[Dit is een overzicht van de finale van Peaky Blinders seizoen 3. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Als je twijfelde of Tommy Shleby wel of niet de duivel was, dan kan de finale van seizoen 3 van Peaky Blinders je helpen een bevestiging te krijgen. Het is een schokkend einde van een seizoen vol verrassende momenten en soms verwarrende dubbele kruisingen die een experimenteel groot plot hielden binnen een vertrouwde verhaalstructuur. Dat is geen klop op de serie; zoals het derde seizoen laat zien, kan de show een vermakelijk garen spinnen, of het nu gaat om de opkomst van een sjofele familie van wetsovertreders die niet bang zijn om hun handen vuil te maken of dezelfde clan die naar de top van de criminele voedselketen is opgestegen. Maar hoe je het ook snijdt, verhalen over uitbreiding hebben een aantal ernstige nadelen, omdat ze vaak de elementen verdunnen die de serie in de eerste plaats zo aantrekkelijk maakten.
Soms tijdens seizoen 3 leek Peaky Blinders hiervan op de hoogte te zijn. De uitbreiding van de setting van de met roet bedekte, geplaveide straten van Birmingham naar een paleisachtig landgoed in Downton Abbey was op een opwindende manier schokkend. Het was ook duidelijk in de plot. De verschuiving van de focus van de tegenslagen van een gelokaliseerde bende criminelen naar de betrokkenheid van dezelfde groep in een internationale samenzwering over Georgische aristocraten en corrupte priesters die voor de Britse regering werken, voelt niet als een verhaal van Peaky Blinders; het voelde alsof de serie waadde in wateren waarin hij niet thuishoorde. Maar tegelijkertijd is het niet noodzakelijk een misvuur: de show neemt een aantal van de grootste zorgen weg door de ongeschiktheid van de verhaallijn onderdeel te maken van de tekst over klasse en sociale structuren.
Het seizoen draait om het idee van sociale klassen en rijken, en hoe ze stijgen en dalen met een verrassend soort voorspelbaarheid. Zoals de show suggereert, worden rijken na verloop van tijd te groot, te corrupt en te ingewikkeld om zichzelf in stand te houden en uiteindelijk storten ze in. Daarom plaatste Steven Knight de oplopende Peaky Blinders tegen de aristocraten die hun troon wilden terugwinnen. Tegelijkertijd geeft het seizoen uiting aan zijn vrees voor expansie door Tommy een krachtige les te leren over de andere haaien die rondscharrelen in criminele wateren - vooral wanneer die criminelen betrokken zijn bij regeringsplots met enorme geopolitieke implicaties. In essentie begon Peaky Blinders aan een verhaal met vissen buiten het water door buiten zijn eigen comfortzone te gaan en het risico te nemen om te veel en te snel uit te breiden. Er zijn momenten dat dat risico zijn vruchten heeft afgeworpen - zoals bij de plotselinge en schokkende dood van Tommy, Grace, en opnieuw aan het einde van het seizoen, waarin Tommy de politie zijn hele gezin laat wegslepen en hen vertelt: "Ik heb gemaakt een deal met mensen die nog krachtiger zijn dan onze vijanden ', die voor de andere personages of het publiek verleidelijk weinig troost biedt.
Op andere momenten leek het echter alsof het seizoen de draad had verloren. Het complot omvatte de machinaties van de regering om de snelle opkomst van de familie Shelby te gebruiken als een manier om haar plan om diplomatieke betrekkingen met de Sovjets af te sluiten uit te voeren, terwijl tegelijkertijd de Peaky Blinders bedoeld waren om een familie van afgezette aristocraten te helpen - voornamelijk prinses Tatiana Petrovna (Gaite Jansen) - verkrijg voldoende wapens om een comeback in hun thuisland op te zetten en zichzelf terug te zien in een vertrouwde machtspositie.
Zelfs als je het soms niet allemaal ingewikkeld vond, waren de verschillende collusies en misleidingen, de dubbele kruisen en regelrechte verraad soms overweldigend. Dat is echter de structuur van Peaky Blinders. Series-maker Steven Knight blinkt uit in het brengen van het ensemble in onmogelijke situaties, alleen om ze uiteindelijk te zien overwinnen dankzij een aantal slimme terugkanalen of een last-minute deal die wordt gesneden. Het maakt deel uit van de aantrekkingskracht van de show, wetende dat elk conflict uiteindelijk zal eindigen in overwinning en de status-quo - althans in termen dat Tommy nog steeds hoofd van de Shelby-clan is, terwijl Arthur en John als zijn soms eigenzinnige maar fungeren uiteindelijk loyale voetsoldaten, Polly zijn argumentatieve luitenant en Michael als de erfgenaam, nu zijn handen ook zijn gewassen in het bloed van de vijanden van de familie - zullen worden gehandhaafd.
Wat het seizoen wel lukt, is dat het verstoren van de status-quo deel uitmaakt van nog een van de uitgebreide plannen van Tommy waarin hij zijn vijanden vijf stappen vooruit denkt. Terwijl het seizoen eindigt met Tommy alleen in zijn enorme huis, een weduwnaar die ternauwernood zijn zoon verloor in een haastige en onvervulbare ontvoering van plotwendingen, bedoeld om Michael's verhaallijn een emotionele kracht te geven, behalve het worden van een nieuwe moordenaar in de Peaky Blinders, blijft het publiek achter om zich af te vragen of deze gewaagde beweging degene zal zijn die het nog jonge Shelby-rijk ziet plooien onder het gewicht van zijn eigen ingewikkelde machinaties en achterbakse transacties. En terwijl het ontnuchterende einde dient om de belofte van de seizoenen 4 en 5 des te aantrekkelijker te maken, toont het voorwaartse momentum dat is bereikt naarmate het seizoen ten einde loopt aan hoe slecht sommige van de verhaallijnen en personages in seizoen 3 waren.
Dat is een van de grootste uitdagingen van een serie die slechts zes afleveringen per seizoen loopt. Naarmate de reikwijdte van de serie toeneemt, neemt ook de breedte en diepte van de verhaallijnen en de behoeften van de verschillende personages toe. Ze allemaal dienen, wordt dan een ontmoedigende taak, waarvan de grenzen hier duidelijk zichtbaar zijn. Voor het grootste deel slaagt Peaky Blinders erin om zijn plots en verschillende subplots uiteindelijk op te tellen. Seizoen 3 deed dat ook voor de meerderheid van de verhaallijnen, maar er waren nog steeds momenten waarop de snelheid waarmee het seizoen van punt A naar punt B vorderde, weinig tijd overliet om over het gewicht van bepaalde gebeurtenissen na te denken. Grace's dood werd goed behandeld - Tommy reis naar Wales, onder het mom van omgaan met een vervloekte saffier, compartimenteerde zijn verdriet op een slimme manier zodat, hoewel het hem of het verhaal niet overweldigde, het toch naar de oppervlakte kon borrelen verrassend effectieve manieren - maar misschien ten koste om ervoor te zorgen dat pater John Hughes (Paddy Considine) niet meer wordt dan een bijna almachtige boogeyman wiens dood ongelijk voelde aan de omvang van zijn invloed.
Al met al blijft Peaky Blinders even vermakelijk als altijd. Ondanks de tekenen van bepaalde groeipijnen die de neiging hebben om alle verhalen over criminele rijken op een bepaald punt te beïnvloeden, is de serie voldoende onderlegd in zijn begrip van expansie dat het lukt door die zorgen deel van het verhaal zelf te maken.
-
Peaky Blinders seizoenen 1, 2 en 3 zijn volledig beschikbaar op Netflix.
