Hoewel het doel van de rol van Annabeth Gish, aangezien het betrekking heeft op het algehele verhaal van The Bridge, enigszins verduisterd blijft - omdat zelfs haar personage Charlotte enigszins in het donker blijft over wat voor soort situatie ze zich bevindt - heeft het verhaal snel een brug (als je wilt), tussen de meer tangentiële verhaallijn van Gish's weduwe en de grotere kwestie van de politiek gemotiveerde seriemoordenaar die momenteel Sonya Cross en Marco Ruiz verwondert.
'Rio' werkt als een manier om Charlotte Millright in de schaapskooi te brengen zonder haar er rechtstreeks bij te betrekken, en zonder haar raadselachtige en steeds dreigere situatie op de boerderij van haar overleden echtgenoot zodanig te versnellen dat het ofwel te snel wordt opgelost, of het wordt meegesleurd het belangrijkste plot en wordt een uitbreiding van het Cross / Ruiz-moordonderzoek.
Tot nu toe is het The Bridge gelukt om het verhaal van Charlotte in zijn eigen tempo te laten voortgaan, zoals de introductie van de slijmerige advocaat van Lyle Lovett - wiens aansporing van Charlotte om te voldoen aan de overeenkomst die haar man Karl heeft gesloten met wie het ook is waar ze nu mee te maken heeft, was weliswaar griezelig en niet helemaal de soepelste afhandeling van een anders delicate situatie. Nu lijkt het erop dat de machten achter de tunnel die onder haar huidige land loopt, bereid zijn een heel Coppola-achtige stap te zetten met een van Charlotte's paarden (RIP Rio), om hun punt te maken dat ze zijn niet een groep die vriendelijk is om 'nee' te horen.
Wat nu het beste werkt aan de Charlotte-verhaallijn is hoe haar situatie en welke informatie we over haar verleden hebben gekregen zo overtuigend speelt in de beslissingen die ze neemt. Tot nu toe ging Charlotte over haar als spreekwoordelijke buitenstaander; tijdens de serie-première keek ze letterlijk naar buiten, terwijl ze wanhopig probeerde haar stervende echtgenoot terug te krijgen naar de Verenigde Staten door de titulaire brug over te steken, alleen om zichzelf tegen Sonya Cross te vinden 'te letterlijke interpretatie van hoe iemand een plaats delict.
Sindsdien merkte Charlotte dat ze door een deur werd geduwd die de ene ongewenste verrassing na de andere bevat. En hoewel ze nu de controle heeft over de boerderij van haar overleden echtgenoot, blijft het gevoel een buitenstaander te zijn, of het nu haar duidelijk onaangename relatie met haar stiefdochter is of met de dames van de samenleving die nauwelijks hun verrassing kunnen bevatten bij het horen van Charlotte van plan te blijven in El Paso en op de boerderij van Karl. Hoewel we niet de kans kregen om haar leven te zien voorafgaand aan het incident op de brug, lijkt het vrij duidelijk dat de enige echte connectie met de wereld waarvan ze vastbesloten is om er deel van te blijven, de echtgenoot was waar ze kennelijk heel weinig van wist.
En dus, wanneer ze naar het politiebureau wordt gesleept nadat de moordenaar losgeld eist met betrekking tot het leven van Maria - de enige overlevende van de groep die hij in de vorige aflevering heeft vergiftigd - wordt Charlotte plotseling in een andere wereld geduwd waar ze heel weinig van weet, maar voelt zich begrijpelijk aangetrokken tot de warme en gezellige persoonlijkheid van Det. Marco Ruiz. Of het nu gaat om het feit dat ze nog steeds treurt, de aanwezigheid van vreemde, enigszins bedreigende mensen die op haar boerderij opduiken en ongewenste eisen aan haar stellen, of misschien was het gewoon Ruiz 'bijna constante flirt met iedereen (zijn verjaardagsbloemen naar Kitty waarschijnlijk betekenen ze zal de volgende vrouw zijn waar Alma zich zorgen over zal maken), Charlotte merkte dat ze intiem kennis maakte met Det. Ruiz.
Het was niet zo verrassend om eerlijk te zijn; Ruiz begreep niet echt waarom zijn eerste huwelijk uit elkaar viel, maar zijn gebrek aan aarzeling met Charlotte, in combinatie met de constante telefoontjes van Alma suggereren dat Marco's persoonlijkheid een beetje te vriendelijk is met bijna elk lid van het andere geslacht. Maar terwijl de dingen meestal onuitgesproken blijven tussen Charlotte en Marco, kan hetzelfde niet gezegd worden voor Sonya en Paul (Jason Wiles), de one-night-stand-bleek-romantische-interesse die stopte bij het politiebureau gewoon in de hoop haar nummer maar wordt uiteindelijk botweg verteld dat dit geen plaats is voor nog een snelle flirt. Het is moeilijk om met die logica te argumenteren - het politiebureau is geen plaats voor een snelle flirt - en dus waadt Paul door de onwetendheidssituatie en verschijnt aan de andere kant met het nummer van Sonya.
Voor het grootste deel heeft alles wat zich in 'Rio' afspeelt te maken met de voortdurende weergave van de reeks van twee contrasterende elementen, of het nu de aandrang van de moordenaar is om te wijzen op de ongelijkheid tussen El Paso en Juárez en de rijken en armen, of vergelijkingen van individuen en hun wild verschillende persoonlijkheden en eigenaardigheden. Om dit te illustreren, hebben we interessante groeperingen gekregen zoals die van Marco en Sonya, Daniel Frye en Adriana Mendez, en natuurlijk Steven Linder en Hector Valdez. Op dit moment zijn alle elementen opzettelijk in conflict vanwege hun culturele omstandigheden, identiteiten en, in sommige gevallen, wat tot nu toe een gebrek aan communicatie tussen beide partijen was. Naarmate het verhaal vordert, zal het interessant zijn om te zien of de ruimte tussen de culturele ongelijkheden ooit kan worden gesloten, en aan welke kant meer solitaire personages zoals Charlotte zich zullen bevinden wanneer en wanneer dit het geval is.
_____
The Bridge gaat aanstaande woensdag verder met 'Maria of the Desert' @ 22:00 op FX. Bekijk hieronder een voorbeeld:
