Martin Scorsese legt zijn Marvel- kritiek volledig uit via een op-ed. Het is meer dan een maand geleden dat de Ierese regisseur zijn controversiële opmerkingen maakte over de MCU "niet cinema". En toch gaat het gesprek eromheen met opmerkelijke mensen die meedoen aan de dialoog. Prominente franchisecijfers zoals Robert Downey Jr., James Gunn, Joss Whedon en Samuel L. Jackson hebben de afgelopen weken allemaal hun twee centen gedeeld, evenals Kevin Smith en Damon Lindelof. Allemaal echoën ze dezelfde gevoelens - ze hebben niets dan bewondering voor Scorsese en zijn ongelooflijke oeuvre, maar ze zijn het respectvol oneens.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Collega-Italiaans-filmmaker Francis Ford Coppola steunt Scorsese daarentegen volledig en acht de Marvel-films zelfs 'verachtelijk'. Beide bestuurders zijn sindsdien naar buiten gekomen om hun respectieve verklaringen te verduidelijken. Coppola legde uit dat hij tijdens zijn eerste interview verkeerd was vertaald, en hoewel hij nog steeds dezelfde gedachten deelt als Scorsese, was zijn formulering niet zo onbeleefd en grof als aanvankelijk gemeld. Scorsese had nog een paar interviews gegeven sinds hij zijn oorspronkelijke opmerkingen maakte, maar nu streeft hij ernaar dat mensen volledig begrijpen waar hij vandaan komt met een lange op-ed.
In een artikel gepubliceerd in The New York Times pakt Scorsese de speling van zijn MCU-kritiek goed aan. In zijn hele versie maakt hij verschillende punten. Hij beweert dat voor hem "cinema over openbaring ging - esthetische, emotionele en spirituele openbaring. Het ging over karakters - de complexiteit van mensen en hun tegenstrijdige en soms paradoxale aard, de manier waarop ze elkaar kunnen kwetsen en van elkaar houden en plotseling komen oog in oog met zichzelf. " En voor hem denkt hij gewoon niet dat de Marvel-films die criteria niet bevatten. Hij dreef verder zijn punt door zich te concentreren op het formuleformat van de films - iets waarvan hij zei dat de films van Alfred Hitchcock ook vroeger werden bekritiseerd. Bij moderne filmfranchises is het anders, omdat ze zogenaamd "door de markt onderzocht, getest door het publiek, doorgelicht, gewijzigd, opnieuw onder de loep genomen en geremodificeerd worden totdat ze klaar zijn voor consumptie."
Tegen het einde van zijn stuk legt Scorsese uit waarom hij mensen over de hele wereld niet zomaar kan laten genieten van franchises, zoals de reactie van veel mensen toen hij toegaf geen fan van de MCU te zijn. "Als je me gaat vertellen dat het gewoon een kwestie is van vraag en aanbod en de mensen geven wat ze willen, ga ik het daar niet mee eens. Het is een kwestie van kip en ei. Als mensen maar één soort ding en eindeloos slechts één soort ding verkocht, natuurlijk zullen ze meer van dat ene soort ding willen, "zei hij. De filmmaker erkende ook het feit dat hij net een film had gemaakt die voornamelijk via Netflix te zien zou zijn, en zei dat hij, hoewel hij er dankbaar voor is, geen enkele filmmaker kent die geen films voor het grote scherm wil ontwerpen, te projecteren voor publiek in theaters."
Het is leuk dat Scorsese het platform heeft om uit te pakken wat hij echt bedoelde toen hij vorige maand zijn MCU-kritiek uitte - niet omdat hij wat uitleg had te doen, maar gewoon zodat mensen de context van zijn opmerkingen kunnen begrijpen. Sinds zijn eerste opmerkingen aan het licht kwamen, zijn veel mensen op het gesprek gesprongen zonder te begrijpen wat de filmmaker echt bedoelde - sommigen van hen reageerden lukraak zonder het hele punt van de regisseur te kennen. Zoals blijkt uit zijn lange op-ed waarin hij verschillende punten heeft gemaakt, heeft hij veel te zeggen over het onderwerp en zou hij er gewoon niet in kunnen duiken op een ander mondeling forum.
Toch zijn fans van de Marvel- films het misschien niet eens met de opmerkingen van Scorsese over de films van de franchise die zogenaamd niet te maken hebben met menselijke complexiteiten. Ze staan erom bekend dat mensen over de hele wereld zo worden geïnvesteerd in deze fictieve personages, omdat ze goed werk doen om hen te aarden. Het is echter ook moeilijk om het niet eens te worden over zijn punten over hoe franchises het moeilijk maken voor indiefilms om een eerlijk beeld te krijgen in termen van het aantal theaters dat het zal vertonen of hoe lang vestigingen ze hebben - iets wat hij weet over The Irishman's structuur vrijgeven.
