Oorlogsfilms zijn tegenwoordig zeldzaam geworden, maar de jaren 70, 80 en 90 waren bezaaid met films over soldaten en hun benarde situatie. Bijgevolg was de concurrentie hevig en viel het werk van de regisseur moeilijk op. Twee van de grootste filmmakers uit het tijdperk van vóór 2000 maakten echter oorlogsfilms die gezamenlijk worden beschouwd als de twee grootste aanbiedingen in het genre.
The Shining's Stanley Kubrick maakte Full Metal Jacket, een verhaal over de ervaringen van een peloton Amerikaanse mariniers door hun inhumane bootcamp-training en hun uiteindelijke ontberingen op het slagveld in Vietnam. Francis Ford Coppola van de Godfather maakte Apocalypse Now, een verhaal over de Amerikaanse kapitein Benjamin L. Willard (Martin Sheen), die wordt gestuurd om Walter Kurtz (Marlon Brando) te vermoorden, een Amerikaanse groene baretkolonel die in Vietnam rogue is geworden. Dus, welke van de twee films is echt beter dan de andere?
10 Full Metal Jacket: voert ons geleidelijk door de trainingsfase
Oorlogsfilms neigen ertoe de kijker naar het slagveld te brengen waar de focus volledig op de actie ligt. We leren nooit hoe de soldaten waren voordat ze het prestigieuze uniform droegen. We weten ook nooit wie het niet door training heeft gehaald.
Full Metal Jacket begon met de kijker door het brutale trainingsproces dat nieuwe rekruten van de Marine Corps doormaakten op Parris Island, South Carolina. Ze werden geschreeuwd, verboden om maaltijden te eten waar ze van hielden en zwaar gestraft voor kleine overtredingen. Het grootste deel van de wreedheid werd afgezaagd door Sgt. Hartman, hun trainingsofficier. Tegen de tijd dat de soldaten op het slagveld waren, hadden ze allemaal een goed achtergrondverhaal.
9 Apocalyps Now: Adembenemende beelden
Als je nu naar Apocalypse kijkt, vraag je je af of regisseur Francis Ford Copolla de tijd heeft meegenomen in de toekomst en de nieuwste cameratechnologie heeft aangeschaft. Alles ziet er te mooi uit. Het gebruik van de groene Filippijnse oerwouden als filmlocatie hielp duidelijk.
Voor een film die eind jaren zeventig werd uitgebracht, zijn de visuals gewoon te goed. Als je oorlogsfilms bekijkt die pas in de jaren 1990 zijn uitgebracht, kun je zien dat ze een beetje oud zijn. Hetzelfde kan niet gezegd worden van het meesterwerk van Copolla.
8 Full Metal Jacket: uitstekende dialoog
De dialoog in de eerste helft van de film is onmogelijk te vergeten. De bijdrage aan de dialoog komt grotendeels van Sgt. Hartmans interactie met de rekruten. Zijn allereerste verklaring maakt je klaar voor het soort gesprekken dat je in de film mag verwachten. Hij zegt: "Ik ben Sgt. Hartman, uw senior boorinstructeur. Vanaf nu zult u alleen spreken als u wordt gesproken, en de eerste en laatste woorden uit uw vuile riolen zullen" Mijnheer "zijn. Begrijpen jullie maden dat? " En ze antwoorden allemaal met "Mijnheer, ja mijnheer!"
Terwijl in Vietnam een soldaat die de bijnaam Crazy Earl noemt, zegt: "Dit zijn geweldige dagen waarin we leven, bros. We zijn vrolijke groene reuzen die op aarde rondlopen - met geweren. Deze mensen die we hier vandaag verspilden, zijn de beste mensen we zullen het ooit weten. Nadat we zijn teruggekeerd naar de wereld, missen we niemand die de moeite van het fotograferen waard is. " Helaas draait Earl niet terug naar de wereld. Hij wordt gedood op het slagveld.
7 Apocalypse nu: boeiende openingsvolgorde
Sommige films trekken je aandacht vanaf het begin, terwijl sommige je normaal vragen om te wachten. Degenen die kijkers niet vragen geduld te hebben, hoeven zich echter nooit zorgen te maken dat mensen "het zuigt" roepen voordat ze in een later stadium zelfs zien wat er te wachten staat.
Apocalypse Now begint met het tonen van een rij palmbomen die worden doorkruist door helikopters voordat vlammen ze overspoelen. Dat is eigenlijk een Vietnamees dorp dat wordt vernietigd. Handig, Jim Morrisons dronk genaamd "The End" speelt op de achtergrond.
Copolla werd ooit geciteerd als zeggend dat de Filippijnen de enige plaats waren waar het mogelijk zou zijn geweest om vele hectaren bomen te verbranden zonder weerslag van milieuactivisten. Hmmm … We kunnen er vrij zeker van zijn dat Leonardo di Caprio deze film niet leuk vindt.
6 Volledig metalen jack: indrukwekkend acteerwerk
R. Lee Ermey gaf een uitstekende prestatie als de vulgaire en intimiderende boorinstructeur Sgt. Hartman. Hoe hij naar de rekruten recht in hun gezicht staart en naar hen schreeuwt terwijl hij tegelijkertijd gouden aanhalingstekens uitdeelt, is gewoon geweldig. Voor zijn rol ontving hij een Golden Globe-nominatie voor 'Beste mannelijke bijrol'. Interessant genoeg diende Lee tijdens de Vietnam-oorlog daadwerkelijk als instructeur voor een oefening voordat hij zijn hand probeerde uit te oefenen.
Ermey werd vervolgens gegoten in andere gezaghebbende figuurrollen zoals burgemeester Tilman in Mississippi Burning en een politie kapitein in Se7en. Helaas is hij begin 2018 overleden vanwege complicaties van longontsteking.
5 Apocalyps Now: Superior Script
Terwijl Full Metal Jacket ervan beschuldigd werd een beetje overal te zijn, vertelt Apocalypse Now al zijn kleine en grote verhalen perfect. Het scenario is geschreven door Copolla en John Millus. Er waren ook enkele bijdragen van Marlon Brando die naar verluidt de delen heeft gewijzigd die hij niet leuk vond.
Sommige momenten in Apocalypse Nu zijn bizar, maar is een film goed als je er niet van schreeuwt "What the hell?" Een van de meest interessante scènes vindt plaats wanneer kolonel Kilgore (Robert Duval) een volledige militaire aanval op een kustdorp bestelt, zodat ze de grond kunnen vrijmaken voor zijn mannen om te gaan surfen. Kilgore geeft ons ook de boze zin: 'Ik hou' s ochtends van de geur van napalm. ' Het enige dat hij daarna kon toevoegen was Mua Ha Ha Ha! Ben je je hart vergeten in Amerika, Kilgore?
4 Full Metal Jacket: lost geestelijke problemen op
Het is waar dat oorlogsveteranen soms worden geplaagd door mentale problemen. Hetzelfde geldt voor rekruten. Terwijl de meerderheid van de oorlogsfilms de aanwezigheid van mentale problemen in het leger negeert, pakt Full Metal Jacket ze frontaal aan. Zoals 13 redenen waarom, de film maakt ook duidelijk dat pesten ernstige gevolgen kan hebben.
In de film vermoordt Private Pyle, die vaak de ontvanger is van de wreedheid van de boorinstructeur, zijn wrede superieur voordat hij zijn eigen leven neemt. Ten eerste compenseert hij zijn slechte trainingsprestaties door te leren hoe hij heel goed kan schieten. Dit maakt indruk op Sgt. Hartman, die hem leuk begint te vinden, maar helaas wordt Pyle gevonden met een donut. De andere rekruten worden gestraft voor zijn gedrag, en dus nemen ze wraak op hem door hem samen in een hinderlaag te lokken en hem 's nachts in elkaar te slaan. Na het incident wordt Pyle psychotisch. Hij doodt uiteindelijk Sgt. Hartman voordat hij zijn eigen leven nam.
3 Apocalypse Now: Het creëerde een ander gesprek over oorlog
Copolla's film is ervan beschuldigd anti-oorlog te zijn in plaats van pro-oorlog. Het is bijna alsof de gedecoreerde regisseur de wereld opzettelijk alle slechte dingen over oorlogsgebieden liet zien om de boodschap door te geven dat oorlog niet zo leuk is als Call of Duty lijkt. Eerlijk gezegd is het ophelderen van een dorp om ruimte te hebben om te surfen iets dat zelfs Thanos niet zou doen.
Er was onnodige brutaliteit die onschuldige slachtoffers achterliet. De meeste beslissingen van de commandant werden gevoed door egoïstische belangen. Het belangrijkste is dat de film ons de vraag deed stellen: is oorlog echt nodig?
2 Full Metal Jacket: spectaculaire laatste gevechtsscènes
We houden er allemaal van om soldaten met gemak vijanden in films te zien uitschakelen, maar het is ook erg interessant als het andersom is. In de laatste 30 minuten van Full Metal Jacket decimeert een zeer bekwame vrouwelijke Vietnamese sluipschutter bijna de helft van het peloton helemaal alleen.
Op een gegeven moment roepen de soldaten zelfs om back-up, denkend dat er verschillende vijandelijke strijders in de verlaten gebouwen zijn, maar dat het maar één persoon is die de schade aanricht. Als er geen back-up wordt gemaakt, proberen ze de sluipschutter te volgen, maar de meeste van hen eindigen dood. Wanneer de enkele overgeblevenen de scherpschutter eindelijk vinden en doden, is hun schok maar al te duidelijk.
