Uiteindelijk is Think Like A Man Too een verplicht vervolg op een onverwacht succes ($ 96 miljoen met een budget van $ 12 miljoen) dat - anders dan 22 Jump Street - perfect tevreden is om op zijn lauweren te rusten.
In Think Like A Man Too halen we onze vier koppels (en enkele van hun wederzijdse vrienden) in Las Vegas bij elkaar, waar ze zijn samengekomen om de bruiloft van "Single Mom" Candace (Regina Hall) en "Momma's Boy" Michael te vieren (Terrence J.). Door wat ongemakkelijke miscommunicatie kreeg de vurige kleine Cedric (Kevin Hart) de indruk dat hij - niet verstandig, suave Dominic (Michael Ealy) - de beste man van Michael was, en het resulterende plan voor de vrijgezellenpartij weerspiegelt Cedric's overdreven, halve gekookte schemering.
De dames zijn echter van plan om het net zo luid te houden als de jongens; zakelijke gal Lauren (Taraji P. Henson) heeft alles uit de kast gehaald voor Candace's vrijgezellen durflijst, en de meisjes zijn niet bang om op de goede tijd van de jongens te stappen om ervoor te zorgen dat hun feest het beste feest is. Tijdens de luidruchtige nacht in Vegas komt echter langzaam en zeker aan het licht dat de happy-go-lucky-gevel van iedereen precies dat is - een gevel - omdat jongens en meisjes zich beide realiseren dat de oorlog tussen vrijgezellenfeest en vrijgezellenfeest niets is vergeleken met de echte veldslagen die ze vechten in hun respectieve relaties.
Think Like A Man was een aangename verrassing. Regisseur Tim Story (Barbershop) en zijn ensemble-cast veranderden Steve Harvey's zelfhulpboek voor relaties in een unieke rom-com die platte archetypen veranderde in verfrissende onderzoeken van liefde - en het werkte grotendeels, dankzij de juiste mix van ensemblechemie. Think Like A Man Too behoudt de energie tussen het belangrijkste ensemble; het unieke en leuke van de benadering van de eerste film is helaas verdampt, waardoor een meer conventioneel en clichévol rom-com-vervolg is achtergelaten.
Op directieniveau gaat het vervolg voor de gebruikelijke 'grotere en betere' aanpak. Tim Story staat weer aan het roer (met het dubbele van het budget) en de visuele compositie van de film is alles rijkelijk en sexy dat je zou verwachten van een Vegas-feestfilm. Afgezien van een esthetische videoclip, is de feitelijke visuele stenografie van de film echter nogal oppervlakkig en niet verfijnd; net als Vegas zelf is het vervolg groot, helder en flitsende, maar tekort aan echte substantie als je eenmaal onder de oppervlakte tuurt. Er zitten ook veel vreemde segmenten vast in de procedure die weinig bieden en soms afleiden. Homage dance nummers, muziekvideo parodie sequenties … het zit er allemaal in, maar waarom (of 'paste het?') Is een vraag die de film vaak niet de moeite neemt te stellen. Het is bijna alsof de Vegas-speeltuin te vruchtbaar bleek voor de filmmakers om zich op hun bestemming te concentreren.
Hetzelfde kan voor het script worden gezegd door terugkerende schrijvers Keith Merryman en David A. Newman (Friends With Benefits). Het tweetal heeft de code voor het aanpassen van een zelfhulpboek de eerste keer rond gekraakt - maar deze keer, zonder het bronmateriaal om als muze te dienen, spelen de dingen op veel minder geïnspireerde wijze. Think Like A Man Too werkt in het vertrouwen dat de cast van personages de eerste keer voldoende indruk maakte; ergo, door ze eenvoudigweg door de volgende stap te volgen, zouden hun relaties automatisch intrigerend en leuk moeten zijn. Hoewel het waar is dat het inhalen van deze personages leuk genoeg is, is het ook waar dat Think Like Man Too zijn grootste voordeel opoffert ten opzichte van de eerste film: alle personages nu volledig verbonden hebben als een groep.
In plaats van een nieuwe groepsdynamiek, krijgen we dezelfde verdeling over de geslachtslijn om in principe dezelfde conflicten en relatiebogen te recyclen die we in Think Like A Man zagen. "The Easy Girl" (Mya) voelt zich nog steeds onbemind, terwijl "The Player" (Zeke) nog steeds wordt aangesproken door zijn eigen bad boy-imago. "The Girl Who Wants the Ring" (Kristen) probeert nog steeds uit te zoeken hoe ze haar man tot volwassenheid kan motiveren, terwijl "The Non-Committer" (Jeremy) niet in de cojones kan komen om de volgende fase van de relatie binnen te gaan. "The Dreamer" (Dominic) is nog steeds mistig van liefdeidealen, terwijl "The Woman Who Is Own Own" (Lauren) nog steeds onafhankelijkheid weegt tegen de voordelen van partnerschap. Ten slotte is "The Mama's Boy" nog steeds te onderdanig, terwijl "The Single Mother" nog steeds te maken heeft met de onzekerheid en het stigma van het onwaardig zijn.
Het is precies wat we de eerste keer zagen, en Think Like A Man Too doet weinig om deze reizen echt zo goed te ontwikkelen als ze een beetje te "tweaken" zodat ze er nieuw uitzien wanneer ze echt gewoon vertrouwd en voorspelbaar zijn. Verdwenen is echt inzicht of wijsheid over relaties, vervangen door een goedkope metafoor van het basketbalgame voice-over bedoeld om het verhaal te kaderen en te begeleiden - dat ongeveer net zo soepel is als een meisje aanvullen door haar te vergelijken met een auto. Opgestapeld bovenop die leegte zijn een aantal subpercelen die nooit rendement opleveren op hun investering in schermtijd. Kortom: tijdens het bekijken van het vervolg wordt al snel duidelijk dat de bron van goede ideeën waarschijnlijk opdroogde na de eerste film.
De cast komt sterk terug, deze keer veel comfortabeler met hun respectievelijke personages, evenals met de algemene groepschemie. De sterkste thespians van het stel zijn nog steeds Michael Ealy (Dominic), Romany Malco (Zeke), Taraji P. Henson en Regina Hall - terwijl Kevin Hart de komedie als een one-man show helemaal zijn eigen draagt. Gabrielle Union (Kristen) en Jerry Ferrara (Jeremy) voelen zich enigszins gemarginaliseerd in deze follow-up, terwijl Meagan Good (Mya) en Terrence Jenkins (Michael) merkbaar zwakkere artiesten zijn dan hun co-sterren - vooral merkbaar omdat beide hun personages wat krijgen van de zwaardere dramatische bogen.
Think Like A Man Too levert ook VEEL ondersteunende personages op, waarvan de meeste weinig impact hebben. Wendi McLendon-Covey van bruidsmeisjes had net zo goed niet in de film kunnen zijn; hetzelfde kan gezegd worden voor La La Anthony, die uit het niets verschijnt om niets te zeggen / bijdragen tijdens haar uitgebreide schermtijd. Actrice Jenifer Lewis krijgt de enige legitieme zijboog als Michael's "oude strijdbijl" van een moeder, met Dennis Haysbert die de gezichten van dames glimlachte als de verplichte zwarte hunk camee van de franchise (het was Morris Chestnut in de eerste film). Helaas heeft Gary Owen's Bennett - de symbolische blanke vriend die menig scène in Think Like A Man heeft gestolen - zijn niche deze aflevering zien verkleinen, dankzij de overvloed aan bijpersonages zoals twee andere (jongere) symbolische blanke jongens, gespeeld door David Walton en Adam Brody. Er zijn ook een handvol beroemdhedencamees om je ogen open te houden (sommige beter dan anderen).
Uiteindelijk is Think Like A Man Too een verplicht vervolg op een onverwacht succes ($ 96 miljoen met een budget van $ 12 miljoen) dat - anders dan 22 Jump Street - perfect tevreden is om op zijn lauweren te rusten. De enige echte attractie is een kans om een verzameling charmante personages in te halen in interessante / grappige romantische situaties, waarbij Kevin Hart alles uit de kast haalt om ervoor te zorgen dat ten minste een deel van de film legitiem grappig is. Het is geen slechte tijd in Vegas - maar vergeleken met films als The Hangover of Bridesmaids is Think Like A Man Too niet eens een kanshebber in de strijd om comedy suprematie vóór de bruiloft. Een leuke matinée of verhuur op zijn best, dit vervolg verbleekt uiteindelijk in vergelijking met zijn voorganger.
[Poll]
Think Like A Man Too speelt nu in theaters. Het is 106 minuten lang en heeft de classificatie PG-13 voor ruwe seksuele inhoud, inclusief referenties, gedeeltelijke naaktheid, taal en drugsmateriaal.
