Vandaag, 22 augustus 2018, is het vijfjarig jubileum van de aankondiging van Batman door Ben Affleck. Het is een achtbaan in een achtbaan geweest, met een aanvankelijke terugslag (zoals gebruikelijk is voor Bat-personages, van Michael Keaton tot Heath Ledger) die plaats maakte voor grappen over zijn eerste dour-presentatie, debat over zijn neiging tot moorden in Batman v Superman: Dawn of Justice, Sad Affleck en eindeloos afwisselend of hij klaar is met de DCEU.
Momenteel is de toekomst van Affleck in de rol onduidelijk. Hij verscheen sinds zijn debuut in Suicide Squad en Justice League, maar heeft het schrijven en regisseren van taken in een solofilm overgedragen aan Matt Reeves, wiens verhaal zich richt op een jongere Caped Crusader. Met Justice League 2 momenteel geen prioriteit voor DC Films, is het mogelijk dat de DCEU vooruit gaat met een andere Bats.
Ter gelegenheid hiervan hebben de redacteuren van Screen Rant de tijd genomen om hun mening over Ben Affleck - inclusief zijn casting, zijn ambtstermijn en zijn toekomst - te delen met een breed scala aan meningen. Laat ons weten wat je van Batfleck vindt in de reacties.
Ben Kendrick
Vijf jaar geleden was het landschap van de superheldenfilm een heel andere plek - waardoor het nog moeilijker was om je voor te stellen dat de (destijds) verdeeldheid van Ben Affleck als de DCEU Batman een van de minst controversiële aspecten van Zack Snyder zou blijken te zijn ontluikende DC movieverse. In 2013 wezen we er al snel op waarom Affleck een geïnspireerde keuze voor de rol was - en onze redenering bleek grotendeels correct te zijn.
Affleck was een slimme keuze voor een oudere, gedesillusioneerde Dark Knight - een die, ondanks hoe kijkers misschien denken over Snyder's grotere visie, de beste Bat-actiescènes en een interessante kijk op Bruce Wayne leverde die niet is onderzocht op de groot scherm eerder; specifiek, een cynische burgerwacht die het vertrouwen in de mensheid verloor om zijn eigen menselijkheid te herontdekken door de onbaatzuchtige acties van een goddelijk buitenaards wezen dat hij bijna doodde.
Hoewel de toekomst van de DCEU nog steeds in beweging is, is het een bewijs van Affleck dat ondanks alle controverses, fanboy-oorlogvoering en algemene teleurstelling, de meeste fans de acteur nog steeds willen zien terugkeren naar de cape en kap voor een volwaardige solo film.
Alex Leadbeater
Wat zo interessant is aan Batfleck is dat, voor alle kolommijlen die over hem zijn geschreven in de afgelopen vijf jaar (en mijn mening dat zijn casting de slimste zet was in de vroege DCEU), Ben Affleck nooit echt de kans kreeg om de rol te spelen. De Batman v Superman iteratie is zo intens donker, dat hij, na een namiddagcame in Suicide Squad, in Justice League iets leek op George Clooney's take (en nu een goed, noir avontuur zal op zijn best een prequel zijn met een jongere acteur).
De twee prime Batfleck-films presenteren twee uitersten die beide knoeien met de standaardinterpretatie; misschien het best te zien in de omgang met Bruce Wayne, die een lege lei binnengaat en opgeeft om zijn vreselijk bewaarde geheime identiteit te verbergen (de Hall of Justice bevindt zich in Wayne Manor, zei nuff). Ik voel zelfs dat Dawn of Justice geen consistentie heeft (het "Martha" -moment is te abstract voor het vastgestelde personage), maar de echte whiplash is natuurlijk te wijten aan de filmveranderende reshoots van Justice League. Hoewel ze meestal meer de schuld krijgen van de snor van Superman, laten ze Batman niet veel beter achter: hij wordt in de slotact buiten werking gesteld omdat zijn pistool geen kogels meer heeft.
Tussen twee visies verward door een extreem verschillende context, verdiende mijn blijvende gevoel dat Batfleck zoveel beter verdiende. Toen Ben Affleck werd gecast, debatteerden mensen of hij de kin voor Batman had (hij doet); vijf jaar later debatteer ik of hij ooit echt iets meer heeft.
Stephen Colbert
De naam van het spel met de DCEU is polarisatie. Hoewel dat een aspect van het universum was lang vóór de cast van Batman, was de keuze van Zack Snyder voor Ben Affleck zeker een van de meest opvallende controversiële keuzes. Hoewel veel mensen hem na de film tegenkwamen, was hij inherent verbonden aan de gewaagde visie van Zack Snyder op de franchise.
Op dit moment is het zinloos om de casting en prestaties van Affleck, of Snyder's algehele creatieve beslissingen, te verdedigen, aangezien beide zijn gedaan en onvolledige stukken van een grotere visie blijven. Maar één ding dat duidelijk is geworden, is dat de rol van Affleck en het vijfdelige verhaal van Snyder iets hadden dat zeldzaam lijkt in moderne blockbuster-franchises: een einde.
We begrepen dit destijds niet, maar Affleck als Batman zou nooit als Robert Downey Jr. worden als Iron Man of Hugh Jackman als Wolverine. Hij werd vanaf het begin verkocht aan een heel specifiek verhaal door Snyder, en in de loop van drie of vier films zouden we een gevallen Batman zien die door Superman werd ingewisseld, de Justice League samenstellen en zichzelf vervolgens opofferen tegenover Darkseid.
Nu de visie van Snyder verdwenen is, is het logisch dat Affleck mogelijk ook vervaagt uit de franchise. Er zijn geruchten dat hij betrokken zou kunnen blijven, en daar is zeker gelegenheid voor, maar hoe dat ook uitpakt, het zal niet het op zichzelf staande verhaal zijn waarvoor hij zich in de eerste plaats heeft aangemeld. De gedurfde keuze om hem als Batman aan te stellen zal nooit goed worden gerealiseerd in de oorspronkelijke bedoeling, maar hopelijk krijgen we nog steeds een iconisch stand-alone Batman-verhaal met Affleck voordat het allemaal is gezegd en gedaan.
Chris Agar
Ben Affleck is al lang een van mijn favoriete mensen in Hollywood, en hoewel ik verrast was dat hij tekende voor Batman in de nasleep van zijn Oscar-overwinning voor Argo, steunde ik hem altijd in de rol en voelde ik dat hij een sterke Batman zou maken. Hoewel de films om hem heen niet altijd in orde zijn, kan ik zeggen dat ik erg genoten heb van zijn kijk op het personage en vond dat hij de nee-zeggers ongelijk had bewezen. Als iemand die echt van Man of Steel houdt en Batman v Superman niet zo erg vindt als anderen (behalve een paar momenten), ben ik teleurgesteld dat we nooit het hoogtepunt hebben gezien van Zack Snyder's oorspronkelijke visie, die ik bijna positief is wat Affleck aan de kant verkocht.
Wat betreft zijn toekomst in de rol, ik ben een beetje gescheurd. Ik zou hem graag zien doorgaan en met Matt Reeves aan de solofilm werken, maar ik ben ook een grote fan van het andere werk van Affleck. Ik ben geïnteresseerd in wat hij kan doen met de McDonald's Monopoly-film en denk dat zijn aanstaande beurt in The Has-Been veel potentieel heeft om geweldig te zijn. Ik ben op zoek naar het best mogelijke resultaat - wat dat ook mag zijn.
Andrew Dyce
Het is moeilijk te geloven dat vijf jaar zijn verstreken sinds Ben Affleck werd aangekondigd als de volgende Hollywood-ster die de cape en de kap van Batman zou aantrekken. En sindsdien is de waarheid achter zijn motivaties en worstelingen sindsdien (en waarschijnlijk nog veel meer) dichter en verder van de feiten afgedwaald.
Dus de enige conclusie die voor mij persoonlijk de tand des tijds zal duren? Ben Affleck heeft de eerste Bruce Wayne en Batman afgeleverd die het gevoel hadden dat ik graag in stripboeken las. Ik maakte daar het argument dat, ondanks de eerste reacties, Affleck de dramatische karbonades had laten zien dat ze beide kanten van het personage eraf haalden zoals weinig andere acteurs eerder. De broeierige, diep gekwelde man die zich verstopt achter een pak en glimlach … en de Dark Knight, alsof hij rechtstreeks uit een grafische roman van DC stapte.
De bitterzoete realiteit is dat na vijf jaar Affleck door alle redenen te hebben gezien die een gerespecteerde acteur geen kaskraker zou moeten spelen, ik klaar ben om de cape op te hangen. Niet vanwege zijn prestaties, maar omdat de plannen van WB - gezien op enkele van de meest betreurenswaardige momenten van Justice League - duidelijk niet zijn waar hij voor tekende. En misschien voor de eerste keer ooit, heeft de acteur in de kap niet echt de rol nodig om hun carrière te versterken.
Ondanks het feit dat ik het verhaal van Zack Snyder - waar Affleck het niet kon laten om er deel van uit te maken - nooit te zien krijgt, is er een positieve kant. Niet alleen werd mijn hoop op "Batfleck" overtroffen in en uit de Batsuit, maar de keuzes, momenten en lijnen van dialoog die me in het theater hadden doen grijnzen, troffen me vandaag nog net zo hard. En wat WB ook doet, dat zal nooit veranderen.
