Het is al een miljoen keer gezegd sinds Sterling Cooper Draper Pryce fuseerde met Cutler Gleason & Chaough, maar in 'Man With a Plan' maakt Mad Men pijnlijk duidelijk hoezeer Don Draper dol is op het begin van dingen, en hoe snel de glans van het landen van Chevy en de nieuwe supergroep van de reclamewereld te worden, begint het een beetje saaier te worden dan in die hotelbar in Detroit.
Een deel daarvan komt voort uit de onzekerheid van wat deze fusie betekent in termen van de machtsstructuur bij het agentschap. Don en Ted Chaough waren (en zijn nog steeds) rivalen, geneigd elkaar zodanig te agiteren dat Ted ooit een grap telefoontje naar Don plaatste en zich voordeed als Bobby Kennedy met felicitaties op zijn volledige pagina waarin hij roken en Lucky afkeurde Staking.
Dat moment lijkt vreemd te suggereren waar de serie zich op dit punt bevindt. Don, net klaar met het maken van een wilde manoeuvre die bij zijn beste interesse en ego past, behandelt de gevolgen van die beslissing, deels door te luisteren naar degenen die hij niet kon raadplegen, hem over de kolen te slepen voor het vermoeden dat, alleen omdat hij Don Draper is, zou iedereen anders in overeenstemming zijn met zijn denken. Destijds waren het alleen de partners bij SCDP die boos waren, maar toen was Don in veel opzichten alles wat SCDP aantrekkelijk maakte. Ondanks dat hij wild aanmatigend was, had Don tenminste het gevoel dat hij de controle had.
Maar de tijden zijn veranderd. Joan is nu een partner, en na haar uitbarsting in Don tijdens 'For Immediate Release' van vorige week, kan deze aflevering net zo goed de ene zijn getiteld 'The Flood', omdat Don overspoeld werd door de gevolgen van de freewheeling, Tarzan- zoals benadering van zijn professionele leven. Kortom, de capriolen die hem ooit hebben geprezen en het respect / de angst van zijn leeftijdsgenoten lijkt hen nu te laten zeggen wat ze altijd hebben gedacht - dat is dat Don Draper een redelijk onwaarschijnlijke persoon is.
En terwijl de fusie tussen SCDP en CGC bezuinigingen oplevert onder het gecombineerde personeel, is Don zich plotseling bewust dat hij zijn concurrentie heeft gevraagd om aan zijn tafel te zitten en te genieten van een deel van de macht en het krediet. Tot overmaat van ramp wordt die man het best omschreven door het woord dat hij het minst leuk vindt: leuk. Ted Chaough is niet alleen Don's rivaal, hij is het tegenovergestelde van Don op bijna alle manieren, maar het creatieve aspect - hoewel hun stijl van inspiratie en samenwerking enorm lijkt te verschillen. Het Chaough-effect is zo'n verademing in de vergaderruimte dat Meredith even geslagen lijkt met zijn goede manieren, zoals de meeste vrouwen zijn met al het andere over Don.
De aanwezigheid van Ted, en de rest van CGC in feite, creëert het gevoel dat hoewel de fusie misschien heeft geresulteerd in een bedrijf dat groot genoeg is om een enorme klant als Chevy aan te trekken, er niet veel ruimte is aan de top. Roger weet dat, hoewel de geest van de fusie samenwerking is, hij niet geïnteresseerd is in vechten om zijn stem te laten horen over het lawaai van de lucratieve accounts van Burt Peterson. Dus Roger doet het enige verstandige en ontslaat Burt - alweer. Het is een overwinning voor Roger (John Slattery regisseerde ook de aflevering, dus het was een overwinning voor Roger in elk account), maar het is een overwinning waar Pete en Don geen optie voor zijn.
In plaats daarvan zit Don vast met het drinken van Ted onder de tafel (en wordt hij getuchtigd door Peggy hierover) en is hij praktisch geobsedeerd door de dominante rol die hij heeft gespeeld in zijn relatie met Sylvia. Het is de snelste (en waarschijnlijk meest plezierige) manier voor Don om zich in zijn leven te laten gelden, maar net als bij al het andere voelt hij zich nog meer geïsoleerd en alleen.
Na met Ted op kantoor te hebben gespeeld en Sylvia in hun hotel in speelgoed te hebben veranderd, wordt hij plotseling getroffen met het idee dat deze ervaring uiteindelijk een onbeduidende zaak is voor iedereen behalve hem. "Het is tijd om naar huis te gaan, " vertelt Sylvia hem, wat hem in veel opzichten een teken is dat het feest echt voorbij is. Don zal moeten leren om veel dingen los te laten, en zijn dominante rollenspel met Sylvia en in feite is hun hele affaire blijkbaar de eerste om te gaan. En met het einde van die relatie begint al het andere ook weg te glippen.
Voor alle doeleinden heeft Don niet echt een thuis - niet zoals Sylvia dat toch doet. Don zit op de rand van zijn bed en luistert naar de nieuwsberichten van de moord op Bobby Kennedy terwijl Megan wordt verrukt door en snikt naar het account. Op dat moment is het duidelijk: hoe egocentrisch Don ook is, het is niet alleen zijn wereld die voelt alsof het uit de hand loopt, maar de hele wereld tegelijk.
________
Mad Men gaat aanstaande zondag verder met 'The Crash' @ 22:00 op AMC. Bekijk hieronder een voorbeeld:
