Philip Roth's Pulitzer Prize-winnende roman American Pastoral is een decennia-spannend verhaal over een Amerikaans gezin dat te maken heeft met de gevolgen van tragedie. Mary, de dochter Dawn en Seymour 'de Zweed' Levov, pleegt een terroristische actie om te protesteren tegen de oorlog in Vietnam en verdwijnt vervolgens uit het leven van haar ouders.
Jennifer Connelly speelt Dawn in de verfilming van American Pastoral (met een beperkte release op 21 oktober 2016), geregisseerd door haar co-ster, Ewan McGregor. Screen Rant sprak met Connelly over haar ervaring met het spelen van Dawn in de loop van drie decennia van het leven van het personage.
Je personage, Dawn, had de grootste boog - verhaalsgewijs - voor mij. Hoe speelde dat voor jou?
Jennifer Connelly: Het was echt interessant. Ik was erg tot haar aangetrokken als personage. Ik vond het een heel interessante uitdaging, en een geweldige kans om iemand te spelen die zoveel doormaakt, en door zoveel overgangen.
Ik heb gelezen dat je in 2006 eerder om deze rol cirkelde, ik weet niet of dat waar is of niet.
Jennifer Connelly: Het was vele jaren geleden, dat kan kloppen dat dat het jaar was. Ik was toen gehecht aan het maken van de film, en het werd nooit gemaakt, dus het was ongeveer een decennium buiten mijn radar. En toen kwamen ze ermee terug, en ik was erg blij het weer te zien.
Heb je tien jaar later meer inzicht gekregen in het karakter van Dawn?
Jennifer Connelly: Ander perspectief. Het zou zeker een andere uitvoering zijn geweest als ik dat al vele jaren geleden had gedaan.
Wat heb je persoonlijk van Dawn geleerd tijdens die reis, want we hebben ongeveer drie decennia met haar meegemaakt en zagen haar boog een beetje ten onder gaan. Omdat ze in eerste instantie heel lief en zeer beeldschoon is. Dus wat heb je geleerd van het spelen van dat personage?
Jennifer Connelly: Ik probeerde haar alleen als persoon te begrijpen. Ze is iemand die heel anders is dan ik, en iemand die anders is dan iedereen die ik eerder heb gespeeld, en ik probeerde gewoon haar perspectief en wat ze ervoer een beetje te begrijpen. Ik had veel medelijden met haar. Ik dacht dat ze iets heel verwoestends had meegemaakt. En je zei dat ze iemand is die in wezen een schoonheidskoningin is, en ik denk dat dat interessant is, want ze was iemand die moeite had om haar echte essentie te begrijpen, anders dan haar uiterlijk. En ik denk dat ze een beetje wordt achtervolgd door dat beeld. Mensen nemen beslissingen over haar vanwege dat imago en vanwege die ervaring als deelnemer aan een schoonheidswedstrijd. En ik denk dat het vooral verwoestend voor haar is wanneer het ding waarin ze troost vindt, en de plaats waar ze het meeste doel en de meeste betekenis vindt - die in haar relatie met haar dochter is - blijken dat haar dochter haar verlaat en haar afwijst. Dat ontmantelt haar volledig. En aan het einde, later in haar leven, kiest ze ervoor om zichzelf te herbouwen in dit beeld dat erg resoneert met het eerste beeld dat we van haar hebben. Het is dit soort - je weet dat ze deze facelift heeft, en ze wordt een ding dat ze nooit wilde zijn. Ik vond dat heel, heel triest. Maar het is ook erg aangrijpend en best mooi. Ik was gewoon erg ontroerd door haar. En ik dacht dat er ook een echte zoetheid voor haar was. Er is een echte kwetsbaarheid. Ze is sterk, maar er is een echte kwetsbaarheid voor haar.
Wanneer Dawn Mary bij de begrafenis ziet, wat denk je dat er door Dawn's hoofd gaat?
Jennifer Connelly: Ik denk dat ze helemaal verbluft is om haar te zien. Ik denk dat je kunt zien - mensen hebben gezegd: "Oh, hoe is het om deze moeder te spelen die haar dochter in de steek laat?" Ik denk niet dat ze haar dochter ooit in de steek heeft gelaten. En ik denk dat er - ze is er altijd geweest. En ik denk dat dit potentieel het begin is van - ik zou graag denken dat het het begin is van een nieuw hoofdstuk dat ze samen kunnen hebben.
