Star Trek: The Next Generation was een geweldige show. Het was een waardig vervolg op de avonturen van de Original Series-crew en het hielp een geheel nieuwe generatie fans in Trek's wereld van moedig gaan waar nog nooit eerder was geweest.
Het is echter een open geheim dat Next Generation in de loop van de tijd veel beter is geworden. De serie had een echt rotsachtige start en terugkijkend had het een van de slechtste eerste seizoenen van elke serie, en zeker het slechtste eerste seizoen van een Star Trek-show.
Veel fans hebben heel wat jaren besteed om uit te zoeken waarom dit zo was. Sommigen wijzen met de vinger naar acteurs die nog niet zeker wisten hoe ze hun personages het beste konden portretteren. Anderen wijzen op de scripts die vaak verward leken over waar dit nieuwe soort Trek allemaal over ging. Uiteindelijk richtten sommigen hun vingers op de man die het allemaal begon, Gene Roddenberry.
Het is moeilijk om erachter te komen wie de echte dader was. Hoe dan ook, er zijn veel geheimen over dat rare eerste seizoen dat maar weinig fans kennen.
Ga op holodeck en we vertellen je alles over Star Trek: 16 dingen die je niet wist over het verschrikkelijke seizoen 1 van de volgende generatie!
16 Het was de derde poging tot een nieuw Star Trek-tv-programma
De meeste fans zien Star Trek: The Next Generation als de triomfantelijke terugkeer van Star Trek naar tv. De serie werd vaak een 'vervolg' op de originele serie van Star Trek genoemd en veel mensen zien de franchise in een rechte lijn van de ene naar de andere serie bewegen. Dit was echter de derde poging tot een nieuw Star Trek-tv-programma!
De eerste poging was Star Trek: The Animated Series. Dit was een cartoon die onze favoriete Original Series-personages terugbracht (compleet met de originele acteurs die stemmen geven), plus enkele nieuwe personages. Die cartoon en re-runs hielpen Trek in de jaren zeventig populairder, dus Roddenberry begon met het plannen van een nieuwe live-actiereeks genaamd Star Trek: Phase II. Na het succes van Star Wars verschoof de Trek-focus echter bijna tien jaar lang naar het grote scherm.
15 Denise Crosby was bijna raadgever Troi
Denise Crosby leek altijd gedoemd te zijn op The Next Generation. Er zijn veel geruchten dat ze om vele redenen de show wilde verlaten, maar de waarheid is dat haar karakter overbodig voelde. De show had twee beveiligingskabels en een daarvan was een Klingon. Waarom richtten we ons in plaats daarvan op de mens? Zo stierf haar karakter van Tasha Yar in seizoen één - maar dingen konden heel anders zijn geweest!
Oorspronkelijk deed Denise Crosby auditie voor de rol van counselor Troi.
Als dat mentale beeld vreemd lijkt, zou Troi oorspronkelijk een ander personage worden: een vrijstaand, Spock-achtig personage dat Crosby omschreef als "een coole, IJslandse blondine."
Ondertussen deed Marina Sirtis auditie voor de rol van Tasha, maar Gene Roddenberry besloot persoonlijk om de twee castingkeuzes te verwisselen om beter bij de sterke punten van de twee acteurs te passen.
14 Roddenberry wilde Patrick Stewart niet
Ergens onderweg werd Patrick Stewart ronduit iconisch. Het is bijna om aan Star Trek: The Next Generation te denken zonder aan Stewart te denken, en voor velen is hij nog steeds het meest openbare gezicht van alle Star Trek.
Als acteur bracht hij serieuze gravitas in de rol, maar we hadden bijna helemaal geen Stewart!
Toen Patrick Stewart voor het eerst auditie deed voor de rol, hield Gene Roddenberry niet van wat hij zag. Helemaal niet. Stewart herinnert zich dat hun ontmoeting niet goed verliep, maar anderen achter de schermen vonden dat hij duidelijk de juiste beslissing was. Volgens Stewart was Roddenberry uiteindelijk "versleten" en stemde hij ermee in om Stewart te casten.
Gelukkig werd Roddenberry erg blij met de keuze tijdens de show. Stewart was ook blij: hij beweert de baan te hebben genomen voor een gemakkelijke salaris en nam aan dat het snel zou worden geannuleerd, maar eindigde het jarenlang alles te geven!
13 Riker moest saai zijn
Als je William Riker maar met één eigenschap zou kunnen beschrijven, zou je waarschijnlijk zeggen dat hij 'de leuke' was. In een show met superwetenschappers en emotieloze androïden was Riker de trombonospelende, jazzminnende man die steeds gekke manieren vond om in elke stoel te zitten.
Gooi alle romantische kapsels erin en hij is duidelijk het bemanningslid dat het meeste plezier heeft.
Dit was echter niet altijd de bedoeling. Zoals ster Jonathan Frakes herinnert, wilde Roddenberry oorspronkelijk dat Riker meer leek op "Gary Cooper … niet glimlachen, alles over eer en plicht." Hij zei dat dit een van de redenen was waarom zijn optreden 'bijzonder stijf' was in het eerste seizoen, hoewel hij in latere jaren losser werd. Misschien kwam de vrolijke persoonlijkheid met zijn nieuwe baard in seizoen twee?
12 Troi's krachten waren overal aanwezig
In sommige opzichten was het personage of Troi de meest verrassende toevoeging aan de show. Zo cerebraal als het zou kunnen zijn, was Next Generation een vervolg op The Original Series, die werd opgevat als een western in de ruimte. In een wereld vol phasergevechten was een empathische raadgever een vreemde keuze.
Ze werd een geweldig personage, maar in het eerste seizoen waren haar krachten overal.
Het meest bekende incident is in de pilot-aflevering, waar ze volledige telepathische gesprekken met Riker kan voeren. De show geeft nooit aan of ze dit met anderen of alleen met hem zou kunnen doen, en we zien haar nooit meer doen.
In plaats daarvan pasten ze haar krachten naar beneden aan om alleen emoties te voelen, en zelfs dat was verstrooid (waarbij verschillende buitenaardse wezens moeilijk of onmogelijk waren om te "lezen"). Tot op de dag van vandaag is het moeilijk voor fans om de bovengrenzen van haar schakelkrachten uit te leggen.
11 "Wesley" Crusher was het personage van Gene Roddenberry
Helaas werd Wesley Crusher (gespeeld door Wil Wheaton) het meest niet-geliefde Star Trek: The Next Generation-personage. Achteraf gezien is dat bijna volledig de schuld van het schrijven: Wheaton is een goede acteur, maar hij kreeg scripts waarin de helft van de plot was "geniaal Wesley komt alles aan het einde te weten." Het was saai, het was repetitief, en het was waarschijnlijk de fout van Gene Roddenberry.
De naam "Wesley" kwam eigenlijk van de middelste naam van Gene Roddenberry.
Cast-leden herinneren zich dat hij speciale belangstelling had voor het personage van Wesley, wat leidde tot een fan-theorie dat Wesley niet alleen een personage van het type "Mary Sue" is (perfect, kindgeniaal, redt altijd de dag, enz.), Maar hij is Roddenberry's weergave van zichzelf als een kind. Wesley was in wezen een self-insert personage, dus is het een verrassing dat fans zich tegen hem keerde?
10 De show beledigde de kijkers vaak
Het eerste seizoen van Star Trek: The Next Generation was absoluut het slechtste seizoen. Als je fans vraagt waarom, zijn er echter veel verschillende antwoorden. Hoewel veel van hen zich richten op problemen met stijf acteren en onhandige scripts, gebeurt er nog iets: de show was echt beledigend voor de kijkers!
Niet beledigend op een "manier waarop je je kijkers meer moet vertrouwen" - de show beledigde moderne kijkers door de 20e eeuw vaak te sussen. Gegevens verwijzen in één aflevering onterecht naar het Frans als een 'obscure taal', wat betekent dat de Franse cultuur sterft. In een andere aflevering vinden ze cryogeen bevroren mensen uit de 20e eeuw en brengen ze de hele aflevering moraliserend over hoe de aarde over hun archaïsche wegen kwam. Kortom, in een poging om afstandelijk en futuristisch te zijn, kwam het eerste seizoen vaak over als afstandelijk en vervreemdend.
9 De Ferengi waren bedoeld als de nieuwe Klingons
De Ferengi hadden een ruwe weg op de verschillende Star Trek-serie. Ze werden uiteindelijk een belangrijk onderdeel van shows zoals Deep Space Nine, en personages zoals Quark zijn eigenlijk geliefd. Ze begonnen echter als grijnzende, buigende ruimtevreters en niemand kon ze serieus nemen.
Wat het nog erger maakt, is dat ze bedoeld waren als de nieuwe Klingons!
In de Original Series waren Klingons, ondanks dat ze slechts in drie afleveringen verschenen, altijd in de vleugels op de loer. Next Generation-producenten wilden iets nieuws doen, dus ontwierpen ze de Ferengi als de nieuwe reguliere antagonisten.
Fans waren zo teleurgesteld over deze niet-bedreigende schurken dat producenten teruggingen naar de tekentafel en de Borg ontwikkelden. Ondertussen werden de Ferengi veranderd in de charmante uberkapitalisten zoals Quark die we allemaal kennen en liefhebben.
8 De cast vond "Erecode" de ergste aflevering
Normaal was Star Trek: The Next Generation een behoorlijk progressieve show. Het verdedigde de gelijkheid van alle mensen en probeerde een gelukkige en utopische toekomst te presenteren. De eerste seizoenaflevering "Code of Honour" was echter enorm racistisch en castleden hebben het alom de ergste aflevering genoemd die ze ooit in zeven jaar hebben gemaakt!
Het plot betrof een planeet waar dingen op tribaal Afrika leken, en een van de leiders ontvoert Tasha Yar, die haar vrijheid alleen kan veiligstellen met een rare meisjes-op-meisjes wrokwedstrijd. De cast verachtte de aflevering. Patrick Stewart noemde het iets om "behoorlijk beschaamd" over te zijn, terwijl Frakes het "een racistisch stukje s ---" noemde en probeerde het uit de lucht te houden. Ondertussen zijn Spiner en Dorn overeengekomen dat dit gewoon de "slechtste aflevering" van de show is.
7 Wil Wheaton was een van de beroemdste castleden
Zoals eerder vermeld, is het karakter van Wesley Crusher niet bepaald geliefd bij fans. Hij bespot voor alles, van de status van zijn kind-geniale zelfinleg tot zijn vreselijke truien. Dit betekent natuurlijk dat Wesley-acteur Wil Wheaton veel guff krijgt, maar zou je geloven dat hij een van de beroemdste sterren van seizoen één was?
Nadat Patrick Stewart was gecast, werd hij de 'grote naam', zoals hij was verschenen in films met een hoger profiel, zoals Excalibur en Dune. Toen de show begon, was het merendeel van de rest van de cast echter relatief onbekend bij het algemene publiek. De uitzondering was Wil Wheaton, die net in de succesvolle film Stand By Me speelde.
Helaas zou de carrière van zijn mede-castleden alleen maar groeien terwijl hij vaak werd verspild door het slechte schrijven van Star Trek voor Wesley.
6 Ze hebben oude verhalen gerecycled
Een van de voor de hand liggende boosdoeners van het eerste seizoen dat slecht was, was de kwaliteit van de scripts. Een deel hiervan was te wijten aan de inmenging en regels van Gene Roddenberry, maar er was ook een eenvoudigere factor bij betrokken. Veel van deze scripts waren gewoon gerecyclede ideeën uit andere series!
Het meest voor de hand liggende voorbeeld is "The Naked Now", waarin de bemanning hetzelfde rare "make all kind drunk" -virus tegenkomt uit de aflevering van de serie "The Naked Time" Original Series. Enkele minder voor de hand liggende voorbeelden zijn personages: de relatie van Riker en Troi is gebaseerd op de relatie van Matt Decker en Ilia uit oude Phase II-scripts (en die personages werden eerder ook gerecycled in The Motion Picture). En het Fase II Vulcan-personage Xon diende als basis voor de Android-officier Data!
5 Pacingproblemen begonnen met de piloot
Nog een van die eerste seizoenuitgaven die echt opvalt, is het tempo van afleveringen. Er zijn bepaalde interessante ideeën en momenten die in feite worden verdoezeld, terwijl de show blijft hangen aan dingen die ronduit saai zijn. Sommige fans schrijven dit op terwijl het schrijfteam zich aanpast aan een nieuwe show of het netwerk gevoel krijgt voor dingen. Het blijkt echter dat dit teruggaat tot de allereerste aflevering van de show!
"Encounter at Farpoint" -regisseur Corey Allen heeft een snelle regie-stijl. Het bleek iets te snel te zijn voor het originele script, waardoor producenten scènes toevoegden om de aflevering op te vullen. Deze scènes werden op het laatste moment samengegooid en bestonden letterlijk alleen maar om wat schermtijd in beslag te nemen - een behoorlijk slechte start voor de serie!
4 Roddenberry bleef de scripts slechter maken met herschrijvingen
Gene Roddenberry was een man met visie. Dat is een van de grootste dingen van hem - hij was in staat om een wereld zo geweldig als Star Trek levendig op te vatten en deze vervolgens tot leven te brengen. Hij had echter een specifieke visie voor Star Trek: The Next Generation, waardoor de show meestal erger werd!
Als een voorbeeld, hij was ervan overtuigd dat personages in deze utopische toekomst geen interpersoonlijk conflict zouden hebben.
Wanneer hij personageconflicten of iets anders zag dat anders was dan zijn visie voor de show, zou hij een script herschrijven. Dit maakte niet alleen de scripts erger (iedereen begrijpt dat conflicten van een bepaalde streep een goed drama zijn), maar leidde ook tot wrede gevechten tussen zichzelf en de schrijvers, wat ertoe leidde dat veel schrijvers de show gewoon helemaal verlieten.
3 De cast moest voedsel stelen
Star Trek: The Next Generation wist haar plaats als echte prestigieuze televisie terecht te verwerven. Dit was echter niet altijd het geval. Tijdens het eerste seizoen waren ze een low-budget programma waarvan iedereen dacht dat het zou falen, wat ertoe leidde dat de cast een aantal behoorlijk wanhopige dingen deed.
Volgens Denise Crosby heeft Next Generation nooit goed eten gehad voor de cast en crew. Ze beschreef het als "de rotzooi restjes", terwijl shows als Cheers "had alle goede dingen." Crosby's oplossing was eenvoudig: ze stal eten van Cheers en bracht het over om te delen met haar cast en crew!
Het is een grappig verhaal van Crosby, maar het is ook wild om je voor te stellen dat de cast van een van de meest succesvolle tv-shows gedwongen wordt voedsel van andere sets te stelen.
2 De Enterprise D had gerecyclede ontwerpen
Voor fans van Star Trek was het ruimteschip Enterprise altijd meer dan alleen een schip of een setting. In plaats daarvan was het een ander lid van de bemanning, met zijn eigen persoonlijkheid en stijl. Daarom was het zo belangrijk om de Enterprise er goed uit te laten zien voor Star Trek: The Next Generation.
We eindigden met een geweldig, iconisch ontwerp, maar we eindigden ook met een aantal artistieke restjes!
Het schip is ontworpen door Andrew Probert. Dit was echter niet zijn eerste rodeo, omdat hij had gewerkt aan Star Trek: The Motion Picture. Destijds had hij gewerkt aan een nieuw herontwerp voor de Enterprise, maar er was geen tijd om het te realiseren (plus, fans wilden waarschijnlijk zoiets als wat er op The Original Series stond). Dus toen hij de Enterprise D ontwierp, kwamen zijn oude ideeën naar voren, variërend van het ontwerp van de platen tot de 'landingsbanen' van het schotelgedeelte!
