Godzilla staat op het punt terug te brullen in theaters, in een poging zijn eigen aangetaste erfenis in de Amerikaanse filmindustrie weg te vagen dankzij de film van Roland Emmerich uit 1998, waar het echte monster de totale ontheiliging van de klassieke Godzilla-overlevering was. Daartoe zijn veel ogen gericht op regisseur Gareth Edwards, die een wereldwijde blockbuster-franchise herintreedt na kennisgeving te hebben gekregen voor werk in de veel kleinere (en in veel opzichten meer gratis) rij van indie sci-fi (Monsters).
Tijdens de persvergadering van Godzilla in NYC sprak Edwards met journalisten over de monumentale taak om een 'juiste' versie van de King of Monsters te maken; de technische uitdagingen, verhalende uitdagingen en het doel om de originele Toho Film-versie uit 1954 van "Gojira" te eren.
Kun je ons vertellen over het uiterlijk van de monsters? Over het behouden van die look waarop we zijn opgegroeid, maar ook om het volledig nieuw en intimiderend te maken voor een publiek uit de 21e eeuw?
Gareth Edwards: Ja, nou we zeiden tegen de ontwerpers - je moet proberen het zo in te lijsten dat we Godzilla krijgen maar proberen het niet te daten - en we zeiden: stel je voor dat 60 jaar geleden Godzilla een echt dier, hij bestaat echt en dan komt hij 60 jaar geleden uit en hij werd gezien door mensen in Japan. En niemand nam een foto, maar ze renden en schreeuwden terug naar Toho Studios en maakten de originele films en probeerden hem aan hen te beschrijven. En ze gingen weg en maakten alle films die we kennen en waar we van houden, en in onze film krijg je te zien - het idee is dat je het originele dier gaat zien waar ze getuige van waren. ' Dus je zou het moeten kunnen correleren en gaan: "Oh, ik zie aan de beschrijving hoe ze bij dat Gojira-pak zouden komen", maar dat zou ons een beetje licentie geven om het een beetje bij te werken en het te maken mogelijk realistischer. En het belangrijkste dat ik probeerde te doen, was de vormen verfijnen, gewoon een beetje agressievere lijnen in het gezicht geven en een rechter soort scherper silhouet zodat het net een beetje heftiger aanvoelt.
Kun je praten over het casten van de film? Omdat - bij mensen - ( gelach ) als ik deze lijst had gezien en niet wist dat er een monster in zat, ik had gedacht dat het een filmhuis was.
GE: Goed. ( gelach ) Ik denk dat het idee was dat - het is grappig omdat je eindigt - bij elke acteur, om eerlijk te zijn, en misschien vertellen ze je anders, maar bij elke acteur aarzelde het om het te doen omdat er een versie is van deze film is volgens hen geen geweldige film. En ik voel me als veel acteurs, je krijgt de indruk om naar hun cv te kijken dat ze min of meer gaan: “Oké, ik ga een persoonlijk project doen en dan ga ik een commercieel project doen. En dan doe ik een persoonlijk project en dan doe ik een commercieel project. " En ik zei tegen iedereen dat je dit als je persoonlijke project moet doen. Zoals, behandel het niet alsof het een popcorn blockbuster is. We hebben een voorstelling nodig die zo sterk is als een Oscar-aasdrama. En daar hebben ze allemaal heel goed op gereageerd. En toen ze het script lazen, zagen ze dat er enige emotie in zat en hopelijk een andere laag in de film dan alleen een monsterfilm, ze sprongen allemaal aan boord.
_____________________________________
Godzilla vroege beoordelingen
_____________________________________
Kun je me vertellen hoe bepaald is welke stad hij zal weggooien?
GE: Ja, het was een beetje wiskundig omdat ik voelde dat we conceptueel denken dat we dit Japanse pictogram, franchise nemen - welk woord je ook wilt gebruiken - en dat we het naar Amerika brengen. En toen we het in de film hadden over wat de wereldwijde reis van Godzilla was, voelde ik me goed, het meest relevante is dat het begint in Japan, de film begint in Azië en aan het einde van de film aankomt in Amerika. En zodra je dat doet, kijk je naar de Pacifische kust. Je hebt Los Angeles, weet je, je hebt de grote steden, en ik voelde dat San Francisco had - ik wilde een stad die een relatie had met de oceaan, weet je? En dat leek te klinken, weet je met de baai en dergelijke iconische bezienswaardigheden, het voelde alsof iets uit de oceaan kwam, was heel leuk om daarmee te hebben, versus Los Angeles, wat letterlijk is alsof ze het strand oplopen en dat zou wees dat. ( gelach ) En dus voelde San Francisco gewoon als de beste speeltuin - geen belediging voor hen. Ik vind het een eer als Godzilla je stad verwoest.
Jullie hebben achtentwintig Toho Godzilla- films bekeken. Welke in het bijzonder - waren er die meer als inspiratie dienden dan andere? Of waar keek je naar in de verschillende achtentwintig films om als inspiratie in de film te dienen?
GE: De belangrijkste waar we het altijd over hadden gehad, was het origineel, de zwart-witfilm uit 1954. Voor veel mensen die niets van Godzilla weten, of die zijn opgegroeid met enkele van de meer kindvriendelijke versies, is het een verrassing om het origineel te bekijken, want het is echt een zeer serieuze metafoor voor Hiroshima en Nagasaki, en ik geloof dat de Japanners hadden een film kunnen maken over Hiroshima die ze zouden hebben gemaakt. Maar er was veel censuur op het moment van het Westen na de Tweede Wereldoorlog, en ze konden geen films maken over de Tweede Wereldoorlog of hun ervaring, en dus verborgen ze het onder de radar onder het mom van een monsterfilm.
Dus het had dit serieuze gewicht, dus dat was een soort van onze benchmark, maar persoonlijk - ze verdelen Godzilla- films in tijdperken en het Showa-tijdperk, dat soort van het tijdperk van de jaren '60 is, vind ik het leukst. Ik heb een hoge tolerantie voor elke vorm van sciencefiction uit die periode. En ik hou gewoon van dingen zoals 'Destroy All Monsters' en zo. Ik hou van het idee van Monster Island en meerdere wezens. Net als het kind in mij. Het soort films dat ik niet per se aan een vriend zou laten zien en zou zeggen 'je gaat dit geweldig vinden'. Ik denk dat het een bepaalde smaak is die je verwerft, maar ze hebben me zeker toch beïnvloed bij het maken van deze film.
Hoe heb je het monster gedaan? Was het prestatie vastleggen, digitaal? Welke combinatie?
GE: Oh, ja. Het was voornamelijk animatie, keyframe-animatie. We hadden een korte tijd tegen het einde toen Andy Serkis en zijn team erbij betrokken raakten. En dat was meer omdat de snelste manier om tot een resultaat te komen, net als een acteur, is wanneer je iemand hebt die het personage speelt. Je kunt een resultaat krijgen van hoe een reactie of bepaalde beweging eruit zou moeten zien. Dus deden we dat voor een korte periode tegen het einde, maar voornamelijk was het allemaal keyframe-animatie.
Aanvankelijk keken we naar honderden clips van diergedrag, zoals documentaires over dieren in het wild, en mijn eerste benadering zou zijn dat we gewoon de natuur zouden kopiëren en het zal gewoon dit dier worden. We keken naar berengevechten en allerlei verschillende dingen. En toen kwamen we erachter dat het probleem is dat je gewoon midden in een natuurprogramma terechtkomt en naar twee dieren kijkt, je weet niet wat er aan de hand is. Daarom vertellen ze deze dingen altijd, want het is erg verwarrend welk dier - alsof hij boos of bang is. Je kunt gewoon niets vertellen. Dus moesten we langzaam weg van dieren en meer naar een menselijke uitvoering bellen, dat is waarom Andy tegen het einde betrokken raakte. Het waren echt de Moving Picture Company en Double Negative, de twee belangrijkste bedrijven voor digitale effecten -
Is hij echt in een Godzilla-kostuum terechtgekomen, Andy? Is dat wat er gebeurde?
GE: Nee, nee.
Dus wat deed hij precies?
GE: Er was wat beweging vastleggen en daarna filmden ze het en zo. En hij en zijn team - hij heeft een team van mensen. En het werd voornamelijk gebruikt als referentie voor de animators, omdat we zo'n korte periode hebben om alles te converteren en correct te gebruiken. Het leek meer op een referentie - het is sneller om met een acteur te praten en die uitvoering te krijgen dan soms met animatie. Het kan inefficiënt zijn omdat het veel langer duurt, en net tegen het einde hadden we geen tijd, dus besloten we Andy te proberen te gebruiken om het ding te versnellen. Maar het waren zeker animators die daarna in de handen van de voorstelling waren.
Ik ben nieuwsgierig, waarom ben je niet zo overstuur op het scherm geraakt?
GE: Er zijn veel, om eerlijk te zijn. Als je een film maakt, zijn er veel, veel scènes en veel van mijn favoriete kleine ideeën of foto's staan niet in de film, omdat je er als een geheel over moet nadenken. Vanuit emotioneel oogpunt, in termen van mijn liefde voor Godzilla , was het moeilijkste wat Akira Takarada, die in de originele films zat, op de eerste dag een camee voor ons deed. En het voelde destijds heel toepasselijk, omdat hij een immigratieambtenaar was die Aarons personage in Japan verwelkomt, en het was dus als deze perfecte eerste dag eerste opname. En toen we de film bouwden, zoals alles, was er in feite veel druk om door te gaan met het avontuur en bij het monster te komen, weet je, zo snel als je kunt en dergelijke dingen, en er kwamen veel dingen uit van dat deel van de film, heel veel, en ik hield dat vast tot de laatste seconde en het werd nog steeds door de vertoningen beschouwd toen we het testten dat we het korter moesten maken. En dus moest dat gaan. Dat is waarschijnlijk mijn grootste spijt.
En zijn opmerkingen over het niet meer in de film zijn? Heb je iets van hem gehoord?
GE: Ik heb hem geschreven, ja. En hij deed een chatshow, geloof ik, en hij is een echte heer, dus ik denk dat hij het begreep. Maar het is gewoon een van die vreselijke dingen over het proces.
-
