Filmbezoekers die films waarderen voor acteren van hoge kwaliteit, meeslepende periode-instellingen, evenals een gezonde dosis humor in een hartverscheurend drama, zullen waarschijnlijk merken dat The Book Thief levert.
The Book Thief , gebaseerd op de roman van Markus Zusak, volgt het verhaal van adolescent "Book Thief" Liesel Meminger (Sophie Nélisse) in de tijd van nazi-Duitsland. Nadat de tragedie haar familie treft, wordt Liesel geadopteerd door de goedhartige arbeidersschilder Hans Hubermann (Geoffrey Rush) en zijn strenge maar liefhebbende vrouw Rose (Emily Watson). Ondanks het smeden van een snelle vriendschap met buurjongen Rudy Steiner (Nico Liersch), wordt Liesel geplaagd door haar klasgenoten op de eerste schooldag omdat ze analfabeet is. Als gevolg hiervan verbindt Hans zich ertoe zijn geadopteerde dochter te leren lezen en schrijven - op een moment dat de nazi's de meeste literaire werken hebben verboden.
Liesel vestigt zich in haar leven bij de Hubermanns, gaat naar school en geniet van alle boeken die ze in handen kan krijgen, totdat een mysterieuze Joodse man, Max Vandenburg (Ben Schnetzer), met banden met het verleden van Hans, op een avond in het huis verschijnt. Op het randje van de dood en opgejaagd door de nazi's bieden de Hubbermans Max toevlucht. In de komende maanden verbinden Liesel en de jongeman zich over de kracht van woorden; echter, terwijl de Tweede Wereldoorlog begint en de krachten van Adolf Hitler anti-Axis bondgenoten stoken, wordt het leven voor de Hubbermans, hun gast, en de titulaire Book Thief, steeds gevaarlijker.
The Book Thief, de tweede langspeelfilm (met uitzondering van verschillende tv-films) van regisseur Brian Percival, is een indrukwekkend historisch drama met boeiende uitvoeringen van de hoofdcast - met name de leidende adolescente dame Sophie Nélisse. Terwijl Percival intrigerende juxtaposities van nazi-Duitsland vastlegt (bijv. Een kinderkoor dat zingt over de inferioriteit van niet-Duitsers), laat de speelfilm veel van de ingewikkeldheden van het boek en de gruwel van de grotere door de nazi's geleide genocide ongedaan worden gemaakt. Soms is de aanpassing van The Book Thief een allegaartje, dat met succes de complexiteit van die tijd vastlegt met persoonlijke verhalen van Duitsers die niet medeplichtig waren aan Hitler's agenda, terwijl andere scènes zijn geschilderd in extreem brede streken die veelzijdige sociale problemen tot één reduceren -noot karikatuur.
Gezien het best verkopende nieuwe bronmateriaal, moeten bioscoopbezoekers niet verbaasd zijn dat het kernverhaal van Book Thief meeslepend is - vol interessante personages en ontmoetingen die voldoende ruimte bieden voor acteurs van hoog kaliber om te schitteren. Helaas veroorzaakt de 131 minuten durende runtime een bizarre wirwar van inhoud - inclusief enkele van de rijkste ideeën van het boek, maar er zijn er niet in geslaagd om veel meer te verkennen dan de plotpunten op het oppervlakniveau. Gezien het bereik (en de diepte) van het bronmateriaal, was Percival duidelijk gedwongen zoveel mogelijk op te nemen - maar de film schiet tekort in een aantal van de belangrijkste inspanningen.
Plotslagen worden zo snel door de pijpleiding geslagen dat er nauwelijks tijd is om karakters te missen of te voelen die zijn gestolen voor oorlog - of de opluchting die gepaard gaat met het vinden van een gevaarlijk personage is eigenlijk veilig. Vooral de relatie tussen Liesel en Max wordt teruggebracht tot een paar zoete momenten, maar ondanks de chemie van het paar op het scherm, is de vriendschap extreem gehaast en onverdiend - waardoor het moeilijk is om de band te begrijpen die de film vertelt (maar niet show) het publiek bestaat tussen de twee.
Desondanks is de cast van The Book Thief niet de oorzaak van tekorten in het drama op het scherm. Nélisse is onberispelijk als Liesel - met subtiele nuance en een voorbeeld van de mix van angst en onzekerheid die zelfs Duitse burgers achtervolgde tijdens het bewind van Hitler. Ondanks een ietwat dunne kijk op de grotere implicaties van de Tweede Wereldoorlog, blinkt Percival uit in het aanbieden van een breed scala aan menselijke momenten die proberen een meer intieme kant te tonen van gewone mensen die leven onder het altijd verdachte oog van het nazi-regime. Veel van deze dramatische scènes blinken uit vanwege het talent van Nélisse, omdat ze consequent schurende nazi-ideologieën tegenkomt, maar niet in staat is om haar onvrede publiekelijk te tonen. In plaats daarvan presenteert Nélisse de overtuigingen van Liesel door delicate scènes van eer en moed - die, ongeacht de ingetogen aanpak, zorgen voor een indrukwekkend en emotioneel drama.
Het doet natuurlijk geen pijn dat Nélisse wordt omringd door een volleerd stal van acteurs - vooral Geoffrey Rush en Emily Watson als pleegouders van Liesel. Rush brengt zijn gebruikelijke beheersing van humor en dramatische autoriteit, waardoor Hans een van de meest sympathieke en sympathieke personages in de film is, hoewel hij niet veel wordt veranderd door zijn verschillende ervaringen. Omgekeerd steelt Watson's Rose verschillende belangrijke ontmoetingen - omdat kijkers zullen worden geliefd bij de geknoopte moederfiguur als zich gebeurtenissen ontvouwen die haar no-nonsense houding afbreken. In feite zijn de scènes waarin Rose de problemen van de buurt, haar familie en de altijd aanhoudende toestand van gevaar weet te vergeten, los te laten en zich bij Hans en Liesel aan te sluiten in een vluchtig moment van levitatie, enkele van de meest betoverende films (en cathartische) sequenties.
Ondersteuning van spelers, vooral Nico Liersch, als beste vriend Rudy van Liesel, zijn ook solide in hun rol - met Liersch bezit een aantal van de meest inzichtelijke en komische uitwisselingen van The Book Thief. Ben Schnetzer, die de Joodse vluchteling Max afbeeldt, is ook een sterke, zij het onderbenutte toevoeging - die een veel prominentere rol in het boek vervult - en is meestal gedegradeerd tot bijna-doodsplicht (evenals een paar geestige uitwisselingen met Liesel) in de aanpassing van de film.
Hoewel de beperkte reikwijdte van de film helpt om de belangrijkste verhaallijn van Book Thief te vertellen, schiet de film tekort bij het ontwikkelen van veel van de gepresenteerde gebeurtenissen die verder gaan dan onderling verbonden, maar meestal oppervlakkige vertoningen van expositie en spanning. Filmbezoekers die films waarderen voor acteerwerk van hoge kwaliteit, meeslepende periode-instellingen, evenals een gezonde dosis humor in een hartverscheurend drama, zullen waarschijnlijk merken dat The Book Thief alle nodige technische notities levert - met een rijke reeks historische fictiegebeurtenissen. Maar fans van het boek zelf (of degenen die op zoek zijn naar een diepere verkenning van WO II Duitsland) zullen misschien merken dat buiten het scene-to-scene drama zeer weinig relaties of thematische ideeën volledig worden gerealiseerd, omdat Percival vertrouwt op het eenvoudig tonen van Nazi-Duitsland en zijn burgers - in plaats van intiem de omgeving en mensen te verkennen door uniek of bijzonder gedenkwaardig inzicht.
Als je nog steeds op het hek rond The Book Thief bent, bekijk dan de trailer hieronder:
-
[Poll]
___
The Book Thief duurt 131 minuten en is beoordeeld als PG-13 voor wat geweld en intense weergave van thematisch materiaal. Nu in theaters.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder.
Volg mij op Twitter @benkendrick voor toekomstige beoordelingen, evenals nieuws over films, tv en games.
