[Dit is een recensie van de première van de Quarry-serie. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Voor fans van pulpy crime thrillers, zal Cinemax's Quarry waarschijnlijk de jeuk krabben die is achtergelaten door het vertrek van Banshee. Het is eigenlijk passend, omdat voormalig Banshee-uitvoerend producent en regisseur Greg Yaitanes de leiding heeft genomen over deze aanpassing van de reeks romans geschreven door Max Allan Collins, met een opvallend sombere nieuwe show gehuld in een humeurige, oorlogsloze sfeer waarin de Voormalig post-Vietnam desillusie van het centrale personage, voormalig soldaat Mac Conway (Logan Marshall-Green), biedt een thematische symmetrie aan het intrigerend cynische wereldbeeld van het programma.
Quarry wordt geopend in 1972, waarbij Mac terugkeert naar Memphis van zijn tweede tournee samen met zijn buddy Arthur (Jamie Hector, die Marlo Stanfield op The Wire speelde). Mac en Arthur worden de welkom van een held geweigerd en zijn schijnbaar persona non grata, schurken die ervan worden beschuldigd oorlogsmisdaden te hebben begaan en waarvoor ze, wat het publieke sentiment betreft, ongestraft blijven. Het zorgt voor een ongemakkelijke introductie; een die het publiek onmiddellijk dreigt af te zetten van zijn hoofdpersonage door een onplezierige vorm van onzekerheid op de loer te krijgen die net onder zijn oppervlak op de loer ligt.
De serie gaat over dergelijke dubbelzinnigheid ronduit, opent in media res met een wazige, dromerige reeks die eindigt in de dood van een andere man. Hoewel de onzekerheid van de protagonist van de serie van korte duur is, blijven de omstandigheden van die moord, zoals zijn tijd in Vietnam, onduidelijk. Hoe hij het ook probeert achter zich te laten, de oorlog blijft een obstakel dat Mac ervan weerhoudt volledig in het burgerleven te integreren. Yaitanes implementeert vaak een visueel apparaat van Mac ondergedompeld in water, dat net onder het oppervlak hangt, terwijl objecten en mensen, zoals zijn vrouw Joni (Jodi Balfour), net buiten bereik drijven. Bekendheid van zo'n visuele metafoor terzijde, de momenten werken, waardoor de noodzaak van een expositie wordt geëlimineerd die anders de aflevering anders tot stilstand zou kunnen brengen, vooral wanneer er zoveel te behandelen terrein is in de eerste aflevering.
De première is doordrenkt met een gevoel van paranoia en aanhoudende maatschappelijke spanning, voornamelijk gekoppeld aan het sterke anti-oorlogsgevoel van 1972. Yaitanes herinnert de kijker hieraan met betrouwbare frequentie. Quarry is als reeks moe van instellingen; ze zijn corrupt en niet te vertrouwen. In overeenstemming met de verdachte gevoeligheden die sentiment ook aan mensen overdraagt. Gewone mensen zijn in staat tot ernstige daden van onmenselijkheid, zowel fysiek als emotioneel. En in die zin werkt Quarry vanuit een perspectief van universeel verraad, een die wordt verergerd door de daaropvolgende acties en reacties van de personages, waardoor een eindeloze cyclus van geweld en ellende ontstaat die schijnbaar niet kan worden gestopt als het eenmaal is begonnen.
Dat verraad wordt naar een hoger niveau getild als het criminele netwerk waarin Mac pervers (of misschien niet-zo-pervers) dienst doet, weerspiegelt zijn oorlogservaring en, op tijd, de vroege dagen van zijn terugkeer naar huis. Peter Mullan, eigenaar en exploitant van een van de grootste stemmen in films en televisie, verschijnt als The Broker, een Mephistophelean-aanwezigheid die mensen zoals Mac en Arthur verleidt met een zak vol geld, een voorschot dat de ontvanger vervolgens moet verdienen een reeks gecontracteerde moorden. Al vroeg omlijst Yaitanes Mullan zodat alleen zijn achterhoofd zichtbaar is; zijn onderscheidende stem (zelfs met een Amerikaans accent) is het enige dat het publiek aanspreekt over wie het is. Het geeft The Broker ook een verhoogde kwaliteit, een die getemperd is naarmate de serie verder gaat en zijn uiterlijk meer gemeengoed wordt. Maar in het begin functioneerde deze keuze - hoewel ogenschijnlijk alleen stilistisch - als een manier om de kijker, en tegelijkertijd Mac, dieper in de bijna abstracte criminele onderwereld te brengen, en tegelijkertijd een gezaghebbende figuur te geven. En die figuur van The Broker verlicht verder de mysterieuze breedte van zijn autoriteit door de ontrouw van Mac Joni te onthullen.
In combinatie met de onzekerheid van Mac's schuld met betrekking tot het wel of niet begaan van een oorlogsmisdaad is het gevoel dat alles wat hem overkomt een soort nachtmerrieachtige, Dante-achtige afdaling in de hel is. Normaal zou dat een deel van het karakter van het personage kunnen wegnemen, maar Quarry neemt dergelijke zorgen weg door Mac te laten draaien en beslissingen te nemen die hem in deze specifieke situatie plaatsen. En terwijl Arthur's dood praktisch op tafel ligt vanaf het eerste moment dat zijn vrouw Ruth (Nikki Amuka-Bird) hem op het vliegveld begroet, is het de beslissing van Mac om één contract aan te nemen om "zijn hoofd boven water te houden" dat het plot echt in gang zet. Het is belangrijk dat het voelt alsof personages enigszins de controle hebben over hun eigen paden, en terwijl Mac in een situatie terechtkomt waar hij weinig controle over heeft, wordt dat dilemma interessanter gemaakt door zijn eerste beslissing - slecht of anderszins.
Ondanks zijn donkere, borderline misantropische teneur, laat Quarry genadig ruimte voor enige tonale variantie; het rolt het raam naar beneden en laat af en toe wat lucht binnen. Een goed voorbeeld: de introductie van Damon Herriman (Justified) als Buddy. Het is zeldzaam voor een show met zoveel in zijn première om zoveel onroerend goed te geven aan een ondersteunend personage, maar de serie weet duidelijk wat het heeft in Herriman en zijn geweldige prestaties. Kijken hoe Buddy een karaokeversie van 'Without You' in het Spaans uitstraalt, terwijl biertjes in een badkamer met ijs vol ijs een van de vele manieren is waarop de Quarry perfect tevreden is om de voormalige Dewey Crowe de show te laten stelen.
Dat betekent dat de aflevering iets langer duurt dan normaal. De première klokt in ongeveer 80 minuten en hoewel een groot aantal shows de afgelopen jaren met onnodig lange looptijden hebben gespeeld, voelt Quarry's eerste doorstart niet overdreven. 'You Don't Miss Your Water' rechtvaardigt de lengte ervan door een solide, hardgekookte première te leveren die een solide verhalende basis, dwingende personages, een sterk gevoel voor stijl en een duidelijk plot legt. Marshall-Green's wreedheid in de latere momenten van de aflevering verwijst naar een andere laag in het karakter van Mac, een die absoluut past bij de rare naam die hij van The Broker heeft gekregen. Net als die bijnaam is Quarry een beetje vreemd en soms een beetje in de neus, maar het is ook solide, hardgekookt entertainment.
-
Quarry gaat aanstaande vrijdag verder met 'Figuur Vier' @ 22:00 op Cinemax.
Foto's: Michele K. Short / HBO
