The Hand That Rocks The Cradle is een thriller uit de jaren 1990 die helaas grotendeels lijkt te zijn vergeten. Het thrillergenre leefde en bloeide gedurende het grootste deel van de jaren negentig, vanwege het succes van films als Sleeping With The Enemy van Julia Roberts, Single White Female en Unlawful Entry. Dit geldt ook voor erotische thrillers, die kort na de controversiële Basic Instinct van Paul Verhoeven in 1992 een belangrijk subgenre werden.
Dit subgenre zou zichzelf snel opbranden, maar leidde tot een reeks films met Sliver, Body Of Evidence en Never Talk To Strangers. De laatste film speelde Rebecca De Mornay (Risky Business), die ook de hoofdrol speelde in 1992's The Hand That Rocks The Cradle. De Mornay speelt mevrouw Mott, wiens verloskundige echtgenoot zelfmoord pleegt nadat verschillende patiënten hem beschuldigen van seksueel misbruik. In de nasleep wordt mevrouw Mott ontdaan van de financiële activa van haar man en lijdt aan een miskraam. Ze besluit wraak te nemen op Claire (Annabella Sciorra), de eerste vrouw die haar man heeft ontmaskerd en ze voegt zich in het leven van Claire door de oppas voor haar pasgeboren baby te worden.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
The Hand That Rocks The Cradle was een bonafidesucces bij de release, met een omzet van bijna $ 90 miljoen en een verblijf van vier weken op de eerste plaats aan de kassa. Rebecca De Mornay werd ook geprezen voor haar huiveringwekkende weergave van mevrouw Mott, die bijdroeg aan wat een trashy thriller had kunnen zijn. De film werd geregisseerd door wijlen Curtis Hanson, die met The River Wild en LA Confidential bewees dat hij wist hoe hij een solide thriller kon maken.
Terwijl The Hand That Rocks The Cradle een showcase is voor De Mornay, omringt de film haar met een geweldige cast, waaronder Ernie Hudson en Julianne Moore (Kingsman: The Golden Circle) als de verdachte beste vriend van Clarie. Hoewel de film niet bepaald een slasher is, lijdt het Moore-personage wel degelijk onder nadat mevrouw Mott haar in een kas lokt en ervoor zorgt dat het glazen dak op haar valt. Veel van de film is echter een langzame verbranding, waarbij mevrouw Mott geleidelijk de familie van Claire tegen haar keert. Ze laat het lijken alsof haar man een affaire heeft, ze krijgt de vriendelijke tuinman Solomon (Hudson) ontslagen wanneer hij haar motieven begint te vermoeden, en ze geeft zelfs de baby borstvoeding in geheimen zodat hij Claire's melk zal afwijzen.
The Hand That Rocks The Cradle bepaalt de intensiteit in de finale wanneer mevrouw Mott wordt ontdekt. Ze probeert allebei de kinderen van Claire weg te nemen, maar nadat ze mevrouw Mott heeft bedrogen met een nep-astma-aanval, verslaat ze uiteindelijk haar kwelling. The Hand That Rocks The Cradle is het soort thriller dat zelden meer wordt gemaakt - afgezien van incidentele inspanningen zoals Dennis Quaid's The Intruder - en het is vreemd dat het ondanks een grote hit en een geweldige cast grotendeels lijkt te zijn vergeten. Voor psychologische thrillerfans die het nog niet hebben gezien, is het de moeite van het zoeken waard.
