De vloek van de videogamefilm is eindelijk verbroken en het enige dat nodig was, was Ryan Reynolds die een helder, geel, misdaadoplossend wezen uitte in detective Pikachu. Gebaseerd op de gelijknamige Nintendo 3DS-titel, was er een eerste scepsis rond Detective Pikachu, de eerste live-actiefilm uit de Pokémon-franchise, waarbij velen zich afvroegen waarom een relatief niche-titel zou worden aangepast in plaats van de meer herkenbare " Ash Ketchum "verhaal. Toen de eerste Detective Pikachu-trailer online werd uitgebracht, veranderde die onzekerheid in opwinding, omdat het visuele ontwerp van een echte Pokémon-wereld de verbeelding van fans volledig vastlegde.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Dat vroege beeldmateriaal is mogelijk bijna universeel geprezen, maar een andere bedreiging voor detective Pikachu bleef onheilspellend op de achtergrond; niet Team Rocket, maar de beruchte vloek van de videogamefilm. De eerste langspeelfilm op basis van een videogamefranchise was Super Mario Bros. uit 1993 - een kritische en commerciële flop waarbij fans van de platformloodgieter het goed deden met elke scène. Helaas zou Super Mario Bros. de toon zetten voor min of meer elke videogamefilm die de komende 26 jaar volgde.
De wil van Alone In The Dark en Street Fighter bleken onherstelbare rampen te zijn, de Resident Evil-films verdienden geld, maar werden belachelijk gemaakt door fans, en hoewel inspanningen zoals Tomb Raider en Prince of Persia het beter deden dan hun leeftijdsgenoten, bleken ze toch grotendeels oninspirerend te zijn. Het leek een onmogelijke taak om materiaal uit een videogame te tillen en het op het grote scherm te laten werken en bij elke release daalde die theorie dieper en dieper in de filmcultuur … tot de komst van een twee-voet lange, cafeïneverslaafde redder in detective Pikachu.
Waar films van videogames verkeerd zijn gegaan
Geen enkele factor is verantwoordelijk voor het collectieve falen van op videogames geïnspireerde films en in feite lijden veel van deze films over het algemeen over een gebrek aan kwaliteit, maar er zijn een paar veel voorkomende valkuilen die hun lelijke koppen herhaaldelijk hebben opgestoken over de jaar. Het belangrijkste is misschien dat het te ver afwijkt van het oorspronkelijke bronmateriaal. Vaak zullen videogamefilms inspiratie uit een videogamefranchise halen en de gaten opvullen met originele ideeën, tot grote teleurstelling van de bestaande fanbase van de game. Voorbeelden hiervan zijn Silent Hill en Max Payne, die allebei werden beschuldigd van het missen van de essentie van hun respectieve videogames voor een meer generieke aanpak.
Helaas bewijst de komende Sonic The Hedgehog-film dat studio's nog van deze fout moeten leren. Het ontrouwe ontwerp van Sonic en de real-world setting van de film worden allebei al op grote schaal online bespot, wat dure last minute wijzigingen dwingt. Het is echter niet altijd mogelijk om trouw te blijven bij het vertalen van een videogame naar het grote scherm. De meeste games zijn intrinsiek ontworpen als een interactieve ervaring om te spelen, in plaats van bekeken. Deze filosofie is misschien verloren gegaan in de Metal Gear Solid-franchise, maar de meeste games bevatten zelden genoeg verhaal voor een directe, getrouwe aanpassing van de lengte van functies en een bepaald niveau van artistieke licentie is vereist bij het opnieuw bewerken van de plot van een game voor het zilveren scherm.
En zelfs als dat delicate evenwicht tussen authenticiteit en originaliteit kan worden bereikt, blijft het proces bezaaid met bananenschillen en blauwe schelpen. Traditioneel hebben filmproducenten de aanpassingen aan videogames niet gezien als iets anders dan hersenloze actiebewegingen, en daarom wordt elke subtiliteit of nuance die aanwezig is in de games weggenomen. Deze aanpak wordt het best geïllustreerd door de Resident Evil-serie, die de spanning en de plot van de games opofferde voor een meer formule en actie-zware aanpak.
Detective Pikachu breekt de videogame Movie Curse
Sommige videogamefilms hebben geld verdiend aan de kassa. Sommigen zijn er zelfs in geslaagd om een handvol positieve beoordelingen te scoren. Maar niemand is erin geslaagd om commercieel succes te bereiken, terwijl hij tegelijkertijd de bewondering van critici en verrukkelijke fans van de originele games koesterde, en dit is waar detective Pikachu de trend oppakt. Hoewel de commerciële exploits van de film misschien enigszins worden overschaduwd door Avengers: Endgame's missie om Pandora te veroveren en de Titanic te laten zinken, zijn vroege figuren inderdaad heel gezond geweest en versloegen ze het record van 2001 van Tomb Raider voor de beste openingsdag voor een videogamefilm.
Het halen van financiële doelen alleen is nooit het echte kenmerk van een geweldige film en, belangrijker nog, Detective Pikachu geniet ook een grotendeels positieve reactie van fans en critici. De lof voor de visuele stijl en creaturen van de film is doorgegaan en, voorspelbaar, iedereen houdt van de schattige, wijze krakende Pikachu van Ryan Reynolds. In tegenstelling tot veel videogamefilms, is detective Pikachu ook geprezen om zijn sterke emotionele kern en oprechte karakterbogen, waardoor de film een zekere mate van emotionele diepte kreeg die ontbrak in Mortal Kombat: vernietiging.
Het is duidelijk dat rechercheur Pikachu de Oscars niet snel zal lastigvallen en elementen van het vertellen van verhalen zijn ervan beschuldigd op sommige plaatsen een cookie-cutter-aanpak te hebben gevolgd. Voor het grootste deel is Detective Pikachu echter met veel plezier ontvangen en behaalt momenteel een score van 64% op Rotten Tomatoes naast een publieksscore van 85%. De film laat misschien niet iedereen koortsachtig op zolder jagen op hun oude GameBoy Color- en Pokémon Yellow-cartridge, maar min of meer is het erover eens dat Detective Pikachu ver vooruit is op elke andere videogamefilm van afgelopen jaren.
Welke rechercheur Pikachu deed het goed
Hoewel Mr. Reynolds misschien smeekt om te verschillen, was het grootste verkoopargument van rechercheur Pikachu het aanbieden van de eerste big-budget, live-action representatie van de Pokémon-wereld en zijn assortiment vreemde maar lieve beestjes. Dit was tenslotte het belangrijkste discussiepunt online na de release van de trailer van de film, die de eerste echte golf van Pika-buzz genereerde. Het 'uiterlijk' van een videogamekarakter op het grote scherm krijgen is een lastige prestatie (zie Sonic The Hedgehog) en vereist een balans tussen realisme en een authenticiteit die fans blij zal houden. In dit verband vond rechercheur Pikachu een perfecte sweet spot. De Pokémon passen naadloos in hun omgeving, maar blijven direct herkenbaar uit de games - niet veranderd in een paar verbasterde real-life hybriden zoals Goombas van de Super Mario Bros.-film.
Dit geeft Detective Pikachu-licentie om te verkennen hoe de Pokémon omgaan met hun menselijke omgeving en hier komt het gevoel van plezier van de film echt op topniveau. Of het nu de onbeheerde Lickitung in een trein is, Tim's ongelukkige poging om een Cubone of Mewtwo's angstaanjagende aanval op Ryme City te vangen, Detective Pikachu is een verbluffende weergave van het droomscenario van elke Pokémon-fan: hoe zou het leven zijn als Pokémon echt zou zijn.
Waar de beelden de bekendheid van detective Pikachu bieden, biedt het verhaal originaliteit. De beslissing om de eerste live-actie Pokémon-film op iets anders dan het verhaal in Ketchum-stijl te baseren, heeft in het begin misschien wat Pidgey-veren verstoord, maar achteraf gezien was de beweging misschien een geniale slag. Fans zouden ongetwijfeld nog steeds massaal zijn geweest om een meer traditionele Pokémon-film te zien, maar ze zouden ook de theaters zijn binnengegaan, wetend wat ze konden verwachten, wat elk gevoel van verrassing of nieuwigheid dempt. Detective Pikachu neemt de belangrijkste aanwijzingen van een minder bekende videogame en biedt een frissere inslag op een platgetrapt verhaal, dat meer comedy en mysterie-elementen combineert dan Pokémon normaal zou toestaan.
De beste videogamefranchises roepen unieke, verschillende gevoelens op bij spelers, of het nu het gevoel van archeologische verkenning van Tomb Raider is, de geschiedenis-lastige vrijloop van Assassin's Creed of Resident Evil's constante gevoel van totale terreur. Deze elementen zijn zeer moeilijk precies over te brengen via film, en aanpassingen vervangen ze vaak in plaats daarvan door cinema's eigen goed gebruikte genre-tropen, waardoor ze verliezen wat de games in de eerste plaats zo aantrekkelijk maakte. Detective Pikachu slaagt er van ganser harte in om de geest van de Pokémon-franchise te vangen, en niet alleen de berichten van vriendschap, vertrouwen en teamwerk, maar ook de neiging van de mensheid om Pokémon te exploiteren voor hun eigen gewin en het ongeëvenaarde gevoel om het onbekende met een trouwe partner het hoofd te bieden zat op je schouder.
In tegenstelling tot veel videogamefilms die zich richten op een algemeen bioscooppubliek, begrijpt Detective Pikachu ook volledig de demografie ervan. Detective Pikachu's centrale menselijke karakter, de niet zo subtiele naam Tim Goodman, is een voormalige Pokémon-fan uit de vroege jaren twintig die gedesillusioneerd is geraakt door de "gotta catch all" levensstijl en een carrière vond in de fascinerende wereld van verzekeringen. Die korte biografie klinkt al te bekend in de oren van velen die zijn opgegroeid met de originele Pokémon-titels en de boog van Tim weerspiegelt netjes het gevoel van nostalgie dat een groot deel van het publiek zal ervaren.
-
De titel van "beste film gebaseerd op een videogame" is nauwelijks een prestatie om over te roemen, maar detective Pikachu overtreft die bewering en wordt algemeen beschouwd als de film die eindelijk de vloek van de videogamefilm heeft verbroken. Natuurlijk gaan de gedachten nu over of Detective Pikachu een eenmalig gelukkig ongeluk is of het begin van een nieuwe golf van videogamefilms van hoge kwaliteit. Sonic The Hedgehog suggereert misschien het laatste, maar een Metal Gear Solid-film is momenteel in de maak, en met de stealth-serie van Hideo Kojima misschien wel de meest filmische videogamefranchise aller tijden, zal de echte waarde van de moderne videogamefilm binnenkort worden getest.
