Death Stars, Star Destroyers en monumenten voor het Galactische Rijk. Elke filmfan kent de schurken van Star Wars vanwege hun iconische ontwerpen, architectuur en militaristische bravoure. Onheil? Absoluut. Maar het zou niet zo memorabel zijn als het niet ook … mooi was. En dankzij nieuwe details achter de schermen van een van de mensen die dat ontwerp hebben gevormd, kunnen fans het Star Wars-universum van George Lucas op een geheel nieuwe manier waarderen.
De nieuwe inzichten komen rechtstreeks van Lair: Radical Homes and Hideouts of Movie Villains van Chad Oppenheim en Andrea Gollin, een nieuw boek dat enkele van de meest iconische 'kwaadaardige hoofdkwartieren' van de bioscoop (van een meer architectonisch / technisch perspectief) nader bestudeert. De vraag stellen: "Waarom wonen slechteriken in goede huizen?" het boek bevat interviews met verschillende Hollywood-productieontwerpers, kunstenaars en anderen. Temidden van de glimp in klassieke ontwerpen, bevat Lair ook een gesprek met Star Wars Set Decorator Roger Christian, met nieuwe details over het maken van de gefotografeerde George Lucas-opname met een onmogelijk budget. Maar wat leidde tot een aantal echt iconische snelkoppelingen en ontwerpvinding als resultaat.
Het boek zelf zal beschikbaar zijn op 5 november, maar we kunnen fans van filmische architectuur en decorontwerp een kleine preview geven, inclusief het interview met Roger Christian - de zelf beschreven "derde persoon ingehuurd op Star Wars" - beschrijft hoe het uiterlijk van de film vorm kreeg. Beginnend met de koude, berekende, machine-achtige ontwerpen van het intimiderende rijk.
Ondanks hun fascistische, brutale machtsstructuur is de oorsprong van de Star Wars-schurken in nazi-Duitsland vaak onbesproken (om voor de hand liggende redenen). De politiek van het Derde Rijk is van de aarde, en niet de melkweg ver, ver weg, maar de architectuur en de mentaliteit erachter was een directe invloed voor productie-ontwerper John Barry. Christian legt uit:
Als het ging om de Death Star, dat was duidelijk geïnspireerd door de Reich-architectuur van Albert Speer. Als je naar nazi-architectuur kijkt, is deze erg zwart met rood erop. Heel eenvoudig en heel ontmoedigend - en vreemd mooi. En dat is precies de Death Star.
Het valt niet te ontkennen dat Christian lof heeft voor de onheilspellende, torenhoge en precieze uitstraling van het ontwerp van het rijk. Het is vanwege dat indrukwekkende ontwerp dat de meeste kijkers nooit de muren zullen zien die zijn gemaakt van goedkoop bedrukte plastic vellen die aan multiplex zijn bevestigd - slechts een van de vele manieren waarop de decorontwerpers en decorateurs werden gedwongen om creatief te worden met hun bescheiden budget, maar TWEE kosmische werelden tot leven.
Christian legt uit hoe Lucas de kloof vestigde tussen de warme, organische wereld van Luke op Tatooine en die van het onnatuurlijke, koude rijk in de ruimte (een tweedeling tussen Western en Sci-fi perfect ingekapseld in de twee films die Lucas aan de bemanning toonde om zijn punt te bewijzen: Once Upon a Time in the West, en 2001: A Space Odyssey). Maar voor Barry was het een nieuwe kans om de fictie van het strijdtoneel ter grootte van de maan te gebruiken om de sets haalbaar te maken:
Met George was [2001: A Space Odyssey] te sci-fi zoals voor wat we in gedachten hadden voor Star Wars. Bovendien had John Barry … een architecturale opleiding gehad, dus in het script, waarin stond dat de Death Star enorme, lange gangen had, was zijn advies: "Laten we ze gebogen maken omdat het een Death Star is, de grootte van een planeet." Dat maakte ze interessanter, dacht ik. Hij ontwierp ook de ronde tafel waar Vader en de officieren van het rijk zitten, en dat moest doen denken aan de ronde tafel van koning Arthur … Wat ons duidelijk was, was dat we geen soort James Bond-schurkinterieur wilden. We wilden iets veel donkerder. De Death Star was zijn plaats van aanbidding, als je wilt, dus het moest iconisch zijn.
Het ding met science fiction is dat je niets hebt om naar te verwijzen. Als je een historische film maakt, kun je zeggen: "Oh, het zijn de jaren 1840" en je weet wat de juiste kleding en meubels zijn. Met Star Wars was er niets. Alleen George's beschrijvingen in het script als dit soort kwade wereld. Redelijk makkelijk. Maar de originele schilderijen van Ralph McQuarrie omvatten een Death Star-gang en een prachtige schets van Darth Vader met een lichtzwaard, vechtend. Die gaven ons de sleutel ertoe.
Degenen die geïnteresseerd zijn in het volledige interview met Christian, evenals gedetailleerde architecturale blikken in de Death Star en andere iconische schurkenhangouts, kunnen Lair: Radical Homes en Hideouts of Movie Villains nu vooraf bestellen, of er naar zoeken in je plaatselijke stripwinkel en boekhandel op 5 november 2019.
Van Atlantis in The Spy Who Loved Me tot de ultramoderne woning van Nathan Bateman in Ex Machina, schurken met een groot scherm leven vaak in architecturale pracht. Vanuit het oogpunt van het ontwerp is het hol van de schurk, zoals populair in veel van onze favoriete films, een verbluffende, verfijnde, afgunst opwekkende uitdrukking van de verwrongen driften en verlangens van de bewoner. Lair: Radical Homes and Hideouts of Movie Villains, viert en overweegt verschillende iconische schurken uit de recente filmgeschiedenis.
