Zouden meer subversieve aanpassingen zoals The Umbrella Academy en The Boys zo succesvol zijn geweest zonder superheldenmoeheid van de MCU en elders? Of je geen genoeg krijgt van live-actie superheldaanpassingen of je naam is James Cameron, het valt niet te ontkennen dat zowel het film- als televisielandschap verzadigd is met capes en schalen. Zowel Marvel als DC blijven sterk aanwezig op het grote en kleine scherm, terwijl andere studio's zoals Fox en Sony hun eigen franchises gebruiken.
Dit heeft ertoe geleid dat velen de term 'superheldenvermoeidheid' hebben genoemd, een fenomeen waarbij, ongeacht de kwaliteit, verhalen over superhelden hun impact beginnen te verliezen, simpelweg omdat ze in zo'n hoeveelheid worden vrijgegeven. De opwinding die vroeger kwam bij het zien van stripverhalen die tot leven werden gebracht met dure effecten en acteurs op de A-lijst bestaat niet meer, en superheldenverhalen moeten snel geavanceerder worden om de curve voor te blijven.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
In 2019 hebben zowel de Umbrella Academy als The Boys respectievelijk groot succes behaald op Netflix en Amazon Prime, en beide zijn extreem niet-traditionele concepten die volledig los staan van de werelden van Marvel en DC. Maar terwijl beide series terecht genoten van een reeks lovende kritieken, werd hun populariteit gestimuleerd door een algemeen gevoel van vermoeidheid tegenover meer traditionele releases van superhelden?
Het vermoeidheidsprobleem van superheld is niet alleen een mythe
Het is enigszins moeilijk om te praten over filmfans die vermoeiend zijn met superhelden toen Avengers: Endgame onlangs de meest winstgevende film aller tijden werd. De kritische dominantie van de MCU is ook onmogelijk te negeren, en zeker wat betreft het grote scherm, het is jaren geleden dat Marvel een dud leverde. Zolang Kevin Feige en de bende de kwaliteit niet laten schuiven en fans nog steeds kaartjes kopen, is elk idee van de MCU die bijdraagt aan vermoeidheid van superhelden zeker niet gerechtvaardigd?
Niet helemaal. Superheroes begonnen hun overname van de theaters van de wereld aan het begin van het millennium, met de X-Men en Spider-Man franchises die de box office verlichten. Het succes van deze serie zette de grote filmstudio's aan tot actie. Christopher Nolan heeft getekend om de Batman-franchise nieuw leven in te blazen, Fox begon hun noodlottige plan voor een aantal X-Men-spin-offs in hetzelfde universum (het zal nooit werken!) En Ang Lee maakte een Hulk-film. Zelfs toen, toen Tobey Maguire onhandig door een straat in New York begon te dansen, werden vragen gesteld of de rage van de superheld dun begon te worden.
De meer recente komst van de MCU, en DC's latere pogingen om hun rivalen na te bootsen, heeft de superheldengame in een geheel nieuwe uitrusting geschopt, die nu zijn eigen genre rechtvaardigt, en de kwaliteitsgrens is ongelooflijk hoog gelegd. Filmmakers hebben hun aanpak hierop aangepast (Logan in de jaren 2000 zou bijvoorbeeld bijna ondenkbaar zijn), maar in wezen volgt een groot deel van het superheldentarief dat vandaag wordt uitgebracht soortgelijke tropen, thema's en structuren en superheldenfilms of tv-shows die slechts " goed 'kan verloren gaan in de zondvloed van aangeboden anderen.
Shazam is hiervan een goed voorbeeld. Shazam, uitgebracht in maart, was een populaire film die goed presteerde aan de kassa, maar de blijvende culturele impact was minimaal, met Avengers: eindspel dat de volgende maand arriveerde. Dit is een perfect voorbeeld van vermoeidheid bij superheld in actie. Met een lopende band van films, de verschillende tv-eigenschappen van Marvel, DC's Arrowverse en meer, wordt alleen het neusje van de zalm echt gewaardeerd, met alles wat fans niet de tijd of de neiging hebben om te kijken, vormen een geluidsniveau net onder die MCU- gedomineerd oppervlak.
Hoe de Umbrella Academy en de jongens het genre ondermijnden
Zowel The Umbrella Academy als The Boys breken op verbluffende wijze los van de vorm van een typische superheldenreeks, maar elk op een heel andere manier. Gebaseerd op de stripboeken van Gerard Way en Gabriel Ba, richt The Umbrella Academy zich op een team van geadopteerde broers en zussen met bovenmenselijke vaardigheden die zijn opgeleid als een eenheid voor misdaadbestrijding. Dat is in wezen waar de genreconventies eindigen, aangezien de Umbrella Academy snel zijn focus richt op een tijdverdovende samenzwering, de relatabele worstelingen van elke broer of zus en een harige reus die zijn maagdelijkheid verliest terwijl hij hoog is als een vlieger op drugs.
De Umbrella Academy is sterk beïnvloed door Way's verleden als de frontman van My Chemical Romance en is doordrenkt van een zwarte humor waar Tim Burton een kick van krijgt en opzettelijk off-kilter territorium bereikt, met een pratende chimpansee, een moordbureau poseren als een generiek kantoor en een romance tussen een huurmoordenaar en een donutmaker. Dit zijn elementen die je niet zult vinden in je gemiddelde superheld-kaskraker. De grootste kracht van de Umbrella Academy is het kunnen vertellen van een tamelijk somber verhaal met zoveel eerbied dat kijkers echt elke emotionele beat voelen.
The Boys heeft een heel andere aanpak. Aangepast van de net zo onomstreden strips van Garth Ennis en Darick Robertson, neemt The Boys een R-gewaardeerde, uiterst cynische kijk op zowel het concept van superhelden als hun rol als mediapictogrammen in het echte leven. De live-adaptatie van Amazon schildert superhelden als immorele, corrupte criminelen die alleen geïnteresseerd zijn in het verbeteren van hun profiel en hun banksaldo. De oplossing voor dit probleem? Remoreless geweld.
The Boys biedt een gruizige en grimmig realistische kijk op hoe superhelden eruit kunnen zien in de moderne wereld en werkt op verschillende niveaus: als een pastiche van het echte superheldgenre, een verhaal over hoe macht absoluut en uiteindelijk kan corrumperen als een groot midden vinger naar traditionele superheld waarden. Showrunner, Eric Kripke, vindt het leuk zowel DC als Marvel te lampoonen, van liefhebbende jabs tot satirische take-downs, en bouwt voort op de grove humor die zo goed werkte voor Deadpool. Misschien is de meest subversieve kwaliteit van The Boys echter om echt ongemakkelijk te kijken op de juiste momenten, waarbij de morele dilemma's op het scherm worden benadrukt.
Heeft Superhero Fatigue geleid tot de Umbrella Academy en het succes van de jongens?
Over de aanpassing van The Boys in live-actie werd voor het eerst gesproken in 2010, voordat het huidige niveau van superheldenkoorts zich echt ontwikkelde, dus er was blijkbaar interesse in het project in een vroeg stadium. Het was echter pas in 2015 dat de serie echt vooruitgang begon te maken en Amazon besloot in 2017 hun aanzienlijke gewicht achter Butcher en zijn jongens te werpen. De Umbrella Academy volgde een griezelig vergelijkbaar pad. In 2011 werd de mogelijkheid van een filmaanpassing opgeworpen - een idee dat opnieuw niet uitkwam - maar in 2017 was het pand opgepikt door Netflix.
Dit zou daarom kunnen suggereren dat hoewel er al een informeel belang bestond vóór de MCU-explosie, het pas in 2017 was dat de twee toonaangevende streamingdiensten ter wereld besloten om aanzienlijke hoeveelheden geld te investeren in twee zeer unieke versies van het superheldgenre. Zeker, zowel The Boys als The Umbrella Academy hebben misschien live-action-aanpassingen ontvangen, zelfs als de MCU nooit heeft bestaan, maar zouden ze zo sterk zijn ondersteund in termen van financiën en distributie als er geen honger was naar meer originele superheldenverhalen ?
Afgezien van het productieproces kan ook worden gesteld dat vermoeidheid door superhelden heeft bijgedragen aan het succes van beide shows. De Umbrella Academy was een enorme hit voor Netflix en bleek populairder dan het eerste seizoen van Stranger Things. Ondertussen is The Boys slechts enkele weken na release een van Amazon's meest bekeken shows van het jaar geworden. Dit succes is in beide gevallen rijkelijk verdiend, maar gezien hoe ver The Umbrella Academy en The Boys afdwalen van de mainstream, zou kunnen worden gesuggereerd dat kijkers actief op zoek zijn naar superheldenverhalen die opzettelijk conventies tarten, en dit heeft kijkers veel verder gebracht dan wat het misschien zonder de MCU en zijn tijdgenoten geweest.
The Boys en The Umbrella Academy zijn beide voor het tweede seizoen vernieuwd op respectievelijk Amazon Prime en Netflix.
