Thor: Ragnarok is niet alleen de film van God of Thunder, maar ook die van Green Goliath. Hoewel Taika Waititi ons enkele van de beste Hulk ooit geeft, kan helaas niet hetzelfde worden gezegd van Bruce Banner; De zenuwachtige wetenschapper van Mark Ruffalo is enorm ondergewaardeerd door deze heimelijke aanpassing van Planet Hulk en staat, als we eerlijk zijn, als de zwakke schakel van de film.
Dus, ja, Hulk is geweldig in Ragnarok. Zijn gladiator-persona op Sakaar is een onverwachte vreugde en geeft de beste actiescène van de film (een gedwongen gevecht dat gedeeltelijk Batman v Superman lijkt te sturen). Maar als je voorbij dat trailer-moment komt, worden de dingen beter. Deze Hulk is zelfbewust en hij spreekt - niet alleen ingeblikte zinnen, maar volledige, bewuste gesprekken. Na tientallen jaren verstrikt te zijn geweest in de basis van zijn kernconcept, krijgen we eindelijk een versie met een groot scherm van het personage dat een stap verder gaat dan de groene gemene Jekyll en Hyde waartoe hij vaak wordt gereduceerd. Dat is echt opwindend, waardoor je een hele reeks nieuwe verhalen kunt openen; voor het eerst voelt Joe Fixit (Gray Hulk die casino uitsmijter werd) als een echte mogelijkheid.
Gerelateerd: Waarom Hulk 'Slimmer' is in Thor: Ragnarok
De MCU lijkt deze Hulking echter naar voren te halen ten koste van Bruce Banner. Ruffalo's menselijke helft van het personage krijgt slechts een handvol scènes in Ragnarok die geen volledige boog bieden en hem in wezen uit het verhaal laten wegschrijven.
Ruffalo was zonder twijfel het beste deel van The Avengers. De wetenschapper Banner was een essentieel onderdeel van het team als een normaal mens en gaf een gegrond, angstig gevoel aan de krachten van het ensemble. En natuurlijk is zijn Science Bros.-relatie met Tony Stark nog steeds een onvergelijkbare combinatie. Maar bovenal voelde Bruce's relatie met Hulk ook progressief, met de "ik ben altijd boos" -diepte die de twee persoonlijkheden verdiept. Avengers: Age of Ultron speelde echt dat lastige evenwicht en in een film waarin het ensemble verward voelde, kreeg Bruce eigenlijk de tijd om zich te ontwikkelen (we zullen de eerder gedwongen romantiek met Natasha voor nu vermijden). Kort gezegd komt het, vanuit een achtergrond van filmische schouderophalingen - de Hulk van Ang Lee wordt breed bespot en The Incredible Hulk is een van de meest genegeerde aspecten van de MCU - Ruffalo's take kwam brullend tevoorschijn.
Bruce Banner's Arc in Thor: Ragnarok is licht en onopgelost
Met dat in gedachten faalt Ruffalo's derde echte rond (de Iron Man 3-camee telt niet) echt niet. Bruce Banner is onderdrukt door Hulk in de twee jaar sinds Age of Ultron, met de Green Goliath vrij om te genieten van zijn beroemde levensstijl op Sakaar. Bruce wordt pas vrijgelaten bij het zien van de opname van Black Widow die de "grote man" vraagt om de quinjet om te draaien, de verbijsterde wetenschapper opspringend. Hij uit onmiddellijk angst bij een verdere transformatie en zegt dat Hulk voor het eerst volledig aan het stuur zat, en vervolgens de rest van de Sakaar-reeks als accessoire in Thor's ontsnapping voornamelijk daar doorbrengt om deel te nemen aan wat quasi-flirten met Valkyrie. Dingen komen tot een hoogtepunt wanneer Bruce bereidwillig Hulk wordt om Asgard te helpen redden, een toestand waarin hij de rest van de film blijft.
Hoewel er kennelijk interessante ideeën nieuw zijn voor het karakter van Banner, wordt geen van hun gevolgen echt onderzocht. Hij is niet opgewonden door zijn ervaringen sinds Ultron en zet zijn volgende transformatie op als potentieel zijn dood - een evolutie van de Hulk die we moeten weten die oprecht en beladen aanvoelt - maar als hij onder ogen komt, is het met een korte acceptatieslag die eindigt met een van de grootste lach van de film. Er is niets mis met komedie in een komedie, maar die grap lijkt een gebrek aan aandacht af te schermen voor het feit dat Banner misschien nooit meer terugkomt; we komen nooit terug op dit punt, waardoor de boog van aantoonbaar het op een na belangrijkste personage van de film onopgelost blijft. Het is alsof we niet echt om Bruce moeten geven zolang Hulk leeft, misschien bedoeld om aan te nemen (zonder te vragen, let wel) dat hij opgesloten zit in het ene kleine hoekje van het brein van de andere kerel.
Zijn secundaire boog valt eveneens plotseling weg, en dit is er een die meer verwarrend is als een concept. Bruce is de tweede hit van het Marvel-personage dit jaar om zijn persoonlijkheid te laten veranderen voor een onnodige romantiek-subplot: in Guardians of the Galaxy Vol. 2, Drax, een personage dat in de eerste film wordt gedefinieerd als op een missie om zijn vrouw te wreken, valt in een hyperliterale kokosnoot met Mantis, vergeet alles uit zijn verleden om haar innerlijke (maar zeker geen uiterlijke) schoonheid te vinden; en nu wordt Banner, die al in een niet-hulkvormig gat werd gedwongen om plotseling gevoelens te hebben voor Romanoff in Age of Ultron, bepaald door zijn interactie met Valkyrie. Ja, het heeft een betere link met de dualiteit dan met Weduwe - de dronken premiejager voelt alleen dat ze Banner kent omdat ze zo dicht bij Gladiator Hulk was - maar het voelt als een stap, vooral wanneer Valkyrie erachter komt dat Banner's geheim niet verander alles voor beide karakters.
Bruce Banner's hele tijd in Ragnarok wordt verpersoonlijkt door een gebrek aan emotionele verbinding. Terwijl je dankzij de komedie voor Thor, Loki of zelfs Hulk voelt, fungeert het voor Bruce als een barrière voor zijn verhaal. Dit maakt hem verspild. Je had hem gewoon de hele tijd Hulk kunnen zijn, bang voor de echte man van binnen, en niets van het grotere complot hebben verloren - en niet een van de grootste alter ego's van de strip in het proces hebben ondermijnd.
Pagina 2 van 2: De slechte omgang met Bruce Banner is het gevolg van het feit dat er geen hulkfilm is
1 2
