De Happytime Murders zijn misschien geen hit in een bespreekbureau, maar het kan wel zijn plaats in de geschiedenis verdienen voor wat het onthult over de innerlijke werking van Muppet-biologie en seksuele
reproductie. De meeste fans van Muppet zijn waarschijnlijk nooit gestopt zich af te vragen over de anatomie of fysiologie van de poppenspelers - en waarom zouden ze? Maar vanaf de allereerste scènes van The Happytime Murders, is het duidelijk dat je voor een R-Rating moet kiezen voor eens en voor altijd een einde aan het mysterie maken. Minstens
wij denken van wel, wat betreft interne organen en vulling van Muppet.
Zelfs als de filmmakers van Henson Alternative (een op volwassenen gerichte tak van The Jim Henson Company) deze personages niet expliciet 'Muppets' noemen, zijn de implicaties duidelijk. En fans hebben ze nooit echt gekend.
We zullen proberen de details niet te verpesten voor diegenen die nog steeds geïnteresseerd zijn om de film zelf te zien (ervan uitgaande dat de meest brute Happytime-beoordelingen de interesse niet hebben gedood). Maar verwacht bij het bespreken van de nieuwe inzichten in de anatomie van Muppet enkele milde spoilers over de wereld van de film en de personages die deze uitwerken.
Muppets hebben functionerende geslachtsorganen
In eerste instantie loopt The Happytime Murders de grens tussen de realiteit met een aantal grappen over plastische chirurgie. Beschuldigingen worden geslingerd van kleurrijke Muppets waarbij hun neus wordt vervangen of hun huid wordt gebleekt - beide modificaties die naar hen kunnen verwijzen als wezens gemaakt van vulling en stof, waarnaar ze ontelbare keren in gesprek verwijzen. Tot de eerste seksscène van de film arriveert (in ieder geval tussen twee humanoïde Muppets) en de echte anatomie een beetje meer betrokken blijkt te zijn. Muppets die winkelen voor pornografie en seksspeeltjes kunnen gewoon voor prikkelende doeleinden zijn, maar de waarheid is veel minder ingewikkeld.
Wanneer het privé-oog van de film Muppet wild romantisch wordt met een femme fatale, wordt alle mysterie rond de reproductie van Muppet gewist. Dat is te danken aan een buitensporige en lange reeks van de mannelijke Muppet die zijn climax bereikte, met een blikje of twee (of drie) Silly String, met elke muur van zijn kantoor als canvas. En als je nieuwsgierig bent, suggereren latere scènes sterk dat de anatomie net zo vergelijkbaar is voor alle Muppet-geslachten.
Het is zeker het meest schokkende en onverwachte stukje gezondheidsklasse dat wordt geleverd in Happytime Murders. Maar niet de meest interessante (of verwarrende).
Muppets hebben interne organen (gemaakt van vulling?)
De meer dwingende openbaring aangeboden door The Happytime Murders is dat Muppets blijkbaar volledig functionerende interne organen hebben. Dus voor de kijkers die hun favoriete wandelknuffels zagen eten en drinken en zich afvroegen waar het allemaal heen gaat, is het antwoord
vermoedelijk dezelfde plaats als bij ons. Hoe wordt zo een feitveranderend feit geïntroduceerd? Met de onofficiële onthulling dat een menselijke politieagent rondloopt met een Muppet-lever.
Nadat ze in haar functie was neergeschoten, werd het personage van Melissa McCarthy naar de dichtstbijzijnde eerste hulp gebracht. De artsen weigerden aanvankelijk omdat het strikt een Muppet-ziekenhuis was, uitgerust om Muppet-operaties en trauma te behandelen. Ten eerste werd de arts onder druk gezet om haar leven te redden door chirurgisch een nieuwe lever in te brengen (oorspronkelijk bedoeld voor een Muppet in nood, dat kunnen we alleen maar aannemen. De lever werkt ook.
Zelfs als het een nieuw risico vormt door de consumptie van verslavende suikers toe te staan die een normaal mens zouden doden.
Omdat verschillende Muppets op spectaculaire wijze door de hele film worden vermoord, krijgt het publiek er een kijkje in. Maar er is een probleem: in die scènes is geen Muppet-orgel waarneembaar - alleen katoenen vulling. De film geeft nooit commentaar op die overduidelijke tegenstrijdigheid
die eigenlijk maar één verklaring achterlaat. Als interne organen er voor ons mensen als gewone vulling uitzien, maar een chirurg kan vertellen waar ze beginnen en eindigen, dan zijn de scènes van Muppets die de vulling eruit hebben geblazen er griezeliger uit dan eerst lijkt. Die vulling verspreid over het bureau van de kassier? Bloed of orgaanweefsel. Spullen zwevend door de lucht na een vuurgevecht? Bloed en hersenen, alleen … lichter.
En net zo gemakkelijk heeft The Happytime Murders van elk opengereten knuffeldier een levende nachtmerrie gemaakt. Wie zegt dat films blockbuster-hits moeten zijn om een erfenis te hebben?
