Na een eerste seizoen vol popcultuurreferenties, met name die over de films waarop het - althans gedeeltelijk - spoofing was (bijv. Back to the Future, Terminator , enz.) Future Man seizoen 2 is minder bezig met het krijgen van dat punt aan de overkant dan in een nieuw spoor voor zijn eigenzinnige (en ietwat onbeholpen) tijdreizende trio van Josh Futterman (Josh Hutcherson), Tiger (Eliza Coupe) en Wolf (Derek Wilson). Dat belet niet dat de show zijn tweede seizoen doordrenkt met een flinke portie Mad Max- toespelingen, maar over het algemeen de griezelige komedie van de jongens die je Sausage Party hebben gebracht, evenals uitvoerende producenten Seth Rogen en Even Goldberg, gebruikt zijn tweede seizoen als springplank voor meer een origineel (en humoristisch ingewikkeld) verhaal.
Overwegende dat seizoen 1 van Future Man zich bezighield met verschillende bekende mechanismen van tijdreizen, waarbij Josh, Tiger en Wolf naar verschillende tijdlijnen in het verleden werden gestuurd in een poging om te voorkomen dat Dr. Kronish van Keith David een remedie voor herpes zou ontwikkelen die een apocalyps zou veroorzaken, seizoen 2 werkt op een meer lineaire manier - althans om te beginnen
soort van. De seizoensopener, is misschien een van de meer ingewikkelde openingen van elk nieuw seizoen in het recente geheugen, waardoor Josh in een vreemd soort virtual reality zit, gerund door een aantal niet-zo-geweldige mensen in de alternatieve (en ook niet-zo-geweldig) toekomst die het directe resultaat is van zijn acties in seizoen 1. De eerste paar minuten werken te hard om met een onnodige infodump te jongleren en te vertellen hoe Josh belandde waar hij is, terwijl hij ook probeerde de nieuwe setting te vestigen: een dystopisch landschap verdeeld tussen wat links van de mensheid en de biotica - of Bio-Techs - die slechts een seizoen geleden de vijand waren.
Meer: Brooklyn Nine-Nine Review: het netwerk is veranderd, maar de komedie niet
De infodump werpt echter iets terug in latere afleveringen, omdat het Future Man de kans biedt om het verhaal onder de drie hoofdspelers te verspreiden, waardoor Josh, Tiger en Wolf (of Torque) verschillende verhalen krijgen voordat ze zich hergroepeerden in de buurt van het seizoen middelpunt. Het resultaat is een ambitieuzer seizoen dat voor de hekken zwaait met een aantal echt belachelijke scenario's, waarvan de overgrote meerderheid volledig profiteert van het niet-zo-geheime wapen van de show: Derek Wilson. Wilson was de MVP van seizoen 1, waardoor Wolf's hyper-agressieve, overdreven mannelijk personage een bron van de grootste lach van de show was. Het lijkt erop dat de schrijverskamer dit ook heeft opgemerkt, want Wilson heeft dit seizoen een aanzienlijk deel van de schermtijd gekregen en, niet verrassend, profiteert hij van de gelegenheid.
De keuze om elk personage een eigen boog te veroorloven, los van de andere, werkt het beste voor Tiger en Wolf, omdat hun keuzes meer gewicht lijken te hebben in termen van het ontwikkelen van hun personages. Coupe's Tiger wordt interessanter gemaakt dankzij de openbaring dat ze niet de mens is die ze dacht dat ze was, wat haar positie met Josh en Wolf compromitteert. Een personage een geheim geven dat ze voor alle anderen in de show moeten bewaren, is meestal een trefzekere manier om het verhaal inert te maken, omdat het zelden het soort dramatische inzet oplevert dat verschillende afleveringen van spanning kan volhouden. Hier maakt Future Man echter een slimme keuze door Tiger van Wolf (de enige persoon die ze de waarheid niet wil weten) te scheiden, en haar op een zoektocht te sturen om te ontdekken wie ze is en misschien op een of andere manier te verzoenen voordat ze onvermijdelijk herenigd werd met haar teamgenoten. Hiermee worden de sardonische komische gevoeligheden van Coupe goed gebruikt, waardoor ze de kans krijgt om weg te glippen van Wilson's meer excentrieke en soms grandioze uitvoering.
Wilson maakt ondertussen hooi met een aflevering gewijd aan een verwarde Wolf die aan het leven wennen in de nieuwe toekomst, een die hem in een echtgenotengroep ziet die bestaat uit mannen en vrouwen, van wie sommigen bij zijn terugkeer nogal achterdochtig zijn. Dat hun vermoedens worden bevestigd terwijl ze Wolf bespioneren terwijl hij naar het toilet gaat, is Future Man die Future Man is . Krediet waar krediet aan toekomt, de serie mist nooit een beat wanneer hij de kans krijgt om een seksuele, scatalogische of anderszins kinderlijke grap te maken, en Wilson is niet alleen een spel, hij kan het merk jeugdige humor van de serie verkopen met de nodige niveaus van overtuiging en grimpend zelfbewustzijn. Hij is net zo grappig om een gepassioneerde koopman van Venetië- achtige speech te geven met zijn broek om zijn enkels, terwijl hij deelneemt aan een belachelijke routine voor het maken van wieltjes die speelt als de trainingsmontage van Wet Hot American Summer .
Maar net zo leuk als Future Man zijn personages op hun eigen privéreizen heeft gestuurd, duurt het niet lang voordat Josh, Tiger en Wolf weer samen zijn en omgaan met doppelgängers en Hailey Joel Osment als een holografische Dr. Stu Camillo. Maar zelfs wanneer de bende herenigd wordt, maakt Future Man verwachtingen hoog door dingen niet zoals gebruikelijk te maken. In plaats van een rehash van seizoen 1, levert de show een gezamenlijke inspanning om iets nieuws te proberen. Het komt allemaal neer op een ambitieuzer seizoen dat nog steeds gericht is op het leveren van de jeugdstripgevoeligheden die seizoen 1 werkten.
