Het is eerlijk om te zeggen dat Hell on Wheels het soort programma is dat graag de tijd neemt om beter te illustreren waar het verhaal over gaat. Meestal betekent dit dat personages gaan zitten om de terugkerende concepten en thema's van de show te bespreken, alsof ze deel uitmaken van het dagelijkse gesprek. En aangezien de thema's nog meer zijn gericht op het idee van moraliteit, zonde en de vraag of een persoon een goed leven kan leiden terwijl hij nog steeds af en toe het leven van anderen neemt, lijkt de redenering of rechtvaardiging achter deze gesprekken dunner dan ooit voordat.
Bovendien laten dergelijke gesprekken, zoals de lunchpauze tussen Bohannon en Ruth in haar nieuwe kerktent, het lijken alsof de aflevering tegen de kijker praat in plaats van te laten zien hoe ingewikkeld de moraliteit van Hell on Wheels is door de acties van zijn personages.
Tot voor kort was dit een show die grotendeels werd gedreven door het concept van een man die wraak zocht, terwijl hij tegelijkertijd de bouw van de transcontinentale spoorweg besprak. En toch, in de eerste twee seizoenen, toonde de serie slechts af en toe aan hoe het om een van deze dingen ging, omdat verschillende andere subplots en personages ontstonden en moesten worden verzorgd, anders worden ze als te vreemd beschouwd.
Nu, na de geweldige ruiming van personages en subplots in de finale van seizoen 2, 'Blood Moon Rising', kwam er een mogelijkheid - vooral met de toevoeging van nieuwe showrunner John Wirth - om de serie een nieuwe richting in te wijzen. En terwijl de eerste helft van de première van seizoen 3 van twee uur het gevoel had dat het een progressieve stap vooruit zette, kwam de tweede helft, 'Eminent Domain', neer op twee stappen terug.
Een deel van de regressie was zeker thematisch, omdat het ophangen van de zoon van de mormoonse homesteader suggereerde dat terwijl Bohannon misschien gedaan wordt met het idee van wraak, wraak bij hem nog lang niet klaar was. Maar lastiger (althans op dit punt in het seizoen) lijkt de herintroductie van personages waarvan het lot aan het einde van seizoen 2 grotendeels compleet aanvoelde, zelfs als het ook dubbelzinnig was. Voor het grootste deel heeft dit te maken met de terugkeer van Christopher Heyerdahl als de Zweed, nadat zijn executie door de hand van Bohannon enigszins misging en de moordenaar van Lily Bell wegzweefde in een rivier, zijn dood vermoed, maar uiteindelijk niet bevestigd.
De terugkeer van de Zweed (afgezien van de geweldige uitvoering van Heyerdahl) is meestal problematisch, omdat de onvermijdelijke terugkeer van het personage naar Hell on Wheels, die waarschijnlijk samenvalt met hij en Bohannon die elkaar opnieuw kruisen, de voortgang van de serie lijkt te ondermijnen. Zeker, er zijn elementen in zijn opwekking die spreken over wat Wirth omschreef als een verhaal van verlossing voor de voormalige Johnny Reb. Toch vermindert de herintroductie van een personage achter een dergelijke verdeeldheid en verandering van gebeurtenissen welke aanhoudende emotionele impact die gebeurtenissen nog hebben - door te eisen dat ze worden aangepakt tot ver na het moment dat ze het meest effectief waren. Als Hell on Wheels uiteindelijk niet voorbij zijn eigen onrustige verleden gaat, hoe kan iemand dan verwachten dat Bohannon dat wel zal doen?
Bovendien werkt het idee om Thomas Durant op te zetten als een soort tegenstander voor Bohannon in zijn nieuwe functie als hoofd van de Union Pacific zeker beter, hoe minder we Durant en Bohannon samen in dezelfde kamer zien. Kijken naar de nu brak Durant ontkennen elke betrokkenheid met de vee-rustlers die de voedselvoorraad van de spoorweg namen - terwijl zijn rivaal whisky naast een lijk spoelt - was hetzelfde soort face-off die de twee af en toe deelden in seizoenen 1 en 2, en de serie moet nog beslissen wat deze confrontaties echt betekenen in termen van de relatie van de personages met elkaar.
Als Durant Bohannon bij elke beurt probeert te verijdelen, is het moeilijk om niet te denken dat zijn machinaties leuker waren geweest als ze waren geleid vanuit de gevangeniscel waarin we hem zagen tijdens 'Big Bad Wolf'. Op zijn minst zou een gevangenisverhaal met Durant meer belofte kunnen bevatten dan hem speels te zien kibbelen met een Nebraska-landeigenaar over waar haar hotel en de trapsgewijze trap in zijn visie passen.
Al met al zijn er tal van nieuwe personages zoals de sadistische en onverdraaglijke majoor Bendix en journaliste Louise Ellison om Bohannons reis naar verlossing te helpen kleuren, en het veld overbevolken met personages die al hun moment hebben gehad lijkt een trefzekere manier om de voorbij deze verhaallijn staat vermoedelijk te popelen om achter te laten.
_____
Hell on Wheels gaat aanstaande zaterdag verder met 'The Game' @ 9pm op AMC.
