Beste films van Mark Wahlberg, gerangschikt

Een aanwezigheid op het scherm vaak bespot om zijn excentriciteiten in New England, de waargenomen leegheid van zijn speelstijl en geschiedenis als een rap-grijpende rapartiest, het is gemakkelijk om Mark Wahlberg af te doen als een 'serieuze acteur'.

Tenzij we vergeten, heeft de in Boston gefokte bad boy echter niet alleen met zoveel verschillende talenten gewerkt als Paul Thomas Anderson en Martin Scorsese, maar hij is ook een Oscar-genomineerde en een van de meest bankabele sterren van Hollywood. Houd van hem of haat hem, de man heeft een interessant oeuvre. Hier zijn enkele van zijn beste films.

10 Four Brothers (2005)

Aangespoord door de brutale moord op hun pleegmoeder, nemen een groep adoptiebroeders (Wahlberg, Garrett Hedlund, Tyrese Gibson en André Benjamin) het recht in eigen handen en gaan ze achter de verantwoordelijke kingpin (Chiwetel Ejiofor).

Hoewel zijn vroege imago dat van de onvoorspelbare slechte jongen was, heeft Wahlbergs latere carrière hem gekenmerkt als een verantwoordelijke en zorgzame vader. Four Brothers staat op het kruispunt van deze carrière-evolutie. Hoewel hij in de rol meestal opvliegend is, is hij ook de vaderfiguur van de groep, en het gemakkelijke rapport van de vier is wat Four Brothers een winnaar maakt, ondanks zijn ongelukkige brutaliteit en burgerlijke aanbidding.

9 The Perfect Storm (2000)

Deze film zit boordevol verfijnde speciale effecten (voor die tijd) en vertelt het verhaal van de Andrea Gail, een commerciële vissersboot die het slachtoffer werd van de "perfecte storm" van 1991 op de Atlantische Oceaan.

Hoewel de film gemengde beoordelingen van critici ontving, was het een succes van de kassa gebaseerd op de sterkte van de cast van de film (met onder meer Wahlberg, George Clooney en Diane Lane) en de belofte van een natuurramp die melodrama stimuleerde. Hoewel veel critici een gebrek aan emotionele investeringen in de procedure aanhaalden, is The Perfect Storm geliefde regenachtige middag kabel kijken geworden onder degenen die niets liever willen dan knuffelen met een tissuedoos en huilen.

8 Instant Family (2018)

Pete en Ellie (Wahlberg en Rose Byrne) verlangen naar kinderen en reiken naar een pleegzorgbureau in de hoop op een match met een kind. Ze krijgen meer dan ze hadden verwacht wanneer ze een groep broers en zussen ontmoeten die ze niet kunnen helpen, maar opnemen. 'S Nachts van gelukkige paar naar ouders gaan, moet het duo meteen leren of het nieuwe geluk verliezen dat ze hebben gevonden.

Deze dramatiek is bekritiseerd vanwege de manier waarop het de complexiteit van adoptie en pleegzorg niet in beeld brengt, maar het hart is op de juiste plaats. Trouwens, weinigen kunnen het beschouwen met zo'n aardig paar in het midden.

7 Ted (2012)

Als kleine jongen wenst John (Mark Wahlberg) dat zijn geliefde teddybeer (Seth McFarlane) tot leven komt. Dertig jaar later is de pot-rokende, bier-slurpende stuffie nog steeds de constante metgezel van John, een twistpunt tussen hem en vriendin Lori (Mila Kunis), die alleen John wil laten opgroeien.

Ja, deze buddy-komedie is ongeveer net zo jong als ze komen, maar het feit dat het überhaupt werkt is een prestatie op zich. McFarlane's eerste zet in de stoel van de regisseur is niet alleen een enorme schuld verschuldigd aan Wahlberg, maar ook een ondersteunende cast (inclusief Giovanni Ribisi en Joe McHale) die het materiaal aanpakt met de juiste smaak van gekte en gegronde geloofwaardigheid. Het maakt niet uit wie je bent, dingen zien als een teddybeer zal nooit op zijn minst een grijns waard zijn.

6 Rock Star (2001)

Oh-zo-losjes gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de band Judas Priest, deze odyssee van heavy metal tot grunge-sterren Wahlberg als de titular rocker, Chris. Hij wordt uit een tributeband getrapt voordat hij wordt opgepikt door "Steel Dragon", de groep die hij en zijn vrienden imiteerden. Hoog in roem geraken, worden de dromen van Chris eindelijk vervuld, maar, zoals zoveel showbizzgarens, de val uit de gratie komt hard en snel als drugs, vrouwen en ego's dreigen de band uit elkaar te scheuren.

Moralistisch en een tikkeltje hol, Rock Star is nog steeds een plezierige genoeg liefdesbrief voor een tijdperk in de muziek dat lang voorbij is, en het zien van Wahlberg helemaal ratig haar en volgepropt in lederen broek houdt nooit op te amuseren.

5 Pain & Gain (2013)

Wahlberg speelt als Danny Lupo, een spiergebonden Miami Gym Manager in de jaren 1990 die op dezelfde manier vlezige Paul (Dwayne Johnson) en Adrian werft om een ​​rijke zakenman (Tony Shaloub) te ontvoeren en hem af te persen voor alles wat hij waard is. Bay inspanningen, Pain & Gain is bekritiseerd vanwege zijn focus op het schouwspel van geweld boven echt menselijk drama, dit is het dichtst dat de regisseur ooit heeft bereikt bij een tot nadenken stemmend werk.

De hyperactieve stijl, vernietiging en machismo die eigen zijn aan zijn bioscoop zijn allemaal aanwezig en verantwoord, maar worden opgepompt in zelf-parodie, waardoor Pain & Gain (althans voor het eerste uur) verandert in een vlezige excoriatie van Amerikaanse hebzucht en overmaat.

4 The Fighter (2010)

In dit sportdrama speelt Wahlberg als Micky Ward, een bokser in de outs die een kanshebber wordt voor een wereldtitel. Met zijn keiharde moeder, zijn broer en zijn vriendin die op hem rekenen, gaat Micky zichzelf verlossen en zijn familie een erfenis geven om trots op te zijn. Gebaseerd op de documentaire uit 1996 getiteld High on Crack Street: Lost Lives in Lowell , is Wahlberg's derde samenwerking met David O. Russell zijn meest gevierde. Alle drie van zijn co-sterren (Amy Adams, Christian Bale en Melissa Leo) werden genomineerd voor Oscars, en hoewel Wahlberg werd buitengesloten, is hij net zo verantwoordelijk voor het succes van de film als een stuk hartverwarmende cinema. Hoewel voorspelbaar, is The Fighter een opwindend, pijnlijk menselijk portret van doorzettingsvermogen en het koppige, onbreekbare karakter van familiebanden.

3 I Heart Huckabees (2004)

In deze vrolijk absurde milieu- / existentiële komedie van Academy-favoriet David O. Russell, Wahlberg en Jason Schwartzman schitteren als klanten van twee stuntelige 'existentiële detectives', de Jaffes (Dustin Hoffman en Lily Tomlin). Omdat ze de optimistische benadering en het gebrek aan resultaten van de Jaffes beu zijn geworden, werken de twee samen om wat onheil te veroorzaken met Caterine Vauban (Isabelle Huppert), de voormalige student van de Jaffe die rogue is geworden en een meer chaotische en nihilistische levensfilosofie onderschrijft.

Een samenvatting van een patplot doet weinig om de totale waanzin van deze onderschatte film vast te leggen, die de verschillende eigenaardigheden van de cast tot elf opslokt. Met wilde ogen en een haartrigger steelt Wahlberg bijna de show (op de tweede plaats na een stompmondige Naomi Watts in een anachronistische motorkap en utiliteitsoverall) als Tommy Corn, een brandweerman voor wie petroleum een ​​allesverslindende bugbear is. Hoewel hij de afgelopen jaren een stuk conservatiever is geworden, kanaliseert I Heart Huckabees de vechtlustige, livewire sfeer van Wahlbergs jeugd in een sterke komische kracht.

2 The Departed (2006)

In deze Oscar-winnende speelfilm van Martin Scorsese speelt Leonardo DiCaprio een undercoveragent die de bende van een Boston kingpin (Jack Nicholson) infiltreert die een eigen mol (Matt Damon) heeft bij de politie van de stad. Wahlberg is voor Beantown welke plekken een cheetah zijn, dus het is geen verrassing dat hij opdook in deze remake van Hong Kong crime-thriller Internal Affairs (2002).

In een ondersteunende rol als Staff Sergeant Dignam, voegt Wahlberg lokale kleur en streetwise Iers-Amerikaanse houding toe aan dit "wie is de rat" -kapper, waaruit blijkt dat een beetje van zijn specifieke merk panache een lange weg gaat. Een duidelijk gesproken eigenaardigheid in een film waarin iedereen iets te verbergen heeft. Wahlberg ontving zijn eerste (en tot nu toe enige) Oscar-nominatie voor zijn beurt als een totem van grove adel in een zee van drievoudig onkruid.

1 Boogie Nights (1997)

Paul Thomas Anderson's zwervende, caleidoscopische weergave van de late jaren '70 is zonder meer een van de beste films van de jaren 90 en plaatste eerst de ster van Wahlberg op de kaart. Beginnend in de San Fernando Valley in 1977, speelt hij de rol van Eddie, een begaafde busboy die zijn grote doorbraak krijgt van regisseur Jack Horner (Burt Reynolds). Eddie hernoemt zich Dirk Diggler en Eddie verovert de industrie, maar zijn egoïsme en toenemende afhankelijkheid van drugs dreigen zijn carrière ten val te brengen.

A who's who van opkomende personage-acteurs en rijzende sterren (plus Reynolds, die zijn enige Oscar-nominatie ontving), Boogie Nights hielp de carrière van iedereen lanceren of verstevigen, van Philip Seymour tot Julianne Moore, maar aan het einde van de dag, het is Wahlberg's foto door en door. Eddie / Diggler is een leegte in het midden van deze wervelende derwisjen, een zwart gat dat alles aantrekt wat op zijn pad komt. Hoewel Wahlberg hier of daar af en toe een doordachte voorstelling neerzet, legde Anderson iets vast van de prachtige leegheid die inherent is aan zijn aantrekkingskracht, waarbij hij hem gebruikte als een canvas waarop hij een beeld van een decadente industrie in snel verval kon projecteren.