Net als miljoenen anderen was ik diepbedroefd en verwoest om te horen dat de legendarische actrice, scenarioschrijver en activist Carrie Fisher stierf op 60-jarige leeftijd. Het lezen van de verslaggeving en de overvloed aan eerbetoon van Fisher's vrienden en collega's was een uiterst emotionele ervaring voor mij, en ik merkte dat ik tegen tranen vocht terwijl ik een wereld beschouwde zonder de gratie en schittering van Carrie Fisher. Nadat de eerste schok was afgenomen en ik meer nadacht over deze tragische situatie, kon een deel van mij het niet helpen, maar vond het een beetje vreemd dat ik zo overstuur was toen ik het nieuws zag.
Het was heel natuurlijk om je verdrietig te voelen, maar Fisher was niet iemand die ik persoonlijk kende, in het voorbijgaan ontmoette of zelfs zag op een congrespaneel. Mijn enige interacties met haar waren via haar films. Dus waarom huilde ik alsof ik zojuist iemand bij me in de buurt had verloren?
Ik deed een stap achteruit en bracht alles in perspectief. Ik werd herinnerd aan de eigenaardigheid van de popcultuur. Door films, tv-shows, muziek en andere media, raken gewone mensen gehecht aan beroemdheden en ontwikkelen ze een soort persoonlijke band met hen. De films die we bekijken en de albums waar we op een bepaalde leeftijd naar luisteren, kunnen ons vormen tot de mensen die we vandaag zijn. Door deze kunst brengen we tijd door met de kunstenaars, ontsnappen we een paar uur aan de beproevingen en beproevingen van de echte wereld, leven we plaatsvervangend door de personages en verliezen we onszelf in nieuwe werelden waar we alleen maar van kunnen dromen.
Ik denk dat dit de reden is waarom Fisher's dood me zo hard heeft getroffen.
Het is geen geheim dat ik een die-hard Star Wars-fan ben en dat ik het grootste deel van mijn leven ben geweest. Ik zag A New Hope voor het eerst in 1996, toen ik een 6-jarig kind met grote ogen was en het heeft me beïnvloed op een manier zoals geen andere film. Ik bezocht de melkweg constant ver, ver weg tijdens mijn jeugd, vaak kijkend naar de originele trilogie en volgde de avonturen van Luke Skywalker, Han Solo en natuurlijk prinses Leia (en creëerde mijn eigen met mijn veelheid aan Star Wars-speelgoed). Ik ben opgegroeid met die films en naarmate ik ouder werd, begon ik ze op een ander niveau te waarderen. Star Wars ging verder dan het spektakel en geweldige verhalen, en was een van mijn eerste echte introducties in de filmwereld, en speelde een grote rol bij het vestigen van mijn passie voor film. Ik weet dat ik niet de enige ben die zegt dat Star Wars een belangrijke reden is waarom ik in deze industrie werk. Zonder dat is het niet te zeggen waar ik zou zijn, maar omdat het bestaat en een belangrijk onderdeel van mijn leven is, heb ik het voorrecht om iets te doen waar ik dagelijks van hou.
Het is al vaker genoemd, maar Star Wars resoneert al tientallen jaren in de tijdsgeest vanwege de gedenkwaardige personages. Alle X-wing hondengevechten en lichtzwaardduels zouden niets hebben betekend als we niet om de betrokken mensen gaven. Luke, Han en Leia zijn allemaal ongelooflijke personages, en een groot deel van de eer moet gaan naar de uitvoeringen van de acteurs. Mark Hamill, Harrison Ford en Fisher belichaamden deze individuen tot in de perfectie en zorgden ervoor dat het publiek verliefd op hen werd. Ze konden de buitenaardse concepten en dialoog van George Lucas onderbouwen, zodat het humanistisch en echt aanvoelde en een levenslange band vormde met wie de films ook bekeek.
Door vijf films (met aflevering Episode VIII) bleek Fisher een onschatbaar onderdeel van de nalatenschap van de franchise te zijn, waarbij het scherm met haar warme, levendige schoonheid in één scène werd verlicht voordat de versnelling werd verschoven naar de no-nonsense leider die de geschiedenis is ingegaan. Leia was de vrouw die alle meisjes wilden zijn en waar alle jongens bij wilden zijn. Het is onmogelijk om Star Wars voor te stellen zonder de rol van Fisher erin.
Voor mij zijn Luke, Han en Leia de drie-eenheid die Superman, Batman en Wonder Woman zijn voor DC-fans. Die personages hadden een enorme invloed op mijn leven die ik nooit zal kunnen meten. Het was zo opwindend voor mij toen Disney Lucasfilm kocht en aankondigde dat er nieuwe Star Wars-films zouden komen met de originele cast terug. Ik kon het niet helpen, maar meeslepen in de nostalgie om die drie nog een keer te zien en te kijken hoe Fisher het scherm opnieuw met Ford deelt. Ik hou van deze personages (en van de acteurs die verantwoordelijk zijn voor het tot leven brengen ervan) op een manier die moeilijk te beschrijven is. Ik ben bijna twintig jaar bij hen geweest en ze hebben me op een diepgaande manier gevormd.
Het is waar dat ik Carrie Fisher nooit heb ontmoet, maar vanwege wat ze deed in haar illustere carrière, raakte de filmfan in mij gehecht aan haar. Ik kan het gevoel niet afschudden dat ik iemand dichtbij ben kwijtgeraakt vanwege wat Star Wars voor mij betekent. Het maakt me ongelooflijk verdrietig dat Fisher niet meer bij ons is, en ik zal aflevering VIII met een zwaar hart bekijken, wensend dat ze hier was om het te zien en met iedereen te vieren. Zonder haar zal het niet hetzelfde zijn.
Rust zacht, Carrie Fisher. En bedankt voor alles.
-
Noot van de redactie: we moedigen Fisher's vele andere fans aan om hun eigen eerbetoon en herinneringen te delen in de reacties hieronder.
