Guardians of the Galaxy Vol. 2 verdubbelt alles wat het publiek leuk vond aan zijn voorganger, tot nog steeds vermakelijke maar verminderde opbrengsten.
Kort na het maken van een naam voor zichzelf in het jaar 2014, de Guardians of the Galaxy - Peter Jason Quill aka. Star-Lord (Chris Pratt), Gamora (Zoe Saldana), Drax the Destroyer (Dave Bautista), Rocket Raccoon (Bradley Cooper) en nu-Baby Groot (Vin Diesel) - zijn officieel in de heldenbusiness en zijn beroemd geworden over talloze planeten voor hun melkwegbesparende daden. Oude gewoonten sterven echter hard, en zo ontdekken de Guardians tijdens een missie waarin ze worden ingehuurd door een genetisch gemanipuleerd ras van superwezens bekend als de Soevereinen, onder leiding van een Ayesha (Elizabeth Debicki), om hun zeer- waardevolle batterijen in ruil voor een onlangs gevangen nevel (Karen Gillan). Van het een komt het ander en de Guardians zijn al snel op de vlucht voor de Soevereinen, voor wat niet-zo-heroïsch gedrag.
De Guardians staan op het punt vernietigd te worden door de drone-vloot van de Soevereinen wanneer ze uit het niets worden gered door een mysterieus wezen dat zichzelf Ego (Kurt Russell) noemt … en die beweert de lang verloren vader van Peter te zijn. Peter, Gamora en Drax komen op hun beurt overeen Ego en zijn partner, de empath Mantis (Pom Klementieff) naar Ego's planeet te vergezellen, terwijl Rocket en Baby Groot achterblijven om hun zwaar beschadigde schip te repareren. Helaas voor de Guardians komen er meer problemen bij het zoeken naar hen wanneer de Sovereigns Peter's oude baas Yondu (Michael Rooker) en zijn bende Ravagers inhuren om de 'grootste a-gaten in de melkweg' te vinden.
Geschreven en geregisseerd door James Gunn, Guardians of the Galaxy Vol. 2 is een vervolg dat lacunes in het verhaal opvult en bepaalde plotpunten / personages uit de eerste Guardians-film van Gunn in een ander licht schildert, meer dan het vooruitstrevende verhaal van de franchise vooruitgaat. Vol. 2 blijft op dezelfde manier de kosmische kant van het Marvel Cinematic Universe uitbreiden door de stukken te plaatsen voor meer opwindende ontwikkelingen (en, natuurlijk, favoriete stripboekpersonages) in de toekomst, zonder een even bevredigende stand-alone MCU-film te leveren in de werkwijze. In deze opzichten is de tweede Guardians-film een solide-als-standaard MCU-opvolger meer in de trant van Avengers: Age of Ultron, in plaats van een die een nieuwe maatstaf vormt voor Captain America: The Winter Soldier. Guardians of the Galaxy Vol. 2 verdubbelt alles wat het publiek leuk vond aan zijn voorganger, tot nog steeds vermakelijke maar verminderde opbrengsten.
Guardians of the Galaxy Vol. 2 herstelt snel de nu bekende, maar nog steeds plezierige dynamiek tussen de kernteamleden van Guardians (Star-Lord, Gamora, Drax, Rocket en Groot), voordat ze meteen in de eerste grote actievolgorde van de film springen. Het geklets tussen de Guardians en het opnieuw bezoeken van grappen / gags uit de eerste film (bijvoorbeeld, een personage danst opnieuw op een "Awesome Mix" -nummer - dit keer uit deel 2 - tijdens de openingstitels) is hier niet zo fris en kom meer naar voren als pogingen om te leveren wat nu van het "merk" van de Guardians wordt verwacht, in tegenstelling tot het aanbieden van iets inventievers. Dit komt overeen met de meerderheid van de inhoud van de film, als het gaat om de humor en interacties tussen personages: er is veel leuk spektakel en grappige / ontroerende momenten te beleven, maar de openlijke pogingen om de "bliksem in een fles 'elementen uit de eerste Guardians-film, hebben de neiging om plat te vallen.
Aan de andere kant komt de ervaring die Gunn opdeed bij het maken van Guardians of the Galaxy (zijn grote budget debuut) hem hier goed van pas. Dit geeft hem en zijn vele artistieke medewerkers op hun beurt het vertrouwen om meerdere sequenties samen te stellen en stukken hier te plaatsen die geavanceerder in ontwerp zijn dan die uit de originele Guardians-film. Guardians 2 biedt dus veel in de weg van heerlijke psychedelische kleuren en slimme visuele komedie, evenals scherpe cinematografie die goed speelt in zowel 3D als IMAX (hoewel van deze twee kijkformaten, IMAX degene is die meer wordt aanbevolen voor een verbeterde theateruitvoering ervaring, in dit geval). De kosmos van de MCU zag er nog nooit zo mooi uit en voelde driedimensioneler aan dan tijdens Guardians of the Galaxy Vol. 2, met een mooie mix van snoepkleurige praktische sets en CGI om zijn intergalactische omgevingen tot leven te brengen - en niet te vergeten, geweldige make-up / protheses om zijn verschillende vreemde buitenaardse spelers te creëren.
De tweede Guardians of the Galaxy-film leunt ook zwaar op de hoofdpersonages van de serie en de acteurs achter hen - die allemaal even charismatisch en boeiend zijn als altijd hier - om zijn enigszins onsamenhangende verhaal voort te zetten. Terwijl de originele Guardians-film een strak geconstrueerde drie-act plotstructuur heeft (een die mede werd geschreven door Nicole Perlman), Guardians of the Galaxy Vol. 2 is meer dun in ontwerp en weeft zijn verhaaldraden niet op dezelfde nette manier samen (suggererend dat Perlman misschien meer verantwoordelijk was voor dat element van de eerste Guardians dan Gunn). Vol. 2 doet in deze zin opnieuw denken aan Age of Ultron, aangezien beide MCU-films hun personages met meer diepgang onderzoeken en rijkere thema's verkennen - in het geval van Vol. 2, de gevaren van heldenverering en hoe persoonlijk trauma mensen blind kan maken voor de goede dingen die ze in hun leven hebben - maar laat een beetje struikelen in hun inspanningen om hun verantwoordelijkheden voor het opbouwen van MCU op te bouwen terwijl ze "grotere en betere" versies van hun voorgangers.
Guardians of the Galaxy Vol. 2 richt zich op het oplossen van de respectieve 'papa-problemen' van Star-Lord, Gamora en Nebula uit de eerste Guardians of the Galaxy- film, en stelt hen in staat om in toekomstige MCU-films interessanter karakterontwikkelingsgebied te betreden. Yondu en Ego dienen hier als omkering van de medaille in de verhaallijn van Peter (beide vaderfiguren van Star-Lord), waardoor Yondu in het bijzonder kan evolueren naar een meer gecompliceerd karakter en een intrigerende, persoonlijke reis voor Vol. 2's mannelijke hoofdrolspeler te ondergaan. Ondertussen krijgt de relatie tussen Gamora en Nebula de juiste ontwikkelingstijd en aandacht op het scherm in Vol. 2, het verrijken van beide "Thanos 'dochters" in het proces en het bieden van de emotionele basis voor de personages, waarop toekomstige MCU-avonturen verder kunnen bouwen. Zoals eerder aangegeven, werken deze elementen echter beter in de context van het weven van het grotere MCU-tapijt; minder op zichzelf genomen in het vervolg van de Guardians.
Van de nieuwe karaktertoevoegingen in Vol. 2, de charmant onhandige bidsprinkhaan van Pom Klementieff is het grootste hoogtepunt. Het vervolg van de Guardians of the Galaxy is sterk afhankelijk van het feit dat Drax een bron van humor is (wat, dankzij Dave Bautista's uitvoering, meestal werkt), hoewel zijn beste interacties met Mantis zijn, die hier een welkome aanvulling vormen op het kern Guardians-ensemble. Ego laat echter alleen echt een indruk achter dankzij zijn unieke vaardigheden en de uitvoering van Kurt Russell - wiens casting hier in meerdere opzichten zinvol is - en minder, met betrekking tot hoe het (letterlijk) buitenaardse leven is geschreven. Evenzo zijn Elizabeth Debicki als de zelf-serieuze Ayesha en de Sovereigns (antagonisten die meestal worden gespeeld voor komisch effect in de stijl van Looney Tunes) minder interessant in termen van de rol die ze hebben in de film en nog belangrijker, als het gaat om het opzetten de toekomst van de MCU … ten goede of ten kwade.
Er zijn ook veel Marvel Easter Eggs gepropt in Guardians of the Galaxy Vol. 2, variërend van belangrijke ondersteunende spelers in de wereld van Marvel Comics en mogelijk in de MCU langs de lijn (het karakter van Sylvester Stallone is het meest gepubliceerde voorbeeld), tot locaties en aliens die alleen die-hard Marvel Comics-fans volledig zullen waarderen of zelfs begrijpen. Vol. 2 splitst het primaire team van Guardians op voor het grootste deel van hun looptijd, om dit te compenseren en meer verhaal te dekken. Het nadeel is dat Rocket Raccoon en Baby Groot (die allebei vermakelijk zijn tijdens hun scènes hier) reizen maken die enigszins letterlijk gescheiden zijn van hun leeftijdsgenoten, waardoor de film als geheel minder verbonden aanvoelt en een deel van de grote kosmische superheld mist teamdynamiek waar zijn voorganger rond was gebouwd.
Guardians of the Galaxy Vol. 2 biedt alle non-stop komedie en gekke kosmische actie die het publiek nu van de Guardians-filmfranchise verwacht, maar eindigt in de toekomst meer een stevige verbindende brug naar grotere avonturen dan een geweldig hoofdstuk in de grotere MCU-saga eigen. Het vervolg leunt meer op zijn soundtrack en kleurrijke beelden als onderdeel van zijn inspanningen om het oprechte hart en de knetterende energie van zijn voorganger te heroveren, maar komt toch te kort. Met dat in gedachten: zolang bioscoopbezoekers blijven anticiperen op een Marvel Studios-film die meer tijd geeft aan hun favoriete personages, maar meer dient om de kloof te dichten tussen Guardians # 1 en het volgende grote MCU-evenement - namelijk het optreden van de Guardians in Avengers: Infinity War - in plaats van alleen te staan, dan Guardians of the Galaxy Vol. 2 moeten aan hun verwachtingen voldoen. En ga natuurlijk niet weg voordat de aftiteling voor de film helemaal klaar is.
TRAILER
Guardians of the Galaxy Vol. 2 speelt nu landelijk in Amerikaanse theaters. Het is 136 minuten lang en heeft de classificatie PG-13 voor reeksen sci-fi actie en geweld, taal en korte suggestieve inhoud.
Wil je over de film praten zonder het voor anderen te bederven? Ga naar onze Guardians of the Galaxy Vol. 2 spoilers Discussie! Lees onze uitleg over de post-credits scènes van Guardians of the Galaxy 2, samen met een verwijderde credits-scène, en leer meer over de paaseieren en trivia die in de film zijn verspreid.
