-fictie is, neemt de film een serieuze wending voor het absurde, en dat komt vooral door "Jedi Warrior" (zo noemen ze zichzelf) Lyn Cassady. Ewan McGroger speelt Bob Wilton, een verslaggever die probeert Irak binnen te komen om zijn vervreemde vrouw te laten zien hoe sterk hij is, en zodra hij Len ontmoet, hebben ze een reeks bizarre avonturen, die geen van allen bewijzen dat Len daadwerkelijk paranormale krachten bezit, en hij leert over het hilarische begin van het paranormale programma als het "New Earth Army", gesanctioneerd door het Amerikaanse leger en geleid door Jeff Bridges die de Dude hier zo dicht kan channelen als hij ooit heeft gedaan sinds The Big Lebowski. Het is geen diepe film en is extreem licht van toon, maar ik vond het erg leuk. Ik kijk uit naar wat Heslov vervolgens zal blijken te zijn.
Dat bracht de vertoningen tot een einde en ik had geen energie meer om een tweede middernachtvertoning op rij bijeen te brengen, maar ik ging bowlen en sloeg op de skee-ball machines bij The Highball. Die plek wordt een enorme zegen voor theaterbezoekers die op zoek zijn naar een plek om rond te hangen. Dag drie is gevuld met Russische morfineverslaving, Japanse punk rock sci-fi en John C. Reilly in Cirque du Freak: The Vampire's Assistant. Kijk hoe het hier op Screen Rant uitpakt.
