Een decennium na de release van het laatste Harry Potter- boek, blijft de serie een wereldwijd fenomeen. Hoewel de filmfranchise onlangs is overtroffen door de MCU op het gebied van box office, blijft de boekenreeks de best verkochte aller tijden, en de saga breekt nog steeds records tot op de dag van vandaag, met Fantastic Beasts die onlangs de eerste Potter-film werd die neem een Academy Award mee naar huis.
JK Rowling's Wizarding World heeft de hoofden van kinderen en volwassenen over de hele wereld geopend, maar haar personages zijn een belangrijke factor in het feit dat Harry Potter de tand des tijds heeft doorstaan, en we tellen de allerbeste van hen af. Hoewel de films in het spel zullen komen, kijken we meer specifiek naar de boeken, rangschikking op ontwikkeling, achtergrondverhalen, entertainmentwaarde en algemeen belang voor de serie en het publiek.
Helaas betekent dit dat we een hele reeks van onze favoriete personages moeten achterlaten. Er is geen plaats voor Bellatrix Lestrange, of inderdaad Molly Wemel, wiens nederlaag van Bellatrix een van de grootste Harry Potter-momenten is. Professor Umbridge, hoewel vreselijk dwingend, houdt sommige stamgasten van de serie niet vol, terwijl de verandering van hart van de Dursleys net te laat kwam.
Hier zijn de 16 grootste Harry Potter-personages.
16 Hagrid
“Geen goede zorgen om het te maken. Wat er komt zal komen, en we zullen het ontmoeten als het gebeurt."
We zouden Rubeus Hagrid nooit uit een "best of" -lijst van Harry Potter verlaten. De BFHG (Big Friendly Half-Giant) is er vanaf het begin voor Harry en laat hem kennis maken met magie, Diagon Alley en de Wizarding World. Wie kan "Je tovenaar, Harry!" Vergeten?
Zelfs als het moeilijk is voor Hagrid, zwaait hij nooit in zijn steun voor Harry, en gaat zo ver dat hij openlijk een 'Support Harry Potter'-feest organiseert te midden van Voldemort's invasie van Hogwarts. Hoewel hij de fysieke kracht heeft om het te ondersteunen, draagt Hagrid zijn hart op zijn mouw misschien meer dan enig ander personage in de franchise, tegen alle gigantische stereotypen in het boek in (hoewel hij toegeeft dat hij zijn vele van zijn warme emoties tegenover zeer gevaarlijke wezens).
15 The Weasley Twins
"Eerlijk gezegd, vrouw, noemt u zich onze moeder?"
Fred en George Weasley veranderen nauwelijks door de serie, maar wat ze missen in ontwikkeling, maken ze meer dan goed in entertainmentwaarde. Van het allereerste boek tot (het grootste deel van) de laatste, de tweeling besteedt hun Hogwarts-jaren aan het trekken van stunts en grappen, af en toe wat downtime nemen om genadeloos Percy te vergelden voor het nemen van zijn prefecttaken veel te serieus, of Ron, die eigenlijk gewoon een gemakkelijk doelwit.
Afgezien van hun humor zijn hun rol bij de introductie van Harry op de Marauder's Map van vitaal belang voor zijn verschillende onderzoeken in de latere boeken, en Freds dood speelt een belangrijke rol in de finale van The Deathly Hallows. Door de helft van de weinige stripfiguren te doden (en een waarin we in boek één hadden geïnvesteerd), zet Rowling de inzet voor de laatste paar hoofdstukken op een recordhoogte.
14 Remus Lupin
“Dat suggereert dat waar je vooral bang voor bent - angst. Heel wijs, Harry. '
In The Prisoner of Azkaban bewijst Lupin zich niet alleen als de meest bekwame leraar voor Defensie tegen de Zwarte Kunsten om ooit Hogwarts te vereren, hij biedt ook inzicht in Harry's verleden. Door zijn vriendschap met James vormt Lupin een band met Harry die de rest van de serie zou meegaan en een koel hoofd zou bieden onder steeds donkerdere omstandigheden.
Dat Lupin zo kalm en verzameld is, is essentieel om het mysterie van zijn frequente verdwijningen verborgen te houden, en wanneer eindelijk wordt onthuld dat hij een weerwolf is, voegt het een laag diepte toe aan Lupin door zijn gebruikelijke houding briljant naast elkaar te plaatsen.
Hoewel hij minder vaak verschijnt naarmate het verhaal zich ontwikkelt, werkt Lupin achter de schermen voor de Orde van de Feniks, vechtend voor Harry op het ministerie en anders gebruikend zijn positie om de ondergrondse weerwolfgemeenschap te bespioneren. Tegen de tijd dat hij stierf in The Deathly Hallows, heeft Lupin geleerd zijn status in de wereld te accepteren en laat hij zichzelf verliefd worden en uiteindelijk met Tonks trouwen.
13 Dobby (& Kreacher)
“Ja, Harry Potter! En als Dobby het fout doet, gooit Dobby zichzelf van de bovenste toren! ”
Het spreekt voor zich dat iedereen die ongemoeid is gelaten door het offer van Dobby vanbinnen dood is. Dobby is een vast onderdeel in de boeken, maar zelfs in de filmserie, waar hij sinds The Chamber of Secrets niet meer was verschenen, is zijn dood in The Deathly Hallows: Part 1 een moeilijk moment om naar te kijken.
Zijn dood kwam nadat hij net had geleerd wat het betekende om vrij te zijn. Dobby werkte voor de Malfidussen toen hij Harry voor het eerst bezocht, tot vijf keer per dag doodsbedreigingen, maar Dobby was de enige huiself met de moed om te doen wat goed was, zelfs als het betekende ongehoorzaamheid aan directe bevelen.
Als het gaat om moed en huiself, verdient Kreacher hier ook een vermelding. Regulus Black's trouwe dienaar, Kreacher, vindt ook de kracht om het op te nemen tegen zijn onderdrukkers in The Deathly Hallows. Na een paar keuzewoorden van Harry en Hermione geeft Kreacher een voorbeeld voor huis-elven door het kwaad te bestrijden in de naam van zijn voormalige meester.
12 Voldemort
"Er is geen goed en kwaad, er is alleen kracht en degenen die te zwak zijn om het te zoeken."
Bij elk goed verhaal komt een even goede schurk, en je weet dat je dat vakje hebt aangevinkt wanneer enkele van de meest krachtige tovenaars die er zijn weigeren zelfs zijn naam te spreken. Voldemort komt misschien over als je generieke slechterik met één noot, maar het is het feit dat hij zo onwrikbaar is in zijn pure kwaad dat hem zo iconisch maakt. Zelfs vanaf de kindertijd zien we Tom Riddle geen spijt hebben als hij verschillende weeskinderen en zijn eigen, teleurstellende (volgens zijn normen) familie terroriseert.
Bovendien is Voldemort legitiem angstaanjagend. Van zijn hoge sissen tot zijn huisdierenslang, Voldemort laat ons vrezen de bladzijde om te slaan, maar wat ons het meest beangstigt in zijn rauwe kracht. Over hun meerdere ontmoetingen overleeft Harry door moed en puur geluk, en we zien gewoon geen manier waarop hij ooit het beter zou kunnen krijgen van Voldemort in een rechtstreeks duel.
11 Minerva McGonagall
"Wij leraren zijn redelijk goed in magie, weet je."
Het is onwaarschijnlijk dat u een strengere disciplinaire medewerker vindt dan professor McGonagall, maar waar ze verschilt van die van Sneep en Umbridge is dat zij en Harry een onuitgesproken - en eigenlijk behoorlijk ontroerend - wederzijds respect voor elkaar delen. Dit is het meest duidelijk in The Deathly Hallows, waarin Harry de Cruciatus Curse alleen vervolmaakt nadat McGonagall is bespuugd, en McGonagall's roep bij het leren dat Harry 'dood' is, is de luidste van allemaal.
Ze komt goed tot haar recht in het laatste boek, neemt de leiding in de verdediging van Hogwarts en vecht op een bepaald moment met Voldemort, maar ze heeft haar momenten zelfs daarvoor. In The Order of the Phoenix vervolgt McGonagall professor Umbridge herhaaldelijk te slopen met een reeks one-liners, en ze heeft er bezwaar tegen Harry achter te laten bij de Dursleys in de openingspagina's van The Sorcerer's Stone.
Het komt erop neer dat ze elke stap zal nemen die nodig is om te doen wat goed is, zelfs als dit betekent dat ze Peeves actief moeten aanmoedigen om het kasteel te vernietigen onder het bewind van Umbridge. Ze haat ook echt Umbridge.
10 Ginny Wemel
"Het is om een domme, nobele reden, nietwaar?"
Ze komt nergens in de buurt van de aandacht die ze verdient in de films, maar boek Ginny is een kracht om rekening mee te houden. Na door de hel te gaan (bijna letterlijk) in The Chamber of Secrets, komt Ginny niet tevoorschijn als de stuntelige puinhoop waar ze al vroeg in het verhaal (met name rond Harry) was geweest, maar als een krachtige heks, Harry's magische en intellectuele gelijke en later leider van het verzet.
Haar relatie met Harry lijkt uit het niets te komen, maar het is eigenlijk al in het begin opgezet. Ginny is verliefd op Harry vanaf de eerste keer dat ze elkaar ontmoeten, en gezien haar nieuwe vertrouwen na boek twee en Harry's totale cluelessness wat meisjes betreft, ondergaat Ginny een ongelooflijke ontwikkeling buiten het scherm die haar ertoe brengt te krijgen wat ze wil.
Maar zelfs dan is het meest indrukwekkende aan Ginny dat ze volledig onafhankelijk en zelfbewust is. Ze weet met wie ze aan het daten is en moedigt Harry waar nodig aan om te doen wat hij moet doen, in plaats van zich te vestigen in een oorlog.
9 Ron Wemel
“Maak je geen zorgen. Ik ben het. Ik ben extreem beroemd. '
Ironisch genoeg is het bijzondere aan Ron dat er niets bijzonders is aan Ron. Hij is een gemiddelde student, je typische jaloerse tienertype, onze stem van reden als belachelijke dingen zich overal om hem heen ontvouwen. Maar alleen het feit dat hij gewoon zo normaal is, is de reden dat hij zo goed werkt als onderdeel van het trio.
Ron is de underdog - de laatste jongen geboren uit ouders die een meisje wilden. Het gebrek aan geld van zijn familie is een bron van voortdurende verlegenheid en bijna alles wat hij bezit is tweedehands. Als gevolg hiervan voelt hij zich onbemind door zijn ouders, geïntimideerd door zijn broers en overschaduwd door zijn beste vriend.
In wezen heeft Ron geen bedrijf als een held. Tijdens een toevallige ontmoeting met Harry op de Hogwarts Express ziet Ron zich voortbewogen in een leven waar hij helemaal niet op is voorbereid, maar door pure vastberadenheid en immense loyaliteit probeert hij iedereen ongelijk te bewijzen en komt hij tot het einde toe.
8 Luna Lovegood
"Maak je geen zorgen. Je bent net zo normaal als ik."
Weinig personages zijn dwingender dan Luna Lovegood, wiens introductie in The Order of the Phoenix de serie nieuw leven inblaast. Ze komt meteen over als een vreemde bal, zonder contact met alles wat er om haar heen gebeurt, en bijna een komisch reliëfkarakter. Maar we leren snel dat ze veel dieper is dan haar obsessie met Crumple-Horned Snorkacks ons zou doen geloven.
Luna wordt niet alleen meedogenloos gepest door haar klasgenoten; ze was getuige van de dood van haar moeder als een jong meisje, en haar enige overgebleven ouder is een sociale outcast. Het feit dat ze boven alles uit kan stijgen en frustrerend naïef kan blijven, is precies het perspectief dat Harry en de bende nodig hebben in hun vijfde jaar op school.
Na Harry te hebben ontmoet en zich bij Perkamentus leger te hebben gevoegd, bloeien Luna's scherpe geest en magische kracht door haar excentriciteiten en speelt ze een cruciale rol in de ontdekking van de verloren diadeem van Ravenklauw.
7 Sirius Black
"Wat is het leven zonder een klein risico?"
Sirius Black verschijnt als mogelijk de gevaarlijkste bedreiging waarmee Harry tot nu toe in zijn schooljaren te maken heeft gehad. Sirius besteedt het grootste deel van de gevangene van Azkaban waarover in gedempte ondertoon wordt gesproken, terwijl het mysterie van zijn ontsnapping uit de tovenaarsgevangenis steeds fascinerender wordt dat onze interesse van meet af aan hoog is.
Dat hij onschuldig blijkt te zijn, en Harry's peetvader om op te starten, biedt de serie een van zijn grootste wendingen, en het zegt veel over Sirius dat hij na slechts anderhalve boek een favoriet blijft bij het ontwikkelen van een relatie met Harry.
Door The Goblet of Fire en vooral de opening van Phoenix is Sirius de vaderfiguur die Harry hard nodig heeft. In zo'n korte tijd krijgt hij enkele van de beste lijnen in de serie door zijn bittere relaties met Sneep, Kreacher en het portret van zijn moeder, en zijn ongebonden roekeloosheid houdt de lezer altijd scherp.
6 Draco Malfidus
"Niemand vroeg je mening, jij vuile kleine modderbloed."
Voor vijf hele boeken is Draco Malfidus de slechtste van de slechtste. Geboren in geld en opgevoed door Death Eaters, ging Draco maar één kant op. Het is niet dat hij noodzakelijkerwijs een slecht karakter is - elke fictieve school heeft een pestkop nodig, en sommige van de meest memorabele momenten in de boeken gebeuren op kosten van Draco ("de verbazingwekkende, stuiterende fret, " iemand?) - maar het is moeilijk om met hem mee te voelen aanvankelijk.
Maar terwijl De Halfbloed Prins de deur opent naar zijn innerlijke conflict, bevinden we ons in de ongemakkelijke positie om voor Draco Malfidus te zorgen. Aangespoord met het vermoorden van Perkamentus, komen we tot het besef dat Draco helemaal geen moordenaar is, omdat hij verder uit zijn diepte valt.
We zullen niet zo ver gaan om het een rechte verlossingsboog te noemen, maar zonder Draco zou Harry Voldemort niet hebben verslagen. Het is een opmerkelijke ommekeer voor een personage wiens bestemming zo zeker leek, en die zo gemakkelijk in het donker had kunnen vervagen. Het is gewoon jammer dat we zo lang moesten wachten tot Draco zijn eigen gang ging.
5 Severus Sneep
"Altijd
”
Net als Draco is Sneep onwaarschijnlijk vanaf het moment dat hij en Harry elkaar voor het eerst ontmoeten, maar er zijn flitsen door het hele verhaal heen dat er meer is aan de toverdrankmeester dan je je misschien zou realiseren. Houd van hem of verafschuw hem, je weet nooit helemaal welke kant Sneep vervolgens gaat leunen, maar hij bereikt een schijnbaar onvergeeflijke dieptepunt wanneer hij Perkamentus boven op de astronomietoren doodt.
Uiteindelijk wordt Sneep vergeven voor die specifieke misdaad door een zorgvuldige planning van de kant van Rowling, maar of hij zichzelf daadwerkelijk verlost, staat opnieuw ter discussie. Afhankelijk van hoe je ernaar wilt kijken, is Sneep een bittere en gebrekkige held, of een schurk overweldigd door liefde (hoewel beide de kenmerken van een geweldig karakter hebben).
Hoe dan ook, het feit dat er überhaupt een debat is, is aan Rowling te danken. Sneep heeft minder tijd om te herstellen dan Draco, en van een veel grotere misdaad, en dat de auteur het in de loop van één Deathly Hallows-hoofdstuk omdraait is in elk opzicht een ongelooflijke prestatie, en de enige reden waarom Sneep een van de meest is geworden iconische Harry Potter-personages.
4 Harry Potter
"Het is niet nodig me 'meneer' te noemen, professor."
Harry is de held die er nooit om heeft gevraagd. Hij wordt betwijfeld, gepest en publiekelijk belachelijk gemaakt, maar zijn vermogen om een koel hoofd te houden te midden van toenemende druk en zichzelf in gevaar te brengen, zelfs als het betekent dat hij diegenen redt die hem bespotten, is de reden dat hij in de echte wereld zo beroemd is zoals hij is in de Wizarding World.
Hij is verre van perfect, maar dat is op zichzelf een van zijn meest innemende eigenschappen. Alsof opgroeien niet al stressvol genoeg is, moet Harry het doen met het gewicht van de wereld op zijn schouders, en dus zijn incidentele driftbuien volledig begrijpelijk. In feite is dat wat hem een driedimensionale en uiteindelijk geloofwaardige protagonist maakt.
Onze verteller door het verhaal lezen we terwijl Harry groeit en zich op elke pagina ontwikkelt. Het is door zijn ogen dat we de meest opwindende momenten van de boeken kunnen ervaren, en de films doen niet helemaal recht aan hoe snel hij van zichzelf is. Zoals blijkt uit het bovenstaande citaat, is Harry net zo brutaal als hij dapper is, en een bron van entertainment door de serie.
3 Hermione Granger
"We hadden allemaal gedood kunnen worden - of erger nog, verdreven."
Hermione wordt voor het eerst geïntroduceerd als een doorn in de zijde van Harry en Ron, maar waar de jongens de boeken afronden als volwassen versies van zichzelf, is Hermione een geheel ander personage door The Deathly Hallows.
Ze blijft dezelfde, hyperintelligente betweter, en comfortabel de meest capabele van het trio, maar door ernstige vooroordelen en verschillende projecties van liefdesdriehoeken te hebben doorstaan, leert Hermione dat er meer in de wereld is dan slimme boeken. In het midden van een oorlog vindt ze tijd om de eer te geven waar het toekomt, te vechten voor de minder bedeelden dan zij (zonder een gedachte te sparen voor haar eigen lijden), en zelfs de regels voor het grotere goed te overtreden.
In dezelfde lijn gaat ze zelfs zover dat ze de herinneringen van haar ouders afveegt en hun geluk verzekert in de wetenschap dat ze de oorlog misschien niet zal overleven. Zelfs na alles wat ze heeft meegemaakt, blijft ze trouw aan haar dreuzel-erfgoed en vertegenwoordigt daarmee het hele niet-magische publiek.
2 Neville Longbottom
"Nee! Ik zal je niet laten! Je krijgt Griffoendor weer in de problemen! Ik zal tegen je vechten! '
Marcel heeft misschien niet de paginatijd van zijn Griffoendor huisgenoten, maar volgens onze eigen criteria heeft Marcel alle vakjes goed aangevinkt. Neville's onhandigheid is een bron van geweldig amusement in de eerste twee of drie boeken, voordat wordt onthuld dat zijn onzekerheden voortkomen uit een tragische plaats, maar zelfs dan is zijn botte, onhandige oprechtheid een drijvende kracht in de latere romans.
Een heel nieuw licht schijnt op Neville in The Order of the Phoenix, wanneer Harry per ongeluk van zijn achtergrondverhaal hoort. Het feit dat Neville deze emoties heeft vastgehouden en een dapper gezicht heeft gedragen, zelfs terwijl hij mentaal wordt gemarteld door Sneep en de Zwadderaars, is een enorm eerbetoon aan zijn karakter. Zoals door Perkamentus werd uitgelegd, zou hij de Uitverkorene in Harry's plaats kunnen zijn geweest, en in plaats van te spotten met het idee, is Neville zelfs door Phoenix zover gekomen dat we hem bijna in die rol kunnen geloven.
En tot slot, geen enkel personage in Harry Potter ontwikkelt meer dan Neville. Het nerveuze wrak dat held wordt, is misschien cliché, maar het is een effectief hulpmiddel bij het vertellen van verhalen, en weinigen doen het beter dan Rowling. Neville's reis van "Waarom ben ik het altijd?" tot leider van het Hogwarts-verzet en de vernietiger van de laatste horcrux is verreweg de grootste karakterverschuiving in de serie.
