IT Hoofdstuk twee is een boeiend en bevredigend einde van het verhaal van Stephen King, ook al is het niet zo charmant of eng en voelt het een beetje te lang aan.
Toen IT in 2017 uitkwam, was de film van Warner Bros een doorslaand succes, verdiende lovende recensies en werd het een van de meest winstgevende films van het jaar - hoewel het slechts de helft van het boek aanpaste waarop het is gebaseerd. Nu brengt Warner Bros. fans de conclusie van het verhaal met IT Hoofdstuk Twee. Regisseur Andy Muschietti keert terug voor het vervolg, net als een van de scenarioschrijvers van de eerste film, Gary Dauberman (IT is geschreven door Dauberman, Cary Fukunaga en Chase Palmer). Het IT-vervolg volgt de volwassen versies van de Losers Club als ze 27 jaar na de gebeurtenissen in de eerste film terugkeren om naar Derry terug te keren. IT Hoofdstuk twee is een boeiend en bevredigend einde van het verhaal van Stephen King, ook al is het niet zo charmant of eng en voelt het een beetje te lang aan.
IT Hoofdstuk Twee begint 27 jaar nadat de Losers Club aanvankelijk Pennywise (Bill Skarsgård) versloeg, met de kinderen die nu volwassen zijn en de meeste elders wonen. Maar wanneer Mike Hanlon (Isaiah Mustafa) - de enige die in Derry blijft - de tekenen van It's return herkent, roept hij de anderen en vraagt hen om terug te komen en de eed af te leggen die ze in 1989 hebben gezworen. allemaal grotendeels vergeten Derry and It, de meerderheid van de verliezers keert terug, waaronder Bill Denbrough (James McAvoy), Beverly Marsh (Jessica Chastain), Ben Hanscom (Jay Ryan), Richie Tozier (Bill Hader) en Eddie Kaspbrak (James Ransome). Terwijl de herinneringen van de Losers Club-leden terugkomen, moeten ze worstelen met het trauma dat ze als kinderen hebben meegemaakt en proberen het voor eens en voor altijd te verslaan.
Terwijl IT een volwassene gelijkenis was met een groep kinderen die op het punt stonden op te groeien, verlegt IT Hoofdstuk twee enigszins onhandig de focus naar hun volwassen collega's en de moeilijkheid om in het verleden met trauma om te gaan. Of het nu gaat om een gebrek aan finesse in het script van Dauberman of de verschuiving in focus die een te grote uitdaging bleek te zijn, de omgang met het verhaal en de thema's van IT Hoofdstuk Twee is niet zo geavanceerd als IT. IT-hoofdstuk twee vertrouwt veel te sterk op de verklarende dialoog en de kijker, in plaats van ze te laten zien (of, in sommige gevallen, ze te vertellen en te laten zien). Gelukkig heeft IT-hoofdstuk twee een geweldige cast om op terug te vallen, waarbij McAvoy en Chastain veel van het emotionele zware werk doen - hoewel zelfs zij soms moeite hebben om de film ervan te weerhouden vol melodrama te gaan. Hader levert ook een meeslepende uitvoering en steelt veel van de show van zijn collega-castmates.
Toch wordt IT-hoofdstuk twee een beetje verbijsterd door de gruwel, waardoor veel van de enge beelden van de film worden ondergraven met grappen. Deze grappen, vooral vakkundig geleverd door Hader en Ransome, brengen lichtzinnigheid naar wat anders ononderbroken terreur zou zijn, maar ze doen afbreuk aan de schaarsheid van de film. Er is ook een scheiding tussen het zeer menselijke geweld van de film - dat een homofobe aanval omvat en een scène waarin Bev wordt misbruikt door haar man, beide zeer vroeg in de film - en de fantastische elementen van It die de verliezers probeert bang te maken. Zeker, er zijn momenten die onmiskenbaar eng zijn wanneer het verontrustende wezens manifesteert of de volwassenen in situaties plaatst die hun grootste angsten tot leven brengen. Maar vaak voelt het alsof IT hoofdstuk twee moet kiezen voor ofwel de laaghangende vrucht van jump scares of meer thematisch relevante griezelige situaties, die soms geen horror bieden die zowel eng is als de thema's en karakterontwikkeling van de film.
Dat wil niet zeggen dat IT Chapter Two fans van King's boek en van de film 2017 van Muschietti zal teleurstellen. Alles bij elkaar levert de film een bevredigend tweede en afsluitend hoofdstuk in het verhaal van de Losers Club - hoewel het bijna drie uur duurt om dit te doen. Met sequenties die achterblijven, zelfs omdat ze belangrijke karakterontwikkeling bieden, is het duidelijk dat Muschietti alle 169 minuten nodig had, maar ze een beetje efficiënter had kunnen gebruiken. Verder maakt de lichtzinnigheid die IT-hoofdstuk twee met zijn grappen brengt de film veel aantrekkelijker voor algemene kijkers, waarbij horror in balans wordt gebracht met humor om niet te eng te zijn (hoewel dat net zo gemakkelijk woede of hardcore horror-fans kan vervreemden). Zelfs als hoofdstuk twee op zichzelf goed genoeg werkt, stapelt het niet helemaal op tegen zijn voorganger en verliest het wat charme en nostalgie die IT belichaamt.
Uiteindelijk is IT-hoofdstuk twee niet zo goed als IT, en kan het moeilijk zijn om aan de verwachtingen te voldoen die de afgelopen twee jaar zijn opgebouwd. Het is niet zo vakkundig geschreven, noch is het verhaal thematisch sterk, hoewel de visuals opvallend zijn en het een behoorlijk aantal angsten bevat. Hoewel IT-hoofdstuk twee zijn gebreken heeft, komt het nog steeds van (bijna) hetzelfde creatieve team, wat betekent dat terwijl het verhaal bepaalde afwijkingen vereist van wat werkte in IT, Muschietti en Dauberman erin slagen doorvoerlijnen te brengen die de personages en franchise op een bepaalde manier evolueren dat is zowel bevredigend als fascinerend. Als zodanig is IT Hoofdstuk Twee een must-watch voor fans van IT en King, en is het een heel vermakelijke kijkervaring, zelfs voor degenen die misschien geen fans zijn van het horrorgenre.
aanhangwagen
IT Hoofdstuk twee speelt nu in Amerikaanse theaters. Het is 169 minuten lang en heeft de classificatie R voor verontrustende gewelddadige inhoud en bloedige afbeeldingen overal, doordringende taal en wat grof seksueel materiaal.
Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!
