Iedereen herinnert zich de klassieke tv-series van Kirk op Star Trek: zijn gevecht met de Gorn, zijn onweerstaanbare charme met vrouwen, zijn vechtstijl (vooral wanneer hij zijn benen gebruikt om zijn vijand weg te schoppen en zichzelf vervolgens terug te draaien) en de twinkeling in zijn oog als hij zegt dat hij het ene doet, maar het andere plant.
Wat we hier verkennen, is echter Kirk op groot scherm; we kijken naar al zijn beste momenten in de films, waaronder William Shatner en de nieuwe Kirk, Chris Pine. Beide acteurs hebben Kirk in al zijn glorie omarmd, of hij nu woedend, opgetogen, geamuseerd, eigenwijs of verward is. Hij is een levensgroot personage, daarom is er een overvloed aan opzichtige, vermakelijke Kirk-momenten op het grote scherm, of hij nu net aan zijn reis door de ruimte begint of het bitterzoete einde nadert. We hebben de lijst behoorlijk beperkt; ongetwijfeld laat je ons weten welke we hebben gemist. Dit zijn de 16 beste filmmomenten van Captain Kirk.
16 "Wat heeft God nodig met een ruimteschip?"
Soms kun je een geweldig moment halen uit een ondermaatse film, in dit geval Star Trek V: The Final Frontier. Fans zullen ruzie maken over de kampeerscène en of het charmant of vervelend was, maar de film zelf is een harde verkoop, met Spock's menselijke halfbroer Sybok (gespeeld door een vreemd gekozen Laurence Luckinbill, hoewel hij het zijn uiterste best doet) iedereen omzetten naar zijn specifieke soort fanatisme door ze in contact te brengen met hun pijn. "Ik heb mijn pijn nodig!" zegt onze onverschrokken kapitein, met zijn kenmerkende passie.
Wanneer ze door de barrière vliegen om God te ontmoeten, of liever, de entiteit die Sybok aandringt is God, hij is precies wat je gemiddelde blanke Amerikaan van hem verwacht: een oude blanke man met een stromende baard en een enorm hoofd. Wanneer hij Sybok vraagt om hem te helpen de barrière in de Enterprise over te steken, weet Kirk dat het tijd is om op te treden. Hij steekt bijna zijn hand op, alsof hij zich in een klaslokaal bevindt.
"Wat heeft God nodig met een ruimteschip?" hij vraagt. McCoy is geschokt. Kirk duwt het en steekt zijn vinger op. "Wat heeft God nodig met een ruimteschip?" vraagt hij opnieuw. Het is hetzelfde wat iedereen in het publiek denkt, en hij zegt het precies zoals we zouden doen, voor de overwinning. (En nee, God is niet geamuseerd.)
15 "Admirals vliegen niet, doen ze"
Tegen het begin van Star Trek Beyond, heeft Kirk een gesprek met Commodore Paris over een mogelijke promotie tot Vice Admiral, een baan die hem op één plek houdt in plaats van in de melkweg rond te rennen. We weten allemaal hoeveel Shatner's Kirk zijn promotie betreurde en willen roepen: "Doe het niet!" maar het was een vrij veilige gok dat hij van gedachten zou veranderen. Hij deed.
Hij deed. Aan het einde van de film is Kirk terug bij Commodore Paris, en de beproeving die hij heeft doorgemaakt, in plaats van toe te voegen aan zijn reisvermoeidheid, heeft hem verjongd. Hij weet waarom hij ertoe doet en waarom Starfleet ertoe doet, en het idee om aan een bureau op een ruimtestation te zitten heeft zijn aantrekkingskracht verloren. Wanneer Paris hem de positie aanbiedt, krijgt hij een vertrouwde Kirk-twinkeling in zijn oog. "Admirals vliegen toch niet?" vraagt hij haar. Ze geeft toe dat ze dat niet doen. "Waar is het plezier daarin?" hij zegt.
Daarmee weten we dat Kirk terug in actie is, klaar om het onbekende te verkennen, ondanks de sombere voorspellingen van Bones over de ondergang en de grote uitgestrektheid van de ruimte. Kom maar op.
14 "We houden van Italiaans"
De voor de hand liggende keuze uit Star Trek IV: The Voyage Home, een leuke, tijdreizen-film zonder vis, is wanneer Kirk "Double domme kont op jou!" Roept bij een woedende chauffeur, maar we gingen voor iets anders. De belangrijkste verhaallijn van deze is misschien dat de aarde het gevaar loopt te worden vernietigd en uitgestorven walvissen nodig heeft om het te redden, maar zodra de bemanning terug reist naar de jaren 1980, gaat de film vooral over plezier maken.
Wanneer Dr. Gillian Taylor verward is door de outfits, de taal en het algemene gedrag van Kirk en Spock, besluit Kirk dat het de beste manier is om het haar uit te leggen tijdens het avondeten. Ze denkt erover na en haar nieuwsgierigheid haalt het beste uit haar. Ze geeft toe. "Jullie houden van Italiaans?" zij vraagt.
Kirk kijkt naar Spock, Spock kijkt naar Kirk. Ze gaan heen en weer met hun yesses en nos in een beetje een old school comedy routine, en dan neemt Kirk het bevel: "Ja. Ik hou van Italiaans en jij ook." Spock accepteert het bevel en geeft zijn laatste antwoord op de vraag die hem zo verbijsterde. "Ja." En daar gaan ze.
13 "Ik doe alles wat je wilt, laat ze maar leven"
Dit heroïsche moment uit Star Trek Into Darkness versterkt die band tussen Chris Pine's incarnatie van het personage en die van William Shatner.
Als hij erachter komt dat zijn vijand nog geen Khan is, maar dat het eigenlijk een Starfleet-admiraal is die verondersteld wordt aan zijn zijde te staan, duurt het nog een tijdje voordat hij begrijpt hoe ver admiraal Marcus bereid is te gaan. Marcus straalt zijn dochter terug uit de Enterprise, om haar uit de weg te ruimen, en dat is wanneer Kirk zich realiseert dat de rest van de bemanning er klaar voor is.
Er is de leuke Kirk, die graag risico's neemt en wisecracks maakt en zichzelf op een beetje roekeloze manier aanpakt, maar hier herinnert hij ons eraan dat hij meer is dan dat. Hij neemt de zware last van commando op zich en vertelt admiraal Marcus dat hij en hij alleen verantwoordelijk is voor de acties van zijn bemanning. Hij zegt tegen Marcus dat hij alles zal doen wat hij wil als hij de bemanning laat leven. Hij bedoelt elk woord.
Marcus heeft het niet. “Dat is een geweldige verontschuldiging. Maar als het enige troost is, zou ik je bemanning nooit sparen. '
Slecht, slecht nieuws. Gelukkig komt Scotty tussenbeide en redt ze allemaal, maar het was nog steeds een geweldig gebaar van Kirk, en er is geen vraag die hij zou hebben gevolgd.
12 Kirk geeft toe dat hij Klingons haat
Een van de centrale filosofieën in Star Trek is dat het plaatsvindt in een wereld waar mensen onze verschillen al hebben uitgewerkt, verenigd als een planeet, honger en armoede hebben weggevaagd en hebben geleerd om diversiteit in al zijn combinaties te omarmen. Dus het is een dapper moment voor Kirk in Star Trek VI: The Undiscovered Country wanneer hij toegeeft aan Spock dat hij diepe woede koestert tegen de hele Klingon-race. Hij is belast met een diplomatieke missie die hen op zijn schip zal zetten en hem verantwoordelijk zal maken voor hun veiligheid, dankzij de inmenging van Spock, en het is het laatste wat hij wil doen. Hij is woedend op Spock omdat hij de hele zaak heeft opgezet. "Hoe kun je voor me instaan?" vraagt hij. "Dat is arrogant vermoeden." Het zijn vechtwoorden voor deze twee, die nog nooit zo in conflict zijn geweest, althans niet in het Prime universum.
Eén Klingon doodde de zoon van Kirk, en hij geeft ze allemaal de schuld en geeft het toe. Shatner speelt het prachtig, wetende dat hij niet geacht wordt te denken wat hij doet, wetende dat hij het toch denkt, en zich ervan bewust dat hij nog een laatste missie moet uitvoeren. Uiteindelijk redden Kirk en de bemanning de Klingons alsnog, of in ieder geval de juiste, en vinden ze in hun allerlaatste film samen een afsluiting als een verenigde groep, maar het was een strijd om daar te komen, en dit gesprek laat ons zien dat de tactische uitdagingen waren niet minder moeilijk dan de interne, en kunnen in ons allemaal worden weerspiegeld.
11 Kirk sterft
In een eerbetoon aan Spocks legendarische doodsscène in The Wrath of Khan onderzoekt het Kelvin-universum Star Trek: Into Darkness de vraag "Wat als Kirk zichzelf had opgeofferd in plaats van Spock?" Wat begint als een eerbetoon wordt een krachtige scène op zichzelf, zoals Kirk onthult dat hij tenslotte bang is om te sterven. Kirk is beschuldigd van het bedriegen van de dood in beide universums, en deze keer weet hij dat zijn geluk op is. "Dit is wat je zou hebben gedaan", zegt hij tegen Spock, en we weten dat het waar is, want Spock heeft het al gedaan.
Dan geeft hij toe dat hij bang is, wat teveel is voor Spock, en de twee mannen huilen samen en beseffen tegelijkertijd de kracht en het belang van hun vriendschap. Hoewel Spock's "Khaaaaan!" is niet zo krachtig als het origineel van Shatner, de dood van Kirk is net zo ontroerend en tranend als de film waaraan het een eerbetoon is.
10 "Kapitein, is er iets mis met uw stoel?"
Aan het begin van Star Trek Generations zijn Kirk, Scotty en Chekov aan boord van de Enterprise voor een persevenement, als de eerste nieuwe kapitein ervan sinds Kirk de leiding neemt. Captain Harriman lijkt nauwelijks de beste man om de erfenis op zich te nemen, en niet alleen omdat hij wordt gespeeld door Alan Ruck van Ferris Bueller's Day Off. (Kerel, dit is zoveel duurder dan de auto van je vader.)
Ze worden verondersteld een "snelle rondloop te maken", maar ze nemen een noodoproep en Kirk, Scotty en Chekov kijken vanaf de zijlijn terwijl een enigszins hulpeloze Harriman het probeert te verwerken zonder voordeel van al hun apparatuur; de trekstraal is nog niet eens geïnstalleerd. Terwijl Harriman worstelt, kronkelt en trilt Kirk, verlamd door het conflict van het willen overnemen en weten dat hij dat niet zou moeten doen. Op dit moment wordt het nog steeds uitgelachen: "Kapitein, is er iets mis met je stoel?" Scotty vraagt hem.
9 Kirk doet alsof hij de onderneming niet gaat stelen
Dit is een korte scène maar een goede uit The Search for Spock. Kirk heeft twee belangrijke feiten bepaald: ten eerste kan de planeet Genesis de plaats zijn waar Spock's lichaam kan worden gered; en twee, zijn bewustzijn (katra) leeft voort in Dr. McCoy. Hij geeft deze informatie door aan admiraal Morrow, commandant van Starfleet, die hem al heeft verteld dat de Enterprise moet worden ontmanteld en vraagt hem voor een laatste keer uit te schakelen. Morrow is duidelijk: alleen het wetenschapsteam is toegestaan op Genesis en het schip is niet in vorm voor een nieuwe reis.
Er is hier een moment dat pure James Kirk is, wanneer hij zich realiseert dat hij de gedachten van de admiraal niet zal veranderen. Je kunt de tandwielen in zijn hersenen bijna zien draaien terwijl hij zijn toon verandert. "Ik hoor je", zegt hij met de juiste glimlach. "Ik moest het proberen." Dit bedriegt Morrow, maar het bedriegt ons niet. Een minuut later ontmoet Kirk Sulu en Chekov, die willen weten of hij geluk heeft zijn schip terug te krijgen.
"Het woord, mijnheer?" Vraagt Sulu. "Het woord is nee." hij vertelt hen. "Ik ga daarom toch wel." Jazeker.
8 Kirk draagt zijn bril voor Khan en Saavik
Vijf minuten eerder wist Kirk niet eens dat Khan nog leefde, laat staan dat hij al tientallen jaren een vendetta had, wachtend op zijn kans op wraak. Nu heeft Khan op de Enterprise geschoten voordat ze hun schilden omhoog konden krijgen, en ze zijn verlamd. Hij wil alle gegevens over Genesis, anders vernietigt hij ze. Kirk vraagt om meer tijd en Khan geeft hem ongenadig zestig seconden. Verdomme.
Maar Kirk heeft, zoals altijd, een plan in zijn stiekeme mouwtje. Hij moet een beetje een show geven, omdat Khan hem door het scherm kan zien, maar terwijl hij over een paneel leunt, legt hij zijn echte strategie uit aan Saavik en de bemanning: hij vindt de prefixcode die hem controle over Reliant geeft, het Federation-schip Khan heeft gestolen.
En wat doet onze dappere kapitein temidden van gevaar en slimheid en geheime plannen? Hij haalt een delicate, kleine leesbril uit en strijkt ze op het uiteinde van zijn neus neer. Hij bladert er doorheen, vindt de juiste code en slaat ze in. De schilden van Reliant gaan omlaag en de Enterprise vuurt. Hij heeft het schip opnieuw gered, dankzij wat kennis van het boek en een bril oma.
7 Kirk redt Jaylah
Jaylah heeft inmiddels al verschillende leden van de Enterprise-bemanning gered, dus wordt het niet de tijd dat iemand erin sprong om haar te redden? En spring, hij doet.
Star Trek Beyond was erg leuk, maar een van de minder geloofwaardige keuzes was dat Kirk een werkende motor op een verlaten schip vond. Toch kwam het goed van pas toen het tijd was om de bemanning te redden. Kirk zorgde voor een afleiding door het te combineren met de technologie van Jaylah zodat het leek alsof er meerdere Kirks op meerdere motorfietsen waren en de bemanning veilig kon ontsnappen. Uiteindelijk bleef Jaylah tegenover de man die haar vader had vermoord, en het leek erop dat haar ergste angsten uitkwamen.
Omdat ze Scotty, Kirk, Chekov en vrijwel iedereen al heeft gered, weigert Kirk haar achter te laten. Hij springt van de motor als deze door de lucht springt, wordt naar haar toe gegooid en grijpt haar armen net op het moment dat de transportstraal wordt geactiveerd. Het is een leuke kleine stunt die wat emotionele diepte toevoegt, want op dat moment is Jaylah een deel van het team geworden en ze zullen haar niet achterlaten.
6 De kapiteins maken een omelet
Dit is het mooie aan deze scène. Gedurende deze hele film, Star Trek Generations, hebben we gewacht tot Kirk en Picard elkaar zouden ontmoeten. De trailer toonde het, de hele hype ging erom, het was het grootste wat er in jaren met Star Trek gebeurde. Dan gebeurt het eindelijk, het moment waarop we hebben geanticipeerd sinds de eerste promo's uitkwamen, en wat doet Kirk? Hij maakt een omelet.
Het is fantastisch! Hoe kun je er niet van houden dat James Kirk zo goed is, zo geoefend in het maken van omeletten, dat hij het ei met één hand kraakt? Dat is een totale chef-beweging. Hij kraakt, hij zwaait, hij vraagt Picard om wat dille (!) En laat Picard kloppen terwijl hij iets uit de kast haalt.
De hele tijd dat Picard met hem praat over de Nexus, en gevaar en onwerkelijkheid en het redden van het universum, schuift Kirk eieren in een pan en voegt kruiden toe. Glorious.
5 5. Kirk gaat akkoord om Picard te helpen
Nog een juweeltje van een Kirk-Picard-moment van Generations. De omelet is gemaakt en geleverd, dus een nieuw gedomesticeerde Captain Kirk gaat paardrijden. We weten dat William Shatner van bijna niets meer houdt dan paarden, hij is duidelijk een ervaren ruiter, en we weten dat Picard, die ooit terug ging naar de Enterprise alleen voor een zadel, niet zal aarzelen om hem te volgen.
Dus nu staan we op een gelijk speelveld, niet meer koken, en Kirk heeft net ontdekt dat het leven zonder een adrenalinestoot geen opwinding voor hem inhoudt. Hij waarschuwt Picard om nooit met pensioen te gaan, nooit uit de stoel van de kapitein te stappen en dan zegt hij: "Ik neem aan dat de kansen tegen ons zijn en de situatie grimmig is?" Natuurlijk zijn ze dat! We zouden het niet anders willen. En geschiedenis wordt geschreven. Ze vechten, behalve de dag, Kirk krijgt zijn doodsscène en de vrede wordt hersteld in het universum.
4 Spock's begrafenis
Nog een juweeltje van Wrath of Khan, en een scène die permanent is ingebed in de herinneringen van vrijwel elke Star Trek-fan ter wereld. Voordat ze de kistbuis van Spock naar de planeet Genesis overboord gooien, verzamelt de bemanning hun laatste afscheid. Ze zijn allemaal stil en Kirk, die meer treurt dan wie dan ook, moet de toespraak houden, want hij is hun leider.
Het mooie van dit moment is hoe hij de woorden eruit moet persen. Er is hier geweldig geschreven, omdat hij een eerbetoon brengt aan zijn beste vriend en kameraad, maar het gaat ook over de levering van Shatner, omdat hij elk woord op een worsteling laat lijken. Hij is de kapitein en zijn taak is om de kracht te geven die de rest van zijn bemanning nodig heeft. Hij kan op zo'n moment niet uitbarsten, maar hij staat er de hele tijd aan en als hij die zin uitspuugt: "Hij was de meest … mens", valt de emotie hem gewoon op. In een film vol grote emotionele scènes biedt het een van de grootste klappen.
3 Kirk Cries bij Pike's Death
Star Trek-fans hebben veel problemen met de JJ Abrams-films, en vooral, vooral, enorm, met Into Darkness, maar het zit vol met geweldige kleine momenten, vooral vanwege de cast. Dit is er een van.
Er is een gevecht geweest en Christopher Pike, de mentor, supporter en inspiratie van Kirk, sterft. Spock is bij hem op zijn moment van overlijden, en dan komt Kirk aanrennen en ziet wat hij niet wil geloven dat echt is. Maar het is. Er zijn hier geen woorden, omdat Kirk en Spock ze niet nodig hebben; ze zijn zowel in shock als in pijn. En Kirk huilt.
Het is een mooie, emotionele, sleutelscène voor dit personage dat Jim Kirks blust perfect beheerste vanaf het begin in 2009 Star Trek, maar nu laat zien dat hij tot veel meer in staat is. Hij geeft ons Kirks diepgang en zijn eenzaamheid, zijn gevoel van verlies vanwege zijn vader en voor de man die binnenkwam om die rol voor hem te vervullen. Hij laat zien dat een kapitein zijn kracht niet verliest wanneer hij toegeeft aan verdriet, dat leven en dood ertoe doen, en dat het niet uitmaakt hoe ver hij de ruimte ingaat of welke avonturen hij heeft, hij is en zal altijd diep menselijk zijn.
2 2. David Marcus Dies
Star Trek geeft en Star Trek neemt weg. In The Wrath of Khan krijgt Kirk een zoon, David Marcus, en in The Search For Spock verliest hij hem.
David, Saavik en een jonge, zich ontwikkelende Spock bevinden zich op de planeet Genesis, gegijzeld door Klingons die Genesis willen. Om te bewijzen dat hij serieus is, vertelt de Klingon-commandant (Christopher Lloyd) aan Kirk dat hij een van de gijzelaars gaat vermoorden. Als publiek verwachten we bijna dat het Saavik is. Ze verdient het niet, maar de andere keuzes zijn de zoon van Spock en Kirk, dus het lijkt alsof het een last-minute redding of een afscheid is van Robin Curtis, die Kirstie Alley verving en daarom op de een of andere manier minder was essentieel.
Maar David doet precies wat zijn vader zou doen; hij springt in om de anderen te redden. Er is een worsteling, maar dan wordt hij nogal brutaal vermoord en Saavik brengt het slechte nieuws naar zijn vader.
De schok ervan doet Jim Kirk wankelen. De fysieke beweging die hij hier maakt, waar hij terugvalt, is zo natuurlijk en onverwacht, en zo diep gehuld in verdriet dat je het verlies samen met hem voelt. We hebben Kirk nog nooit zo zien wankelen en het is onvergetelijk.
"Jullie Klingon klootzakken, " zegt hij. "Je hebt mijn zoon vermoord!"
