The Little Stranger is een aangrijpende aanpassing die meer gotisch drama is dan horror-thriller, maar je misschien achtervolgt lang nadat de aftiteling klaar is.
Net als Lenny Abrahamsons laatste twee regieringsinspanningen (Frank en de Oscar-winnende kamer), is The Little Stranger een film die gemakkelijke labels en genreconventie tart, op de allerbeste manieren. Gebaseerd op de roman van Sarah Waters uit 2009, werd dit griezelige historische aanbod aangepast voor het grote scherm door Lucinda Coxon - een toneelschrijver / scenarioschrijver die een talent heeft getoond voor zowel sociaal bewuste historische stukken (Het Deense meisje) als set-zwaar Gothic melodrama (zie haar niet-genoemde inspanningen op Crimson Peak). De film speelt op dezelfde manier als de sterke punten van Abrahmson als filmmaker die gespecialiseerd is in verhalen over mensen die worden gekweld door de persoonlijke verschrikkingen en trauma's uit hun verleden. Dit maakt op zijn beurt het project de perfecte match voor deze specifieke combinatie van schrijver en regisseur. The Little Stranger is een aangrijpende aanpassing die meer gotisch drama is dan horror-thriller, maar je misschien achtervolgt lang nadat de aftiteling klaar is.
The Little Stranger speelt zich af in Engeland in de zomer van 1948 en ontvouwt zich vanuit het perspectief van Dr. Faraday (Domhnall Gleeson): een man van bescheiden begin die sindsdien zijn naam heeft gemaakt als een gerespecteerde en ervaren landarts. Op een dag wordt hij opgeroepen om een patiënt te behandelen - namelijk de dienstmeid Betty (Liv Hill) - in Hundreds Hall: een ooit luxueus landgoed dat in verval is geraakt, nu de voorheen rijke familie Ayres (eeuwenlang de eigenaren van de Hall) zijn niet langer in staat om hun manier van leven in de wereld na de Tweede Wereldoorlog te ondersteunen. De connectie van Faraday met deze plek gaat echter helemaal terug tot 1919, toen hij het voor het eerst zag als een kind, enkele jaren nadat zijn moeder in de arbeidersklasse daar zelf als dienstmeisje diende.
In de loop van zijn vervolgbezoeken aan de hal komt Faraday dichter bij de Ayres-clan door hun volwassen zoon Roderick (Will Poulter) te behandelen voor de slopende verwondingen die hij heeft opgelopen bij de Royal Air Force en bevriend raken met hun matriarch, mevrouw Ayres (Charlotte Rampling). Ook Faraday begint een verbinding te vormen met de dochter van mevrouw Ayres, Caroline (Ruth Wilson), die geleidelijk begint te evolueren naar iets romantisch, ondanks hun verschillen in klasse. Desondanks kunnen de Ayres het gevoel niet afschudden dat er een onheilspellende aanwezigheid in hun huis is die hen niets anders dan ongeluk toewenst … en misschien iets te maken heeft met het jonge meisje dat Faraday als kind tegenkwam toen hij de hal bezocht, al die jaren geleden.
Net als het boek van Waters, vouwt het aangepaste script van Coxon thema's over de veranderingen in de klassenstructuur in Engeland na WO II in een gotisch verhaal dat stilletjes bepaalde stromingen van het genre ondermijnt, maar toch is getekend in dezelfde klassieke stijl als beroemde historische drama's en bovennatuurlijke horrorverhalen die eraan vooraf zijn gegaan (bijvoorbeeld Brideshead Revisited en The Turn of the Screw). Hoewel The Little Stranger expliciet wordt over bepaalde plotpunten die Waters 'roman dubbelzinniger laat, dient het aantoonbaar de overkoepelende verhaallijn en zijn zorgen over de ware aard van het kwaad, rationalisme versus spiritualiteit, en de destructiviteit van het verlangen om erin te klimmen sociale status. Abrahamson en Coxon zijn verder succesvol in het aanpassen van de psychologische aspecten van het bronmateriaal van The Little Stranger voor het medium cinema, door slimme hulpmiddelen voor het vertellen van verhalen zoals gesproken commentaar en flashbacks te implementeren op manieren die nooit lui overkomen en tegelijkertijd succesvol worden opgevoed vragen over hoe betrouwbaar (of niet) een verteller Faraday echt is.
Abrahmson en zijn cinematograaf Ole Bratt Birkeland (Ghost Stories) zetten de toon voor The Little Stranger stevig in de manier waarop ze het knappe productieontwerp van Simon Elliott (The Book Thief) fotograferen voor Hundreds Hall en zijn omgeving. De film put slim uit een humeurig kleurenpalet van grijs en zwart (en variaties daarop) tijdens zijn hedendaagse scènes, als een levendig contrast met Faraday's meer helder verlichte herinneringen aan het vervallen landhuis. Deze schilderachtige benadering resulteert in een prachtig griezelig ogende film die een rijk spookachtig gevoel van sfeer behoudt gedurende de looptijd, met een treurige maar mooie score van Stephen Rennicks (medewerker van Frank en Room van Abrahmson) om de oorzaak te helpen. Hoewel The Little Stranger geenszins een opwindende rit is (ondanks wat de marketing je misschien laat geloven), maken het welbewuste trage tempo en het rustige temperament de luidere en gewelddadiger sequenties des te verontrustender en verontrustender, zonder toevlucht te moeten nemen tot goedkopere tactieken (namelijk gemakkelijke jump-schrikken).
Gleeson als Dr. Faraday is zelf de perfecte weergave van het aantrekkelijke, maar verontrustende en verontrustende ontwerp van de film, met zijn scherp enge uiterlijk en ongemakkelijk zachte manier van spreken. De acteur maskeert de ware bedoelingen van zijn personage en laat het aan het publiek over om zich af te vragen of hij te vertrouwen is … of dat Faraday een kwaadaardige en sinistere intentie verbergt achter zijn (schijnbaar) beleefde en zachte houding. Inderdaad, zoals bij zijn vorige films, blinkt Abrahamson uit in het brengen van sterke uitvoeringen rondom zijn acteurs in The Little Stranger. Wilson en Rampling zijn even goed gecast in hun respectieve rol als twee mensen die slaaf zijn van hun gestalte en hun achternaam, zij het op nogal verschillende manieren. Ondertussen levert Poulter hier een solide prestatie als een WWII-veteraan die op meer dan één manier is beschadigd, zonder op zijn plaats te lijken naast de rest van de cast hier (en dus zijn dramatische bereik verder aantoont na zijn schurk in het waargebeurde verhaal van vorig jaar drama, Detroit).
Omdat The Little Stranger meer psychologisch drama is dan thriller (zoals eerder aangegeven), kunnen sommigen de film alleen maar traag vinden, in plaats van verstikkend en dreigend. Bovendien zijn sommige fans van Waters 'originele boek misschien een beetje teleurgesteld over hoe de film duidelijk is over bepaalde dingen waarvan de bronroman meer in de lucht hangt. Dat wil niet zeggen dat de film ham-fisted is in zijn verhalen - verre van dat. Het heeft eenvoudig een interpretatie van de implicaties en de ware betekenis van het bronmateriaal die kan verschillen van wat anderen ervan hebben afgenomen. Toch is het een slimme en doordachte interpretatie die sommigen zelfs kan inspireren om de roman van Waters vanuit een ander perspectief te herlezen.
Uiteindelijk is The Little Stranger weer een subtiel krachtig aanbod van Abrahamson dat verschillende elementen combineert - gotische romantiek, bovennatuurlijke horror, psychologisch drama - op een zodanige manier dat het passend in elk vak van een genre vermijdt (hoewel dit ook de film alle moeilijker te verkopen - vandaar de ietwat misleidende trailer en posters). De film is misschien niet de ongecompliceerde horror-thriller waar sommigen naar op zoek zijn, maar het is zeker de moeite waard om te bekijken als je in de stemming bent voor een drama uit de kwaliteitsperiode dat zwaar is voor dreigende sfeer en langzaam brandende griezeligheid. Wat is een betere manier om augustus en het einde van het zomerse filmseizoen af te ronden dan een kille reis terug in de tijd naar het Engelse platteland?
TRAILER
The Little Stranger speelt nu in Amerikaanse theaters. Het is 111 minuten lang en heeft de classificatie R voor een aantal verontrustende bloedige beelden.
Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!
