Nancy Kerrigan, de Olympische schaatser die het doelwit was van de knuppelaanval in 1994 , Tonya, zegt dat ze de film nog niet heeft gezien. Ik, Tonya is een belangrijke doorbraak geworden voor actrice Margot Robbie, een ster in de lift dankzij haar winnende portret als Harley Quinn in Suicide Squad in 2016.
Robbie heeft meerdere onderscheidingen ontvangen voor haar prestaties als controversiële skater Tonya Harding dit prijzenseizoen, waaronder de nominaties voor de beste actrice van het Screen Actors Guild, de Golden Globes en de Broadcast Film Critics Association, evenals meerdere criticusorganisaties. Als het momentum rond haar optreden aanhoudt, is Robbie misschien wel een van de beste actrices wanneer de Oscar-nominaties op 23 januari bekend worden gemaakt.
Tonya, die wordt gepresenteerd in een docudrama-formaat, wordt gefactureerd als een donkere komedie en neemt een kijkje in de moeilijke opvoeding en vermeende misbruikrelaties van de Harding met haar nu ex-man Jeff Gilooly (Sebastian Stan) en moeder Lavona Golden (Allison Janney); en bouwt voort op het beruchte incident in 1994 toen haar belangrijkste concurrent Kerrigan (Caitlin Carver) met een stok op de knie werd geslagen voor de Lillehammer-wedstrijden door Shane Stant (Ricky Russert) in een poging haar uit de competitie te halen. De verdachten in het incident werden gepakt en vervolgd, en zowel Harding als Kerrigan gingen door met schaatsen in de wedstrijden, waarbij Kerrigan een zilveren medaille verdiende.
Ik, Tonya presenteert het verhaal vanuit de verschillende invalshoeken van de opdrachtgevers die betrokken zijn bij de aanval, en uiteindelijk lijkt de film Harding te rechtvaardigen, die destijds werd beschouwd als een van de meest gehate mensen in Amerika.
Nu, met het succes van I, Tonya en de bredere bekendheid die de film krijgt dankzij de lofbetuigingen en awards van de film, buigt de persoon in het midden van de aanval haar stilte. In een interview met de Boston Globe (via The Wrap) zegt Kerrigan dat ze de film niet heeft gezien en ook geen haast heeft om toe te voegen: 'Ik heb er echt niets over te zeggen. Ik heb niets gezien. Ik heb niets gezien. "Nu zegt ze:" Ik ben gewoon bezig mijn leven te leiden."
Ik, Tonya presenteert Harding en Kerrigan als vriendelijke rivalen, en merkte op dat de twee schaatsers op een gegeven moment zelfs huisgenoten waren. Harding, althans in I, Tonya, lijkt geen kwade wil te tonen jegens Kerrigan, en de film presenteert Harding meer als een meestal niet-bekende deelnemer aan een complot, dat evolueerde van een dreigende toon in de knuppelaanval. Uiteindelijk is er geen twijfel dat Harding in een veel ander daglicht wordt afgebeeld dan het publiek haar in 1994 en jaren daarna zag.
In het interview lijkt Kerrigan het incident te willen vergeten, maar mensen eraan te herinneren dat zij het doelwit was. Ze zegt:
“Op dit moment is het zoveel gemakkelijker en beter om gewoon te zijn
het maakt niet echt deel uit van mijn leven. Zoals je zegt, ik was het slachtoffer. Zoals, dat is mijn rol in dit hele ding. Dat is het … Het is raar, dat is zeker. Een bizar iets. Het was allemaal gek, omdat het een verhaal was. Ik bedoel kom op."
Kerrigan's echtgenoot / agent, Jerry Solomon nam na het interview contact op met de Globe en zei dat zijn vrouw moeder over het onderwerp blijft totdat ze er klaar voor is: “Ons standpunt op dit punt is niets te zeggen. Wanneer we collectief, of Nancy afzonderlijk, beslissen wat we gaan doen, wanneer we klaar zijn om iets te zeggen, zullen we dat doen.
VOLGENDE - I, Tonya Red-Band Trailer: iedereen heeft zijn eigen waarheid
