Wes Craven, de legendarische regisseur van de invloedrijke horrorklassieker A Nightmare on Elm Street is overleden, zoals aanvankelijk gemeld door THR, en daarna bevestigd door de officiële Twitter-pagina van de regisseur. Craven is naar verluidt bezweken aan hersenkanker. Hij was 76 jaar oud.
Craven's lange filmografie bevatte vermeldingen in veel verschillende genres, maar zijn naam zal voor altijd synoniem zijn met de littekens, mes-handschoenen ghoul Freddy Krueger uit de oorspronkelijke 1984 Elm Street, samen met tal van andere horror-titels die het genre voorgoed veranderden. Zijn invloed op de Amerikaanse horror en popcultuur in het algemeen kan niet worden onderschat.
Wesley Earl Craven werd op 2 augustus 1939 geboren in Cleveland, Ohio in een streng baptistengezin. Naar verluidt was zijn moeder ernstig religieus en ontwikkelde hij kennelijk nooit een hechte relatie met zijn vader, die beschreven is als afstandelijk en gewelddadig van aard. Craven studeerde aan het Wheaton College in Illinois, behaalde een bachelordiploma in Engels en psychologie voordat hij een master in schrijven en filosofie behaalde aan de Johns Hopkins University.
Craven gaf kort les aan het Westminster College en aan wat nu Clarkson University is voordat hij filmmaken begon, met zijn eerste baan in de industrie als geluidsbewerker bij een postproductiehuis in New York. Craven ging vervolgens over naar het regisseren van X-rated films, zoals vermeld tijdens een interview voor de pornodocumentaire Inside Deep Throat.
De doorbraak van Craven was de low budget exploitatie-horror shocker Last House aan de linkerkant, die Craven schreef, regisseerde en bewerkte. Geproduceerd door Sean S. Cunningham - die vrijdag 13 mei de oorspronkelijke 1980 zou maken - en gebaseerd op de Virgin Spring van de Zweedse meester Ingmar Bergman, schreef Craven's debuut de verkrachting en moord van een jong meisje, wiens aanvallers op haar ouders belanden thuis en word het slachtoffer van een brutale wraak.
Last House aan de linkerkant bracht meer dan $ 3 miljoen op met een budget van ongeveer $ 87.000 en plaatste Craven op de kaart. In 1977 werd Craven's cultklassieker The Hills Have Eyes uitgebracht, die een voorstedelijk gezin volgde dat in de woestijn van Nevada strandde en werd aangevallen door een familie van gestoorde wilden en opnieuw werd gemaakt in 2006. Craven regisseerde de stripboekaanpassing Swamp Thing uit 1982 (een cultus favoriet om … verschillende redenen) en The Hills Have Eyes II voordat ze de wereld gaven wat zijn meest duurzame en onsterfelijke creatie zou worden: Freddy Krueger in A Nightmare 1984 in Elm Street.
Elm Street verkende de angstaanjagend dunne lijn tussen dromen en realiteit en speelde Robert Englund als de klokkende moordlustige Freddy, die de dromen van tieners in de voorsteden achtervolgt en ze op steeds groteskere en creatieve manieren uitzendt zodra ze in slaap vallen. De film bracht een reeks sequels voort (van steeds minder kwaliteit), een spin-off die twee van de meest iconische slasher-personages uit de jaren 80 tegen elkaar zet (Freddy Vs. Jason), een horror-anthologiereeks voor televisie en een remake van 2010. Freddy Krueger kreeg een vaste plek in het onderbewuste van de Amerikaanse popcultuur.
Craven was betrokken bij de lucratieve vervolgjes op Elm Street tot A Nightmare on Elm Street 3: The Dream Warriors, maar ging direct verder met afleveringen van de reboot halverwege de jaren 80 van The Twilight Zone en The Serpent and the Rainbow, gebaseerd op de non-fictieboek over een etnobotanist (Bill Pullman) die een vermeend waargebeurd geval van een zombie onderzoekt die is gemaakt door Haïtiaanse voodoo.
The Serpent and the Rainbow vormden een poging om afstand te nemen van het slasher-genre dat Craven hielp creëren, en terwijl hij het zou volgen met schlocky tarief zoals de horror-komedie Shocker en de meer ongecompliceerde horrorfilm The People Under the Stairs, Craven zou zijn kenmerkende creatie opnieuw bezoeken met de New Nightmare van 1994. Een meta-horroronderzoek van de Nightmare on Elm Street-franchise, New Nightmare bevatte de originele filmsterren Heather Langenkamp en Robert Englund (en Craven zelf) als zichzelf, opgezet tegen Freddy Krueger terwijl hij probeert de echte wereld binnen te komen.
In 1996 vond Wes Craven het horrorgenre opnieuw uit voor een nieuwe generatie met Scream, een horrorfilm over horrorfilms met een slim, zelfbewust script van Kevin Williamson en - in overeenstemming met de Craven-traditie van het casten van veelbelovend talent (zoals Johnny Depp in Elm Street of Sharon Stone in 1981's Deadly Blessing) - speelde de hoofdrol zoals Neve Campbell, Skeet Ulrich, Jamie Kennedy en Matthew Lillard. Scream bracht drie sequels voort en werd onlangs aangepast voor televisie op MTV. De tv-versie van Scream is een hit gebleken en is voor een tweede seizoen vernieuwd.
Tussen het regisseren van Scream 2 en Scream 3 stapte Craven volledig uit zijn hoofdgenre met het drama Music of the Heart, dat Meryl Streep speelde in een Oscar-genomineerde uitvoering als muziekleraar in de binnenstad. Zijn ongecompliceerde thriller Red Eye was een van de hoogtepunten van zijn uitvoer uit 2000, net als zijn segment in de veelgeprezen Franse bloemlezingfilm Paris je t'aime. Zijn laatste twee films, My Soul to Take uit 2010 en Scream 4 uit 2011, werden minder goed ontvangen, maar hij had verschillende veelbelovende projecten in ontwikkeling, zoals een televisie-aanpassing van The People Under the Stairs met SyFy.
Craven was een levenslange natuurliefhebber en diende als lid van de raad van bestuur van Audubon California, een natuurbeschermingsmaatschappij die zich inzet voor het herstel en de bescherming van natuurlijke ecosystemen. Hij wordt overleefd door zijn derde vrouw Iya Labunka, zijn zus, kinderen, kleinkinderen en stiefdochter.
Wes Craven was een van de grootste Amerikaanse horrorregisseurs aller tijden en maakte gebruik van de existentiële terreur die onder de oppervlakte van de buitenwijken van de jaren tachtig op de loer lag en verkende keer op keer de wazige lijn tussen fantasie en realiteit. Over het onderwerp horrorgenre zei Craven ooit:
Het is als bootcamp voor de psyche. In het echte leven zijn mensen verpakt in de meest flitsende pakketten, bedreigd door echte en soms gruwelijke gevaren, gebeurtenissen zoals Columbine. Maar de verhalende vorm zet deze angsten in een beheersbare reeks gebeurtenissen. Het geeft ons een manier om rationeel na te denken over onze angsten.
Wij allemaal bij Screen Rant willen onze diepste deelneming betuigen aan de familie en vrienden van Wes Craven voor hun verlies. Hij gaf generaties horrorfans de beste nachtmerries.
pic.twitter.com/eyXPs6ONPe
- Wes Craven (@wescraven) 31 augustus 2015
-
RIP Wesley Earl Craven: 2 augustus 1939 - 30 augustus 2015
