"Interstellar": Neil deGrasse Tyson over de film 's Science

[Dit bericht bevat SPOILERS voor Interstellar.]

Christopher Nolan's Interstellar speelt nu in theaters en hoewel de film meer verdeeldheid heeft bewezen (lees onze recensie) dan de laatste originele sci-fi film van de Dark Knight-regisseur, Inception, heeft deze al aanleiding gegeven tot een nabespreking op het niveau dat Nolan's droom / overval-thriller vier jaar geleden deed (lees voor meer informatie hierover onze eigen uitleg over Interstellar-einde en ruimtevaart).

Interstellar houdt zich bezig met concepten als de wetenschap van zwarte gaten, relativiteit en ruimtevaart, om precies te zijn, dat is de reden waarom de gerenommeerde astrofysicus Neil deGrasse Tyson nu op de film heeft gewogen. Maar zoals ook het geval was toen Tyson in 2013 zijn gedachten over de film Gravity aanbood, richt hij zich niet op de artistieke verdiensten van Interstellar als een verhaalvertelling, maar eerder op de manier waarop het wetenschappelijke ideeën behandelt (zowel theoretische als bewezen concepten).

Het interstellaire verhaal volgt een team van astronauten, geleid door de voormalige NASA-piloot Cooper (Matthew McConaughey) en wetenschapper / astronaut Brand (Anne Hathaway), terwijl ze een gevaarlijke ruimtemissie ondernemen in de hoop een nieuwe planeet te vinden voor de mensheid om te overleven (nu de aarde een agrarische ineenstorting lijdt). Het team reist door een wormgat naar een ander sterrenstelsel, waar ze buitenaardse planeten bezoeken waar sterke zwaartekrachten het verloop van tijd beïnvloeden, naast andere wetenschappelijke fenomenen.

Op zijn Twitter-account prees Tyson Interstellar voor het visueel realiseren van concepten als Einstein's Relativity of Time en Curvature of Space "zoals geen enkele andere speelfilm heeft getoond." Theoretische natuurkundige Kiptech van Caltech (die uitvoerend producententegoed ontving voor zijn bijdragen) hielp de informatie te verschaffen die Nolan en zijn productieteam nodig hadden om deze concepten via de bioscoop te portretteren - en in een interview met NBC koos Tyson de visie van de film op een zwart gat als complexer dan dat in een van de meer voor de hand liggende invloeden van de film, Stanley Kubrick's 2001: A Space Odyssey.

"Wanneer je een zwart gat nadert, vervormt het zwarte gat de ruimte in de buurt, en dit werd prachtig vastgelegd. Ik vond het leuk om te zien hoe de omliggende beelden vervormd raakten … Het is een geavanceerd ray-tracing probleem, en als je een filmproducent en je kunt het goed krijgen, waarom dan niet? … Ten tijde van '2001' werd de wiskundige formulering van zwarte gaten niet volledig onderzocht, dus het enige dat ze konden doen was spelen met de ruimte- en tijddimensie zonder te zijn verankerd aan de werkelijke zwaartekrachtfysica."

Tyson vergeleek ook de wetenschap van Interstellar versus 2001 via zijn Twitter-account en merkte op dat in de film van Nolan "Ze hernemen de gekoppelde rotatie docking-manoeuvre uit ['2001'], maar ze draaien 100x sneller", en citeerde Thorne's boek, "De Science of 'Interstellar' ", als een nuttig hulpmiddel voor het begrijpen van de wetenschappelijke aspecten van de film.

De eerste buitenaardse planeet die Cooper, Brand en hun landgenoten in de ruimte verkennen, is een wereld waar niet alleen het verstrijken van de tijd anders is (ten opzichte van alles buiten de wereld), maar ook gigantische, schijnbaar bergachtige, golven continu langs de oppervlakte. Zoals Tyson tijdens zijn NBC-toespraak opmerkte: "Dat was niet 'Laten we gewoon in een golf gooien, er was een motivatie voor de baanfysica om dat te laten gebeuren" en hij benadrukte later op Twitter dat getijden van die omvang het soort zijn dat "ronddraait een zwart gat zou kunnen creëren."

"Might" is daar het sleutelwoord, omdat Tyson duidelijk maakte dat hij prima in orde was met hoe Interstellar eerst zijn feiten recht krijgt - en er vervolgens mee wegloopt. Misschien is het beste voorbeeld tijdens de derde act van de film, wanneer Cooper voorbij de evenementhorizon van een zwart gat gaat en zich in een "Tesseract" bevindt - een structuur waarmee hij de tijd kan bekijken alsof het een ruimtelijke dimensie was.

Hierdoor kan Cooper op zijn beurt contact opnemen met zijn dochter (die als kind wordt gespeeld door Mackenzie Foy) in het verleden - het mysterie achter 'de geest' onthullen in de eerste act van de film - en haar de nodige informatie geven om red de mensen terug op aarde, drieëntwintig jaar later als een volwassene (afgebeeld door Jessica Chastain). Zoals Tyson het zei tijdens zijn NBC-interview: "Hoe je [tijd als een ruimtelijke dimensie] afbeeldt, weten we niet, dus laat je de producenten en beeldend kunstenaars iets uitzoeken."

Tyson uitte ook waardering voor hoe Interstellar de wetenschapsgemeenschap vertegenwoordigt, nadat hij op Twitter had opgemerkt dat van de vier belangrijkste wetenschappers / ingenieurs in de film - gespeeld door McConaughey, Chastain, Hathaway en Michael Caine - "de helft zijn vrouwen" en (in zijn NBC talk) gaf aan dat hij blij was dat geen van hen zich aan het 'gekke [en] draadharige' wetenschapperarchetype (of liever stereotype) hield dat vaak in sci-fi B-films uit de tweede helft van de 20e eeuw voorkomt.

"Het gaat over mannen en vrouwen, zonen en dochters en grootouders. Er is een zeer sterke relatieopbouw in deze film, en het zijn allemaal wetenschappers. Het is een bewijs dat iemand erkent dat wetenschappers ook mensen zijn."

Zoals Tyson op Twitter benadrukte, zijn zelfs zijn opmerkingen over het menselijke drama in Interstellar niet echt een kritiek op hoe goed het materiaal werd gepresenteerd, maar eerder het beeld dat werd gepresenteerd. Hij aarzelde ook niet om een speelse prik te nemen op een van de meer wetenschappelijk twijfelachtige elementen, terwijl hij zijn Twitter-toespraak afrondde door te stellen dat in de film "Ze verkennen een planeet in de buurt van een Black Hole. Persoonlijk zou ik blijven als ver weg van Black Holes als ik kan "(en maakte een scheurtje over hoe zelfs in een andere melkweg" twee jongens in een vuistgevecht raken ").